สยบรัก ร้ายยัยแม่มด ( NC25+++)

1 ปีต่อมา UNITED KINGDOM " ไอรินคุณมีภาระกิจที่จะต้อง กลับไปที่ ไทยอีกครั้ง ผมประสานงานไปที่ณิชาให้ สแตนบายรอรับคุณที่สนามบินแล้ว" ผู้บรรชาการของกองทัพ ได้มอบภารกิจให้ ไอริน หญิงสาวลูกครึ่งไทยอังกฤษที่มีหน้าตา ดีหุ่นสวยเซ็กซี่ และที่สำคัญดูออ่นกว่าวัย สนามบินสุวรรณภูมิ " ไอริน...../ ไยยิน" ณิชาและเด็กหญิงตัวน้อยในวัยขวบหนึ่ง ร้องเรียกหญิงสาวร่างบางที่เดินรากกระเป๋าเดินทาง มาตามทาง " OMG นิดหน่อยของน้า" ไอรินวิ่งเข้ามากอดหลานสาวตัวน้อยอุ้มขึ้นมาแนบอก ณิชาที่อ้าแขนรอกอด ก็หน้าแตกยับเพราะเพื่อนสาวที่ทำเมินไม่สนใจ " โห้.........ใครจะเก็บเศษหน้าให้ละทีนี้" ณิชาบ่นอุบโดยหันไปปมองทางไบอั้น ที่ยืนกอดอกมองมาที่เธอ " ป๊ะป๋าฮับ" เด็กชายที่อยู่ในอกแกร่งของ ไบอั้นดิ้นขลุกขักอยากลงตามน้องสาวตัวน้อย ไปกอดคนเป็นน้า ไบอั้นกับเมย์เห็นแบบนั้นก็อดยิ้มเอ็นดูไม่ได้ " กุนน้าฮาบ...." เด็กชายตัวน้อยในวัย2ขวบวิ่งตุ๊ต๊ะจ่ำม่ำเข้ามากอด ขาของไอรินไว้แน่น ไอรินนั่งลงแล้วช้อนตัวเด็กน้อยตัวอ้วนขึ้นมาไว้แนบอกทั้งสอง ถึงแม้เธอจะดูตัวเด็กบาง เธอก็ฝึกมาดีจนทำให้เธอแข็งแรงดุชชายหนุ่ม " ไบรตันของน้า ทำไมตัวโตขึ้นครับเนี่ย" ไอรินแกล้งพูด ว่าหลานชายอ้วนจนทำให้เด็กชายกอดอกมองหน้ามุ่ย จนดูหน้ารัก ไบอั้น เมย์ ณิชาที่ยืนดูท่าทางของหลานและ ลูกตัวแสบ ก็อดขำไม่ได้กับท่าทางน่ารักนั้น เวลาต่อมา หลังจากที่ทุกคนมาส่งไอรินและพากันแยกย้าย ไอรินก็ทำการ หยิบโน๊ตบุ๊คมาเพื่อที่จะสมัครเรียน ที่มหาวิทยาลัย ลูซิเฟอร์ ฟังแค่ชื่อมหาลัยก็ขนลุกแล้ว แต๊กๆ แต๊กๆ แป๊ะ ในที่สุดเสียงแป้นพิมพ์ตัวสุดท้ายก็จบลง ' น.ส.ไอริน มิเกล อายุ19ปี คณะบริหารธุรกิจ สาขา ธุรกิจระหว่างประเทศ ' จากนั้นเธอก็กดส่งใบสมัครเอกสารการสมัคร รูปถ่ายและหลักฐานต่างๆ ของใบสมัคร ( ปลอม) พร้อมทั้งจ่ายเงินค่าสมัคร 1,500,000£ ไอรินยกยิ้มมุมปาก กับค่าสมัครเรียนที่นี้ สงสัยเป็นมหาลัย ที่จบออกมาแล้วต้องได้ไปสวรรคแน่ๆ " แค่ค่าสมัครก็ขนหัวลุกแล้ว หวังว่าจบออกมาแล้วไม่ไปเฝ้า ลูซิเฟอร์ซะก่อนละ" ไอรินนั่งกดแป้นพิมพ์ยิ้มอยู่คนเดียว ก่อนจะมีแมสเสดมาจากเมียเพื่อนรักอย่างไบอั้น ติ่ง ติ่ง ติ่ง : ชุดนักศึกษา แว่นตา จะมาส่งอีก 20นาที หวังว่าพี่ไอรินจะชอบนะค่ะ ขอให้สนุกกับการเรียนในครั้งนี้ค่ะ ^_^ ไอรินนั่งยิ้มกับความน่ารักของเมียเพื่อน ที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมด สมแล้วที่ปราบไอ้จอมมารอย่างไบอั้นอยู่ ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตู ไอรินเปิดประตูออก เพื่อไปรับของแต่ไม่เจอคนที่เอามาส่งเจอแค่ของที่วาง อยู่หน้าประตู " แปลกจังเมืองไทยส่งของกันแบบนี้เหรอเนี่ย หรือว่าเขายังกลัวโควิดอยู่ เฮ้อ... " ไอรินบนอุบอยู่คนเดียว โดยมีสายตาของใครบางคนที่แอบมองเธออยู่ในมุมมืด " หึหึหึ มาได้แล้วสินะยัยแม่มด"