Haunt By The Demon (Tagalog/Filipino)

Chapter 2

Hanggang ngayon ay malaking palaisipan pa rin sa akin ang lalaking nasa panaginip ko. Hindi ko mawari, kung ano ba talagang kailangan niya sa akin, maliban lang sa palagi niyang sinasabi... 'Pagmamay-ari niya daw ako.' Pero kahit na, hindi ko pa rin siya mamukhaan dahil sa kapal ng usok na pumapalibot sa amin kagabi.

Napatingin ako sa mga kaibigan ko na abalang nag-uusap habang naglalakad. Breaktime namin ngayon.

No, hindi ko pwedeng sabihin sa kanila ang naging karanasan ko kagabi. Pinangungunahan ako ng takot. Natatakot ako sa maaari nilang isipin sa akin. Natatakot ako na baka umiba ang pakikitungo nila sa akin. Natatakot ako na husgahan ako ng iba... Maski sa tiyahin ko ay hindi ko binalak na sabihin dahil ganoon din ang rason ko.

"Tara, Beth!" Aya sa akin ni Carmz, pointing at the Cafeteria.

Hilaw akong ngumiti at tumango. "S-sige..." Ang tanging nasabi ko saka sumunod sa kanila. Natigilan ako nang may nakasalubong akong isang lalaki. Sinundan ko iyon ng tingin. Parang pamilyar sa akin ang lalaking iyon pero sa tingin ko ay ahead ako sa kaniya ng isang taon, it means, lower class man ko siya.

"Beth! Let's go!" Malakas na tawag sa akin ni Shayne.

Binawi ko ang tingin ko mula sa lalaking nakasalubong ko. "N-nariyan na...!" Sagot ko at binilisan ko ang lakad ko papasok sa Cafeteria.

Sinigang ang ulam ni Carmz, Adobo kay Shayne, Afritada kay Jasmine habang sa akin naman ay pinakbet. Wala akong gana ngayon sa karne kaya mas gusto ko ng gulay ngayon...

"May balita ako," Panimula ni Shayne.

"Ano na naman iyang balita mo?" Tanong sa kaniya ni Jasmine. "Sigurduhin mong makabuluhan iyan, ah?"

"May bago daw tayong teacher. Ang pagkaalam ko ay PE teacher siya..." Saka ngumusi siya. "Guwapo."

Carmz and Jaz rolled their eyes. "Sabi na, eh."

"Oh, bakit? Totoo naman, ah."

Napailing nalang sila habang ako naman ay napayuko. Bakit ganito na naman ang nararamdaman ko? Bakit parang may kakaiba na naman tulad ng naramdam ko kanina sa lower class na nakasalubong ko? Ganoon din sa college student na nakita ko sa Coffee Shop?

"Mag-aral ka kasi ng mabuti para mapansin ka din ng mga teacher lalo na kung crush mo." Sermon ni Jasmine kay Shayne.

Umingos siya. "Beth,"

Inangat ko ang tingin ko. "H-ha?"

Napatingin silang tatlo sa akin, may halong pagtataka. "Okay ka lang ba? Masyado kang tahimik ngayon. May problema ba?" Si Shayne ang nagtanong.

Napalunok ako saka hilaw ngumiti. "W-wala naman, wala akong problema... May iniisip lang ako..." Pagdadahilan ko pa. "Nag-iisip lang ako kung anong kukunin kong strand pagka-senior high na natin... Hehe."

Mukhang kumbinsido naman sila sa palusot ko. Dahil d'yan ay napaisip din sila. "Gusto ko talaga sa designing." Pahayag ni Carmz. "Kasi pagkaalam ko gusto kumuha ni Beth ng photography kaya kukuha ako ng may kinalaman sa designs."

"Kukuha naman ako ng multimedia arts..." Wika naman ni Shayne. Bumaling siya kay Jasmine. "Ikaw ba, Jaz? Anong kukunin mo?"

Nagkibit-balikat siya. "Hindi pa ako sigurado kung ano talaga ang kukunin ko. Basta ang gusto ko, army or criminology."

"As expected." Sabi ni Carmz. "Nasa SWAT ang tatay mo, eh. Paniguradong may kinalaman sa pagiging aksyon ang kukunin mo."

Noon pa man ay gustong gusto ng Photography. Naalala ko kasi noong bata pa ako, niregaluhan ako ni papa ng isang camera. Mahilig din kasi si papa sa pagkuha ng mga litrato, at ang galing pa niya. Kaya paunti-unti ay nabubuo na sa isipan ko na gusto kong maging photographer-general practice photographer to be exact. Sila 'yung mga photographer sa mga kasal or any special family gatherings...

**

After namin kumain ay nagpasya na kaming bumalik na sa classroom. Pero ang hindi ko inaasahan ay makikita namin si William na nakatayo sa pinto ng mismong classroom namin tila may hinihintay siya. Napatingin siya sa gawi namin. Umiba ang ekspresyon ng kaniyang mukha. Kung kanina ay parang kinakabahan na ewan, ngayon naman ay parang nasiyahan. May napapabalitaan kasing may gusto siyang ligawan, hindi lang matukoy kung sino. Baka isa kina Carmz, Jasmine o Shayne iyon.

"Oh, William, napunta ka dito?" Takang tanong ni Carmz sa kaniya.

Bago man siya sumagot ay ay napakamot siya ng batok. "Ano kasi..." Saka may nilahad siyang sulat sa harap namin. "Para sa iyo, Bethany."

Napaawang ang bibig ko. "S-sigurado ka ba, William?" Naguguluhang tanong ko sa kaniya.

"Oo," Nahihiyang sagot niya, ni hindi siya makatingin sa akin ng diretso. "S-sige, una na ako. Salamat..."

Sinundan lang namin siya ng tingin hanggang sa tuluyan na siyang nawala sa aming paningin. Pinagtitingnan ako ng tatlo kong kaibigan. Tulad ng inaasahan ko ay pinaulanan nila ako ng pang-aasar.

"Oy, baka naman may pag-asa pa si William, sagutin mo na." Sabi ni Shayne.

"Duh, Shayne. Kakaconfess lang nun, sagot agad?" Pambabara sa kaniya ni Jasmine. "Saka, manligaw muna siya kay Beth para malaman din natin kung potential boyfriend nga siya."

"Kumsabagay." Pagsang-ayon naman ni Carmz sa kaniya.

Napabuntong-hininga ako. "Wala sa plano ko ang magboyfriend." Sagot ko sa kanila.

"Ha?" Bulalas ni Shayne. "Bes, ulam at kanin na iyong nakabalandra sa harap mo. Kulang nalang ay kainin mo na."

Aminado naman akong guwapo si William, marami rin nagkakandarapa sa kaniya. Matalino at masipag sa pag-aaral. Palagi siyang nagagawaran ng leadership award tuwing recognition kaya malabong walang magkakagusto sa kaniya, maliban lang sa akin.

"Respetuhin nalang natin ang desisyon ni Beth. Mukhang wala talaga sa plano niya ang magkaboyfriend." Wika ni Jasmine.

Sumapit na ang uwian. Naglalakad na kami sa labas ng campus. Maraming estudyante din ang nagsiuwian. Tahimik pa rin akong nakikinig sa kanila nang biglang may sumagi sa isipan ko kaya tumigil ako sa paglalakad.

"Oh, bakit, Bethany? Anong problema ba?" Puna ni Carmz sa akin.

Tumingin ako sa kanila. "Nakalimutan ko sa classroom 'yung textbook, mag-aadvance reading sana ako. Una na kayo. Bye!" Saka tinalikuran ko na sila. Nagmamadaling maglakad.

"Ingat ka!" Rinig kong pahabol ni Shayne.

Anong oras na din kasi. Sana ay hindi pa sarado ang classroom. Sana maabutan ko pa.

Nasa fourth floor pa man din ang classroom. Paigurado wala na masydong tao doon. Wala rin naman nagtatambay doon dahil nalalayuan na nga sila, pagod pa sila sa kakaakyat ng hagdan kaya huwag nalang.

Kumawala ako ng isang malalim na buntong-hininga nang nasa tapat na ako ng pinto ng classroom namin. Pinihit ko ang doorknob saka binuksan ang pinto. Humakbang ako papasok doon nang may isang tao na nakatayo sa tabi ng arm desk ko. Lumingon sa akin ang tao na iyon. Bahagyang kumunot ang aking noo nang makita ko ang isang pamilyar na lalaki. Siya ang lower class man na tinutukoy ko...

"May naiwan ka?" Seryosong tanong niya sa akin.

Magsasalita sana ako para sagutin ang tanong niya pero bakit tila may nakabara na kung ano sa aking lalamunan? Biglang umiba ang pakiramdam ko pagkatapak ko dito sa classroom. Bigla tumindig ang balahibo ko. Ang mas ikinagulat pa ay kusang nagsara ang pinto. Napasinghap ako. Bumaling ako sa lalaki.

Nangingibabaw ang tunog mula sa mga yapak niya palapit sa akin. Bago man niya ako maabutan ay agad ako kumilos. Sa gilid ako dumaan, nasa kabila ang isa pang pinto. Pipilitin kong makatakas dahil tingin ko ay hindi na maganda ito. Nabubuhay ang takot sa aking sistema.

Maaabot ko na ang pinto pero bigla akong nanigas. Hindi ko maigalaw ang buong katawan ko! Nanlaki ang mga mata ko. What the...

"You can't escape on me." Mariin niyang sabi sabay hatak niya sa akin at pinahiga niya ako sa sahig ng classroom.

Nagpupumiglas ako. Ngunit sa una pala, hanggang sa nararamdaman ko na ang panghihina ng aking katawan... Parang nagiging paralisado ako... Bakit? Ano bang nangyayari sa akin?!

"H-huwag..." Namamaos kong sabi. Nangingibabaw ang takot na aking nararamdaman... May mga namumuo nang luha sa aking mga mata.

Tila hindi niya ako pinapakinggan. Mariin niyang hinawakan ang magkabilang kamay ko. Inilapit niya ang mukha niya sa akin. Pumikit ako ng mariin, doon umagos ang mga luha na gusto nang kumawala. Ramdam ko ang mga labi niya sa aking leeg.

Sinubukan kong sumigaw pero hindi ko naririnig ang boses ko!

'No!' Sigaw ng bahagi ng aking isip. 'Maaawa ka...'

Hanggang sa hindi ko na talaga magawang sumigaw. Imbis ay ungol ang naririnig ko sa sarili ko. Tanging mga mata at mga labi ko lang ang maigagalaw ko...

Tumigil siya sa paghalik niya sa aking leeg. Nagtama ang mga mata namin. Sumilay na isang mala-demomyong ngiti sa kaniyang mga labi na agad lalo ko ikinatakot. Nanginginig ang labi ko dahil aking nararamdaman.

Kinalas niya ang butones hanggang sa tagumpay niyang naihubad iyon. Pinagmasdan niya ang aking katawan na may halong pagkamangha. Muli nagtama ang paningin namin. "I want you. f*****g so bad." Mariin niyang sambit.

Kahit na nakakabit pa ang b*a ko ay marahas niya iyon inangat at walang sabi na hinalikan niya ang cleavage ko habang marahas niya ding pinaglalaruan ang magkabila kong dibdib.

Pumikit ako ng mariin at naiiyak na naman.

'Huwag... Please... Don't...'

Patuloy pa rin sa pambababoy niya sa aking katawan.

Hindi pa siya kuntento, bumaba ang mga labi niya papunta sa aking tyan habang nakahawak pa rin siya sa aking mga dibdib pagkatapos no'n ay muli niya akong tiningnan. Ngumisi siya. "You make me hard so easy, lady." Sabi niya. "And my d**k wants nothing more that temporary asylum inside your pussy..."

Dahil paralisado ako ay tanging magagawa ko lang ay umiyak.

Tumayo siya kinalas niya ang kaniyang sinturon bahagyang binuksan niya ang zipper no'n saka lumuhod. "Let's do missionary, lady." Sabi niya.

'Missionary? W-what...'

Nanlaki ang mga mata ko kasabay na napasinghap nang biglang ipinasok niya ang kaniyang sa akin. Pakiramdam ko ay napupunit ako. Para akong pinapatay ng mga oras na iyon. Nang araw ding ito, isang lalaki na hindi ko naman kilala ay kinuha ang aking pagkababae... Ang akala ko sa panaginip lang, kahit sa reality...