To Be With You

Puzzle ************* "What the hell? Ikaw?!" Napatingin si Sheila sa lalaking bumaba mula sa pinara niyang sasakyan. She didn't know it was his car. Kung alam niya lang hindi na niya ito pinara pa. Malamig ang simoy ng malakas na hangin at katitila lang din ng ulan. Wala siyang masilungan kanina and she badly needed to get out of the place or she'd die dahil sa lamig. But then again, she'd rather freeze in cold kaysa makita ito, moreover, ang humingi ng tulong dito. Ganunpaman, she can't help but stare at the face of someone she missed the most, aminin man niya o hindi. At naiinis siya sa sarili dahil doon. It's been two years since huli silang nagkita, she thought she succeded with her plan to forget about him. Pero hindi, ganoon pa din ang t***k ng puso niya kapag ito ang kaharap. His looks haven't changed at all, iyon pa din ang mukhang nagpa-ibig sa kanya. His clothing style too, is still the same. So she figured, ganoon pa din ang amoy nito, and she remember how she love his scent. She even used to sneak into his room, sleep in his bed and smell the clothes he left. She groaned inwardly. Taas kilay na pinasadahan siya nito ng tingin at hindi niya maiwasang mapalunok. It's not the first time that she'll parade herself almost naked sa harap nito, she's in all white minidress at dahil nabasa siya ng ulan, her undergarments was see through. She knew it won't matter to him. Actually, she'd done worse noong nakatira pa siya sa poder nito. And she knew kung saan siya dadalhin noon. Another heartache. Napailing siya to shook off the scenario that wants to replay on her head at itinuon ang pansin sa isa pang parating na sasakyan. Hopefully, this one is a better samaritan. Nanginginig niyang inihakbang ang mga paa palayo sa lalaki at pinara ang parating na sasakyan. She heard him cussed pero hindi niya iyon pinansin. Tumigil ang sasakyan, the same moment napa-angat siya sa lupa. Nanlaki ang mga mata niya and badly wanted to scream and struggle free from him pero masyado siyang mahina. She's still freezing. "Hoy, ano yan ha?" sabi noong mama na bumaba sa sasakyan nito. "Leave us alone." "Tatawag ako ng pulis!" anang mama na obviously, mali ang akala. She wanted to clarify the situation pero all she can do is grit her teeth at mahinang tampalin ang likod ng lalaking bumuhat sa kanya. "E di tumawag ka, I'll tell them you wanted to abduct my girl and I'm just saving her." The 'my girl' word caught her ears pero isinantabi niya iyon. This guy is indeed good in making up stories. Even a story that will make someone love or hate him. Sinikap niyang senyasan ang mama na umalis, na okay na siya para lang hindi ito masangkot sa init ng ulo ng lalaki. He looked pissed kanina, he surely sound pissed ngayon. Ipinasok siya nito sa sasakyan, sa tabi ng driver's seat and put the seatbelt on bago umikot sa manibela at pinaandar ang sasakyan, leaving the man na kakamot-kamot ng ulo. One hand on the steering wheel, his other hand reached out and turned off the car's aircon bago kinuha ang isang kamay niya. Napatingin siya sa mukha nito when he blow on her palms, warming it a little. She felt her self blushed eventhough she's still shaking. Napaiwas siya ng tingin dito at ginaya amg ginagawa nito sa isa niyang kamay. But it wasn't the same. "What were you thinking, huh? Bakit nandoon ka mag-isa? Paano kung...paano kung hindi ako ang una mong napara? Paano kung mga sira ulo ang unang nakakita sa'yo? s**t, Sheila! You're not a kid anymore para hindi malaman kung anong nangyayari sa mga babaeng mag-isa sa gilid ng madilim na lugar!" anito at nahampas pa ang manibela. Umiling lang siya kahit sa totoo lang ay gustung-gusto na niya itong barahin. Binawi niya ang mga kamay dito at siya na lang ang bumuga ng hangin sa sariling mga kamay. Nagtataka pa siyang tumingin dito ng muli nitong itabi ang sasakyan. He reached out for the backseat and grabbed his bag. May hinalungkat ito doon and threw it at her. His clothes. "Change. Now or I will undress you myself." Agad siyang napasunod dito. Pero dahil nanginginig ang mga kamay, she can barely remove her dress. Napasinghap siya ng igiya siya nito patalikod and felt his hands at her back, unzipping her dress for her. Nilingon niya ito. "Hurry up, baka mapaano ka pa," anito saka nag-iwas ng tingin sa kanya habang patuloy sa paghuhubad ng damit niya. "It's not like I haven't seen you like this before," dugtong nito and again, she felt her face heating up. Nang akma nitong huhubarin ang undies niya, pinigilan niya ang mga kamay nito at umiling. Mukhang nakuha namn nito ang ibig niyang sabihin kaya bumalik ito sa pwesto nito. "Fine," he said at isinuot sa kanya ng sweater nito before driving again. Somehow, matagumpay niyang naisuot ang boxer na ibinigay din nito. Sinikap niyang manatiling gising hanggang sa um-ok ang pakiramdam but she fall asleep. ******** "Magshower ka muna. Ila-laundry ko na muna ang mga damit mo. They'll be okay by tomorrow. Maghanap ka na lang sa cabinet ng damit na ipapalit mo," sabi ni Jarvis ng makarating sila sa condo nito. Gusto man niyang tanungin kung bakit mag-isa ito at kung nasaan si Cheska, nahiya siya. She choose to leave to be away from this guy pero eto, kaharap pa din niya. "Hindi ba pwedeng ikaw na lang ang kumuha sa cabinet mo? It's your stuff, ayokong makialam..." her voice faded ng makita ang amusement sa mga mata nito. "Why? You used to do that every chance you got noong nasa bahay ka pa." Tinigasan niya ang leeg at sinalubong ang titig nito. "Ikaw na din ang nagsabi, noon iyon." The smile on his lips faded bago nagkibit-balikat. "Just go. O baka naman hinihintay mo pang buhatin kita?" he asked at unti-unti pa siyang nilapitan. Agad siyang tumayo at tinungo ang kwartong sinasabi nito. She even heard his mocking laughed. Jerk. She rummaged through his clothings and found the old nirvana black shirt na lagi nitong suot dati. Iyon din ang lagi niyang inaamoy. She decided to wear it saka kumuha ng stripe, kulay pink na boxer. Ito ang isa sa mga regalo niya dito dati, and thinking that he used it, hindi niya maiwasang mangiti. She didn't bother to get a towel. She'll use his. "Hey...." Napalublob si Sheila sa bath tub dahil sa biglang pagsulpot ng lalaki. "Can't you knock?" "No. I barge in, remember?" Nasa dibdib niya pa rin ang mga kamay dahil sa gulat, oo nga pala. Hindi uso ang pagkatok sa lalaking ito. "What do you want? Hindi pa ako tapos..." "Yeah, I can see that. Especially kung natutulog ka," he said, sarcasm evident in his tone. "Oo na, hindi na. Just leave, susunod na ako." "Ok," maiksi nitong sagot. Ngumisi naman siya. "Manigas kang maghintay." ****** Tumayo siya sa bath tub, feeling relaxed and warmth. Maganda na ang pakiramdam niya and she definitely has the energy now to talk back to him, just in case pahagingan ulit siya nito. Napalis ang ngiti sa mukha niya when she saw the towel rack empty. "What the hell? Jarvis, I need that towel!" Damn that guy! Inis siyang nagmartsa palabas and just when she's about to open the door, something was thrown to her and block her eyesight. A towel. "Dapat kumuha ka ng bago, hindi iyong pati towel ko, gagamitin mo. And do me a favor, stop parading yourself naked in front of me, Shiela. Things are not the same anymore," dinig niyang sabi nito dahil medyo nakaawang ang pinto ng banyo. Napabuga na siya ng hangin sa sinabi nito. "Like I want to!" "Oh hell yes, you did!" he shouted back. "And as you said, did. Past tense. Noon iyon. And it's never gonna happen ever again!" Bumukas bigla ang pinto ng banyo. Nagulat siya kaya nabitawan niya ang towel. "You're finally dressed. Good." Hinila siya nito palabas. "Sandali nga, my hair is dripping!" pilit niyang kawala dito. He stopped and went back for the towel saka ito mismo ang pumulupot noon sa ulo niya. "Hurry up, I'm starving." Tinaasan niya ito ng kilay. "Since when did you wanted to eat with me?" "Just eat!" padabog nitong pinuno ang plato at nagsimula ng kumain. Corned beef. One sign that he's relying on canned goods, again. Napailing siya and somehow, naawa siya dito. Back then, siya ang tagaluto ng mga ulam nila. Cheska will cook rice, sa rice cooker. It's a wonder how the two survived na walang matinong pagkain sa mesa nito. Ah, oo nga pala, she thought. They're rich, somehow, dahil sa mga shares ng mga magulang nito sa ilang kompanya. Iyon ang bumuhay sa mga ito. Naalala niya ang cellphone. "Where's my pouch?" Itinuro nito ang kitchen area. Mukhang doon nito nalapag kanina after nitong ipagtimpla siya ng mainit na gatas. Tumayo siya at kinuha iyon. Thankfully, hindi nabasa. " Can I borrow your charger?" "Can we eat first?" suplado nitomg sagot. "Come on.." "Nandiyan ang charger sa tray, na kaharap mo lang, you're just not using your eyes.." "I am using my eyes, It's you who's not answering my question. I'm asking for your permission." "Tsk, oo na. Bilisan mo." Bossy talaga kahit kailan ang lalaking ito. Napapailing siya as she turned her cellphone on na naubusan kanina ng battery. Nathan and Blake must be calling the police at that moment dahil ang last text niya sa mga ito ay nagpababa siya sa maniac niyang ka-blind date somewhere. It was probably stupid but