(+18)Kendi küçük dünyasında, yaşayabilmenin sadece kardeşleri ve anne babasının avlusu içinde zanneden Aycan'ın hayatını ele alır. Aycan, bir gece aniden gelen misafirin peşinden sürüklenirken, yaşadıkları ve yaşayacakları yüzünden dünyanın tahmin ettiği gibi küçük olmadığını görür.

(+18)Bir dal kamış lazım bize. Olmadı birkaç dal. Kuru ot deyip geçme. Daha geçen bahar, yemyeşildi o göl kıyısında. Bize en kurusu lazım şimdi. Hani asıldıkça yerinden çıkmak istemeyeninden, çektikçe el yakanından, en dirayetlisinden.

(+18) Demirkazık dağının eteğini kendilerine yurt edinmiş bir avuç köylü. Ve o köyün başına kara bulut gibi çöken, lakabına iblis dedikleri, toprak sahibi Halil ağa. Yüzüne taktığı kara bir bezle ortalıkta dolaşan, kimilerine göre kasabanın hayalet kahramanı,kimilerine göre de baş belası olan, Kan-su. Ve bu ikilinin amansız savaşı. Iblis ve hayaletin tam ortasında çakılı, iki hedef. Biri; kusurlu gözlerin, kusursuz bedene kulp taktığı kekeme dedikleri kaşıkçı Ömer. Diğeri ise iblis Ağa'nın biricik kardeşi Esengül. .......... Hikâyemde geçen zaman dilimi seksenli yılları kapsar. Töre ile uzaktan yakından alakası yok. BU BİR ANADOLU HİKÂYESİ DİR. ..

(+18)Kenarları yırtılmış bir valizle bir de yüreğinde biriktirdiği servetle yollara düştü Öğretmen hanım. Bilmediği şehirde, cebindeki üç beş kuruşla kendine en ucuz hayatı kurmaya çalıştı. Kendine layık gördüğü yaşam, onlarca pahalı yüreğin inşası için gerekliydi.

( +18) Pireye kızıp, yorgan yakmak uğruna kendini köylere vuran,maceraperest bir kızın, kadrajına yansıyanlar unuttuğumuz degerlerimizi gözlerimiz önüne sergilerken gülmek ve ağlamak serbest. Bazen hayatı dolu dizgin yaşamak istersin. Kafana göre istediğin gibi. Fakat bu istediklerinin olması için dilediğin hayatta kimsesizsin. Çünkü kimse sen değil..