ONLY ONE YOU หนูเป็นของพี่นะ

ONLY ONE YOU 01 ********************************* “กางเกงในกูหายไปไหนวะ!!!” เสียงที่ดังมาจากระเบียงทำให้ฉันเดินออกไปดู ก็เห็นว่าเป็นพี่นาวินรุ่นพี่ข้างห้องที่ฉันแอบชอบเขามานานมาก และตามอ่อยเขามานานเหมือนกัน แต่เขาก็ไม่สนใจฉันและบอกว่าไม่ได้ชอบฉันด้วย ฉันยืนมองหน้าคนตรงหน้าที่กำลังหากางเกงในของตัวเองที่ตากเอาไว้อยู่ที่ระเบียงห้องแต่หายังไงก็หาไม่เจอ “แม่ง เมื่อวานก็ตากเอาไว้ที่นี่ไม่ใช่เหรอวะ?” และตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าเขาจะหัวเสียมากๆ ด้วยนะ กางเกงในของพี่นาวินน่ะมันไม่ได้หายไปไหนหรอก แต่มันอยู่ในห้องของฉันเองแหละ ระเบียงห้องของฉันกับห้องของพี่นาวินน่ะมันอยู่ใกล้กันมาก มันเลยทำให้ฉันสามารถยื่นมือไปหยิบกางเกงของเขามาไว้ในห้องฉันได้ไง หรือแม้แต่จะปีนข้ามไปที่ห้องของเขาก็สามารถทำได้เหมือนกัน ฉันไม่ได้ขโมยนะแต่มันเป็นการทำความรู้จักกันระหว่างฉันกับเขาต่างหากล่ะ ตอนแรกเขาก็คิดว่าฉันมาขโมยกางเกงเขาไปเหมือนกัน แต่ฉันก็รีบปฏิเสธทันที เรื่องอะไรฉันจะยอมรับล่ะว่าฉันเอากางเกงในของเขาไป ไอ้ที่ทำแบบนี้น่ะส่วนหนึ่งก็คือฉันอยากให้เขาได้ใส่กางเกงในที่ฉันซื้อให้เขาเมื่อวันก่อนไง ฉันซื้อให้เขาหลายตัวเลยนะ เผื่อว่าเขาหยิบขึ้นมาเขาจะได้นึกถึงคนที่ซื้อให้ไง แต่เขาก็ไม่เคยใส่ตัวที่ฉันซื้อให้เลย ฉันก็เลยแอบเอากางเกงในของเขามาเก็บเอาไว้ไง “แม่งเอ้ย คนยิ่งรีบๆ อยู่” “…” “หนูจิ๋ว!!!” “ขาาาา” “เอากางเกงในพี่ไปอีกแล้วใช่มั้ย รู้ป่ะว่าพี่แม่งไม่มีใส่?” พี่นาวินที่เห็นว่าฉันยืนมองเขาที่ระเบียงหน้าก็เอ่ยถามฉันขึ้นมา และสีหน้าที่เขามองหน้าฉันตอนนี้เหมือนว่าเขากำลังมองผู้ร้ายอยู่เลยนะ แล้วคิดว่าฉันจะยอมว่าตัวเองเป็นคนขโมยเหรอ บอกเลยว่าไม่ ฉันยิ้มให้คนตรงหน้าแล้วส่ายหน้าทันทีบอกว่าตัวเองไม่รู้เรื่องกางเกงในที่หายไปของเขาเลย “มันหายไปหลายตัวแล้วนะ” “แล้วทำไมต้องมาโทษหนูด้วยล่ะคะ” “อย่ามาทำหน้าไม่รู้ ห้องเราอยู่ใกล้ระเบียงห้องพี่มากที่สุด แม่งไม่มีจะใส่แล้วนะเว้ย” “หนูไม่ได้เอาไปนะคะ แล้วทำไมพี่นาวินไม่ใส่กางเกงในที่หนูซื้อให้ล่ะ” “โรคจิตเหรอเรา หรือขโมยเอาไปดม?” “หนูไม่ได้เอาไปดมนะคะ” “ทำแบบนี้มันโรคจิตแล้วนะหนูจิ๋ว” “อ้าว คนคลั่งรักจะเรียกว่าโรคจิตได้ยังไงคะ?” ฉันมองหน้าคนตรงหน้าแล้วเอ่ยถามขึ้นมาทันที ฉันคิดว่าตัวเองไม่ได้เป็นโรคจิตนะ อีกอย่างที่แอบเอากางเกงในของเขามาเก็บเอาไว้น่ะฉันก็ไม่ได้เอามาดมด้วยซ้ำ ก็แค่เก็บรักษาเอาไว้ให้แล้วให้เขาใส่กางเกงในที่ฉันซื้อให้แทนไง พี่นาวินมองหน้าฉันด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจที่ฉันขโมยกางเกงในเขาไปแบบนี้ แต่เขาก็ทำอะไรฉันไม่ได้ไง เพราะเขาเองก็ไม่มีหลักฐานเหมือนกันว่าฉันเป็นคนเอาไป “ทำไมต้องมองหน้าหนูเหมือนว่าหนูเป็นโรคจิตด้วยล่ะคะ” “หรือมันไม่จริง หลายครั้งแล้วนะที่เราทำแบบนี้” “ก็บอกแล้วไงคะว่าไม่ได้เป็นโรคจิต แต่เขาเรียกว่าคนคลั่งรักอ่ะ” “…” คนตรงหน้าเงียบไปทันที เหมือนว่าเขาไม่อยากจะพูดกับฉันต่อแล้ว ก็เข้าใจนะว่าเขาก็คงจะเอือมระอากับฉันมากนั่นแหละที่ทำแบบนี้ แต่ที่ฉันต้องทำเพราะว่าฉันอยากให้เราสนิทกันมากขึ้นไง และอยากให้เขานึกถึงฉันด้วยเวลาที่เขาหยิบกางเกงในของฉันมาเองอ่ะ “วันนี้ก็ใส่กางเกงในที่หนูซื้อให้ไปก่อนแล้วกันนะคะ ส่วนตัวที่มันหายไปหนูจะช่วยหาให้นะ” “หึ ช่วยหาหรือแม่งช่วยขโมยล่ะ” “ถ้าหนูขโมยไปหนูจะซื้อตัวใหม่ให้พี่นาวินหรือเปล่าล่ะคะ” “...” ฉันยิ้มให้คนตรงหน้าแล้วเดินเข้ามาในห้องตัวเองทันที ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า วันนี้ฉันตั้งใจที่จะไปเรียนพร้อมกับพี่นาวิน รู้นะว่าเขาไม่ได้อยากเข้าใกล้ฉันหรอก แต่ฉันก็จะตามอ่อยเขาแบบนี้แหละ ก็บอกแล้วไงว่าฉันอยากเป็นของเขา อยากเป็นเมียผู้ชายที่ชื่อนาวิน และฉันก็อยากจะให้เขาเป็นของฉันด้วยเหมือนกัน ฉันออกมายืนรอพี่นาวินที่หน้าห้อง เพราะรู้ว่าเขาน่าจะยังไม่ได้ออกจากห้องไปไหน และไม่นานเขาก็เปิดประตูออกมาจากห้อง ตอนแรกคิดว่าเขาน่าจะตกใจนะที่เห็นว่าฉันมายืนอยู่ที่หน้าห้องของเขาแบบนี้ แต่แล้วเขากลับทำหน้าเฉยๆ ไม่ได้ดูตกใจเลยที่ฉันยืนอยู่ตรงนี้ “ไม่ตกใจเหรอคะ?” “เราทำแบบนี้มากี่ครั้งแล้วล่ะ” “ก็จริง ทำทุกวันที่เรามีเรียนด้วยกัน” “…” พอฉันส่งยิ้มให้คนตรงหน้าเขาก็เมินหน้าหนีไปทางอื่นทันที ไม่บอกก็พอจะรู้ว่าเขาไม่ต้องการที่จะให้ฉันอยู่ใกล้เขาเท่านั้น นี่ตามจีบตามอ่อยมานานแล้วนะไม่คิดที่จะหวั่นไหวให้ฉันบ้างเหรอคะ คนอะไรเย็นชาชะมัดเลย “วันนี้หนูไปเรียนด้วยนะ ไปรถคันเดียวประหยัดน้ำมันนะคะ” “พอดีรวย” “งั้นก็พอดีเลยค่ะ หนูจน เพราะงั้นหนูขอติดรถไปกับพี่นาวินด้วยนะคะ” “พี่บอกเราหลายครั้งแล้วนะหนูจิ๋วว่าพี่ไม่ได้ชอบเราน่ะ เลิกตามพี่แบบนี้ได้แล้ว อีกอย่างเลิกได้แล้วนะนิสัยขโมยกางเกงในพี่น่ะ แม่งไม่มีจะใส่แล้วเว้ย” พูดจบพี่นาวินก็เดินผ่านหน้าฉันไปเลย ทำให้ฉันต้องวิ่งตามเขาไปที่ลานจอดรถ พอเดินมาถึงรถของเขาแล้วเขาก็หันหน้ามามองหน้าฉันที่มองหน้าเขากลับไปเหมือนกัน และสายตาที่เขาบอกฉันบ่งบอกได้เป็นอย่างดีเลยว่าเขาไม่ได้อยากจะให้ฉันตามแบบนี้ แต่แล้วยังไงล่ะในเมื่อฉันตามจีบเขาแบบนี้มาเป็นเดือนแล้วนะ และคิดว่าเขาเองก็น่าจะชินได้แล้วเหมือนกัน “ไม่ต้องทำหน้าแบบนี้ก็ได้มั้งคะ รู้แล้วน่าว่าไม่ชอบหนูอ่ะ” “อืม ในเมื่อรู้แล้วจะตามมาทำไม?” “ก็ตามจีบไงคะจนกว่าพี่นาวินจะชอบหนู” และฉันก็ตอบกลับไปทันทีว่าทำไมฉันถึงยังตามเขาแบบนี้ทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาไม่ชอบ นี่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงไม่ชอบฉัน ทั้งๆ ที่ฉันก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้เขาไม่ชอบหรือไม่พอใจเลยนะ ถ้าจะเป็นเรื่องของการขโมยกางเกงในน่ะฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยมากเลย ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่เขาจะต้องไม่ชอบฉัน ฉันมองหน้าพี่นาวินที่มองหน้าฉันกลับมาก่อนที่เขาจะถอนหายใจในความดื้อของฉันแบบนี้ ฉันก็ดื้อแค่กับเขาคนเดียวนั่นแหละ แต่ที่จริงแล้วจะว่าฉันดื้อก็ไม่ได้นะ เพราะที่ฉันทำแบบนี้มันเป็นเพราะว่าฉันอยากให้เขารู้ไงว่าฉันสนใจเขาและชอบเขามากๆ ด้วย แต่ก็นั่นแหละไม่ว่าจะทำยังไงเขาก็ไม่ได้สนใจฉันหรอก “เราเข้าใจคำว่าไม่เอาป่ะหนูจิ๋ว การที่พี่ปฏิเสธเรามันก็ชัดเจนแล้วหรือเปล่าว่าพี่ไม่ได้ชอบเราน่ะ” “การที่หนูตามพี่แบบนี้ มันก็ชัดเจนแล้วนะคะว่าหนูอยากเป็นของพี่ไม่เห็นเข้าใจยากตรงไหนเลย” “ทำแบบนี้ไม่กลัวว่าจะเสียตัวแล้วไม่มีผัวว่างั้น?” “ก็ถ้าผู้ชายที่เอาหนูเป็นพี่นาวิน หนูยอมแก้ผ้าให้ดูตอนนี้เลยค่ะ” “เราแม่งดื้อ” “ก็แค่อยากอ่อยที่รักขาของหนูเท่านั้นเอง ให้หนูติดรถไปด้วยนะคะ” พี่นาวินยอมให้ฉันนั่งรถมากับเขาด้วย ระหว่างทางฉันก็ชวนเขาคุยนะแต่เขาก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรกับฉันเลย ไม่บอกก็รู้ว่าเขาไม่อยากให้ฉันอยู่ใกล้เขามากแค่ไหน แต่ก็ช่วยอดทนหน่อยนะเพราะว่าฉันจะตามอ่อยเขาแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าเขาจะเป็นของฉันและฉันเองก็จะเป็นของเขา พี่นาวินมาจอดรถที่ลานจอดรวมระหว่างคณะวิศวฯ กับคณะบริหาร เพราะสองคณะนี้อยู่ใกล้กันมากลานจอดรถก็เลยมีที่เดียวรวมกันแบบนี้ เขากำลังจะเดินเข้าไปคณะตัวเองแต่ฉันก็วิ่งเข้าไปขวางเอาไว้ก่อน ทำให้เขาตวัดหางตามามองหน้าฉันด้วยความไม่พอใจที่ฉันยังตามเขาไม่เลิกแบบนี้ “ไม่ต้องรีบขนาดนี้ก็ได้มั้งคะ หนูก็แค่มีเรื่องอยากจะคุยด้วยนิดหน่อยเท่านั้นเอง” “…” เขาเงียบไป แต่สายตาก็มองหน้าฉันอยู่แต่มันเป็นแววตาที่ไม่ได้อยากจะมองฉันเลยสักนิด เย็นชาใส่ฉันเข้าไปเหอะ ถ้าหวั่นไหวให้ฉันขึ้นมานะฉันจะทำให้เขาโงหัวไม่ขึ้นเลยล่ะ “เลิกเรียนแล้วหนูขอกลับด้วยนะคะ” “ไม่ว่าง” และพี่นาวินก็ตอบกลับมาทันทีว่าเขาไม่ว่างและไม่อยากให้ฉันกลับด้วย อีกแล้วนะ ทำไมชอบเย็นชากับฉันจัง แล้วรู้ป่ะว่าเขาน่ะเป็นแบบนี้แค่กับฉันคนเดียวด้วยนะ ทีผู้หญิงคนอื่นที่ตามจีบเขาน่ะเขายังไม่ได้เย็นชามากขนาดนี้เลยด้วยซ้ำ เขาจะตอบปฏิเสธแบบสุภาพเลยล่ะ เหมือนกลัวว่าอีกฝ่ายจะรับไม่ได้ แต่พอเป็นฉันน่ะเหรอ เหอะ อย่าให้พูดเลย ทั้งสายตา น้ำเสียง และการกระทำมาเต็มเลยล่ะของการที่ไม่ชอบฉันน่ะ ยิ่งเห็นเขาไม่ชอบฉันแบบนี้ฉันก็ยิ่งอยากตามอ่อยเขาจนกว่าเขาจะยอมเป็นของฉันนั่นแหละ ก็บอกไปแล้วไงว่าฉันอยากจะเป็นเมียเขาน่ะ