My Substitute Bride

Prologue

Four Years ago…

Jun’s POV

This is it… we’re getting married. After so many hardships and trials, ikakasal na kami ng babaeng pinakamamahal ko. Wala ng hahadlang pa sa amin.

Handa akong talikuran ang lahat para sa kanya. Sinuway ko ang mga magulang ko para sa kanya. I broke my engagement with my long time fiancée Hannah para siya ang mapakasalan ko.

And this is the moment…

Bumukas ang pintuan ng malaking simbahan kung saan kami ikakasal. The wedding march started.

And I feel like I’m the luckiest guy on earth habang naglalakad siya papunta sa akin. Her face was covered by a see though veil kaya hindi masyadong makita ang mukha niya. But I’m sure that she’s the most beautiful bride today.

                I can’t wait for her to get to me para matapos na ang seremonyang ito. I can’t wait to have her. Sa loob ng ilang buwang relasyon namin ay wala pang nangyayari sa amin. She’s a bit liberated but I respect her. I don’t care if I’m not the first man in her life but I’ll make sure I’ll be the last.

                Pakiramdam ko ang tagal ng takbo ng oras pero nang makarating siya sa akin inabot ko kaagad sa kanya ang kamay ko.

                Unti-unti nitong inabot ang kamay ko pero nagbawi agad ito at umatras sa akin.

                Nagtaka ako sa inakto niya at napatingin ako sa mukha niya. Hinawi nito ang veil at nakita ko sa mga mata nito ang sobrang kalituhan.

                “Sweety, what’s wrong?” I asked her at lumapit ako sa kanya at akmang hahawakan pero umatras ito ulit.

                Binundol ng sobrang takot at kaba ang puso ko. Ang excitement na nararamdaman ko kanina ay wala na.

                Kinagat nito ang ibabang labi nito at tumingin sa mga mata ko.

                “I-I’m sorry! I’m sorry Jun pero hindi ko kaya.” Sabi nito habang lumuluha.

                I smiled at her. “Kung kinakabahan ka don’t worry. Ako rin naman. Halika na.” I tried to touch her pero umatras na naman ito.

                “No! It’s not that! Hindi ko kayang magpakasal sa’yo, Jun. I’m sorry!” she said while tears are running down her face. “Mahal kita pero masyadong mabilis ang lahat. Akala ko handa na ako pero hindi pala. I’m sorry!” she turned her back on me and ran towards the church’s exit.

                I automatically run for her pero nakalabas na ito.

                Pakiramdam ko sinaksak ang dibdib ko at binuksan iyon bago binunot ang puso ko saka tinapon sa sahig bago tinapak-tapakan ng maraming beses hanggang sa madurog ng husto nang makita kong may sumalubong ritong lalaki at agad itong isinakay sa kotse.

                Wala akong magawa kundi ang tingnan ang papalayong sasakyan ng sinakyan nito kasama ang lalaking sumalubong rito.

                Naririnig kong nagkakagulo na sa simbahan. Naririnig ko ang mga taong nag-uusap mula sa likuran ko. I can also hear the flashes of the cameras.

                Bakit ganon? Pagkatapos ko siyang ipaglaban… iiwan niya ako at ipagpapalit sa iba? Asan ako nagkamali? Saan ako nagkulang? Bakit niya ako iniwan?

                Why did she run away?