ขึ้นชื่อว่าผัว

[พาร์ท : คราม] กูยืนดูดบุหรี่อยู่ภายในมหาลัย ตอนนี้เป็นเวลาที่เด็กในมหาลัยจะรวมตัวกันทำกิจกรรม แต่มันไม่ใช่เรื่องที่กูแคร์ วันนี้กูมารอ ‘เมีย’ กู เมียกูชื่อมิว เธอเป็นเด็กอายุสิบเก้าที่เพิ่งเข้ามหาลัยปีหนึ่ง วันนี้เป็นวันรับน้องของมัน แต่คิดว่ากูแคร์? กูจะมารับตัวเธอกลับ เพราะคร้านอยากทำกิจกรรมบนเตียง ตั้งแต่ที่เริ่มคบกัน ชีวิตเราทั้งคู่ก็ไม่เคยมีวันไหนที่กูไม่ทำตามใจตัวเอง กูเป็นคนที่อยากได้อะไรแล้วต้องได้ แล้วต้องได้เดี๋ยวนั้น พอเห็นว่ามิวไม่ลงมาจากตึก กูมันก็สันดานชอบทึ้ง เลยต่อสายตรงโทรหามิวทันที เพื่อย้ำว่าวันนี้เธอมีนัดสำคัญ แต่ มิวไม่รับโทรศัพท์ เอาจริงๆ ก่อนที่จะมาถึงวันนี้ เรามีเรื่องที่ยังไม่ได้เคลียร์กันอยู่ เรื่องของเรื่องคือกูเอาผู้หญิงเข้ามานอนในห้อง มิวที่บังเอิญมาที่ห้องกูวันก่อนเลยเห็นมันตำตา มิวไม่คุยกับกูมาสองวันเต็ม แต่กูไม่ได้สนว่าเธอจะโกรธ กูเป็นผู้ชายที่บ้าพอที่จะรักผู้หญิงคนเดียว แต่สามารถมีเซ็กซ์กับผู้หญิงหลายคนได้ ซึ่งมิวรู้ข้อนี้ดี เธอพยายามเป็นหนึ่งเดียวของกู แต่อยากให้รู้ กูมันเอาไม่เลือก และมิวเป็นผู้หญิงคนเดียวที่กูยกให้ขึ้นหิ้ง แต่หยุดกูไม่ได้ ก่อนที่เราจะคบกันเธอน่าจะรู้สันดานกูดี แล้วถ้าเธอไม่ลงมาในเวลาห้านาที กูจะขึ้นไปตามเอง [จบพาร์ท : คราม] ฉันไม่รับโทรศัพท์คราม นั่นเพราะฉันกำลังโกรธ ฉันเป็นเฟรชชี่ปีหนึ่งที่คบกับผู้ชายที่อายุห่างกันแปดปี และเป็นผู้ชายที่โคตรเลวที่สุดเท่าที่เคยคบมา เขาชื่อคราม เป็นผู้ชายเจ้าอารมณ์ที่รออะไรไม่เป็น อยากได้อะไรต้องได้ นอกใจฉันแล้วถูกจับได้เท่าที่คบมาเป็นร้อยเป็นพันครั้ง เป็นพวกบ้าเซ็กซ์ และเป็นพวกไม่มีความอดทน สารเลว ชอบใช้กำลัง ครามเคยบังคับไม่ให้ฉันเรียนต่อมหาลัยเพราะกลัวฉันจะไปมีชู้ แต่มันไม่สำเร็จ ฉันไม่รู้ว่าคบกับเขามาได้ยังไงเป็นเวลาห้าเดือน แล้วตอนนี้ความอดทนกำลังจะหมดเพราะเขาสำส่อนเอาไม่เลือก จะตัดใจเลิกก็ทำไม่ได้ ยอมรับว่ารักไปแล้ว แต่ไม่อยากให้ครามเห็นว่าฉันเป็นของตายสักเท่าไหร่ ฉันร้องไห้ออกมาเพราะเสียใจ คิดว่าฉันไม่เสียใจเหรอที่ครามพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามานอนในห้อง ก่อนที่จะคบกับครามฉันก็เป็นเด็กผู้หญิงใสๆ คนนึง แต่สันดานของครามก็ขัดเกลาฉันให้เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ฉันเกลียดเขา พอๆ กับที่รักเขามาก เชื่อมั้ยว่าครามโทรมาเป็นสิบสายแต่ฉันไม่รับสักสาย ฉันจะทำให้เขารู้ว่าเวลาอะไรไม่เป็นดั่งใจมันจะเป็นยังไง เขาจะทำอะไรตามใจเขาไม่ได้ทุกอย่างหรอก ฉันกดโทรศัพท์อย่างหงุดหงิดเพราะครามโทรมาหลายสายมาก จิกทึ้งจนฉันรำคาญเลยปิดเครื่องไป คิดว่าฉันจะทนเหรอ ไม่ทนหรอก อดทนไม่ได้ก็เรื่องของเขาสิ ฉันจะมีใหม่ให้ดู ฉันกดโทรศัพท์เข้าแอพ Tinder เพื่อไปหาผู้ชายคุยด้วย ทำให้ครามร้อนรนแล้วก็ให้มารู้ทีหลังว่าฉันมีชู้นี่แหละเร้าใจดี เหมือนที่เขาทำกับฉันไงล่ะ ตั้งแต่คบกันมาเขาโคตรเป็นแฟนที่ชั่ว ฉันจะเลิก ถึงจะตัดใจเลิกไม่ได้ก็จะเลิกให้ได้ รอบนี้จะไม่มีวันให้อภัยอีก แต่ทว่า หมับ ยังไม่ทันที่ฉันจะได้คุยกับใคร ข้อมือก็ถูกคว้าด้วยมือของใครบางคน พอหันกลับไปก็พบว่าเป็นคราม เขาคงรอไม่ไหวถึงได้ตามขึ้นมา แต่ฉันไม่คิดว่าเขาจะหาฉันเจอ นี่ฉันอยู่ในห้องน้ำหญิงข้างในตึกวิศวกรรมเลยนะ “อะไร!” ฉันตะคอกใส่เขา ครามตะคอกกลับ “คุยกับใคร!” “ก็แค่อยากจะมีกิ๊กบ้าง ทำไม? เสียใจเหรอ” ฉันเล่นลิ้นกับคราม เขามีท่าทางโกรธขึ้ง ร่างสูงกำยำแค่นหัวเราะออกมา “เสียใจให้โง่” เขาหุบยิ้มแล้วกระชากแขนฉัน กำแน่นจนเขียว “อย่าลืมว่ามึงเป็นเมียกู มึงจะไปหาใครไม่ได้” สมัยก่อน ครามเคยเป็นรุ่นพี่ที่ดูอันตรายแต่ห่างไกลจากชีวิตฉัน ฉันในสมัยนั้นก็ยังคงเป็นเด็ก ม.ปลาย ไม่รู้ประสีประสาอะไร รู้แค่ว่าเขามันเป็นผู้ชายที่ไม่น่าเข้าใกล้ รู้แค่ว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย ลูกคนรวย เป็นนายแบบชุดชั้นในชาย เที่ยวบ่อย สักเต็มตัว ผู้หญิงเยอะ แล้วก็ทำตามใจตัวเองจนถึงที่สุด ชื่อเสียของเขากระจายไปไกล แล้วฉันก็เป็นแค่เน็ตไอดอลเด็กสาวที่วันๆ อัพรูปสวยๆ น่ารักลงเฟสไปวันๆ ให้คนไลค์ จนไปๆ มาๆ เขาก็เข้าหาฉัน ใช้ความหล่อและรอยสักเท่ๆ เข้าล่อลวง ฉันก็คงเหมือนเด็กผู้หญิงทั่วไป ที่ตอนนั้นอยู่ในวัยต่อต้านและอยากรู้อยากลอง พอเห็นอะไรที่ท้าทายก็อยากหลวมตัวเข้าไป จนรู้ว่าเขามันเละเทะแค่ไหน แต่พอมารู้ตัว ก็สายไป ทั้งตัวทั้งใจกลายเป็นของเขา กว่าจะรู้ ก็จับได้ไม่เว้นวันว่าเขานอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ทั้งๆ ที่มีฉันอยู่ สิ่งแรกที่ครามสวนกลับมาคือท่าทางไม่แคร์ “สิ่งที่กูทำมันผิดตรงไหน?” แล้วเขาก็เริ่มพูดกูมึงกับฉันตั้งแต่ที่ได้ครอบครองและเป็นเจ้าของร่างกายฉันเต็มตัว รวมถึงการได้ครอบครองผู้หญิงคนอื่น “มิวต้องแยกแยะ ว่าเซ็กซ์กับรัก มันไม่เกี่ยว” “แยกบ้าอะไร ที่ทำอยู่มันไม่เรียกว่าแยกแยะ แต่มันเรียกว่านอกใจ!” ฉันตวาดใส่เขาทันทีที่เห็นท่าทางแบบนั้น จะเกลียดก็เกลียดไม่ลง ทั้งๆ ที่เห็นตำตาว่าเขากำลังมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น “คราม ทำงี้กับมิวได้ไง ครามไม่รักมิวใช่มั้ย” “...” “ถ้าครามไม่รักมิว ก็เลิกกัน” และนั่นเป็นคำสุดท้ายที่ฉันพูด และเลือกที่จะเดินจากเขามา และเชื่อสิ นั่นไม่ใช่จุดสิ้นสุดแน่ และใช่ เพราะคำว่าเจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือควายมันใช้ไม่ได้กับฉัน ฉันเลยต้องมาอยู่ตรงนี้ ยืนอยู่ให้ครามเอามีดมาแทงเข้าที่อกซ้ำๆ ทุกวัน ผัวแห่งชาติ คำนี้ใช้ได้กับครามนะ เพราะเขาแม่งก็เป็นผัวของผู้หญิงทุกคน!! “คราม! ปล่อยมือมิว มิวเจ็บ!” ฉันร้องออกมาเมื่อหลังจากที่ครามหาเจอแล้วจับได้ว่าฉันต้องการจะนอกใจเขาเข้าแอพหาคู่หาผู้ชายเช่นกัน ร่างสูงกำยำก็บีบแขนฉันจนเขียว แล้วลากให้ลงมาข้างล่าง “ไม่ต้องเรียนแม่งล่ะ” เขาพูดแค่นั้น กัดฟันพูดอย่างเดือดดาษ ก่อนที่จะลากฉันออกไปท่ามกลางสายตาของทุกๆ คน เชื่อมั้ย ตอนเรียนอยู่ก็แบบนี้ แค่รู้ว่าฉันมีผู้ชายมาจีบครามก็บุกมาที่โรงเรียน ทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า ลากฉันออกมาแล้วมีอะไรกันในรถดับความโกรธของตัวเอง ใช้เซ็กซ์กับกำลังแก้ปัญหาทุกอย่าง ตอนนั้นล่ะที่ฉันตกเป็นของเขา ตั้งแต่อายุสิบแปด เหมือนฉันก็พอจะรู้ชะตากรรมของตัวเอง เวลาเพียงห้าเดือน กับผู้ชายสารเลวคนเดียว พังชีวิตฉันลงไปมากจริงๆ ครามลากฉันเหวี่ยงให้ขึ้นรถ วันนี้เขาขับ BMW มา ฉันตั้งท่าจะหนี แต่เรือนกายฉันมันบอบบางเหลือเกิน สู้ไม่ได้กับผู้ชายที่เล่นกล้ามออกกำลังกายทุกวันเหมือนเขา ครามดึงฉันขึ้นมาซ้อนกับเขาจนได้ แล้วขับออกไป พาฉันโดดเรียนวันรับน้องตั้งแต่วันแรก เพื่อ... มีเซ็กซ์กันดับอารมณ์พาลของเขา