Try love ลอง(แล้วจะ)รัก

TRY LOVE ลอง(แล้วจะ)รัก “เราเลิกกันเถอะ” “ไม่เอา วาไม่เลิก” “เบื่ออะ” “อย่าเลิกเลยนะ วาขอร้อง วายังไม่พร้อม” คชาไม่สนใจใยดี ผู้หญิงที่กำลังเกาะขาเขาร้องไห้สักนิด เบื่อก็คือเบื่อ ตอนนี้ผู้หญิงคนใหม่ของเขารออยู่หน้าห้อง “แต่คนใหม่ของกูพร้อมแล้ว จบนะ” ที่จริงก็ไม่อยากเลิกเท่าไหร่ เพราะยังไม่ได้ยัยนี่เลย แต่เล่นตัวชิบหาย แค่เดือนเดียวก็พอ ไม่ได้ก็หาใหม่ “ก็แล้วแต่” วาริชที่นั่งร้องไห้อยู่เมื่อครู่ ลุกขึ้นเผชิญหน้ากับร่างสูง เขาเป็นคนที่มาขอคบกับเธอเมื่อเดือนก่อน ก็ถ้าพูดขนาดนี้ทำไมต้องยื้อละ “ที่จริงรออยู่ตลอดแหละ ว่าจะมาบอกเลิกตอนไหน”วาริช ยักไหล่อย่างไม่แคร์ เธอไม่ได้รู้สึกอะไรมากมาย กับผู้ชายตรงหน้าอยู่แล้ว เลิกตอนนี้ก็ดี อะไรๆมันจะได้ง่ายขึ้น เพราะคบกันแล้ว ไม่มีอะไรเข้ากันได้สักอย่าง ผู้ชายอะไร เจอหน้าทีไร ลากเธอขึ้นเตียงอย่างเดียวเลย แต่เธอไม่ยอมไง ก็มีดีแค่หล่อ แต่ไม่ได้มีค่าพอให้อิวาหลงรัก ต่อให้มายืนแก้ผ้าคนอย่างวาริชก็ไม่เอา?? “อย่าให้เห็น ว่ามาวุ่นวาย” “เก็บไว้ใช้กับตัวเองเถอะคชา มีแต่แกนั่นแหละที่จะตามตอแยฉัน เลิกก็คือเลิก แล้วก็ออกไปสักที อีนั่นรออยู่ไม่ใช่รึไง แกคงจะลืม ว่านี่ห้องฉัน” วาริชเดินไปหยิบกระเป๋าข้างในมีเสื้อผ้าของคชา โยนมันลงที่พื้นตรงหน้าเขา เธอเก็บเตรียมไว้เองแหละ ไอ้นี่มาขอนอนห้องเธอบ่อยๆ เพื่ออ่อยให้เธอยอมมัน แต่พอไม่ได้แอ้มก็วิ่งแจ้นไปเอากับผู้หญิงคนอื่น เธอจึงเตรียมจะเลิกกับมัน แต่มันดันชิงพูดก่อน เสียหน้าชะมัด “วา” คชาเดินเข้ามาใกล้ ก่อนจะบีบคางวาริชแรงๆ “ทำไมจะจูบลา??” “เงินที่มึงยืมกูไป คืนด้วยนะ พรุ่งนี้ 2 แสน” คชาปล่อยมือ ก่อนจะเตะกระเป๋าที่มีเสื้อผ้าของตัวเองออกไปให้พ้นทาง ไม่สนใจจะหิ้วไปด้วยหรอก อะไรที่เคยใช้ ตอนอยู่กับยัยนั่น ไม่อยากเห็นอีกแล้ว ปึ่กก “มึงลืมของ” วาริชโยนกระเป๋าเข้ากับหลังคชาเต็มแรง เอาของมึงไปด้วย กูไม่อยากเห็น “อีวา” “จะกลับมาตบกับกูก็ได้นะคชา กูกำลังคันมือ” วาริชง้างมือเตรียมตบเต็มที่ เมื่อเห็นว่าคชาหันมามองด้วยสีหน้าบึ้งตึง “ไปแล้วนะ” “ไปสักทีสิ” “ไม่ยื้อหน่อยเหรอ” “พรุ่งนี้จะกรวดน้ำไปให้ พร้อมเงินสองแสน” วาริชพูดจบประตูห้องของเธอก็ถูกปิดลงโดยคชา “ก็แค่ชอบ ไม่ใช่รัก ห้ามเสียใจนะวาริช” วาริชพูดบอกตัวเองเบาๆ แล้วเดินมากดโทรศัพท์ต่อสายหาเพื่อนทันที เมื่อรู้ว่าในห้องของเธอตอนนี้ จะไม่มีคนชื่อ คชา อีกต่อไปแล้ว “เลิกแล้ว 32 วัน กูชนะ จ่ายมาเลย 5 แสน” วาริชรีบพูดหลังจากที่เพื่อนของเธอรับสาย [เห้ยจริงดิ! แล้วคชาได้แอ้มมึงป่าววะ อีวา ถ้าโดนจ่ายครึ่งเดียวนะเว้ย] “ไม่มีใครได้คนอย่างวาริชง่ายๆหรอก ถ้าวาริชไม่รัก โอนด้วยนะวันนี้เลย” [ให้เลี้ยงเหล้าปลอบใจไหมวะอีวา] “ไม่ต้อง ไม่เห็นจะรู้สึกอะไรเลย ก็แค่ผู้ชายเจ้าชู้คนเดียว” [เครๆ แล้วแต่เถอะอีวา โอนแล้วนะ] “ขอบใจ” วาริชวางโทรศัพท์ลงบนเตียง มองไปทางกระเป๋าที่มันกองอยู่หน้าประตู ไอ้บ้านั่นไม่ยอมเอาไปด้วยจริงๆ ร่างบอบบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนเธอบอกว่าโอนเงินมาแล้ว ยอดเงิน5 แสนในบัญชีที่โชว์ให้เห็นไม่ได้ทำให้เธอดีใจสักนิด ไลน์ วานิช : เลขบัญชีอะไร คชา : 509 วานิช : มันต้อง 10 ตัวปะคชา คชา : เบอร์ห้อง เผื่อทำใจไม่ได้ วานิช : ให้พิมพ์ใหม่อีกรอบ ถ้าไม่ครบ10ตัว สองแสนกูขอ คชา : เอาไปเถอะ สงสาร วาริชมองบทสนธนา ที่เธอพิมพ์เป็นตัวหนังสือตอบกลับผู้ชายที่เพิ่งจะขอเลิกกับเธอ เอาอะไรกับคนแบบคชาไม่ได้เลยจริงๆ วาริช : ไม่อยากติดค้าง ไม่อยากยุ่งเกี่ยว บอกมา คชา : หาเรื่องยื้อกูรึเปล่า วาริช : โอเคร สองแสนกูขอละกัน เมื่อพูดดีแล้วไม่ยอมก็ไม่ต้องเอาแล้วนะคชา และต่อไปจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก เงินสองแสนที่ขอยืมมาต่อยอดธุรกิจ เจ้าของมันไม่อยากได้คืนแฮะ วาริชลบทุกอย่างที่เกี่ยวกับคชาออกไปจากโทรศัพท์ รวมทั้งทุกภาพที่เคยมีเขาออกไปจากสมอง ต่อไปก็ไม่ใช่แฟนกันอีกแล้ว ลาก่อนคชา 5 ปีผ่านไป  “อีวา”  เสียงเรียกที่ดังไปทั้วบริเวณหน้าร้านเหล้า เรียกให้ทุกคนหันไปมองด้วยความอยากรู้ ว่าคนที่ชื่ออีวาหน้าตาเป็นยังไง ลูกครึ่งหรือฝรั่งแท้ๆ ทำไมเพื่อนถึงได้เรียกเธอด้วยชื่อที่ไพเราะเสียงดังขนาดนี้  “อะไร!!!” วาริชตะโกนตอบอย่างหงุดหงิด และนั่นก็ยิ่งทำให้คนหันไปมองเธอมากยิ่งขึ้น เพราะร่างแบบบางแสนสวยที่ยืนอยู่หน้าร้าน บ่งบอกชัดเจนว่าเธอคือ อีวา “ชักช้า เดี๋ยวร้านก็ปิดก่อนหรอก อีนี่” วาริชเดินทำหน้าเบื่อโลกตามเพื่อนเข้าไป ไม่อยากจะมาเลยจริงๆ ทำงานก็เหนื่อยมากแล้ว ยังถูกลากมากินเหล้าอีก ไม่รู้มากินหรือมาแบบคนเมา “หมาดำ มึงจะรีบทำไม ร้านนี้เปิดถึงตีสอง นี่เพิ่งจะสองทุ่ม” “มาดามเว้ย ถ้าพูดแล้วไม่เข้าหู ก็อย่าพูดเลยอีวา” คนที่ถูกเรียกหมาดำตอบอย่างหงุดหงิด  คัยกันที่พูดไม่เข้าหู เดะแม่เตะก้านคอไปกองที่พื้นเลยนี่ คนยิ่งโมโหอยู่ วาริชได้แต่คิดในใจเท่านั้นแหละ ไม่กล้าก้านคอมันจริงๆหรอก  “จะลากมากินเหล้าทำไมอะ ม๊า วาไม่เป็นอะไร” วาริชพูดอย่างอ่อนใจ เธอไม่อยากกินเหล้า แต่ม๊า หรือมาดามที่คนชอบเรียกกัน บังคับให้เธอมา “อกหักมันต้องใช้เหล้าบรรเทาเว้ย มันถึงจะหายเจ็บ” “ตรรกะอะไรวะม๊า แกแค่อยากแดกเหอะ อย่ามาหาเหตุผลให้ตัวเองดูดี” ไม่มีสักวันที่วาริชจะไม่ได้ตามมาลากคอเพื่อนคนนี้กลับ ก็เข้าใจว่ามันรวย มันจะกินทุกวันก็ได้ แต่อีวาตามมาลากมันกลับทุกวันไม่ได้ อีวาเหนื่อย  “อีวา!! มึงดูสิ นั่นใช่ผัวเก่ามึงรึเปล่า” มาดามตะโกนเสียงดัง เรียกสติอีวาของเธอ ให้หันไปมองบุคคลที่เธอบอกกับวาริชว่าเป็นผัวเก่า  ร่างแบบบางของวาริชเบะปาก โลกมันกลมตลอดเลยรึไง ทำไมต้องมาเจอบ่อยขนาดนี้ วันก่อนก็เจอ ก่อนนู้นด้วย ก่อนนู้นอีก ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเธอเจอเขาตลอด หลังจากที่ไม่ได้เจอเลย 5 ปี  “ถ้าผัวเก่าจะแซ่บขนาดนี้นะ” “คชาไปเป็นผัวเก่ามึงตอนไหน อิม๊า” วาริชกระแทกตัวลงนั่งไปบนโซฟาอย่างดีของร้าน ไม่สนใจเพื่อนที่ละเมอเพ้อพก ถึงผู้ชายที่ชื่อคชาเลยสักนิด แค่หล่อขึ้น!! ก็ยอมรับแหละว่าคชามันดูดีขึ้นมาก และนั่นยิ่งทำให้รอบกายมัน มีผู้หญิงเยอะขึ้นกว่าเดิมไง แล้วเธอมีสิทธิอะไรไปอิจฉาผู้หญิงพวกนั้น  ก็ไม่นี่ เลิกกันไปตั้ง 5 ปี แถมยังคบกันแค่ 32 วันด้วย มันสั้นจนไม่มีอะไรให้จดจำด้วยซ้ำ  “คชา ไปไหนคะ” รุ่งฤดีนางแบบสาวที่กำลังมียอดผู้ติดตามเพิ่มขึ้น เพราะข่าวของเธอกับคชา และตอนนี้เธอก็เข้าใจว่าตัวเองเป็นผู้หญิงของคชาไปเรียบร้อย ก็คงใช่แหละ เพราะคชาดูจะหลงเธอมากเลยตอนนี้ ถึงจะไม่ใช่ก็ใกล้เคียง “ยุ่ง” คชาไม่หันกลับไปมองคนที่เขาพามาด้วยสักนิด ทันทีที่สายตาเขามองเห็นเธอ ขายาวๆก็ก้าวขาออกเดินทันที ทั้งๆที่ ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน ว่าจะเดินไปทำไม  “มาร์ สบายดีไหม” มาดาม ผู้หญิงสวยตัวเล็กๆ แต่ปากจัดที่สุด หันตามเสียงเรียก ก่อนจะยิ้มหวานให้คนที่อุส่าห์มาถามเธอถึงโต๊ะ  ถามอิม๊า ก็มองมันสิเห้ย จะมองมาทางอิวาทำไม  “เดี๋ยวมา” วาริชลุกขึ้นเดินจากไปทันที  เกลียดสายตาที่คชามอง ไม่รู้จะมองทำไม ชอบมองเธอด้วยสายตาล่าเหยื่อ วานิชจะไม่ยอมเป็นเหยื่อให้คชาทิ้งอีกรอบหรอกนะ  “หายไปไหนมาตั้งห้าปี” มาดามถามร่างสูงที่มีใบหน้าหล่อเหลาชวนมอง สายตาเขาเอาแต่มองตามหลังของวานิชไปนิ่งๆ “ต่อนอก” “หนีไปทำใจเหรอ” “เปล่า!! เบื่อของไทย อยากลองของนอก” คชายิ้มอย่างกรุ่มกริ่ม จนมาดามอยากลุกไปกระชากหัวเพื่อนของพี่ชายมาตบสักทีสองที เพราะแบบนี้ไงเพื่อนเธอถึงอยู่ในสภาพแบบนั้น “นั่งด้วยไหม เพิ่งมาเหมือนกันนี่ ไม่ต้องสนหรอก อิวาคงไม่กลับมา นู้นมันได้โต๊ะนั่งแล้ว” คชาจึงต้องหันไปมองตามสายตาของมาดามอีกครั้ง ยัยขี้อ่อยเอ้ย เขาหันมาคุยกับมาดามแปปเดียว วาริชก็ไปนั่งนัวกับผู้ชายคนอื่นทันที คชากัดฟันจนเส้นเลือดบนหน้าปูดโปน แต่เอ๊ะ ไม่ได้เป็นอะไรกันนี่หว่า งงตัวเอง จะหงุดหงิดทำไมก็ไม่รู้ “ไม่ละ วันนี้จะไปต่อ มาทักเฉยๆ ฝากบอกไอ้แมทให้เข้ามาเคลียร์กับคชาด้วย พรุ่งนี้เลยนะ” พูดจบก็ไป มาดามจึงยักไหล่อย่างเคยตัว คชาก็แบบนี้ เหมือนผีมากกว่าคน มาๆแล้วก็ไป คงไปอิอะ อิอะ กับยัยนางแบบคนนั้นนั่นแหละมั้ง  ร่างแบบบางที่นั่งข้างผู้ชายผมเทา มองตามหลังผู้ชายที่เธอก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่ารู้สึกยังไง คิดถึงเหรอ ไม่ใช่แน่นอน รักยิ่งไม่ใกล้เคียง แต่ทำไมถึงได้สนอกสนใจเขาอยู่ตลอดเวลาก็ไม่รู้