PROLOGUE
275 Words
PROLOGUE
"f**k, who are you?" he asked, mad.
I smiled.
Rinig sa kwarto ko ang bawat ingay na gawa ng takong ng sapatos ko. Natigilan siya saglit siguro sa narinig. Maybe he got an idea.
I sip on my wine. He's still the same asshole. Kung satingin niya'y makakawala siya sa akin, imposible. I won't let him this time.
"If you want money, fine, I can give you, just f*****g tell me the price!"
Hindi ko napigilang humalakhak. A money? Seriously? Okay, I kidnapped him. Not for the sake of money or what.
I went near him and gave him a peck of kiss on his lips.
Nagngitngit lalo siya sa galit at inis pagtapos no'n. He can't see me. I did told them na iblindfol siya. It's a surprise.
Tuwang tuwa ako sa nakikita ko. After two years, Vernon Fajardo, I found you again.
Nagpunta ako sa likod niya para tanggalin ang blindfold.
"Namiss mo ba akong demonyo ka?" nakakrus ang braso kong hinarap siya.
Gulat na gulat siyang makita ako. Nakatali ang kamay niya sa silyang inuupuan niya. Maging ang paa niya.
"Aren't you happy seeing your wife?" I even fake a hurt.
"I do not even want to see you." sa inis ko ay sinampal ko siya. Ilang taon ko siyang pinahanap. At pagtapos no'n ay malalaman ko lang na mas pinili niyang makipaglandian at ibahay ang magaling na babae niya dito sa Alfuente!
"Hindi mo na babalikan 'yong impakta mong kabit!"
Matamis ko siyang nginitian pagtapos niyang magmura. Hindi ko na siya hahayang makawala.
"Baliw kana."
Hahalikan ko sana siya ulit ngunit iniwas niya ang kaniyang mukha. So my kiss landed on his cheeks.
I turned my back, I won't lose him again. Not again.
"No running away again, my husband."
- Writer
