Be My Kid's Mom

Sakay lang ng kanyang bisikleta si Zoey na nagtungo sa Imperial Hotel, na siyang nangungunang hotel sa Tokyo City. Natigilan ang security guard ng hotel nang makita siya. Marahil ay, first time nitong makakita ng tao na dumating sa Hotel na sakay lamang ng isang bisikleta. "Miss Garcia, mabuti at dumating ka na. Hinihintay ka na ng boss namin sa loob," sabi ng isang lalaki na mukhang isang bodyguard kay Zoey pagka-park pa lang niya ng kanyang bisikleta. Hindi siya nagsalita at tahimik na sumunod sa bodyguard papasok sa hotel. Zoey noticed that the Imperial Hotel was designated luxuriously and magnificently. Ito ang hotel sa ilalim ng Alejandre Corporation, na pagmamay-ari ng pinakamayamang pamilya sa lungsod. Gayunpaman, ni hindi man lang naakit si Zoey sa kaluwalhatian ng hotel dahil hindi naman bago sa paningin niya iyon. Itinuon lang niya ang paningin sa paglalakad habang nakasunod sa bodyguard. ****** Samantala ang bawat kilos naman niya ay ino-obserbahan ng isang hindi nagpapakilalang lalaki mula nang sumunod siya sa bodyguard papasok sa hotel. "Mom, mom." Tawag ng maliit na batang babae na nakahawak sa braso ng lalaki. Magkatabi sila na nakaupo sa harap ng surveillance camera habang nakatitig kay Zoey. Sumandal siya sa ama nang makita niya ang kanyang tinatawag na Mom sa pamamagitan ng surveillance video. Ang kanyang maganda at maliit na mukha ay puno ng kasabikan, na gustong lumapit kay Zoey na nasa screen habang tinawag na Mom. "Sophia." Marahan na tinawag ng lalaki ang pangalan ng bata at mahigpit na hinawakan ito, sa takot na mahulog ang bata. "Sir, ibigay mo na ho muna ninyo sa akin si baby Sophia," magalang na wika na isang yaya na nakatayo sa tabi niya. "She wants to have a look at her mom and let her be. I will just hold her." The man responded to the nanny in a low voice. Gustong sanang sabihin ng yaya na si Zoey ay hindi naman ina ni Sophia, na hindi ito si Renna, ngunit pinigilan niya ang sariling sabihin iyon dahil baka makagalitan lang siya. Mula ng mamatay kasi ang ina ng bata sa isang car accident isang taon na ang nakalilipas, naging malungkutin na ang amo niya. "Mom, mom." Patuloy na sumisigaw ang bata at gustong hawakan ang screen ng surveillance video. Kinailangang hawakan naman nang mahigpit ng lalaki ang bata baka ito ay mahulog. Ang dahilan naman kung bakit mom ang tawag ni Sophia kay Zoey ay dahil sa isang eksena ilang araw na ang nakararaan. Sinundo kasi ng lalaki ang kanyang anak na isa at kalahating taong gulang para ipasyal dahil halos naubos ang oras niya sa trabaho at nawalan na ng oras sa anak. Habang dumadaan sa pinakamalaking night market sa Tokyo City, ang kanyang sasakyan ay muntikan nang masagi ang cart ng babaeng nagbebenta ng spicy skewers sa night market. Ang cart na iyon ay pagmamay-ari ni Zoey. Ito ay isang maliit at hindi inaasahang pangyayari lamang. Walang nasaktan at hindi rin nasira ang cart. Ngunit hindi inaasahan na ang maliit na bata na hindi kailanman nagsasalita, ay literal na tumawag ng 'mom' nang makita niya si Zoey habang nakatanaw sa labas ng bintana ng sasakyan. Nagulat siya at nabigla sa sigaw ng kanyang anak na babae, habang napatingin siya sa isang estranghero na ibang-iba ang hitsura sa ina nito. Mula noon, halos araw-araw ng umiiyak ang bata at wala ni isang nakakapagpatahan rito. Ito ang dahilan kung bakit nag-utos siya ng tao upang malaman ang contact at ang address ni Zoey upang anyayahan itong pumunta sa Imperial Hotel. Habang abala ang mag-ama sa panonood sa screen tahimik lang na nakamasid ang yaya ng bata rito. At maliban sa yaya, mayroong apat na bodyguard pa na nakasuot ng pare-parehong suit sa loob ng silid. Ang dalawa sa kanila ay nakatayo sa di-kalayuan sa likuran ng lalaki at ang dalawa pa ay nakatayo sa pasukan ng silid. Sa labas naman ng pintuan ay naroon ang tanggapan ng manager ng Imperial Hotel. The pomp was tremendous, and the atmosphere was tense because the man who held the little girl was the head President of Alejandre's Corporation, Francis Alejandre. Samantala, nakasunod pa rin Zoey sa bodyguard nang pumasok ito sa malaking silid. Pagkapasok ay saka naman siya dinala ng manager na sumalubong sa kanila sa loob ng isang pang silid kung saan naroon ang nagpatawag sa kanya. Pagkapasok na pagkapasok niya ay winagayway nito ang kamay, ipinahiwatig sa lahat naroon ay lumabas muna ng silid. Naagaw naman ng pansin ni Zoey ang screen ng survielance. Saglit lang na napatingin siya roon dahil kaagad naagaw ang kanyang pansin ng napaka-cute na batang babae. She was so adorable and had a fair complexion. A pair of black eyes of her were pure and dribbled around. The pink dress on her petite body had made her even more lovely and caused Zoey to fell in love with this child from her first sight. "Mom, mom,” sigaw ng batang babae nang makita si Zoey, agad siyang nagpumiglas sa mga braso ng kanyang ama—gusto niyang bumaba Dahan-dahan namang binitawan ni Francis ang kanyang kamay upang makababa ito. She staggered and trotted, then held Zoey's calf with her little hand and kept shouting with her face upward. "Mom, mom." Malambing ang boses ng bata at naging sanhi ito ng pagkatunaw ng puso ni Zoey. Yumuko siya at inakbayan si Sophia, hinalikan ang maliit na mukha ng bata ng buong pagmamahal, as a credit to be called mom. "Mom..." Mahigpit na iniyakap ng bata ang mga braso sa leeg ni Zoey and seemed to be very intimate. This caused Zoey unable to express that she was not her mother. Napatingin naman si Francis kay Zoey. He noticed na siya ay may likas na kagandahan kahit na nakabihis lang ng simple. She is wearing a pale blue T-shirt and fitted jeans. In a low voice he said, "While most of the children were able to call out to their mother at around their seven months, Sophia only did it at her one and a half years old which was the event in a few days ago." Hindi lumapit si Francis, ramdam ng kanyang mahinang boses ang sakit para sa kanyang anak na babae. Habang nakatingin sa cute na bata na nasa kanyang mga braso, kaswal na tinanong ito ni Zoey. "Nasaan pala ang kanyang ina?" Hinimas ni Francis ang kanyang labi at ang maitim niyang mga mata ay kaagad na namula dahil sa sakit na nararamdaman. Habang nakatitig ito sa kanya ay bakas sa mukha nito ang lungkot at sama ng loob. "Namatay siya sa aksidente year ago," malungkot na tugon nito. Nang marinig iyon, kaagad na napaangat ng tingin si Zoey at napatingin rito. Kitang-kita niya ang kalungkutan sa mga mata nito. Alam niya na labis itong nasaktan sa pagkamatay ng asawa kaya agad siyang humihingi ng paumanhin. “Paumanhin sa tanong ko, hindi ko alam ang nangyari. Hindi sumagot si Francis, tumingin lang siya sa kanyang anak na nakahawak pa rin kay Zoey ang kanyang mga braso. "Anyway, muntik ka nang masagasaan sa night market few days ago, did you remember?" Tumango si Zoey. Naalala niya ang eksena habang binababa ni Francis ang bintana ng kotse ng araw na iyon. He then glared at her coldly, in which the glance was unforgettable for days. "Mula nang makita ka ni Sophia ng araw na iyon, sinimulan niyang tawagin ang kanyang ina at ikaw ang napagkamalan niyang ina niya. Wala siyang tigil sa pag-iyak at hindi rin tumigil sa pagtawag ng mom. Hindi rin siya mapatahan. Kumuha pa ako ng maraming tagapag-alaga upang maalagaan siya ng maayos ngunit ni isa sa kanila ay walang makapagpatahan. Mahal na mahal namin siya ng aking pamilya ng higit pa sa buhay namin kaya napakasakit makitang nahihirapan siya. And she could only speak when she saw you. So, I guess that is what you two are meant to be," paliwanag ni Francis. Matapos marinig ang kanyang paliwanag, medyo nagulat si Zoey. Ang isa at kalahating taong gulang na bata na nangungulila sa ina ay napawi sa isang sulyap lamang sa kanya? Napatingin siya sa ibaba at tinitigan ang bata na nasa kanyang mga braso. Ang kaibig-ibig na hitsura nito ay nagpalambot muli sa kanyang puso. Dahan-dahang hinawakan niya ang maliit na kamay ni Sophia sa leeg niya, hinalikan muli ang maliit na mukha ng may pagmamahal at kahabagan. Ngumiti siya. "Napamahal ako sa bata sa unang tingin ko pa lamang," masayang wika ni Zoey habang nakatingin sa bata. Maya-maya nag-angat siya ng tingin at sinabi, "gusto mo ba akong kunin bilang isang yaya niya?" Napatingin naman si Francis kay Zoey. Pagkatapos ay hinimas niyang muli ang kanyang mga labi, tila nagmuni-muni. Hindi na hinintay ni Zoey ang sagot nito, ang kanyang paningin ay napadakong muli pabalik sa maliit na batang babae sa mga bisig niya. Tumahan na ito dahil nakasama na nito ang tinatawag na ina. Ngunit mahigpit pa rin na nakahawak ang dalawang braso nito sa leeg ni Zoey na animo'y natatakot iwan ng kanyang ina. "Miss Garcia, please have a seat." Niyaya ni Francis si Zoey na umupo. Ang dalawa ay hindi kailanman nagpakilala ngunit kilala ni Francis si Zoey sa pangalan. Mula ng mangyari kasi ang ensidenteng iyon at nag-umpisang tawaging mom ng kanyang anak si Zoey ay agad inalam ni Francis kung ano ang pangalan nito. "Mr. Alejandre, maaari mo ng sabihin ang pakay mo,” wika ni Zoey saka naglakad papunta sa sofa para umupo habang hawak pa rin si Sophia sa mga braso. She recognized Francis already. He was the president of Alejandre’s corporation, who had been on television and in newspapers, which was recognized by the public as well. Bago sumagot si Francis, tumayo siya at umupo sa tapat ni Zoey at tiningnan ito sa mga mata. He then tugged his lips to squeeze a sentence. "Miss. Garcia, I want to have you to be my daughter's mother." Zoey was shocked. The words by him were sounded indeed like a marriage proposal.