Prologue

524 Words
Season 1 Hood Series Book 1  GayxStraight "Paano pa ako kakapit sa kamay mo-kung mismong realidad na ang humihila sa akin pabalik sa mundo ko" That's the exact words na sinabi ko sa kaniya.  To the one I married, ang taong pinaglaanan ko ng pangako. He hurt me yet still I want to cherish him. Pero noong panahon na minamahal ko na siya, panahon na minamahal na niya ako. Mismong tadhana na ang naglayo sa amin.  Is second chance real? Lalo na kung ako ang bumitaw. I am the one who asked him. 'Let Me Go, Husband ' © Lake GAD ™  Maayos akong naka-upo sa isang puting kwarto na may disenyong mga asul na furniture. I still waiting. Hinggil sa magi-interview sa akin mula sa sikat na Publishing House, ang Lathalio. The cold atmosphere  gone when an almost Korean like happy-go-lucky girl came into the room.  "Hi Mr. Salvi. I'm really sorry kung na late ako," saad ng babae. "It's fine Ms. Sia, and correction. Mr. Dela Merced po iyung apelyido ko, but just call me Collie para hindi naman masyadong pormal," ani ko. 'Kahit pala sampong taon na ang nakalipas. I still have his last name' sa isip-isip nito. "Okay Collie. Ikaw ang isa sa mga napiling sponsor-an ng aming Publishing House dahil sa galing mong magsulat ng dramatikong Nobela. And just so you to know. I'm your number one fan," tila nagagalak na saad ni Sia. "My pleasure. Ms. Sia." "So I will ask random question tungkol sa libro mong 'The last Year' na pinaiyak kami ng bonggang bongga and some personal background. So una, what is your inspiration to wrote a very magnificent story." "Simple lang naman ang inspirasyon ko sa pagsusulat Ms. Sia, ang inspirasyon ko ay ang sarili kong mga karanasan. Kasi minsan 'yung mga alaala natin na talagang tumatak sa atin ang siyang mas nakakapukaw ng damdamin. Kasi maraming makakarelate. Aminin natin, lahat ng manunulat, kung ano lang ang maisip habang nakahiga, nakikinig ng musika, nasasalubong sa daan o panonood ng commercial sa telebisyon, nagiging inspirasyon na ito," I aforementioned. "Very well said Collie, next question. May tumatak na line sa story mo sa amin na talagang ang bigat ng alam niyo iyun, yung impact. Iyung line ni Desie na 'Paano pa ako kakapit sa kamay mo-kung mismong ang realidad na ang humihila sa akin pabalik sa mundo ko' how was that?" Tila ba muling kumirot ang puso ko. I remember the least person na hindi ko aakalaing mamahalin ko pala. An arrogant, hypocrite, egoistic bastard jerk na walang ibang ginawa kundi paiyakin ako. Napaka-masurpresa ni kumareng Tadhana. Kaya nga sabi nila 'Sino bang mag-aakala' . "Napa cliché mang marinig ang line na iyan. Pero alam nating lahat na kapag sinabing ' reality strikes' siguradong may masasaktan. Pain and reality are just same in the way na pareho silang totoo. Kapag hinampas ka ng realidad, ng katotohanan. Masakit hindi ba? That is the exact thing na naranasan ni Desie." "Last question. Bakit mo nasabi ang lintanyang Let Me Go Husband na isang typo sa story mo." 'Para naman akong hindi makahinga. Akalain mo nga naman. Hindi pa rin siya nawawala sa diwa ko. Ako itong bumitaw pero ako itong hindi pa makalimot. Duwag ako, tumakbo, tumakas at umalis sa taong ipinaglalaban kami. ' Ano na nga ba ang nangyari, ten years ago. Napabuntong hininga na lang ako.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD