Unknown Feelings

3407 Words
Tamara's POV I was ten back then and grade 4, kakalipat ko lang sa Pilipinas dahil galing akong L.A, doon ako lumaki at nag-aral. At the age of 10, I don't know anything about love. I played and I cared about my friends. Si Kuya naman ay grade 6 and he's 12 years old. We're close but not close like sharing each other's secrets. We talked pero tipid lang, a long conversation cannot last a day. I think because he's quiet and we don't have similarities, madami kaming pinagkaiba and kakalipat ko lang sa Pilipinas. We see each other every vacation and Christmas but it's not enough for us to be close. Hindi kami nag-aaway lagi pero sometimes we treat each other as a stranger. Hindi talaga kami nagpapansinan ni Kuya since na mag-transfer ako dito. Katulad na lang ngayon. Dahan dahan akong bumaba sa hagdan namin. Tahimik ang buong bahay and I expected that mom and dad are not here. Sumulip ako sa sala and luckily ay wala doon si Kuya. Ayokong makasama siya kasi we remain silent lang naman, walang nagsasalita at parang hindi namin kilala ang isa't isa. "Anong sinisilip mo?!" napahawak ako sa dibdib ko dahil sa gulat. Bilog ang mga mata ko habang nakatingin kay Kuya na masungit na nakapamulsa. Pano kami magkakasundo kung lagi niya akong sinusungitan. Hmp! Hindi ako nagsalita kaya sumilip din siya sa kung anuman ang sinisilip ko. "Kanina pa kita hinihintay. Sumabay na tayong kumain." saad niya at naunang naglakad. Noooooo! Ayokooo. Hindi na naman ako makakakain ng maayos kapag siya ang kaharap ko. Kahit nga paglunok ay hindi ko yata magagawa. "Kumain na kayo. Ikaw naman kasi Tamara ang tagal mong magising. Naiinip na nga itong Kuya mo kakahintay sayo." sermon ni Yaya Linda nang makababa kami. Umupo ako at sinulyapan si Kuya na nakaupo sa harap ko. Nahuli ko siyang nakatingin sa akin ng malalim at kunot ang nuo na mas kinainis ko. Bakit kung makakunot siya ng nuo ay parang laging naiinis sa akin o di kaya'y may ginawa akong hindi niya gusto. Inirapan ko siya at bumaling kay Yaya Linda "Wala naman po akong sinabi na maghintay siya." bulong ko pero alam kung narinig nila yun. "Ewan ko sayong bata ka. Sige. Kumain na kayo diyan." paalam ni Yaya at pumunta sa garden para maglinis. Bawat galaw ko ay maayos at tipid. Kahit ang pagkain ko ay tipid din. Hindi ko magawa ang gusto kong gawin dahil sa mga titig ni Kuya Gray sa akin. "Kumain ka ng gulay." sambit niya sa malalim na boses. "What if I don't. I don't eat veggies." sambit ko at inirapan ulit siya. Narinig ko ang pagbuntong hininga niya. "Hindi namin kailangan ng spoiled brat dito. Kung gusto mo, bumalik ka sa L.A!" sabi niya nang padabog. Parang may bumara sa lalamunan ko at ang mga mata ko ay nanlalabo dahil sa luha na nasa gilid ng aking mga mata. Ganito siya. Iniisip ko minsan kung nasasapawan ko ba siya sa atensyon o pagmamahal ng mga magulang namin pero hindi. Pantay ang pagmamahal nila sa amin, hindi ko alam kung bakit ba galit na galit siya sa akin at laging badtrip kapag nakikita o nararamdaman niya ang presensya ko.  Isang araw, habang naglalaro ako sa sala ay naabutan ako doon ni Kuya. Galing siya sa school. Nagulat na lang ako ng sipain niya ang favorite doll ko galing L.A. "Ayusin mo nga yang mga laruan mo. Parang hindi ka babae, ang kalat mo!" singhal niya bago ako talikuran. Ganun ang bawat eksena namin ni Kuya. Hindi kami sumasabay na pumasok, kahit pag-uwi ay ganun din.  I'm lack when it comes in art, drawing or anything that has to do with arts kaya naiinggit ako sa mga drawing ng classmates ko. I can't properly draw a shape or even a line, hindi pantay at magulo. I ran towards daddy when I saw him. Kadadating niya lang at hinihintay ko talaga siya. I handed him my blank portfolio. "Can you draw a project for me daddy." I smiled widely. "Anong drawing ba ang kailangan mo Tamara?" he asked while removing his necktie. "It's a nonagon. I know it's too easy, I tried to draw it pero I failed. Gusto ko na maging maganda ang drawing ko katulad ng mga classmates ko." I pouted. Spoiled ako pagdating sa parents ko. I know they can't say no. I'm their Princess. Binalik sa akin ni Daddy ang blank portfolio ko. "Your brother can do it. Magaling siya diyan, If you want to make your project to be beautiful you should ask him instead. Hindi ako sweetheart." ngiting sambit ni Daddy and headed towards in the kitchen where my mom is. Bumagsak ang balikat ko, I can't ask my brother a favor. Well, I don't know how. Mamaya mapahiya pa ako, or baka may ginagawa siya. Of course, isang dahilan na din doon na baka sungitan niya lang ako. I know how he dislikes me!! Nang nasa harap na ako ng pinto ng kwarto niya ay nag-aalinlangan ako kung papasok ba ako or ako na lang ang gagawa ng project ko. Humilig ako sa pinto ng kwarto niya. Maybe I can draw my project instead. Pwedi din naman na humingi ako ng favor sa mga friends ko, kaysa na paiyakin na naman niya ako sa mga masasakit na salitang binibitawan niya. Right!! That's a great idea-- Biglang bumukas ang pintuan ng kwarto niya. I stilled for a moment. I thought I'm going to fell on the floor. Pero naramdaman ko ang dalawang kamay na mahigpit na nakahawak sa baywang ko. I can feel the hard body on my back. Oh no!! What should I do!! Pinatayo niya ako ng maayos at nilagay ang isang kamay niya sa gilid ng pinto at nilapit ang kanyang mukha sa sakin. I gripped my blank portfolio, his eyes glanced to the thing I'm holding. I bowed my head, I am so embarrassed right now. I can't take his dark and deep eyes that are looking at me intently. This is one of the things that I don't like about him, he's looking at me in a very different way. "Why are you here? Leaning in the door of my room?" he seriously asked. What am I doing here?? Anong sasabihin ko. "I.. I want to ask you a favor kuya. Ca-can you draw me a nonagon shape for my project?" inabot ko ang hawak ko na nakayuko. Naramdaman ko ang titig niya sa akin at walang pakialam sa bagay na inabot ko sa kanya. I was expecting his rejection pero kinuha niya ang blank portfolio ko at tsaka naglakad papunta sa mini table niya. Nang umupo siya ay nilingon niya ako kaya napaayos ako nang tayo. Maybe I should leave. "If you want to ask a favor, do it properly. Hindi yung nakayuko ka diyan. Pumasok ka and guide me what to do to your project." masungit niyang sambit. I frowned in my mind. Ang sungit!! Kaya hindi kami nagkakasundo eh. Kinuha ko ang upuan at pasimple itong nilayo sa kanya. I seated far from him kaya marahas niya akong tinignan. My heart start pounding, may nagawa ba akong mali? Bakit na naman siya nagagalit? "Come closer Tamara. Ano bang problema mo. You're acting like I'll eat you anytime." saad niya na hindi maalis ang kunot sa kanyang nuo. Wow. Acting like a kind kuya. Gusto kong tarayan siya pero ako naman itong humihingi ng pabor sa kanya. Wala akong nagawa at sumunod sa kanya. I sit closer beside him. Halos hindi ako makahinga nang simulan na niya ang pagguguhit. I feel like suffocating. Bakit ba ako nagkakaganito sa kanya. "Nonagon. It has a nine sides right?" tanong niya sa kalagitnaan ng pagguguhit. Napalunok ako bago tumango ng marahan. I can't focus, hindi ko maiwasang sulyapan siya habang gumuguhit. He's a grade 6 pero ang ganda na ng katawan niya, I wonder kung ano pa kaya ang magiging itsura ng katawan niya when he reach his age of maturity. "You like it?" tanong niya. I blinked twice kaya tinignan ko ang gawa niya at malapit na itong matapos. "A-ano?" tanong ko ulit. Ang dali niyang matapos pero ako kanina halos