In Love With A Psycho

Malalim na ang gabi. Ang buwan ay natatakpan ng makapal na ulap na lalong nagpapadilim sa madilim na kapaligiran. Tila nagbabadya ang malakas na pagbuhos ng ulan. Ang malamig na hangin ay nagdadala ng ingay dahil sa pagsayaw ng mga puno na nakapalibot sa isang malawak na mansyon. Ngunit tila isa iyong matayog na diyamante na mahirap basagin kahit papadating na ang malupit na bagyo. Nakatayo ako sa labas ng gate at hindi alintana ang pagdating ng nagbabadyang bagyo. I held a sharp dagger in my hand while enduring the cold weather. A glint of an eerie smile plastered on my face as I felt the strong wind as the approaching typhoon became nearer. Hindi maikakaila ang excitement sa mukha ko habang nilalaro ko ang hawak na punyal sa aking kaliwang kamay habang ang isa ay abala na ngayon sa pagkalikot ng maliit na gate upang ako ay makapasok. Mukhang nakikiayon ang panahon sa akin. Hindi mahirap para sa akin ang magbukas ng mga nakasaradong gate dahil sanay na sanay na ako sa ganitong gawain. In just a matter of seconds, I got inside without any difficulty. Walang guwardiya na nakabantay sa guardhouse kaya ang ginawa ko ay dire-diretsong naglakad patungo sa malawak na lawn patungo sa may garahe upang patayin ang main circuit breaker. Hindi ko iyon tuluyang ibinaba at nilagyan ko ng harang na magtatagal lang ng dalawang minuto bago tuluyang mamatay ang lahat ng ilaw. Nais ko lang magpa-delay ng oras upang surpresahin ang aking target. Pagkatapos ay umikot ako sa gilid ng mansiyon upang matyagan ang tao sa loob sa pamamagitan ng sliding glass na bintana. My target is inside. I could see his silhouette prancing, walking in circles in panic while surrounded by his henchmen. Hindi na ako nagtaka dahil siguradong nabalitaan na nito ang nangyari tungkol sa kasamahan nito. Ang taong nagtraidor sa Foedus na nais ipapatay ng pitong miyembro ng naturang korporasyon. Hindi na ako mapakali at nangangati na ang kamay kong pumatay. This is my nature. The reason I wanted to join Foedus was, to kill and kill to satisfy my cravings. To feed the beast inside me. Ilang anino pa ang nakita kong paikot-ikot sa loob. Hindi na ako nagtaka kung bakit walang guwardiya sa gate ay marahil pinapasok ni Vince Freego, ang aking target, upang proteksiyonan ang sarili nito laban sa akin. Umusli ang sulok ng aking labi at gumuhit ang nakakademonyong ngiti sa aking mukha. Hindi na ako nag-aksaya ng oras at bumalik ako sa main door. I am not afraid kahit pa maraming kalaban ang nakaabang sa akin sa loob. I like my fight to be bloody as hell. The more blood, the happier I got. The more dead bodies, the more I filled my hunger. Bitbit ang punyal ay nakangisi at malakas kong sinipa ang maindoor na agad na bumukas na tila ba inaabangan ang aking pagdating. Sumalubong sa akin ang mahigit isang dosenang tauhan ni Freego na may kanya-kanyang hawak na baril. All geared up with their AKs. Hindi ako nakitaan ng takot bagkus ay lalo pang tumaas ang excitement na nararamdaman ko. Damn! I can't wait to ransack these assholes dead! Habang nakatutok ang baril sa akin ay pinapalibutan ako isa-isa ng mga tauhan. Si Freego ay nakaupo na sa pang-isahang sofa habang nakatingin sa akin na puno ng galit ang mata. But I can see the glint of fear and panic within. His arms crossed in front of his chest, and he was occasionally clenching his fists, indicating that he was nervous. "Thank you for delivering yourself to me. Hindi na magpapakapagod ang tauhan kong hulihin ka. Do you think I am scared of you dahil pinatay mo ang dalawa? You are wrong, Rodriguez. You will not step out of my house alive!" Tumaas ang suok ng aking labi at nakakaloko akong ngumisi dahil sa sinabi ni Freego. "Kung may hindi man makakalabas ng buhay dito, ikaw 'yon, Freego! A traitor from the organization can't live freely outside!" I started counting in my head. My body clock said it would be about ten seconds before the light would go off. When the counting stopped at one, the surrounding area became pitch black. No one anticipated that