In Time

Sunud-sunod ang lagok na ginawa ni Blake sa hawak na baso ng alak. Nasa Cielo's siya ngayon and is planning to drink his heart out until hopefully, he passed out. Today is supposed to be his wedding day. Kung natuloy iyon, baka on the way sa honeymoon na sila ng bride niya ngayon. But he just can't do it kahit gustung-gusto niyang kunin ang pagkakataon. Because Nathans' sister, Sheila, the girl he learned to love this past few years came above all choices first. And she has to be happy. Bagay na hindi niya maibibigay no matter how he try dahil hindi siya ang mahal nito. Tanggap na niya ang masakit na katotohanang iyon kaya sa halip na siya ang groom sa kasal na pinlano at pinaghandaan niya, he let go of her at binigay niya si Eila sa talagang mahal nito. Napatingin siya sa nagva-vibrate na cellphone. Nathan's calling pero hindi iyon ang umagaw sa pansin niya.  2015. Ilang taon na din ba simula ng una siyang lumipat sa bahay nila Nathan at Sheila? Six years? Pinigil niya ang sarili sa pagbabalik-tanaw. Sa halip ay muling itinuon ang pansin sa inorder na alak. Iinumin na sana niya iyon ng bigla niyang naramdaman ang pagkwelyo sa kanya at marahas siyang binalibag sa pader. Nginitian niya ang lalaki ng makilala ito. "Gising ka na pala," sabi niya sa kaharap na nag-uusok pa yata sa galit. If looks could kill, baka pagkakita pa lang nito at patay na siya. Fortunately, hindi naman nito kalahi si Cyclops ng X-Men kaya humihinga pa siya. "You traitor!" Nathan, his bestfriend, madly punched his face, not just once, twice or thrice. Hindi na siya nagbilang, at nanlaban, he just let him sa galit nito. Naiintindihan niya naman ang pinaglalaban nito. Some guys tried to help para alisin ito pero sinenyasan niya to back out. "Magkakalimutan na ba tayo niyan?" he asked habang pinapahiran ang labing pumutok dahil sa suntok nito. Humihingal pa na tumigil si Nathan na masama pa din ang tingin sa kanya. "You're the biggest idiot I've ever meet, alam mo ba iyan?" Tumawa siya, "Not yet, but thanks' sa pagsasabi. At least now I know." Napailing si Nathan and offered a hand para makatayo siya. When he did, muli siyang naupo sa counter at umorder ng maiinom. Sumunod ito at hindi umimik. Tahimik lang sila habang nag-iingay ang loob ng bar. "Why?" Nathan asked pagkaraan. "What do you mean by that? Iyong I gave you a dose of your own medicine that you sleep like a log for hours or iyong hindi kita hinayaang makapunta sa kasal ng kapatid mo?" "You know exactly what I mean Blake. You love my sister, why let him marry someone else when you have your chance?" He shrugged bago lumagok  ulit ng alak, "Sabi mo nga, I love her. " "You're a fool," Nathan said at nilagok din ang bourbon na inorder. "Yeah?" Blake smiled, "I'd rather be a fool than be a tool like you did. Hindi mo alam kung ano'ng epekto ng pinaggagawa mo sa kapatid mo." Nathan laughed, "I just threaten her, hindi ko naman talaga totohanin ang pagpatay kay Jarvis. I maybe mad at him pero hindi to the extent of ending his life. Jana wil never forgive me kapag nagkataon. That jerk is still her bestfriend." "Glad to hear that. Pero what are you doing here?  Akala ko ba magkalimutan na tayo once I betray you? Tapos ka na ring bugbugin ako. Why still drink with me?" nagtataka niyang tanong because he remembered it clearly when Nathan warned him a month ago. Bagay na kahit alam niya, he still set it aside and helped Eila. "You're still my bestfriend, bro. And right now, I think we need each other's company." Natahimik siya sa sagot nito. Guess hindi na ito ganoon kagalit. "How about bar-hopping-girl-flirting-w***e-banging later?" nakangising suggestion ni Nathan. He smirked, shrugging his shoulder, "Guess we're back to old times eh?" "Absolutely bro. Those old times are f*****g too good to be forgotten so let's hit it!" Natatawa silang nagbayad at umalis ng bar na iyon.  Si Nathan na ang pangalawang pamilya niya and the brother that he never had. Malaking kawalan sa buhay niya kung sakaling tinotoo nito ang banta kaya naman  nagpapasalamat na din siya at he didn't totally kick him out of his life. They did go back to their old habit. And he got so drank he don't even remember how he got home. Blake groaned sa ingay ng cellphone niya. It keeps on ringing na nakakairita na kaya iminulat niya ang mga mata at hinanap iyon. He's not sure kung anong oras siya nakauwi. All he know is that si Nathan ang naghatid sa kanya sa bahay. Nahagip ng kanyang tingin ang picture frame sa side table ng kwarto niya. Muling kumurot ang dibdib niya habang tinitingnan si Eila. Nakaakbay siya dito possesively. Pero hanggang doon na lang siya dahil hindi na niya ito pwedeng ilayo sa taong makakapagpasaya talaga dito. Ganoon naman yata ang pag-ibig. If you love her, you have to let her go. Because what matter is her happiness. The kind of happiness na hindi niya maibibigay no matter how much he try. Muling tumunog ang cellphone niya kaya hinanap niya ulit ito and when he did, he saw his Grandma Sally calling. Napailing siya, kukulitin na naman siya nito na umuwi sa probinsya nito —sa Cargelria. "Hey lola, good morning..." inaantok niyang sagot dito. Idagdag pa ang hang-over na nararamdaman niya dahil sa ginawa nilang pagpapakalunod sa alak ni Nathan kagabi. 'Kakagising mo lang ba apo? Aba'y tanghali na a." "Lola, it's okay. I'm a boss now. Pwede akong pumasok whenever I want...." 'Ay ganoon ba? Di ibig sabihin niyan pwede ka na magbakasyon dito, ha apo?' Napapikit siya ng mariin. Shoot! Wrong answer. "Eh lola..." he grasp for words para may mairason dito but the old lady started with her lines again. "Maniwala ka sa akin, apo. Mamamatay na talaga ako, promise." Hindi niya mapigilang tumawa kahit nagluluksa pa din ang puso niya. "Lola, lagi mo na lang sinasabi iyan tuwing kinakausap mo ako. Nakakatawag ka pa din... and stop talking like that. It's not funny lola." "E kasi naman, ang tagal na kitang hindi nakikita. Umuwi ka na kasi apo... kahit magbakasyon lang ngayong summer, maraming pyesta sa ganitong buwan, hindi ka mababagot. Sige na...Kapag hindi ka tumuloy ngayon, mamamatay na talaga ako bukas, sige ka..." "Huwag kang maniwala diyan kay lola, malakas pa iyan sa kalabaw! Tagatulak ko pa nga iyan ng tricycle!" Narinig niyang sigaw kasunod ng tawanan at pakikipagdebate ng lola niya. Nangingiti niyang pinatay ang cellphone dahil tila nakalimutan na nitong magka-usap sila. Makulit ang lola niya, lalo na this past few months. But did she mentioned bakasyon? Muli niyang sinulyapan ang picture nila ni Sheila. Mukhang kailangan nga niya noon. Maybe it's time to go back sa Cargelria.