ilang oras ang tinuon ko para lang magawa ng maayos ang nonagon na yun. Siguro kulelat talaga ako sa arts. "I said, do you like staring at me?" saad niya at tinignan ako. Namilog ang mga mata ko, paano niya nakita yun? Nagda-drawing siya and he's very focused on it. "Sorry Kuya." I bit my lower lip. Sobrang obvious ko siguro kaya napansin niya yun. "Nonagon lang hindi mo pa magawa. Kaya ang baba ng grades mo kasi umaasa ka sa iba." nagsisimula na naman siyang magsalita ng masakit. "If napipilitan ka lang. Ako na ang gagawa." mahina kong sabi. He chuckled a bit, yung tipong mapang-asar. "Talagang napipilitan ako. Kung hindi lang kay Dad ay hindi ko naman talaga 'to gaga--" I cutted his words and grabbed my portfolio. "Fine!! Mababa ang grades ko, hindi mo ako gusto!! Ano pa!! Wala na bang mas malala sa mga panlalait mo?!" my tears are rolling in my cheeks. Namumula na din ang ilong ko sa iyak. "Hindi kita nilalait. Pinagsasabihan kita." sabi niya "I hate you!!" and I mean it. "Good to know." He said mockingly kaya padabog akong lumabas ng kwarto niya.  I'm wearing my school uniform at handa na akong pumasok. Nagpahatid ako sa driver namin, as usal nauna nang pumasok si Kuya gamit ang motor niya. Well, I don't care about him kasi simula ngayon ay magkaaway na kami. Habang nasa playground kami at naghahabulan ay lumapit sa akin ang isa kong kaibigan na may kasamang student na babae. "Tamara! Si Frina. Grade 5" pakilala sa akin ng kaibigan ko. Umupo kami sa grass na may lilim ng puno. Nakita kong tinatanaw nila sa malayo si Kuya Gray kasama ang kaibigan niya. "Si Gray yung crush mo?!" singhal ng kaibigan kong si Lhea kaya napatingin ako sa kanilang dalawa. "Oo." nahihiyang saad ni Frina. I don't know why a lot of girls are attracted to my brother. Kung alam lang nila kung gaano kasama ang ugali niya. "Kapatid yan ni Tamara. Sikat talaga yang Kuya mo noh?" ngiting saad ni Lhea at tinapik ako sa balikat. "Ta-talaga? Kapatid mo siya?" hinintay niya akong sumagot kaya tumango na lang ako at inabot niya ang isang pink na papel sa akin. "Tamara! Please naman pakibigay kay Kuya mo. Hintayin mo na basahin niya ito." pagmamakaawa niya sa akin. "Bakit hindi na lang ikaw ang magbigay niyan." ramdam ko ang bitterness sa boses ko. Gusto kong sabihin sa kanya na magkaaway kami ni Kuya pero ayoko namang gawing big deal pa yun. "Kung hindi pinupunit ni Gray ay tinatapon niya naman sa basurahan." malungkot na sabi ni Frina. "Ibigay mo na Tamara! Para sulat lang. Sige na." wala na akong nagawa at kinuha ko na lang ang papel. Ngayon ay nag-iisip na ako kung pano ko ibibigay sa kanya ang sulat. Sinulyapan ko ulit si Kuya na nakaupo din sa grass kasama ang kaibigan niya. Kinuha niya ang guitar sa katabi niyang lalaki at dahan dahang nag-strum. Napansin ko na hindi lang pala ako ang nakatingin sa kanya kundi ang iilang babae din na nandito. Nakahiga ako sa kama ko ngayon habang tinitignan ang love letter na para kay Kuya. What if ilagay ko na lang sa mini table niya, makikita naman niya yun kasi lagi siyang nag-aaral. Sigurado naman akong mababasa niya yun, wala na din akong pakialam kung itapon niya sa basuran. Frina's favor is too much! Hindi nga kami close nun pero kung makahingi ng pabor ay akala mo'y BFF kami. Nang pumasok ako sa kwarto ni Kuya ay saktong wala siya doon. Ang alam ko kasi ay nasa baba siya at nanunuod. Ni-lock ko ang pinto at pumunta sa mini table niya na puno ng mga libro at notes. "Anong ginagawa mo sa kwarto ko?" isang malamig na boses ang narinig ko galing sa likod. Gulat akong hunarap at nakita ko si Kuya na nakaboxer lang at walang pantaas na damit. Mukhang galing siyang CR at naligo. Lumapit siya sa akin habang ginugulo ang basa niyang buhok. I can smell his perfume. Binagsak niya ang buong