[BOOK 1]: Campus King meets Assassin Queen

Chapter 1

Chapter 1

"Bro, I won napa-ibig ko na ang isang lampang babae na nangangalang Lyka" dinig kong sabi niya sakanyang barkada

"Tch, Ang akala ko pa naman walang puso ang lampang babaeng 'yun at sayo pa talaga na-inlove" sabi naman ng isa pa niyang kabarkada

"Oh 'eto na 'yung susi ng kotse na pinapustahan natin..." sabi ng isang kabarkada niya

"So, kailan mo planong makipaghiwalay sakanya?" tanong ng isa sakanila

"Mamaya na hindi na ako makipaghintay hahaha" Hindi ko naman sinasadya na mapadaan kung nasaan sila ng kabarkaya niya pero ganito pala ang madadatnan ko. Isa lang pustahan ang pag-ibig niya sakin. Umalis na ako 'don. Hindi ko maisip na ganon pala ang lalaking minahal ko simula pa lang.

NANDITO ako sa rooftop kung saan daw kami magkikita dalawa. Ayaw kong tumulo ang mga luha ko pag nagkita kaming dalawa dahil alam ko na ang sasabihin niya ngayon. Narinig kong bumukas ang pintuan, he's here. Nakapamulsa ang kanyang dalawang kamay sakanyang magkabilang bulsa. I closed my eyes, I don't want to see him dahil naaalala ko ang narinig ko kanina kasama ang barkada niya pero hindi pa rin magbabago na mahal ko pa rin siya.

Nilapitan niya ako "Let's break up, it's just a bet" kumirot bigla ang parte ng dibdib ko, ang sakit marinig na makikipagbreak talaga siya sakin. How could I believe that he deceive me just for his own will? Hindi ako makapaniwala na ganon lang kadali sakanya na sabihin na 'break na tayo' na 'pustahan lang 'to. Hindi manlang ba niya ako minahal kahit katiting manlang?

Tumayo ako sa kinauupuan at sinampal siya, mukhang hindi niya inaasahan na gagawin ko 'yun sakanya. "Break up huh? Sure, kung 'yan lang pala ang gusto mo" mapaklang sabi ko, at bigla nalang tumulo ang mga luha ko. Damn tears.

"You're crying? Mahal mo talaga ako 'no?" I felt the sarcasm on his voice, tumingin nalang ako sakanya ng mabuti

"yes, I love you pero hindi ko inaasahan na ganito lang pala ang kahihinatnan ng lahat. Hindi ako katulad mo na walang puso you don't how to love someone." Pinunasan ko na ang mga luha ko at ngumiti ng mapakla sakanya

"I don't give a damn right now, I swear hindi mo magugustuhan ang kaya kong gawin sayo. You hurt me at parang wala lang sayo 'yun. You're a cold hearted jerk. Pagsisihan mo ang ginawa mo" tumawa lang siya na para bang wala akong sinabi. 

"Do what you want, Lyka. I don't care. Anong sinasabi mong pagsisihan ko? Hinding hindi mangyayari 'yun"  Pinahid ko ang natitirang luha ko at walang sabing tinalikuran siya at umalis. This is the worst I never thought would happened. Ang saya saya pa namin noong isang araw tapos ganito lahat pala mangyayari sa dulo, f**k love. 

Loving him was my goddamn fault.

KITANG-KITA ko ang takot sa mga mata niya. Wala ako pakialam kung matakot siya sa gagawin ko, ginagawa ko lang ang trabaho ko. I shoot him thrice to make sure he is already dead. Being an assassin, isa lang ang dapat mong gawin and that is to kill without mercy.

Pinunasan ko na ang silencer ko at nilagay na 'yun sa likuran ko. Tumunog bigla ang phone ko at si grandpa lang pala.

"Yes?"

"Hime, I miss you!" I just chuckled and answered him "I miss you too grandpa"

"I need you to be here hime." I stopped for a minute "What?"

"You heard me right? I need you to be back here in the Philippines" I sighed "grandpa..."