she was so pissed kanina sa nakasamang lalaki. And she swear, she'll never go to blind dates ever again. Her phone rang at agad niya iyong sinagot, ignoring Jarvis. "Where the hell are you, Eila?" bungad ni Blake sa kanya at hindi niya maiwasang mapangiti. Talo pa nito ang kapatid niya kung makatanong at makapag-alala and for that she somehow felt lucky. "I'm fine Blake," aniyang napasulyap sa lalaking katapat niya who's currently shooting daggers at her habang ngumunguya. Maybe because hindi niya ito sinunod. "I'll call you later ok, pakisabi kay kuya I'm fine," aniya at pinatay ang cellphone saka naupo sa hapagkainan para kumain. "Corned beef, huh?" taas kilay niyang tanong at gustong mangiti dahil it bring her memories. Ito din ang unang ulam nila ng tumira siya sa mga ito. He shrugged at nagpatuloy na sa pagkain. "Will you bring me home after this?" alangan niyang tanong dahil nabibingi na siya sa katahimikan. Blake and Nathan are out of the country at walang susundo sa kanya. She can't commute dahil wala siyang dalang cash. Malay ba niyang epic fail ang labas ng unang blind date na inu-ohan niya. So ang magagawa lang niya ngayon is kapalan ang mukha and asked this grumpy guy. "No. Pagod ako and I need to rest. If you want, magpasundo ka sa Blake mo." Napasunod ang tingin niya sa lalaki who's obviously not in a good mood. She sighed. He still is a puzzle to her up to now. ******** "What are you doing?" "Ay pusa!" gulat na bulalas ni Sheila sa biglang pagtanong ni Jarvis, nabitiwan pa niya ang kinuhang unan. Matutulog na kasi sana siya and since isa lang ang kwarto doon, wala siyang choice kungdi matulog sa sofa. Unless Jarvis will lend her his bed. But since it's Jarvis na strikto sa gamit nito, hindi na siya aasa pa. Natawa ito, "Magugulatin ka pa din talaga," he commented na ikinakunot ng noo niya. He noticed that? And all these years she thought, kahit pangalan niya ay hindi nito kabisado. "Pwede ba! Huwag ka ngang nanggugulat..." she said, her tone from falsetto to almost inaudible. Jarvis smirked at her habang tinutuyo ang basa nitong buhok. Kakalabas lang nito ng banyo at he only have that towel on his narrow waist that sent her mind on a frenzy. He is freaking hot while looking wet. If such a thing ever exist. He walked towards her at dinampot ang unan saka inabot sa kanya bago ito tumungo sa cabinet. And all she can do is stare that even her kinky thoughts were screaming for the towel to fell off. Napangiwi si Sheila sa naisip. Kung hindi niya ito kilala, she'll think na he's doing it on purpose, teasing her, maybe even seducing her. But this is Jarvis. And she already tried. And epicly failed with a broken heart. She sighed at dinampot ulit ang isa pang nalaglag na unan. She heard him wistle. Napalingon siya bigla and saw him with his boxer already at tinaasan ito ng kilay. He was so staring at her back..maybe even her butt. "I didn't know you have flawless legs, Sheila. Did you shave?" anito, still looking at her legs. Namula siya bigla. "Yeah, I did. Ano ngayon?" inis niyang sagot dito. "I don't like it," he said. She scoffed, "Thank god you don't have to," aniya at nagmartsa palabas ng kwarto. Pakialam nito sa pinagagawa niya sa katawan niya? "You didn't answer me." Napalingon ulit si Sheila. "Answer what?" "What are you doing? Or mas tama sigurong where are you going?" Sheila rolled her eyes. Hindi pa ba obvious? "Pahiram ng pillow. Matutulog na ako, sa sofa." Jarvis dragged her back to the bed bago pa man siya makaprotesta. Kinuha nito ang unan sa kanya. "No, ako na sa labas. I'm fine with it..." "Oh come on Sheila, you know you love being in my bed. Baka akala mo hindi ko alam ang pinaggagawa mo sa kwarto ko?" ngisi nito sa kanya. "Dati iyon! Sabi mo nga, things are different now so just let me sa sofa." "Go there at ililipat pa din kita dito Sheila...try me." "Hmp!" inis niyang kinuha ang isa pang unan at tinungo ang pinto. "Alis na..." "I thought..." "No, tinutulungan lang kita sa unan mo. Now go at ng mai-lock ko ang pinto." She heard him chuckled. "Look who acts like she's afraid to be taken advantage of. Baka nga mamaya, puntahan mo pa ako sa sofa e," ngisi nito. Conceited jerk! "Dream on..." mahina niyang sabi and slammed the door on his face. She heard him laughed at dahil wala na ito sa harap niya, hindi niya din maiwasang mapangiti. He's the type who seldom laugh but when he did, it's contagious. She then run to his bed. Padapa niyang binagsak ang sarili doon, grabbed a pillow and inhaled his scent. She's right, he's smell haven't changed. It's still the same Jarvis scent she loved.