katawan sa higaan at inunan ang braso nito habang nakatingin sa akin na hinihintay ang sagot ko. "I came here to give you this letter. Pinapabigay ng secret admirer mo." balisa at kung saan saan bumabaling ang tingin ko na pilit iniiwasan na magtagpo ang tingin namin. "Read it." utos niya kaya ngayon ay napatingin ako sa kanya "Ano?! Hindi ka ba marunong magbasa?" "You're talking to a student who is top in their class Tamara. Don't be sarcastic. I can read but I want you to read it for me." he commanded again in a voice full of authority. Napairap ako at marahas na binuklat ang papel. Kulang na lang ay punitin ko iyon. "Dear Gray, I really want to confess my long-time feelings for you. Since I saw you entered in the cafeteria, you already captured my heart. Please notice my feelings. Love, Frina Asuncion." madrama kong saad. I want to p**e, super corny ni Frina. "What do you think?" tanong niya ng matapos kong basahin. I don't know why I have to do this. Inirapan ko siya at nilagay sa table niya ang letter. "I think I should go to sleep. Sinasayang mo lang ang oras ko dito." hindi maalis ang inis sa aking boses. Hindi ko alam kung bakit ako naiinis ng ganito. Bakit ba ako ang ginagawang tulay ng mga babae ni Kuya? Tinalikuran ko siya at nagsimula ng umalis sa kwarto niya.  Years passed, hindi nagbago ang pakikitungo ni Kuya sa akin. Hanggang sa mag-graduate ako ng elementary and ready to face the highschool life. Yes! Grade 7 na ako and si Kuya naman ay Grade 9. Alam ko na since elementary kami ay popular si Kuya pero mas lalo yatang lumala ang kasikatan ni Kuya ngayon. "Ayan na sila!!" "Ang gwapo talaga nila." "Kaya lang puro womanizer!!" Nasa loob ako ng cafeteria at rinig na rinig ko ang mga boses ng kababaihan na malapit sa table ko. Womanizer?! Alam ko na lahat ng kaibigan ni Kuya ay womanizer pero siya? Hindi siya womanizer. Maybe people think he is a womnizer because a lot of girls like him pero ang totoo niyan walang pinapansin na babae si Kuya, even fling or girlfriend wala siya. Akala ko nung una ay dadaanan lang nila ang table ko. Kasi hindi naman ako pinapansin ni Kuya dito sa campus. Pero may isang lalaking kaibigan niya na tumigil sa table ko kaya lahat sila ay napatigil din sa paglalakad. "Oy!! Ikaw si Tamara diba?" turo niya sa akin. Sa pagkakaalam ko ay Ethan ang pangalan niya. Chess player yan eh, katulad ni Kuya. "Gray! Andito yung kapatid mo." patuloy niya pa at umupo sa tabi ko. "Kapatid siya ni Gray?" "Ang ganda niya. Nasa lahi talaga." sambit ng mga tao sa cafeteria Mas lalo akong napayuko dahil sa atensyon na naagaw ko. Karamihan na tao doon ay tinitignan ako. Ngayong alam na nila na kapatid ko si Kuya Gray ay feeling ko'y gagawin na naman nila akong tulay para mapalapit lang kay Kuya tulad nung elementary ako. Naramdaman kong umupo sila sa table ko at isa isang nagpakilala. Kilala ko na sila pero hindi ko na lang pinahalata iyon at nagkunwaring hindi sila kilala. Bale pitong lalaki ang nagpakilala sa akin. I don't have to memorize their names because I already memorized it. "Ganda pala ng kapatid mo Gray." sabi nung Ethan na nakapangalumbaba ng tingin sa akin. "Maganda talaga yan. Kaya bantay sarado yan sa akin." seryosong saad ni Kuya kaya napatingin ako sa kanya na nasa akin ang titig. I heard his friends laughed, akala nila ay nagbibiro si Kuya. Ganun din ang akala ko, bantay sarado? He doesn't care about me kaya pano ako naging bantay sarado sa kanya.  