"Sige na hime, after 2 years hindi ka pa babalik dito? Hindi ka pa ba nagsasawa dyan?"

I heaved a big sigh, " Alright, babalik din ako grandpa pero hindi muna ngayon"

"hime, I already booked you a flight and it's tomorrow morning" does he really miss me that much? At pati ang pag-book ng flight ko papauntang pilipinas ay ginawa na niya? Oh God

"Bakit mo pa ko tinanong grandpa kung gusto ko umuwi kung nakaplano na pala lahat" I started to question him but I guess I don't have a choice but to agree to his plan. 

"Alright, wala na akong magagawa so I guess, tomorrow I'll be there" narinig ko naman na tumawa siya sa kabilang linya

"Thank you hime, matutuwa sila pag narinig nilang babalik ka na dito" I smiled

"yeah"

"goodbye hime, see you tomorrow"

"you too grandpa" then I ended the call. Sumakay na ako sa motorbike ko at umuwi na sa bahay

Arlyka [Ar-lai-ka] Zane [Zayn] Zamora. 19 years old. My job is an Assassin, Assassin Queen exactly. 2 years na rin simula noong umalis ako ng pinas at nanirahan na ako dito sa Paris. If you're asking if I'm studying, of course I'm not. Tapos na akong nag-aral noong isang taon pa at agad akong nakapag-graduate dahil sa kadahilanan na kailagan ko mag-ensayo sa pagiging assassin.

Ang kausap ko naman kanina sa phone ay si Alfredo Zamora, ang lolo ko sa side ng dad ko.

BUMUNTONG-HININGA ako dahil nasa pinas na ako pagkatapos ng dalawang taon. Damn, nothing changed. Nilibot ko ang paningin ko sa labas ng airport at nakita ko si grandpa na kumakaway at may dalawa siyang bodyguard sa tabi niya.

Nilapitan ko siya habang dala-dala ang dalawang maleta ko.

"Hime, I miss you!" and he hugged me tightly, niyakap ko naman siya pabalik at ngumiti

"I miss you too grandpa."

"Let's go home, your dad and mom are waiting for you even your brothers" tumango nalang ako at pumasok na kami sa loob ng limousine. Yeah, a limousine. Masyadong ginawang engrande ni grandpa ang pag babalik ko, dahil halos ng atensyon ng tao ay nasa amin. Sobrang nakakahiya

Ilang oras rin ang makalipas, nakarating na kami sa bahay, oh I mean mansion. Our house or I say mansion is bigger than the Malacanang palace here in the Philippines, if you're asking. Hindi naman sa pagmamayabang pero ganon talaga ang tinitirhan namin.

Bumungad sa amin ni grandpa, sina mom and dad na nasa living room. Sinalubong nila ako ng mahigpit na yakap "Gosh! we really miss you hime" they told me

"I miss you both"

"Nasaan si Kuya at si Zeiss?" I asked them

"HIME!"

"NOONA!" tumatakbo sila galing sa itaas at niyakap din nila ako katulad nina mom.

"Kuya... my little brother..."

Tatlo kami pagkakapatid. The oldest Aljure [Al-jur] Zaven [Zay-ven] Zamora. 24 years old. Others call him Aljure pero tinatawag naming siyang Zaven. He is also done studying like me.

Pagkatapos naman niya, ako. Ang bunso naman sa amin ay si Alejander [Ale-yan-der] Zeiss [Zis] Zamora. 17 years old. Others call him Alejander, but we call me Zeiss.

We, the Zamora are influential family. Masyadong mataas ang mga IQ namin kaya agad kami nakatapos ng pag-aaral pero si Zeiss, patuloy pa rin siya sa pag-aaral dahil nga kailangan.

We had our first dinner together just like old times after 2 years dahil nga parating ako ang kulang dahil nasa paris ako at minsan lang kami nagkakasama.

"Noona, kamusta ang paris?" Zeiss asked

"hmm, great" tipid na sagot ko

"any suitors or what?" Kuya asked, I just make face. "Kuya, alam mo naman na wala sa plano ko 'yan. You know me, my life is too dangerous" They knew that I'm an assassin, at tanggap naman nila 'yun.

Tumingin naman ako sakanila lalong lalo na kay grandpa. "wait, It's weird that after 2 years pinabalik niyo na ako dito. Something's really weird" napaubo naman si grandpa, I glared at him 

"Grandpa..." may halong pagbabanta ang tono ng boses ko

"Hime, I'm asking a favor from you" tch sabi na nga 'ba

"Then what it is? Tell me..."

"Would you like to handle the university for a while?" University? Yung Z.Z.U ba ang tinutukoy ni grandpa?

"Z.Z.U?" tumango naman siya. Zamora Z University, the name of the university. Ano pa bang univesity kundi yun lang naman, what a stupid question Arlyka!at halata naman sa pangalan na kami ang may-ari diba?

"Sure, but in one condition" ano kayang pwedeng ibigay na kondisyon? Hmm, wala pa naman akong maisip ngayon. Next time ko na siguro sabihin ang kondisyon ko.

"Sa susunod ko nalang sasabihin"

"Then it's final, but you need to be a normal student hime" normal student? Nah, that's not my thing, but I need to disguise lalong lalo ayokong makilala ng mga kaaway ko sa underground. Ayoko pang mandamay ng ibang tao dahil lang sa trabaho ko as an assassin.

Tumango nalang ako at napangiti naman si grandpa sa desisyon ko. "I already sent your uniform on your room." Grandpa added, damn nakaplano na lahat huh?

UMAKYAT na ako sa kwarto ko. My room is bigger than a normal room. Agad kong binuksan ang walk-in-closet ko at bumungad sakin ang mga nakasabit, it is full of school uniform na gagamitin ko sa pagpasok ko sa university bukas. Oh God, bakit ang dami nito?I should remind myself na kailangan ko din bumili ng iilang gamit dahil hindi naman lahat ng gamit ko na galing paris ay dinala ko pauwi dito. 

I heard my phone rang, kaya sinagot ko ang tawag. "Yes?" I answered

"Insan!" Adam Zexter Zamora. 19 years old and I heard sa ZZU na siya nag-aaral ngayon. And hopefully magkaklase kami pag pumasok na ko sa school, I hate interacting especially sa mga taong hndi ko kilala.

"Zexter, how's life?"

"I'm still breathing so it means everything's alright. You're back?Is this for good or not?"

"Yeah and this is for good after 2 long years"

"then welcome back insan. I'm sorry kung wala ako dyan para sa salubungin ka" I chuckled

"It's okay Zexter. I have some announcement, grandpa wants me to be the new owner of the university for a while so get ready"

"Uh-oh, hindi ko gusto ang tono ng boses mo Insan. May plano ka na naman ba?" I laughed, masyadong siyang nag ooverthink

"Nah, hindi 'no. I just want peaceful life for a while" habang iniisip kung ano ang posibleng mangyare sa unang pagpasok ko sa university 

"Cool, mabuti kung ganon. Bye Insan! see you tomorrow"

"Bye" then he ended the call

So I guess tomorrow is a new day for me, being a student, again. Hopefully it will be normal.

I checked my social medias, f******k, too much friend request and notifications, hindi kasi ako masyadong nagbubukas nito, madalang lang. Twitter, too much notifications about mentioning me. **?, nothing much, hindi naman ako masyadong nagpopost ng mga pictures ko at stories na ginagawa ng halos karamihan ngayon. I also checked our assassin website exclusive for assassins like me, hindi ito madaling mahack na kahit sino dahil malakas ang security nito.

Kung tinatanong niyo kung nag-iisa ba ako, nope. I'm not. I have an assassin group just like a gang, maybe. We are known being The Killer Royalties. I'm the leader known as Assassin Queen, and my members are King, Princess, Prince, Joker and Ace. If you think hindi sila brutal, you're dead wrong, they are also brutal like me pero hindi ganon kabrutal, katamtaman lang. Ako lang naman kasi ang pumapatay ng inosente man o hindi, hindi ako katulad nilang lima. Wala akong sinasanto ganito talaga ako.