and everyone jeered in panic. I took the opportunity to kill the man next to me. Hinila ko siya sa buhok at malakas na sinabunutan patingala saka marahas na ginilitan ang leeg niya. Matalas ang punyal at sa isang hiwa lang ay kaagad na nawalan ng buhay ang tauhan na hawak ko dahil sa lalim ng dinaanan niyon. Blood gushed out, and the dark room started to smell rusty. I could hear Freego's panic shout. Humihingi ito ng tulong sa mga tauhan nito. Pero naging mabilis pa lalo ang kilos ko dahil sinakop na ng kademonyohan ang utak ko. I have a night vision goggles in me which I already wore and with the enemy’s thermal movement I could clearly see their positions. Wala akong pinalampas ni isang tauhan. Bawat mahawakan ko ay diretso kong tinarakan ng punyal sa puso saka sa leeg para siguraduhin wala na silang buhay. Bawat pagsaksak ng punyal sa kalaban ko ay sumisigla ang pakiramdam ko. I missed killing. Matagal-tagal na rin mula nang huling pumatay ako dahil ipina-rehab ako ng walang kuwenta kong tiyuhin. Ipinangako ko sa sarili ko na paglalaruan ko ang buhay niya kapag nakapasok na ako sa Foedus. Patuloy ako sa pagpaslang sa kalaban ko habang iniiwasan na matamaan ng bala dahil kahit madilim ay nagpapaputok ang mga ito. Pero dahil hindi ng mga ito alam ang direksiyon ko ay kaagad itong pinatigil ni Freego na ngayon ay nakatayo na sa sofa at inaalalayan ng tauhan nito. "Mga hunghang! Gusto niyo bang pati ako ay matamaan dito?" malakas na sigaw ni Freego na nagpatigil sa mga tauhan niyang magpaputok. "Wala ka nang kawala, Freego. Surrender yourself to me at baka magbago pa ang isip ko," malademonyo ang ngisi ko habang nakatingin nang nakakaloko kay Freego sa pamamagitan ng night vision goggles. Dalawa na lang ang natitira sa tauhan niya na ngayon ay pinapagitnaan siya upang protektahan laban sa akin. "Tatlo kami at nag-iisa ka lang. Sa tingin mo natatakot ako sa'yo, you monster?!" Malakas akong napahalagakhak dahil sa sinabi niya. Monster. Yes, I am a monster! "Remember that I killed a lot of your men kahit ako lang mag-isa." Diniinan ko nang malakas ang leeg ng tauhan na nasa paanan ko dahil naramdaman kong gumalaw siya kahit sinaksak ko na ng dalawang beses ang puso niya. Pati ari nito ay nakatikim ng punyal sa akin pero hindi pa rin ito sumusuko. Pumapalag pa. Ito ang huling tauhan ni Freego na pinabagsak ko bukod sa dalawang nasa tabi niya. Natahimik si Freego. Marahil ay nag-iisip pa ito ng sasabihin sa akin upang makaligtas siya. Dahil tangkain man niyang tumakas ay mahahabol at mahahabol ko pa rin siya. No slippery fish could escape my clutch when I am locked into my target. Iginalaw ko ang mga paa ko at naglakad palapit kay Freego. Pero biglang bumaha ang liwanag sa paligid. Mukhang may isda na nakawala sa lambat ko. Tumambad sa paningin ko ang madugong eksena. A strong stench of blood lingered in the air. The floor was flooded red. The sight looked gross pero imbes na mandiri ay lalo akong natuwa. More blood, more dead bodies, more satisfaction for me. Lalo kong gustong pumatay. Freego's men are not enough. I am still thirsty for blood, still cravin' to kill more. I waited for the other man to come and attack me, but no one showed up. Mukhang naduwag ito matapos itaas ang main breaker. Bakas na bakas na sa mukha ngayon ni Freego ang takot. "A-anong gusto mo? Please, don't kill me. I will give you money. Huwag mo lang akong patayin!" nakikiusap at pagmamakaawa ni Freego. Pero wala akong puso para magpatawad. How could I let him go easily? "Money?" I snickered. A devious plan brewed in my mind. "Give me one hundred million this instant. Kapag wala kang naibigay ihahatid kita kay Satanas sa impyerno!" I grinned widely like a deranged maniac. My eyes held a hint of strong killing intent. Threatening irises that could rival those of demons; oppressive, strong, and no mercy. Napatuliro kaagad si Freego at binalot ng takot ang mukha. "Pero wala akong ganoong kalaking pera na makukuha agad-agad!" Natatarantang sagot niya. Halos lumuhod siya at magmakaawa sa akin pero matigas pa rin ang ekspresyon ng mukha ko lalo na kung hindi sinusunod ang hiling ko. "One hundred million kapalit ng buhay mo, Freego. I'll give you two minutes para dalhin sa'kin ang pera." Umupo ako sa katapat na sofa at sumandal saka ipinatong ang mga paa sa maliit na mesa at hinubad ang suot na night vision goggles. Kumuha rin ako ng sigarilyo sa bulsa ng suot kong jacket saka sinindihan iyon at ibinuga ang usok sa mukha ng nakaluhod na si Freego. Ang punyal ay nilalaro ko sa isa kong kamay. Hindi natinag sa pagkakaluhod si Freego. Mukhang ayaw talaga niyang sumunod sa gusto ko. Baka hindi niya alam na alam ko na may tinatago siyang pera dito sa safe sa bahay niya. Pagkatapos ay itinutok ko ang punyal sa kanyang kaliwang mata. "Give me a hundred million, right now." I threatened again. "Kung ayaw mong madamay ang pamilya mo sa katarantaduhan mo, ilabas mo na ang pera na hinihingi ko habang may pasensiya pa ako." Alam kong itinago ni Freego ang pamilya niya pero hindi imposible sa akin na mahanap sila. Lumaki ang mata ng kaharap ko at lalong binalot ng takot ang mukha. Mabilis siyang napaatras at napaupo sa sahig. "Please, no! Leave my family alone. Huwag mo silang idamay. Sige na, ibibigay ko sa'yo ang perang hinihingi mo!" Kaagad niyang inutusan ang isang tauhan na mukhang kanang-kamay nito. Sumandal akong muli sa sofa at habang hinihintay ang tauhan ni Freego na bumalik ay tinapos ko ang paghithit sa sigarilyo. I need money. Hindi lang dahil sa gusto kong patayin 'tong target ko. I need money to pay Keyller dahil sa kanya ako humiram ng pera para sa pagpasok sa Foedus. I have nothing in me except the will to live and to kill. Keyller is my savior from my devil uncle, who treated me brutally like a slave. Alam kong may vault na nakatago si Freego sa mansiyon kaya kampante akong makakakuha ako sa kanya ng pera. He is afraid of dying, and he knows that money is his last straw. Hindi ito kasama sa deal ko sa founder ng Foedus pero, para-paraan lang 'yan. Mukhang takot nga'ng mamatay si Freego pati ang tauhan niya dahil wala pang dalawang minuto ay bumalik na ito dala ang isang malaking traveling bag. The henchman dropped it in front of me with a scared look. His hands even trembled. Gusto kong humagalpak ng tawa. Watching them trembling in fear satisfies me. But I am far from done. "Iyan na ang isandaang milyon. You can check and see for yourself." Naririnig ko pa rin ang takot sa boses ni Freego. Pero hindi ko siya sinunod. I don't need to see if he is fooling me, I have better ways to confirm it. "If it is real, here." Inabot ko ang baril na nakuha ko sa tauhan. "Kill your remaining henchmen." I smirked. My eyes lit up when Freego took the gun and, without hesitation, shot the two. Life matters more than money. Kaya hindi nagdalawang-isip si Freego na patayin ang tauhan. Nang bumagsak ang katawan ng dalawa na walang nagawa kundi isakripisyo ang sarili sa boss nila upang makaligtas ito ay humagalpak ako ng tawa na parang isang demonyong nakawala sa impiyerno. "Assholes!" bulong ko. Sa isang mabilis na kilos ay nasa harapan na ulit ako nang hindi makahuma na si Freego. "It's your turn," I said maniacally. Nanlaki ang mata ng matanda. "A-anong ibig mong sabihin? I gave you the money!" he stuttered in fear. Umatras ito upang makalayo sa akin pero hindi ko siya hinayaan. Pinigilan ko siya sa kamay at hinila pabalik sa akin saka madiing itinarak ang punyal sa kanyang puso. He gurgled in resistance, but I pierced the dagger deeper while twisting it hard, like I was a sculptor carving his heart beautifully. "Sinabi ko na sa 'yo. No one escaped from my hands alive!" With my last target dead, I drove back to Agrianthropos bringing the three corpses. Matapos ko iyong iprisinta sa pitong founders, na nasiyahan at nakuntento sa ginawa ko, ay tuluyan na nila akong tinanggap bilang kasapi ng Foedus. Three initiations were done: orgy, lashes, and three kills. As I wore the signet ring that signifies the symbol of Foedus's brotherhood, I could finally fulfill my dream, to kill and to kill.