เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร

1.อาสาไปแทน

“หน้าที่ของเจ้าคือต้องตั้งครรภ์ลูกของจอมมาร! อย่าเสียใจไปเลยไป๋เฉียน นี่คือหน้าที่ของเจ้า ที่ไม่ว่าอย่างไรก็จะต้องทำตาม”

ฝ่ามือเรียวยาวยกมือมาเช็ดหยาดน้ำตาที่สุกใสราวกับไข่มุกซึ่งกำลังไหลรินลงมาจากดวงตาคู่สวยของเทพบุปผานามว่าไป๋เฉียน ในใจเจ็บปวดราวเข็มนับพันพุ่งแทงเข้ามาในร่าง บนสรวงสวรรค์มีเทพและเทพีมากมายเหตุใดต้องเป็นนางที่มีคนรักอยู่แล้ว

“ท่านเทพม่อเกวียน ข้ามิได้อยากฝ่าฝืนบัญชาเพียงแต่ข้าอยากจะร้องขอ ทั่วทั้งแดนสวรรค์นี้ต่างก็รับรู้ว่าข้าและเทพสงครามอันฉีรักกัน แล้วเหตุใดถึงยังมีคำสั่งเช่นนี้ออกมาอีก ท่านจะให้ข้าทำใจรับเรื่องนี้ได้อย่างไร..”

ไป๋เฉียนคุกเข่าลงเพื่อวิงวอนต่อท่านเทพม่อเกวียน จะอย่างไรนางก็มิอาจไปที่ดินแดนเผ่ามารได้ หากมิได้ครองคู่รักกับท่านเทพสงครามอันฉี นางยอมกระโดดลงแท่นประหารเซียนแล้วตายตกไปเสียยังจะดีกว่า

“ข้าจะไปแทนพี่ใหญ่เอง!”

หากจะเปรียบความงามของไป๋เฉียนว่างดงามล่มบ้านล่มเมือง ก็คงจะต้องเปรียบเปรยความงดงามของไป๋หมิงหลันว่างดงามเจิดจ้าราวกับแสงของดวงตะวัน ดอกโบตั๋นที่ชูคออวดโฉมอยู่ในสระว่างามล้ำเลิศและวิจิตรแล้ว ยังมิสามารถเทียบเคียงใบหน้าของไป๋หมิงหลันได้เลย

สองพี่น้องเทพบุปผาล้วนแล้วแต่งดงามหมดจด เป็นที่หมายปองของเหล่าทวยเทพบนสรวงสวรรค์ ทว่าพี่สาวมีสัญญาใจกับเทพสงครามอันฉีแล้ว จึงทำให้ความนิยมลดน้อยถอยลงไปบ้าง

เทพบุปผาคนน้องหมิงหลันนั้นยังมิมีคู่ชะตา อีกทั้งใบหน้ายังงดงามล้ำเลิศจึงมีเทพมากมายหมายมั่นว่าจะมาขอผูกวาสนา แต่ทว่าหมิงหลันมิได้สนใจเทพองค์ใดบนสรวงสวรรค์นี้เลย

นางรอคอย รอคอยวันนี้มาอย่างเนิ่นนานนับร้อยปี ชั่วอายุขัยของนาง

หัวใจของหมิงหลันเต้นแรงด้วยความดีใจ เพราะว่านางจะได้พบพานกับบุรุษผู้ซึ่งยึดพื้นที่ในหัวใจของนางเอาไว้จนหมด

หลี่เจ๋อเชี่ยน จอมมารร้ายที่ได้ชื่อว่าโหดเหี้ยมและไร้ปรานี เนื่องจากในโลกเบื้องล่างนั้นไร้ซึ่งสตรีที่จะให้กำเนิดทายาทของจอมมาร เขาจึงจำต้องมาขอสตรีแห่งแดนบุปผาไปกำเนิดองค์รัชทายาทให้เผ่ามาร

พบพานเพียงครั้ง สลักลึกลงไปในจิตใจจนยากจะลืมเลือน

หมิงหลันได้พบหน้าท่านจอมมารเพียงครั้งเดียว เมื่อคราที่นางลงไปยังโลกมนุษย์เพื่อเผชิญเคราะห์กรรม คำกล่าวถึงหลี่เจ๋อเชี่ยนนั้นคือจอมมารที่หน้าตาหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัว ผิวกายเป็นสีดำ ร่างกายเป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งอสุรกาย

มันมีที่ไหนกัน!!

มีแต่บุรุษที่หน้าตางดงามจนสตรีเช่นนางยังรู้สึกกระดากอาย ใบหน้าที่หมดจดและเกลี้ยงเกลาของท่านจอมมารมันดึงดูดสายตาของนางไปจนหมด เขาเพียงผ่านเข้ามาช่วยหมิงหลันจากปีศาจงูที่กำลังมาแย่งปรานเซียนของนางไป…

เรามิได้สบตาและหมิงหลันก็มั่นใจว่าท่านจอมมารมิได้มองหน้าของนางเลย แต่ทว่านางกลับจดจำทุกสิ่งทุกอย่างของท่านจอมมารได้อย่างแม่นยำ หลังจากกลับขึ้นมาในดินแดนสวรรค์ดวงตาทั้งสองข้างนี้ก็สามารถมองเห็นอนาคตได้

และหมิงหลันมองเห็นและรอคอยวันนี้มาเนิ่นนาน วันที่ท่านเทพม่อเกวียนจะมาที่นี่เพื่อตามหาเทพบุปผาที่จะลงไปยังเผ่ามาร ในบรรดาเทพบุปผาจะมีลักษณะเด่นคือเป็นสตรีที่งดงาม และมีพลังวิเศษติดตัว

ท่านพี่ไป๋เฉียนมีพลังรักษา ส่วนหมิงหลันมีพลังที่สามารถมองเห็นอนาคตได้..

