The Broken Mafia Boss

"Levi Devine Zandria, yung VIP patient i-check mo!" Utos sa akin ng senior nurse. I secretly rolled my eyes in annoyance. Pag ako talaga napuno rito, ingungudngod ko sa sahig mukha nito. Kaaga-aga ang sungit sungit. "Ano?! Di ka pa kikilos?!" Sigaw niyang muli. I smiled sweetly at her and bowed a little. "Opo, Nurse Jean." Bago pa tuluyang mag-init ang ulo ko ay umalis na ako sa harap niya at tinungo ang VIP room. Balita ko ay nabaril daw ang pasyente rito. Actually, I'm an intern to this hospital. Isa ang Rockford Hospital sa tanyag na ospital rito sa Pilipinas. Ngunit netong nakaraang araw ay nagtataka ako dahil hindi may sakit na pasyente ang dinadala rito. Kadalasan ay nabaril, nasaksak, mga ganung case. I just found this hospital really weird. But then, pak na pak ang sahod rito. Maraming benefits ang hospital na ito, malaki ang sahod kaya't marami ang gustong magtrabaho dito. Kaya nung tinawagan ako na natanggap ako rito bilang intern ay feeling ko pwede na akong mamatay. Pero syempre joke lang. Gusto ko pa makahanap ng gwapong asawa no. Actually, hindi naman ako ang assigned nurse para rito, hindi ko alam kung anong nangyari pero nag-resign ang nurse na naka-assign dito kagabi. Told ya, weird. Kumatok ako sa pintuan ng VIP room pero hindi ito bumukas. Nagdecide na lamang ako na pumasok dahil baka natutulog pa siya. But to my surprise, walang pasyente rito. Damn! Nasaan iyon?! Natakasan ba kami? Hinanap ko siya sa ilalim ng kama, sa likod ng sofa, sa ilalim ng table. Kasi malay mo diba, nakikipag-hide and seek siya. Pero wala. "What is it?" Napatigil ako sa paghahanap ng makarinig ng isang malamig na boses. I gulped when I saw her face. She looks really cold and intimidating. "Nako ma'am ayos na po ba kayo? Aalis na po ba kayo? Hindi pa magaling ang sugat ninyo." Sabi ko sa kanya habang pilit na pinapatatag ang sarili ko. Hindi ko alam kung bakit pero nakakatakot talaga ang aura niya. "No one can stop me." She coldly said. Naglakad siya papunta sa lamesa at kinuha ang phone niya. Ilang saglit siyang natigil bago naglakad at lumapit sa akin. Ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko sa klase ng presensya na binibigay niya. Bigla niyang nilahad ang kamay niya sa harap ko. Napakunot ang noo ko dahil doon. "Can I borrow a money?" Literal na napanganga ako sa narinig ko. Wala sa sariling nilabas ko ang wallet ko at binigay ang kahuli-hulihang 500 pesos sa wallet ko. Agad naman siyang umalis pagkatapos nun. Tila nakahinga ako ng maluwag ng umalis na siya ng kwarto. Pero natauhan ako ng marealize na binigay ko yung 500 ko. My last piece of f*****g money! "Bwiseeeet!" Inis na sigaw ko dahil wala na akong pera. That was supposed to be my budget for the whole week! Bwisit talaga yang Nurse Jean na yan! Kung hindi dahil sa kanya ay may pera pa sana ako. Inis akong lumabas sa kwarto. Habang naglalakad sa hallway ay naramdaman ko ang pag-akbay sa akin ng hindi matukoy na nilalang. Pero yung pabango niya, kilalang kilala ko. "Bad mood?" Tanong niya habang sabay kaming naglalakad pabalik sa nurse station. Inis akong humarap sa kanya at nagcross arms. "Stephen! Biruin mo, yung kahuli-hulihang pera ko kinuha pa ng di ko kilalang pasyente!" Inis na sabi ko sa kanya. Kumunot ang noo niya at mukhang di makapaniwala sa sinabi ko. "Is that a mentally ill patient?" Takang tanong niya. Umiling ako tinuro ang VIP room. "Siya yung pasyente sa VIP room." Sabi ko. Napatingin naman siya dun at tila nagulat. May kagulat gulat ba? Tss. "Ayos lang yan, libre na lang kita for 1 week." Tila nagpintig ang tenga ko sa sinabi niya at lumiwanag ang mukha ko. "Talaga? Kaya love na love kita eh!" Masayang sabi ko at kinawit ang kamay sa kanya. Napailing na lamang siya at sabay kaming naglakad. Stephen Jey Fabian, he's my bestfriend. Siya ay surgeon sa hospital na ito. I don't have female friends dahil alam mo na, medyo ayoko sa mga plastics. Sa batang edad na ay naging matagumpay na siya at natanggap na surgeon dito sa Rockford Hospital. Balita ko ay mataas ang standards ng Rockford Hospital pagdating sa surgeons. Well, mayaman talaga itong si Stephen dahil unang una, mataas magpasahod ang hospital na ito, at mayaman ang family niya. Siguro yun na rin ang dahilan kaya close kami nito, opposite attracts kumbaga. Mayaman siya, ako mas mahirap pa sa daga. May sahod naman ako rito, pero hindi ganun kalaki pagdating sa interns. Well, pagkatapos ng internship ay medyo lalaki rin naman ang sahod ko. "Dr. Fabian, may emergency po!" sigaw ng isang nurse. Napatingin naman kami sa kanya habang humangos siya. Tumango lang si Stephen at tumingin sa akin. "So, paano ba yan? Kita nalang tayo maya. Sabay tayong umuwi." Sabi niya. Ngumiti ako sa kanya at tumango. "Okay." Agad na siyang umalis pagkatapos nun. Normal na lamang ito para sa amin, pag may emergency ay hindi kami pwedeng mag-panic. Huminga ako ng malalim at bumalik na sa nurse station. Mabuti na lamang ay wala si Nurse Jean rito dahil masisira lang ang araw ko. Ilang oras pa akong nanatili sa nurse's station upang magcheck ng files. "Excuse me." Napatingin ako sa harap ko ng may isang lalaki ang nakatayo doon. Literal na napanganga ako sa kagwapuhan niya. Damn, ito na ba ang hulog ng langit para sa akin? He has a messy hair habang madaming piercing sa tenga niya. He's so sexy and freakin handsome. He snapped his fingers in front of me kaya't natauhan ako. "Y-yes sir? Ano po kailangan niyo?" Magalang na tanong ko sa kanya. "Miss Levi, I want to ask you kung nasaan ang HR department niyo." Nagulat ako ng tawagin niya ang pangalan ko. "How do you know my name?" Nagtatakang tanong ko sa kanya. He just pouted and pointed something on my chest. Tumingin ako rito at nakita ang name plate ko. Damn, nakakahiya! I composed myself again and smiled at him. He's now smirking at me, which I find very sexy. "Sa 2nd floor po sir, pagbaba niyo sa elevator, diretso kayo, tapos kanan, tapos kaliwa kayo, tas diretso kayo, tapos kanan ulit, pag kumanan na kayo, diresto kayo sa pinakadulo, andun po HR namin." Sabi ko habang nakangiti. But he just stared at me like I said something hilarious. "Damn, how am I supposed to remember that? Hatid mo nalang ako." Tila nagningning ang puso at mata ko sa sinabi niya. Ngumiti ako ng malapad at mabilis na lumabas sa nurse station. "My pleasure, sir." Masayang sabi ko at nagsimula ng maglakad. Panaka-naka ang pagtingin ko sa gwapo niyang pagmumukha, kung ganito lang araw araw ang pasyente rito ay hindi na talaga ako uuwi. Tahimik kaming sumakay sa elevator. "By the way, I'm Scythe Hendrix. Nice to meet you, pretty lady." Sabi niya. Ramdam ko naman ang pamumula ng pisngi ko sa sinabi kiya. I bite my lips to stop myself from screaming. Damn ang lakas talaga ng dating niya! "I-i'm Levi Devine Zandria, I'm intern here. Single. Hehe." He just chuckled and nodded. s**t inlove na ata ako! Lumabas kami elevator at nagsimulang tahakin ang daan papunta sa HR department. "Uhm, may schedule ka ba kagabi rito sa hospital?" He asked out of nowhere. Kumunot ang noo ko at umiling. "Tuwing umaga lang ang sched ko sir." Sagot ko. He suddenly smiled and nodded. "That's good to hear." Sabi niya. Ngumiti nalang ako sa kanya at narating na rin namin ang HR department. "Thanks, see you again." Sabi niya at pumasok na sa loob. I pursed my lips to stop myself from smiling. Kalandi ko talaga today. Aalis na sana ako pero naintriga ako sa pakay niya rito. Mejo nakaawang ang pinto kaya't medyo naririnig ang pag-uusap sa loob. "I'm Scythe and I'm here to relay a message from Mr. Rockford. Sabi niya paki-fire daw ang lahat ng guards and nurses na may schedule kagabi. Yun lang." Literal na napanganga ako sa narinig ko. What the hell was that? Narinig ko ang yabag ng sapatos kaya dali dali akong umalis sa lugar na iyon. Ng makalayo na ako ay natulala ako sa narinig ko. Hindi ko malaman bakit gustong ipatanggal ng CEO ang lahat ng may schedule kagabi. s**t, kaya ba nagtanong siya kanina kung may sched ako kagabi? Tumakbo ako pabalik sa nurse station at nakita si Beatrice, isa rin siyang intern kagaya ko. "Girl, saan ka ba nanggaling? Hinahanap ka ni Nurse Jean." Salubong niya sakin pag dating ko. "B-bakit raw?" Tanong ko sa kanya. Imbes na sagutin ay tumitig lang siya sa akin ay nangunot ang noo. "Why are you so pale? Nakakita ka ba ng multo?" Tanong niya sa akin. Damn, ano ba kasing paki ko sa narinig ko. Wala naman akong schedule kagabi kaya safe ako. "May schedule ka ba kagabi?" Kinakabahang tanong ko sa kanya. "Oo. Pauwi na nga ako kasi wala pa akong tulog eh."Halos gumuho ang mundo ko sa narinig ko. Dahil bukod kau Stephen ay si Beatrice ang medyo nakakausap ko rito. Maya maya ay dumating si Nurse Jean at nakataas ang kilay na tumingin sa amin. "Ano?! Magchichismisan nalang kayo riyan? Tawag tayo ng admin!" Mataray na sabi niya. Damn, eto na ba? Sumunod kami agad sa kanya at pumasok sa admin office. Maraming nurse at security guards ang nandito. Alam ko na kung para saan ito pero nalulungkot ako. May pamilya rin sila na kailangang buhayin. Ano ba ang problema ni Mr. Rockford at basta basta nalang mag aalis ng tauhan? Gipit na gipit na ba?! Bigla tuloy akong nainis. Siguro ay matandang hukluban na iyon kaya baliw baliw na at bored na bored na sa buhay! "Dear employees, I have a bad news to relay to you." Umpisa ng admin ng hospital. "I talked to Mr. Rockford awhile ago, and he's firing every security guards and nurses in duty last night." Isang malakas na bulungan ang namayani sa buong hall. Pagkabigla, galit at gulat ang makikita sa mukha nila. Naiiyak ako actually, oo hindi ako kasama pero ang sakit kasi sa part nila yun. "Bakit naman ganun! Ano aalisin nalang kami ng walang dahilan?! Hindi naman ata tama yan!" Sigaw ni Nurse Jean. Damn, kasama siya?! "We don't know the reason, but I know it's about security. Ang alam ko lamang ay muntik na mamatay ang pasyente sa VIP room kagabi." sagot ng admin. Napasinghap kaming lahat sa narinig namin. Wala na silang nagawa dahil final na daw ang desisyon. Bibigyan naman sila ng back pay ng ospital pero iba parin pag dito ka talaga sa ospital na ito nagtratrabaho. Damn. Lumabas kami ng admin office. Ang ilan ay nag-iiyakan. Nakita kong mabilis na pag-alis ni Nurse Jean, sa hindi malamang dahilan ay sinundan ko siya. Nagpunta siya sa kwarto naming mga nurse. Rinig ko ang pag-iyak niya. Feeling ko tuloy naiiyak na rin ako. Hays. "N-nurse Jean." Tawag ko sa kanya. Tumingin siya ng masama sa akin. "Ano?! Tatawanan mo ko?!" Galit na sigaw niya sa akin. "H-hindi po." Kinakabahang sagot ko sa kanya. "Sa loob ng dalawang dekada ay dito na ako nagserbisyo! Ngayon, dahil lamang sa isang maliit na kapalpakan ay maaalis ako rito? Hindi ko matanggap!" Sigaw niya habang umiiyak. Naramdaman ko ang pagtulo ng luha ko at niyakap siya. "Kausapin natin si Mr. Rockford baka sakaling mapakiusapan siya." Suhestyon ko ngunit bigla siyang tumingin sa akin. "Yan ang wag na wag mong gagawin! Hindi mo kilala si Mr. Rockford at kung maaari ay huwag ka lalapit sa kanya!" sigaw niya. Nagulat ako sa inasal niya. I get it, Mr. Rockford is out of my reach. CEO siya, intern lang ako. But her reaction is too much. Hindi ko na lamang iyon pinansin at pilit na lamang siyang pinakalma. ---- Nakaupo habang nakapangalumbaba ako sa hagdanan sa labas ng Rockford Hospital. Tapos na ang duty ko pero hindi pa rin ako maka-get over sa eksena kanina. I made up my mind, I need to talk to Mr. Rockford. Hindi talaga tama na basta basta nalang sila mag-alis ng employee. "Problemado ka ata?" Napaangat ang tingin ko kay Stephen. Ngumiti ako at tumayo. Kinawit ko ang kamay ko sa kanya at sabay kaming naglakad paalis sa ospital. Malamang kapag hindi namin kakilala ay mapag-kamalan kaming magkasintahan. "Nag-alis ng employees ang RockFord hospital kanina." Malungkot na sabi ko. "Yeah, I heard about the news. Buti nalang wala kang schedule kagabi." Sagot naman niya. "Buti nga eh. Kaso hindi naman ata tama iyon! Ay nako magcocomplain talaga ako!" Inis na sabi ko. I just heard him chuckle at inalis ang pagkakakawit ng kamay ko sa kanya at inakbayan ako. "Gusto mo ba na maalis ka rin?" Tanong niya. Siniko ko siya sa tagiliran sa sobrang inis. "Of course not!" Sigaw ko. "Kung ganun, hayaan mo na. Desisyon ng admin yun, walang magagawa ang intern na katulad mo sitwasyon." Napatigil ako sa sinabi niya. He's right, intern lang ako kaya ano naman palag ko sa kanila? Baka kaladkarin lang nila ako palabas ng pinto. "Tama ka. Nakakainis talaga tong araw na ito, buti nalang may kaunting biyaya pa na binigay ang Diyos sa akin." Napangiti ako ng maalala ko si Scythe. Damn, magkikita pa kaya kami? "At ano naman iyon?" Nagtatakang tanong niya. Ngumiti ako ng mas malawak at tumalon talon pa sa sobrang kilig na nararamdaman ako. Napatigil kami sa paglalakad at nagtatakang tumingin siya sa akin. "I think I'm inlove!!" Sigaw ko habang tumatalon talon pa. Nawala naman ang ngiti sa labi niya. Hindi ba siya masaya dahil sa wakas ay meron na akong potential husband? Husband agad? Pero feeling ko talaga siya na ang forever ko, ang mag-aahon sa akin sa kahirapan at kalungkutan. "Bilis mo naman mainlove." Masungit na sabi niya at nagsimula ng maglakad. Hinabol ko siya at kinawit ang kamay sa kanya. "Hindi ka ba masaya sa akin? Nakita ko na ang lalaking para sa akin!" Kinikilig na sigaw ko sa kanya. He's not even smiling or laughing with me. "Gutom lang yan. Tara kain na tayo." Sabi niya at hinila ako sa malapit na restaurant. I just pouted and followed him. Siguro naiinggit siya dahil ako nakahanap na, siya hindi pa. Ingitero talaga itong bestfriend ko pagpasensyahan niyo na. --- Nakauwi na ako sa bahay. Actually, nagrerenta lang ako sa maliit na apartment. Ang pamilya ko ay nasa isla, yep isla. Nasa isla sila dahil doon ako pinanganak. May maliit na komunidad sa isla na iyon. Hays namimiss ko tuloy sila pero hindi ko sila matawagan dahil wala naman cellphone doon. Dumiretso ako agad sa kama. Suddenly, I felt so tired and exhausted. Makakausap ko kaya si Mr. Rockford? Kakausapin kaya niya ang intern na gaya ko? Hays, I hope so. -----