Senior lover วางกับดักรักพี่รหัสตัวร้าย (nc)

Senior Lover วางกับดักรักพี่รหัสของฉัน ไวน์ วิศวะเครื่องกลปี4 (สายรหัส39) โฟม วิศวะเครื่องกลปี1 (สายรหัส39) ‘มีกฎข้อไหนห้ามไม่ให้ชอบพี่รหัสเหรอคะ?’ ‘ไม่มี แต่พี่ไม่ได้ชอบเรา’ ‘มั่นใจขนาดนั้นเลย?’ ‘อืม’ ‘ก็ดีค่ะ’ ;เรื่องวางกับดักรักพี่รหัสตัวร้าย เป็นนิยายฟีลแอบรักแอบชอบ ตามจีบ เนื้อเรื่องไม่มีดราม่าจ๋า เน้นชีวิตในมหาวิทยาลัยค่ะ บทนำ ‘ผู้ชายที่ฉันต้องการเป็นพ่อของลูกคือจอนวอนู!’ ณ มหาวิทยาลัยชื่อดังของอีสานใต้ “ยัยโฟมพรุ่งนี้ถ้าแกเลิกก่อนกลับพร้อมยัยแพรนะ ฉันต้องเข้าเชียร์คณะ”เสียงหญิงสาวผิวสีแทนตัวสูงราวร้อยหกสิบห้าเซนติเมตรบอกเพื่อนสนิทที่ชื่อโฟมแล้วหันไปมองแต่เธอกลับนั่งกินไอติมหน้าตาเฉยอย่างไม่ได้ใส่ใจ ซึ่งดูจากสายตาแล้วคงไม่ได้สนใจประโยคที่หญิงสาวตัวสูงพูดเลยสักนิด “โหว พี่คนนั้นออร่ามาก ดูยังไงก็เดือนคณะชัดๆ”นั่นไง ใช่จริงๆด้วย นี่ขนาดสายตาแย่ระดับสี่นะมันยังมองเห็นผู้ชายอีก ยอมใจกับมันเลยจริงๆ หญิงสาวตัวสูงคิดในใจก่อนจะหยิบสมุดพกออกมา “แกก็มัวแต่บ้าผู้ชายอยู่นั่น อย่าลืมว่านี่เทอมแรก กิจกรรมปีหนึ่งแน่นยิ่งกว่างานนายก อย่ามัวเล่นให้มากนัก”เธอบ่นก่อนจะเขียนอะไรสักอย่างลงสมุดพกไปด้วย ทันทีที่ได้ยินแบบนั้นโฟมจึงตวัดหน้ากลับมาแยกเขี้ยวใส่เพื่อนตัวเอง แล้วถึงหยิบสมุดตัวเองออกมาบ้างในขณะที่มืออีกข้างก็ยังคงถือไอติมอยู่ “อย่าบ่นสิยัยเยียร์ นี่เพิ่งเปิดเทอมได้สองอาทิตย์เอง ให้พักสมองก่อนออกรบจริงๆไม่ได้หรือไง”โฟมบอกก่อนจะหยิบขนมเข้าปากเคี้ยวต่อหลังจากที่กินไอติมหมดไป “พักนานเกินไปไหม แกโง่แคลมากช่วยสำเหนียกสมองตัวเองด้วย”หญิงสาวที่ชื่อเยียร์บอกก่อนจะกอดอกมองหน้าเพื่อน “แกก็... เออๆรู้หรอกน่า”เพราะไม่รู้จะแก้ตัวยังไงจึงทำได้แค่ดีดดิ้นในใจอยู่คนเดียวแล้วก้มลงเขียนอะไรสักอย่างต่อ “อีกเรื่อง ผู้ชายของแกอ่ะ เพลาๆบ้างเหอะเงินที่ควรเอาไปซื้อข้าวก็ดันเอาไปซื้อบัตรคอนเสิร์ตอีก คิดบ้างปะเนี่ย”นั่นไงกะไว้แล้วว่ามันต้องวกกลับมาเรื่องนี้ โฟมคิดในใจก่อนจะเบ้ปากนิดๆแล้วเงียบ เพราะเมื่อไหร่ที่ต่อปากต่อคำเรื่องนี้โฟมจะแพ้แบบราบคาบเนื่องจากทุกประโยคที่เยียร์พูดมันคือความจริงทั้งหมด “แกอ่ะ”เมื่อนึกขึ้นได้ว่าในเร็วๆนี้แฟนทิพย์อย่างจอนวอนูจะมาแสดงคอนเสิร์ตที่ไทยเธอจึงคิดจะอ้าปากเพื่อขอร้องให้เพื่อนสนิทอย่างเยียร์ไปด้วย “อะไร”ดวงตาคมตวัดมองแล้วถามเสียงหวั่นเมื่อโฟมระบายยิ้มกรุ้มกริ่มพร้อมส่งสายตาวาววับมาให้ “ไปคอนฯเป็นเพื่อนหน่อยดิ” “ฝันไปเถอะ ฉันเบื่อกรุงเทพฯมากแค่ไหนแกก็รู้”เยียร์ปฏิเสธทันควันอย่างไม่ได้หยุดคิด อุตส่าห์หนีมาเรียนตั้งไกลยังจะให้กลับไปบ่อยๆอีกเหรอ “แกอ่าาาา ไปเป็นเพื่อนหน่อยฉันอยากไปหาแฟน”โฟมยังคงคะยั้นคะยอ “แกก็รู้ว่าฉันไม่กล้าเดินทางไปต่างจังหวัดคนเดียว”ดูอ้างเข้า ได้ข่าวบ้านอยู่กรุงเทพฯเนอะ เยียร์คิดในใจแล้วเบ้ปาก ”เมื่อไหร่จะได้สติว่าแกไม่ควรเสียเวลาหาแฟนในชีวิตจริงเพื่อไปหาแฟนทิพย์ที่แม้แต่ชื่อแกเขาก็จำไม่ได้เนี่ย”เยียร์โวยแล้วพูดประโยคที่เคยกรอกหูโฟมบ่อยๆขึ้นมาอีกครั้ง “ยัยเยียร์อย่าแรงได้ไหม”เธอเสียงอ่อนแล้วแกล้งทำหน้าร่ำไห้ จะให้ทำยังไงล่ะในเมื่อเกิดมาเธอยังไม่เคยตกหลุมรักใครจริงจังเลยนอกเสียจากศิลปินเกาหลี “ฉันแค่พูดความจริง” “ไหนบอกให้ฉันเอาเวลาไปอ่านหนังสือไง”ดูมันย้อน “มันก็ใช่ แต่ในขณะเดียวกันเราก็สามารถหาแฟนไปด้วยได้”คำพูดคำจา ตัวเองไม่ได้เป็นติ่งยังไม่เห็นจะมีแฟนเลย โฟมคิดในใจก่อนจะดึงสายตากลับมา “ไม่เอาอ่ะ พ่อของลูกฉันมีแค่…”แต่พอตวัดสายตามองไปข้างหน้าก็อ้าปากเหวออย่างไม่อายเมื่อเธอมองเห็นผู้ชายร่างสูงผิวสีขาวจัดปากสีชมพูระเรื่อกำลังเดินเข้ามาในโรงอาหาร ตึกตักตึกตักๆๆๆๆๆ เจ้าของดวงตาคมเหลือบมองหน้าเธอเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไป ให้ตายเถอะ ทำไมใจเธอถึงเต้นแรงแถมหน้ายังร้อนผ่าวขนาดนี้เนี่ย “เบ้บ รอเราด้วย”แต่แล้วหัวใจก็กระตุกวูบ เสียงเต้นโครมครามเมื่อกี้ถูกดับลงเมื่อมีร่างบางวิ่งตามเข้ามาเกาะแขนแข็แกร่งนั้น บ้าจริง อาหารตาหลุดลอยไปแล้ว “มองตาละห้อยเชียว”เสียงเย้าดังกระทบเข้าโสตประสาทฉันจึงดึงสายตากลับมา “ก็แค่หล่อ”โฟมบอกแค่นั้นแล้วปรับสีหน้าเล็กน้อยเพื่อเก็บอาการ หล่อตราตรึงใจมากจริงๆแต่ฉันไม่มีทางนอกใจจอนวอนูแน่นอนเพราะพ่อของลูกฉันต้องเป็นจอนวอนูเท่านั้น!