Nang uwian na ay nagulat ako nang hilahin ako ni Kuya papasok sa kanyang kotse. Never pa kaming nagsabay ni Kuya pauwi, never niya din akong pinapapasok sa kotse niya. So this is my first time in his car. "I already call your driver na sasabay ka sa akin. Simula ngayon ako na ang maghahatid sayo, sa campus man o kahit sa room mo." he said while driving his car. His eyes are deep and dark like a mad man. Hindi na ako sumagot. I don't know what his purpose kung bakit niya sinabi yun. Pero simula noon ay lagi nang nakadikit si Kuya sa akin. Sa cafeteria, library and outside my room. Katulad ngayon, nandito na naman siya sa labas ng room ko at hinihintay ako. "Ang sweet ni Kuya." panunutya ni Monique. Alam niya na hindi naman kami close ni Kuya kaya sinabi ko sa kanya na sobra akong nagulat sa pagbabago bigla ng pakikitungo sa akin ni Kuya. "Shut up Monique. This is not funny. Mas gusto ko pa yung pinapagalitan niya ako kaysa ngayon na hindi kami nagkikibuan. Very awkward." saad ko at nilagay sa balikat ang shoulder bag ko tsaka kinuha ang mga libro. I let out a deep sighed before heading towards the door of our room. Iniwan na ako ni Monique dahil pupunta pa siya ng Dean's Office. Hindi ako tumigil sa paglalakad at nagkunwaring hindi nakita si Kuya. Napapikit na lang ako ng mariin dahil naramdaman kong sumusunod si Kuya sa akin at nasa likod ko siya. I stopped at hinarap siya. His one hand is inside his pocket and seriously looking at me. Kahit na nakatayo siya ay sobrang gwapo niya pa din. Kahit saang anggulo ko pa yata siya tignan. He is like a freaking model. Hindi ko alam kung bakit yun agad ang lumabas sa isip ko nang lingunin ko siya. "May pupuntahan ako. Mauna ka na Kuya." I said politely. Kahit na lagi kaming nag-aaway noon ay Kuya ko pa din siya. And I think those fights are childish fight kaya okay na yun sa akin. "Sasamahan kita." sambit niya kaya napangiwi ako at nag-isip ng ibang dahilan para lang hindi kami magsabay pauwi. "Bawal ang boys Kuya. Girls bonding 'to." palusot ko ulit. Sana gumana ka na. I don't want to be with him, he's so quiet and I can't take it. "I will tell you again Tamara. My IQ is higher than you. You can't fool my intellect." seryosong sabi niya. I bit my lower lip. I should try harder next time. Wala akong nagawa at sumakay sa kotse niya. As always, tahimik lang kami buong biyahe. I think he don't mind pero ako ay mababaliw na sa katahimikan. Biglang nagring ang cellphone niya na nasa dashboard. I accidentally looked at the caller pero unregistered number naman. "Can you please answer it?" sabi niya habang nagmamaneho. Wala ba siyang kamay? I think he can manage to answer naman, bakit kailangan pang-iutos sa akin? I took his cellphone and answered the call. "You answered." a sweet girly voice said on the other line. "Sorry? Who are you?" I can't help myself get irritated. Iniisip ko kung bakit ba ako naiinis. Is it because of her voice? "Where is Gray?" mas lalo akong nainis sa babaeng kausap ko. "This is his girlfriend so back off. Stop calling him!!" sigaw ko at pinatay ang tawag. Naramdaman kong huminto pala sa pagmamaneho si Kuya at nasa gilid kami ng kalsada. Huli na bago ako bumalik sa tamang wisyo ko. s**t!! Bakit ko sinabi yun?!! Dahan dahan kong inangat ang tingin ko kay Kuya na nakahawak sa manibela habang tinitignan ako. He licked his lower lip and hid the amusement in his smile. Umangat ng konti ang gilid ng labi niya. Mas lalo akong namula at nahiya!! "Tama lang yung sinabi ko! Girls should stop pestering your life. Dapat talaga maghanap ka na ng girlfriend para tumigil na sila." sabi ko na hindi makatingin sa kanya. Pero tila ang huling salitang binitawan ko ay hindi ko kayang tanggapin, kung magkakaroon siya ng girlfriend ay pakiramadam ko hindi ko matatanggap yun. I think I don't want that to happen today, tomorrow or even in the future. "Hindi na kailangan. I think I finally found her," he said seriously while looking directly in my eyes. My heart starts pounding again and wants to burst out in my chest.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD