Door Bloed Gebonden

Hoofdstuk 1-3

Dean liep naar het bed toe en greep even één van de bedpoten om naar Kriss te staren voordat hij naast hem glipte. Hij trok Kriss op zijn zij, schoof achterover en trok hem dicht tegen zich aan en gaf de jaloezie op die in zijn hart sudderde.

Hij wist dat Kriss zijn verdriet voortkwam uit zijn liefde voor Tabatha... hij had een voorgevoel van het gevaar gevoeld dat de avond was waarop Tabatha en Kriss elkaar hadden ontmoet. Daarom had hij Tabatha op de parkeerplaats van Zijden Kousen aangevallen. Het was zijn bedoeling geweest haar te waarschuwen voor de dreiging, maar Kriss had hem tegengehouden, zijn lichaam als haar schild gebruikt... met de obsessie van Dean tegen hem.

Kriss rolde op zijn rug en draaide zijn hoofd om naar Dean te staren. Ze keken elkaar aan voor wat een eeuwigheid leek te duren voordat Dean snel de afstand tussen hen afsloot en zijn lippen gevoelig tegen die van Kriss aandrukte.

Toen Kriss flink ademhaalde, profiteerde Dean van de kus en verdiepte hij hem... waardoor hij veeleisender werd. Hij was het beu om elke avond naast Kriss te liggen kijken hoe hij naar een meisje verlangde dat hij nooit zou krijgen. Als hij dat zou kunnen, zou hij gewoon de pijn van Kriss inademen en vervangen door de woedende liefde van de gevallenen.

Kriss voelde dat het vuur zich door zijn aderen verspreidde, maar zijn eigen schuldgevoel deed hem zijn gezicht afwenden en de kus verbreken. Hij pakte Dean in de armen en wikkelde zijn eigen armen om het lichaam van Dean voordat hij zijn benen met de zijne kruistte.

Dean staarde zwijgend naar de bovenkant van Kriss zijn hoofd en zuchtte geestelijk. Het feit dat Kriss hem zo stevig vasthield, was het enige dat hem kalmeerde. Hij voelde de droefheid een beetje wegebben voordat het terugkeerde. Hij had al besloten om Kriss vrij te laten van zijn banden met de dageraad, maar in het aangezicht van de afwijzing van Kriss gloeide Dean's ogen en verdwenen de banden.

In een oogwenk draaide Kriss zich om en pakte Dean's polsen vast, sloeg ze op het matras en hield ze daar vast.

Dean staarde kalm in verstoorde zilveren ogen en vroeg zich af wat Kriss nu zou doen, nu hij de vrijheid had om naar Tabatha terug te keren. Toen Kriss hem gewoon vasthield, tilde Dean zijn hoofd op van het matras en poetste zachtjes zijn lippen over het sleutelbeen van Kriss naar de boog van zijn nek. Hij werd beloond door het scherpe gesis van Kriss en zijn vrijlating.

Een paar uur later lagen ze bij elkaar als de dag aanbrak. Dean wist, net als Kriss, dat hij hier zou zijn als Kriss 's ochtends wakker werd... hij zou er altijd zijn.

*****

Kane liep door de straten van de stad en probeerde zijn hoofd schoon te vegen van alles wat er de afgelopen weken was gebeurd. Hij had zelfs een paar keer een glimp opgevangen van zijn oude persoonlijkheid... meestal rond Michael. Hij moest toegeven dat hij van de man hield.

De strakke teugel die hij de afgelopen tien jaar op zijn emoties had gehouden, was aan het vervagen en hij miste al de veiligheid die de imaginaire muren hem hadden toegestaan. Hij wist zeker dat een goedbetaalde psychiater zou zeggen dat dat goed was, maar hij wist ook zeker dat hij in een recordtijd van gedachten kon veranderen.

Hij gebruikte de gevoelloosheid die hij uit het graf met zich meebracht als een schild... het hield hem half dood en het was veiliger voor de mensen hier in de buurt. Zoals het was, nam het alle controle die hij had om zijn gevoelens voor Tabatha in weg om ze in de koelkast te bewaren en tegelijkertijd te beschermen tegen Misery.

Hij kreeg nog steeds de rillingen wetende dat Michael er eindelijk achter was gekomen dat het Tabatha was die hem uit zijn graf had bevrijd. Als hij helder had nagedacht, zou hij een manier gevonden hebben om Scrappy nog een tijdje bij Tabatha vandaan te houden, terwijl hij probeerde uit te zoeken hoe hij het haar moest vertellen… of hij het haar wel zou vertellen.

Naar zijn mening waren sommige geheimen bedoeld om te worden bewaard. De waarheid was dat hij het nooit van plan was geweest om het aan Tabatha te vertellen.

Kane gromde geïrriteerd toen zijn dachten werden onderbroken. Hij kon de demonische ogen voelen die op hem gericht waren terwijl hij liep... terwijl ze elke beweging die hij maakte in de gaten hielden. Hij vroeg zich af of ze door Misery waren gestuurd. Hij kon haar onder hen niet voelen, wat eigenlijk heel logisch was. Waarom zou de teef hem besluipen als ze haar ondergeschikten het voor haar kon laten doen? De stad zat nu vol met haar volgelingen... duistere entiteiten die hij had helpen scheppen.

Hij versnelde zijn pas op het punt dat de koplampen van de auto's die op hem afkwamen plotseling achter hem wegreden. De rode gloed van hun achterlichten verlichtte de straat een paar seconden voordat zelfs die verdwenen. Hij was nog nooit zo snel geweest, maar met de gemoedstoestand waarin hij zich de laatste tijd bevond, negeerde hij de toename van macht.

Op dit moment wilde hij alleen zijn in zijn eigen bubbel, in plaats van rond Michael en degene die zijn beste vriend of de broer die hij had. Hij was er niet zo zeker van dat hij in staat was zijn 'ik ben nuchter' masker te dragen... niet vanavond. Zijn ware zelf stond dicht bij de oppervlakte en dat was iets wat Michael niet hoefde te zien.

Kane stak zijn handen in zijn zakken en ging verder in een poging de spionerende klootzakken die hem volgden te negeren. Hij had nu een chiquer deel van de stad bereikt en ging op weg naar het gedeelte waar een grote meerderheid van de clubs zich bevonden. Hij had een goed drankje en misschien een beetje ruzie nodig, zelfs als dat betekende dat hij het zelf moest starten. De clubs zouden de geestdodende vloeistof verschaffen en het zou gemakkelijk genoeg moeten zijn om een nest vampiers voor het andere te vinden.

Toen hij een hoek omging in een drukke straat, ving Kane een zoete geur op in de wind en stopte, waardoor de bezienswaardigheden en geluiden van de stad weer in beeld kwamen. Hij kon haar heel dichtbij ruiken en keek rond om haar locatie te bepalen. Hij ademde diep in, verlangde meer naar haar en vroeg zich vervolgens af of hij een masochist was om zichzelf te martelen.

Hij wist dat hij bij haar weg moest blijven omdat hij een baken leek te zijn voor demonen, maar zijn keerzijde betoogde meteen dat zijn zielsverwant een manier had om zelf problemen te vinden. Als ze gek genoeg was om rond te zwerven op een duivelse plek, dan zou hij misschien haar geheugen moeten opfrissen over hoe slecht het idee eigenlijk was.

Zijn scherpe blik landde op een club genaamd Zijden Kousen en hij fronste terwijl hij wist dat de gevallen Kriss als een danser werkte. Het was een interessante carrièrekeuze voor een gevallenen, maar Kane was niet iemand om te oordelen. Zuchtend zwaaide Kane de straat over en ging de club binnen, zodat hij Tabatha mee naar huis kon nemen voordat ze meer problemen kreeg.