Roses are Red (TAGALOG)

CHAPTER 2

"Here's your orders, ma'am." Mahinhing tawag pansin ng waiter dahilan para matauhan kaming apat.

Napaayos kami ng upo at tinulungan ni Luna ang waiter na naghatid ng aming mga pagkain.

Pasimpleng sumulyap ako sa likod ko. Nandoon pa rin sina Shean at naguusap sila ng kanyang kasama. Maya maya pa ay lumapit sila sa amin at nagpaalam.

Circle ang table at nakatayo sila ngayon sa gawi Nina Ashley at Madelyn na magkaharapan. Kaharap ko naman si Luna at nasa gilid kami kung saan ang glass wall.

"We should go guys. May date pa pala itong lover boy natin." May halong tawa na saad ni Shean.

"By the way, Dominic. Do you still remember our classmates way back in high school?" Biglang bulalas ni Shean.

"Which one?"

"Actually, this four ladies here are one of our classmates. Not just classmate," tila may panunuya ang tono ng pananalita niya

"..."

"Guys, introduce yourselves to our lover boy." Nahimigan ko ang tinatagong balak ni Shean sa tono ng kanyang boses.

Nagaalinlangan man ang tatlo ay isa isa silang nagpakilala habang alanganin na sumusulyap sa gawi ko. Nang matapos silang tatlo at ako na ang susunod ay natahimik silang lahat.

Huminga ako ng malalim.

Wala naman sigurong mawawala kapag humarap ako sa kanya at magpakilala, diba?

Malakas ang kabog ng dibdib ko at pinagpapawisan ako kahit air conditioned naman itong restaurant. Gusto kong tumakbo at tumakas, lumayo sa lugar na ito para makahinga man lang ng maluwag.

But I won't do that.

Unti unti akong humarap at pinilit ang mga labing ngumiti.

"Hi. I'm Victoria."

And after 8 years, my eyes met with his cold and empty eyes again.

He doesn't seem surprised, not even shock. His reaction is just plain, normal. It's as if he was expecting that it is me. And what he did next bothered my whole existance, big time.

He just nod his head, faced Shean and said, "Mauuna na ako sa sasakyan."

And with that he left. He just left.

Sumonod naman kaagad si Shean kaya noong kami nalang apat ang natira ay tinignan nila akong tatlo.

"Ano?" Nakabusangot na tanong ko.

"Ignored."

"Toasted."

"Headshot sa puso."

Napabuntong hininga ako sa mga komento nila. Wala na akong gana para patulan pa ang pang aasar nila kaya hinayaan ko nalang.

"Hindi man lang siya nagulat, ano?"

"Bakit kaya tila alam niya ang hitsura ni Victoria? Tignan niyo naman, sobrang nag level up ang friend natin."

"From gusgusing high schooler to fashionista author."

"How dare that man ignore our Victoria?"

Nakinig lamang ako sa mga pinagsasabi nila at hindi nagsasalita. But I totally agree with them. How dare him para ganunin ako?

I gathered all the courage I have, pinakapal ko ang mukha ko at pinilit na huwag mahiya sa kanya. 

Para akong bomba na anytime ay sasabog sa ginawa niya. Pati mga kaibigan ko ay aware sa tumataas na tensyon sa katawan ko.

No. I am not hurt at all. Hindi ko maintindihan kung bakit hindi ako nasasaktan, ang alam ko lang para niyang sinagasaan ang pride ko.

After all these years, he hasn't changed a bit. Still a cold blooded bastard.

Pinilit kong kumain at makig biruan sa kanila, binalewala ko ang nangyari at umaktong normal. Pero sa loob loob ko gusto kong sumabog, magwala at umiyak.

Careful naman ang tatlo na huwag akong inisin pa dahil alam nilang konti nalang ay magwawala na ako.

Oo, mababaw akong tao. Mabilis akong mainis, mababa ang pasensya ko at mataas ang pride. Pero wala akong pake! Bukod sa tinapakan niya ang pride ko, nasaktan din ako sa ginawa niya at yan ang binding hindi ko aaminin sa kahit na sino.

Grabe. Tinalikuran lang ako para na akong binasted ah? Bakit? Sino ba ako sa kanya? Importante ba akong tao para pagtuonan niya ng pansin?

Ilang taon na ang nakalipas ah, hindi pa rin ba nagbabago ang nararamdaman ko para sa kanya? Bakit ganito pa rin? 

Ang sakit. Lahat ng nangyari noon ay parang sirang plaka na paulit ulit na nagp-play sa isip ko.

Walanghiya.

"Psst. Luna." Mahina at nahihiyang sitsit ko sa kaklase ko na hindi ko naman masyadong close.

Naging kaklase ko siya noong lower grade pa kami pero hindi naman kami naging close dahil hindi naman ako masyadong nakikihalubilo sa kanila. At ngayong nasa grade 10 na kami ay naging magkaklase ulit kami.

"Bakit?" Nagtatakang tanong niya sa akin.

Nahihiya man akong magtanong, hindi man kakayanin ng pride kong humingi ng tulong, para man akong tanga sa gagawin ko ay ipagpapatuloy ko pa rin.

"K-kilala mo ba kung sino yun?" Turo ko sa isang kaklase namin gamit ang nguso ko.

First day of school palang kase, maraming bagong mukha akong nakita at ang iba naman ay pamilyar. Sa totoo lang wala naman talaga akong pakealam sa kanila, pero may isang nakatawag ng akin pansin.

Lumingon si Luna sa tinuturo ng nguso ko at muling bumaling sa akin. 

"Ah, si Dominic." Kibit balikat niya.

Nanlalaki naman ang aking mga mata sa kanya. Lumabas ang matamis na ngiti sa aking labi at lumipat sa upuang nasa harap ng desk niya.

Gulat na inilayo niya ang ulo ng biglang sumulpot ang pagmumukha ko sa harap niya.

"Bakit mo siya kilala?" Nanlalaki pa rin ang matang tanong ko sa kanya.

Pupusta akong nawi-weirdo-han na ito sa akin pero wala akong pake basta may mapiga akong impormasyon mula sa kanya.

"Syempre kaklase ko siya sa major eh."

Kapag kasi nasa grade 9 ka na, ikaw na ang pipili kung ano ang major mo. Kung sino ang teacher mo at mga kaklase mo noong grade 9 sa iyong major ay sila parin ang makakasama mo hangang grade 10.

"Ano ba ang major niyo?"

"Drafting." Maiksing sagot niya at muling bumalik sa ginagawa.

Napasilip naman ako sa sinusulat niya at napatango nalang. Gumuguhit siya ngayon ng bahay na may mga sukat.

Talented. Tumatango tangong sabi ko sa sarili.

"Hoy, Victoria!"

Napalingon ako kay Madelyn at tinaasan siya ng kilay. 

"Kanina ka pa namin tinatawag at tulala ka lang jan." Dagdag niya.

"Ano bang iniisip mo? Tapusin mo na yang kinakain mo at ililibre daw tayo ng Engineer sa mall." Segunda ni Ashley.

Tumango ako sa kanila at minadaling kainin ang nasa plato ko ng makitang ubos na ang kinakain nila. 

Kaya siguro naisipan nilang mag mall kahit wala sa plano namin ay para malamigan naman ang ulo ko at ma divert ang atensyon ko.

Pagkatapos naming mag chip in sa bayad ay lumarga na kami sa mall. Chip in kami dahil walang may balak sa amin na manlibre. Hindi nagdala ng sasakyan ang tatlo kaya nagsisiksikan kaming apat ngayon sa sasakyan ko.

"Bakit ba kasi ayaw mong bumili ng mas malaking sasakyan? Mas convenient iyon lalo na kapag may gala tayo." Saad ni Luna habang nagda-drive ako.

"Ang dami mo namang pera tapos tinitipid mo ang sarili mo." Segunda naman ni Ashley.

Si Luna ay nasa passengers seat habang ang dalawa namin ay nasa back seat. Hinahawi nila ngayon ang mga anime stuff toys na nilagay ko doon para may naka occupy.

"Maka sabi ng maraming pera ah. Ako lang ba ang successful dito ha?" Irap ko sa kanila.

"Si Luna, Engineer na. Ikaw Ashley may sarili ka nang bakery at restaurant. Si Madelyn naman SPO2 na. Anong tawag niyo sa mga yan, display?!" Dagdag ko pa.

Inirapan lang nila ako at iniba ang topic. Alam nilang hindi ako titigil at ipaglalaban ko ang sinasabi ko. Umiling ako sa kanila at nagfocus nalang sa pagda-drive.

Pagdating namin sa mall ay kanya kanya sila ng suhesyon kung saang boutique kami pumasok. Nanatili akong nakikinig sa kanila at nagmamasid sa paligid dahil wala naman akong masyadong alam sa mga brand ng damit at mga gamit.

Sa huli napagpasyahan nilang pasukin isa isa ang lahat ng boutique sa mall.

Napasapo ako sa aking noo ngunit hindi na nagkomento pa. Kapag sila talaga ang kasama ko ay siguradong uuwi akong parang zombie sa sobrang pagod.