Nasa London sina King and Joker, nasa New York naman sina Prince and Princess habang si Ace nasa New Zealand. Kami ang pinakamataas na rank sa buong Assassin world just like a gangster. May ranking kasi ang bawat group, and if you are asking for the solo assassin, ako ang nangunguna sa lahat. Kaya halos maraming gustong patayin ako to get my position. Dahil kung sino man ang makakapatay sakin, siya agad ang papalit sakin. Mukhang madali diba? pero hindi, masyado akong magaling at kahit anong plano nila walang nagtatangumpay kahit isa. Unless they use my weakness then I have no choice but to give what they want but I won't let that to be happen, never. over my dead body.

Sinara ko na ang macbook ko at humiga na sa higaan. It's been a tiring day for me at kung tutuusin may jetlag pa ko damn it. 

NAPAMULAT ako ng marinig ko ang alarm ng phone ko, f**k another day again. I stretched my arms and stand up, dumiretso ako ng cr para makapaghilamos na rin at makapagready for this f*****g day. Sana manlang sinabihan ako ni grandpa about sa pagpasok ko, para naman nakapagpahinga pa ko ng ilang araw. Damn, kakauwi ko lang kahapon tapos papasok na ko agad sa isang school. Sana hindi maging stressful ang first day ko mamaya. 

I looked at myself through the mirror while drying my hair, I can't help but to smile. Ang laki na ng pinagbago mo, Arlyka. Ibang iba kana for the last 2 years, you changed for the better. Pero hindi pa rin maalis sa utak ko ang mga nangyari noon. I became stupid just for a man, I became stupid just for a f*****g love. Natawa nalang ako ng mapakla.

I suddenly stop thinking about my past when someone knocked on my door, agad agad akong tumayo para buksan 'yun. I saw my younger brother, Zeiss, smiling widely. Halatang nakaready na siya dahil suot na nya ang uniform ng school. He's in high school, I smiled at him. Lumalaki na ang baby boy namin. 

"You are now growing up, Zeiss" and I messed his hair, napanguso naman sya at inayos ang buhok nito na ginulo ko. "Noona naman, ang tagal ko ayusin ang buhok ko tapos guguluhin mo lang" natawa naman ako at pabirong pinisil ang pisngi nito. 

"At kailan ka pa naging maarte huh? Ganyan ba natututunan mo kay Kuya Zaven?" napakamot naman siya ng batok, "It's just..." inayos ko ang collar niya at hinalikan siya sa noo. "You will always be my baby brother, Zeiss" he smiled and hugged me. Kung dati matangkad pa ko sakanya pero dalawang taon palang mas matangkad na siya. 

"Huwag kana umalis ate, stay here for good. Kailangan mo bawiin lahat ng ice cream na hindi mo binigay sakin for the last 2 years" I chuckled, "so niyayakap mo ko dahil gusto mo ng ice cream? I heard binili mo yung ice cream parlor malapit sa subdivision" napakagat siya ng labi at umiwas ng tingin sakin

"well, nalaman ko kasi na isasara daw nila 'yun, ayaw ko naman mawala ung pinaka unang lugar na nagpapaalala sayo noona" Oh God, kailan pa naging ganito kasweet ang bunso namin

"Okay then, let's go to your ice cream parlor later. Let's buy your favorite flavor" 

"YES! ROCKY ROAD!" masayang aniya, natawa naman ako. 

"Hey, kanina pa namin kayo hinihintay. Ang tagal tagal mo nama tawagin ang ate mo, Zeiss" napatigil siya sa pagsasaya ng umakyat si kuya Zaven, while wearing his corporate attire. Napa-wow naman ako dahil sobrang bagay nya ang suot nya ngayon. 

Nilapitan niya kami ni kuya Zaven, I smiled at him. "Good morning kuya" and kissed his cheek, hinaplos niya ang buhok ko. "Bumaba na tayo para makakain na tayo sabay sabay at para hindi tayo malate sa first day mo sa university" at

"I can tour you, noona" kuya Zaven looked at Zeiss, "nakalimutan mo ata na doon nag aral ang ate mo 2 yars ago, Zeiss" he pouted 

"I totally forgot...." mahinang aniya, kuya chukled at bumaba na kami papuntang dining hall. 

Kahit na malaki ang lugar na 'to, hindi hinayaan ng parents namin na hindi kami sabay sabay kumain every meal time, well except nalang kung may trabaho ang isa or may pasok. Katulad nalang mamaya, hindi kami magkakasabay kumain for lunch dahil may trabaho si dad at kuya at may pasok naman kami ni Zeiss. well, for mom, nandito lang siya sa bahay pero may business siya and it's bag shop near the mall pero may may nagmamanage naman 'don kaya madalang nalang siya pumunta 'don. While grandpa, he stays at home every time at noong mga panahon na nasa paris siya. Lagi niya akong binibisita, dahil nga easy lang yun para sakanya because he have private jets and planes. 

Hinalikan ko ang pisngi nila mom and dad and even lolo na naghihintay samin. My mom cooked the breakfast at sure ako 'don dahil alam na alam ko ang luto niya. 

"How's your sleep, hime?" dad asked me, "good pero naninibago pa ko"and I drink my coffee, coffee na gawa ni mom sakin. "I am sorry apo na agad ang pagpasok mo sa university." grandpa apologized

I shrugged my head, "It's alright, grandpa. No need to apologized" I told him, "alam mo ba sinabihan ko nag lolo mo, kung bakit agad agad naman na papasok ka. You still have jetlag from your flight" mom said, napanguso naman si grandpa. Natawa naman ako, kahit na anak ni grandpa si dad, mas takot pa rin si grandpa kay mom. 

"Hindi manlang sinabihan ni Alexander ang lolo niyo, mygod" natawa kaming magkakapatid ng ngumuso si dad sa sinabi ni mom, "hon, wag ka naman mang-sermon sa hapag kainan" tinignan ng masama ni mom si dad 

"Hindi ako nagsesermon, Alexander. Hindi mo manlang na kakauwi lang ng unica hija, hindi mo manlang pinigilan si papa" 

I missed this environment, sa paris ay sa dorm lang ako nakatira at ako lang mag isa ang nakatira 'don. Noong unang punta ko 'don, nahirapan ako mag adjust. I even cried because of being homesick pero nagtiis ako. Gusto pa nga ako samahan ni grandpa 'non pero hindi ko sya hinayaan. I let him stay here, at hanggang sa may nag offer sakin being an assassin. I trained hard for being an assassin, hindi naging madali ang lahat sa umpisa pero nakayanan ko. I even remembered my first kill, one night, I killed the old man. Noong una naawa ako dahil naaalala ko si grandpa sakanya pero noong nalaman ko ang background niya. I didn't let my conscience eat me. 

I kill for a reason, I don't just kill for money. Kung alam ko na may mali ang taong 'yun, then I have the rights to kill. Yes, mayaman kami but I don't want to depend to my parent's money dahil hindi naman ako ang nagpagod non kundi sila kaya wala akong karapatan na gamitin ang pera nila para sa kaligayan ko. That is my reason why I took the job being an assassin. At first, nadismaya sila sa naging desisyon ko but in the end they support me basta alagaan ko lang daw ang sarili ko at uuwi ako saknila ng buong buo. 

Hanggang sa tuloy tuloy na 'yun at nasanay na ko kaya nandito pa rin ako sa lugar ko. Every time, I'm hoping to go home safe from my work being an assassin dahil gusto ko pa makasama ang pamillya ko and I am very thankful na nakakasama ko pa sila hanggang ngayon. They are my strength and my weakness.