เพียงแต่พลังของหมิงหลันนั้นมีเพียงน้อยนิด นางพึ่งจะอายุหนึ่งพันปี ยังมิสามารถใช้พลังของที่มีได้อย่างเต็มที่ หากอยากจะมองเห็นอนาคตได้อย่างชัดเจนก็จะต้องใช้เวลาในการบำเพ็ญปราณเซียน พันปีหรือหมื่นไปตามเวลาของดินแดนสวรรค์

“ไม่ได้นะหมิงหลัน พี่จะยอมให้เจ้ามากระทำเรื่องเช่นนี้แทนพี่ได้อย่างไร”

เพราะเรามีกันเพียงสองพี่น้อง ท่านพี่ไป๋เฉียนนั้นเป็นทั้งพี่สาวและท่านแม่ในเวลาเดียวกัน

“ท่านพี่มิต้องเป็นกังวล ข้าอาสาไปก็เพราะข้าอยากจะรู้เกี่ยวกับโลกด้านล่างว่าเป็นเช่นไร ท่านพี่ก็ทราบว่าข้าเป็นเทพที่ชอบเที่ยวไปยังที่ต่างๆ อีกอย่างข้ามิอยากให้ใบหน้าที่งดงามของท่านพี่ต้องมีน้ำตา ข้าอยากให้ท่านพี่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับพี่เขย”

“แต่ถึงอย่างนั้น….”

“ไปกันเถิดท่านเทพม่อเกวียน ข้าพร้อมแล้ว”

ข้าพร้อมมาตั้งแต่สองร้อยปีที่แล้ว แล้วล่ะ

หมิงหลันเดินไปหาเทพม่อเกวียนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม และถึงแม้ว่าใบหน้าของหมิงหลันนั้นจะไม่มีอาการเจ็บปวดหรือเป็นทุกข์ใจใดๆเลย แต่ท่านเทพม่อเกวียนก็อดถอนหายใจไม่ได้

“เจ้าควรจะล่วงรู้ว่าการลงไปในดินแดนมารครั้งนี้มิได้ไปเที่ยวอย่างที่เจ้าเคยไป..”

“ข้ารู้แล้วน่า!! ข้าจะไปเป็นเจ้าสาวของท่านจอมมารหลี่เจ๋อเชี่ยน!!”

ริมฝีปากของโฉมงามหยักยิ้มขึ้นมาโชว์ฟันขาวที่เรียงตัวกันอย่างสวยงามในริมฝีปากเล็กๆนั่น

“ใช่ที่ไหนกัน คนเช่นท่านจอมมารมิได้คิดจะแต่งงานกับสตรีใดอยู่แล้ว เจ้าเดินทางไปในครั้งนี้เพื่อให้กำเนิดลูกของเขาเท่านั้น!!”

“แล้วมันไม่เหมือนกันตรงไหน? สุดท้ายข้ากับท่านจอมมารก็จะต้องร่วมเตียงกันอยู่ดี!”

อ่า..เทพม่อเกวียนคิดว่าหัวของเขาในตอนนี้มันกำลังปวดอย่างรุนแรง เดิมทีเขาและหมิงหลันนั้นสนิทสนมกันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว และในยามนี้เขากำลังตักเตือนเพื่อให้นางเห็นถึงภัยอันตรายในภายภาคหน้า

แต่ทว่าเหมือนกับเขาเสียแรงเปล่า

“สวรรค์กับมารนั้นมิได้มีความสัมพันธ์ที่ดีเท่าไหร่ ข้าอยากให้เจ้าระวังตัวเอาไว้บ้างก็ดี”

หมิงหลันส่งยิ้มที่แสนจะงดงามให้ท่านเทพม่อเกวียนอีกครั้ง

“ขอบคุณท่านเทพที่ตักเตือน วางใจเถิดข้าจะอยู่ที่ดินแดนมารอย่างมีความสุขเอง!”

นี่คือหนทางที่ข้าเลือกเอง ไม่ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นเช่นไรข้าล้วนแล้วแต่ยินยอมน้อมรับทั้งนั้น หมิงหลันปรายตาไปมองสวนดอกไม้ที่นางเป็นผู้ปลูกขึ้นมา ดอกโบตั๋นที่สวยงามและดอกเหมยฮวาที่กำลังผลิบาน

ความสวยงามของดินแดนสวรรค์นั้นเป็นเรื่องที่ถูกกล่าวถึงอย่างหนาหูและเบื้องหลังความสวยงามของที่นี่ก็มาจากสองพี่น้องเทพบุปผา หมิงหลันหวังในใจเพียงว่าพี่ไป๋เฉียนและท่านพี่เขยอันฉีจะครองคู่รักกันและช่วยกันดูแลดินแดนสวรรค์ในงดงามเช่นเดิม

ถึงแม้ว่าจะไม่มีนางก็ตาม หลังจากนี้ข้าจะใช้สองมือสร้างเผ่ามารและโลกเบื้องล่างให้งดงามเช่นดินแดนสวรรค์เอง