Chapter 2: James

941 Words
Exact 6 o’clock nang matapos ang aming klase mula 7 o’clock in the morning. Mahirap pero dapat kong kayanin at magtiyaga para sa aking kinabukasan. Dahil ito lamang ang mag-aahon saakin sa kahirap ng buhay. Habang naglalakad at kasalukuyang nasa gitna ako ng pagmumuni, isang malakas na pagbangga ang aking naramdaman na halos magpatilampon saakin. Agad kong sinundan ng tingin ang lalaking bumangga saakin. At matapos iyon, apat na kalalakihan naman ang sumunod sa kaniya. Para bang hinahabop siya nung apat na ‘yon. “Mahuli ka sana. Hindi man lang tumigil saglit para magsorry.” Sambit ko habang patuloy ko silang pinagmaamasdan sa paghahabulan nila. Pero isang bagay ang pumukaw saaking paningin. Pare-parehas silang mga naka-uniform. Katulad rin sila nung saakin. Ibig sabihin nun, dito rin sila nag-aaral sa University na ito. Mula sa aking pagkakaupo sa lapag, agad akong tumayo at inayos ang sarili. At nagpatuloy ako sa aking paglalakas para maagang makauwi sa boarding house na aking tinutuluyan. Buti na lamang ay may pahinga ako mula sa part-time job na mayroon ako. Buti ay tatlong araw lamang ang pasok ko sa trabaho. Kaya may ilang days ako para ipagpahinga ang aking sarili. Gladly, maayos naman ang pagpapasahod saakin roon. “Pssst!” Habang naglalakad ako, isang sitsit ng kung sino ang aking narinig kung saan. Pero nagpatuloy pa rin ako sa aking paglalakad at hindi iyon binigyan pansin. “Don’t be too stupid. Ikaw ang sinisitsitan ko, baklang bitter.” I knew it. It was him. The guy who screamed so lout at the University. Talagang inabangan niya pa ako. Huminto ako sa paglalakad ko at humarap sa taong iyon. Na ngayon ay kasalukyang nakapamewang saaking harapan. "Wag kang tanga! Ikaw ang sinisitsitan ko baklang bitter" I knew it, it was him. Talagang inabangan nya ako para lang sa stuff niya. "What’s the matter with you?” Iritang pagtatanong ko rito. “You know what? I’m getting pissed off when you’re around!” Nangngagalaiti nitong sikmal saakin. Hindi ko talaga alam kung bakit sobra ang galit niya saakin. Wala naman akong ginawa na ikagagalit niya. Wala rin akong inagaw mula sa kaniya. Dahil sa pagod na ako galing sa University. Na almost one day ako sa loob ng room. Agad na akong nagsalita. I don’t wanna waste my time for this such things that has no sense after all. I just wanted to rest and rest, that’s it. “Alam mo? Wala akong paki-alam kung naiinis ka saakin. You’d better stop doing some nonsense things, like this.” Huminto ako sa aking pagsasalita at naglakad palapit sa taong gumaga ng eksena. “Nakakasawa na kasi, e. Tsaka, alam mo rin ba? You’re just wasting your time on me, instead you just spend your time with your boyfriend, do you?” Napahagalpak naman ito ng tawa. Hindi ko alam kung sira na ba ang ulo nito or what. By the way, simula nung kaninang nagkasalubong kami sa loob ng University. Hindi ko pa nalalaman ang pangalan nitong lalaking ito. Anyways, it’s such a waste of time knowing his freaking name. “Just wow! For the first time, I heard it from you. I never thought na sasabihin mo iyan saakin.” He stopped talking. Lumakad siya paikot saakin. Nappatawa naman ako sa ginawa niyang iyan. Para kaming nasa isang teleserye na kung saan, nag-aagawan ng asawa. “I won’t stop. I’m just continue what I’ve been started.” Determined nitong pagsasalita. I just raised my left eyebrow. Well, do he really wanna play a game with me then? Let’s see. “Edi ‘wag kang tumigil. Hindi naman ako ang mapapagod. Hindi ko rin alam kung ano ba ang pinag-uugatan ng galit at inis mo saakin.” “Ang saakin lang, baka kasi agawin mo si Pau. You know that he really loves me that is why, he chose to broke up with you. Niloko ka niya for almost 4 years while na mag-on kayo ‘di ba?” “You know what? Sayang, e. Kaso tanga ka lang. Tinanong mo ba kay Pau kung bakit kami naghiwalay? Nag-agree lang naman ako sa idea niya. Wala rin naman akong mapapala. Aside from that, he’s a jerk and p*****t at the same time. Let’s say na kaya kayo nag-clicked, it is because you two are suit to each other.” Matapos kong sabihin ang mga bagay na dapat ay kanina ko pa ginawa. Huminga ako ng malalim upang humugot ng panibagong ideya para sa sasabihin sa lalaking ito. “You won’t stop doing some shits, right? Ok then. You’ve forced me to play a game with you. I’m not saying this to give you some threats. I’m just saying this as a reminders from me.” Pranka kong saad rito. “So scary. Hindi ako natatakot sa ‘yo, James. I’m just about to start to show the real me. If you will not stop flirting Pau, I let myself do the first move.” Nagulat ako sa kaniyang sinabi. Ngunit, hindi ko iyon ipinahalata sa kaniya. Dahil ayokong makakita siya ng kahinaan saakin. “So, may I consider this as my threat now?” I sarcastically ask. “Technically speaking. Yes, you may. It is your first threat from me once you didn’t stop.” Napa face palm na lamang ako sa tagpong ito. So, correct me if I wrong. Ito ba ‘yung rason kung bakit nagagalit at naiinis saakin ang taong ito? He’s such a nonsense guy after all. “Baliktad ata? Parang ikaw ‘yung may ayaw na tumigil at hindi ako. What do you think?” Tanong ko rito. “I hope that this will be our first and last meet.” Matapos kong sabihin iyon, ay naglakad na ako pauwi sa boarding house na aking tinutuluyan. Hindi ko na hinintay pa ang kaniyang sasabihin. And I don’t wanna hear any words from him. It’s such a nonsense after all. 
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD