His Possessive Revenge

I woke up with a small smile on my face. Ang natural na mabangong amoy ni Avery ang sumalubong sa aking ilong. Making love with him last night was a blast. He did take me in the sala, kitchen, and bathroom. Para tuloy may gyerang naganap sa buong apartment ko. Hindi niya ako pinapasok sa opisina ngayon dahil wala naman daw siyang masyadong meeting at kaya na raw niyang mag-isa. "Sure ka ba na hindi ko kailangang pumasok? Baka may masigawan ka na naman doon, ha. Hindi alam ni Mang Benny ang trabaho ko," sabi ko sa kanya habang nagsusuot siya ng pantalon. Napakamainit kasi ng ulo niya kapag hindi naibigay ang gusto niya. Ako lang talaga ang sekretarya niyang naiintindihan ang topak niya. "I can handle it, hon. Don't worry," confident niyang sagot. He leaned on me and gave me a chaste kiss. It was quick, hot, and needy. "Ayoko na yatang pumasok," reklamo niya na siyang ikinatawa ko. "Sabi ko naman sa'yo papasok na ako, eh. It's just a meeting. Hihintayin lang naman kita." "No. It's your rest day today. Ako na ang bahala." He gave me a last kiss and a tight hug before he went out. Napailing pa ako pagkalabas niya dahil hindi naman niya ako niyayakap sa tuwing maghihiwalay kami. Sa higpit noon ay para namang matagal siyang mawawala. Nai-imagine ko pa lang ang kunot niyang noo ay natatawa na ako. Inayos ko naman na kahapon pa ang mga gagawin niya ngayon. Sarado naman kasi talaga ang office ng saturday at ang guard na si Mang Benny lang ang naroon. Gaya nang inaasahan ay nag-ring na ang telepono ko. It was the landline number from his office. "Yes, mahal na hari?" I greeted him, chuckling. Siguradong nakangiti siya ngayon. "I'm sorry for disturbing you on your rest day but I badly needed your help here, Keira. Hindi naman na-endorse sa akin ni Avery ang meetings today. Okay lang ba?" Tama ba iyong narinig ko? Boses iyon ni Sir Adam and he seems worried. "S-Sir Adam?" paniniguro ko. "Yes, Keira. Please. Please. Please," he begged. "O-Okay po papunta na, Sir." Hindi ko na nagawang itanong pa kung bakit siya ang naroon gayong si Avery ang dapat na may meeting sa isa sa mga investors. Bakas kasi sa boses nito ang pag-aalala kaya hindi na ako nagdalawang isip pa. Sa opisina ko na lang siya tatanungin pagkarating ko roon. Punong-puno ng kaba ang aking dibdib habang nasa byahe pa lang papuntang ABEV Royal Hotel. "Thank God, you are here!" Sir Adam exclaimed. "I'm sorry for bothering you on your rest day. I just need Mister Buenavista's documents for his proposal, kulang kasi iyong nasa edorsement letter ni..." "Endorsement, Sir?" naguguluhang tanong ko. "I already discussed it to Sir Avery po. Saka nagkasundo na po sila sa deal..." "Yeah, I know but now that I am the new CEO ay gusto ko ring makita iyong mga past records. Ang alam ko may proposal din siya last year. Gusto ko lang makita iyong pattern." Anong sinasabi niya? New CEO? "T-Teka po, Sir. Naguguluhan po ako. Ano pong new CEO ang sinasabi n'yo? Wala pong nabanggit sa akin si Sir Avery," katwiran ko. Ang kaninang kalmado niyang mukha ay naging blanko. Tila ba saglit na nahulog sa malalim na pag-iisip. "You mean, hindi siya nagpaalam sa'yo?" "Hindi po." Umiling ako. Lalong nag-igting ang kaninang kaba. "Nasaan po ba siya? Saan po siya nagpunta?" "Keira, the endorsements to me. Iyong mga pinadala mo sa akin last week. Lahat nang iyon ay kailangan ko dahil unti-unti nang tini-turn over sa akin ang hotel." Tumingin siya sa kanyang relo. "Mamayang alas dose ang flight niya papuntang Singapore. He will stay there for good at siya na ang magma-manage roon ng hotel. I thought you knew because you two seems close and you are his secretary," hindi makapaniwala niyang sabi. Kaya pala puro kay Sir Adam naka-address lahat ng signatories. Kung tutuusin kasi ay karaniwan lang naman iyon dahil silang dalawa talaga ang namumuno sa hotel. They both have the access and rights on everything. O baka masyado lang akong nagpakampante na mayroong 'kami' kaya nabulag ako sa mga pahiwatig ng pag-alis. Hindi man lang sumagi sa isip ko na iyon na pala ang simula. And, yeah. We're that close to be f**k buddies. Kaya pala lagi niyang iniiwasan pag-usapan kung ano bang meron sa aming dalawa. So, that was his definition of "close." Iiwan na lang bigla kapag napagsawaan na. Nagumpisa nang mag-init ang sulok ng mga mata ko. Tinutusok ko ng kuko ang mga palad upang maiwasan ang pagluha. Wala na siya. Umalis siya basta. Malalim akong napabuntong hininga. Pilit na nilapatan ng pekeng ngiti ang mga labi. "Hilig talaga mang-surprise ni Sir Avery. Akala niyo lang iyon, Sir na close kami. Lagi nga akong sinusungitan noon. Anyway, Sir Adam ako na po ang bahala. Hahanapin ko lang po sa mga files." Mabilis kong ginawa ang trabaho at nagpaalam din agad pagkatapos. Dahil may access ako sa personal e-mail ni Avery ay nakuha ko ang flight details niya. Davis International Airport to Changi Airport Singapore, boarding time 12:00 pm. 11:3p na kaya may trenta minutos na lamang ako para magbyahe papunta roon. Hindi ko alam kung tama ba ang desisyon ko na habulin siya o nagpapakatanga lang ako. Pero ganito yata talaga ang pusong nagmamahal, handang magpakatanga para sa taong minamahal. "Kuya, matagal pa po ba?" naiiyak kong tanong sa taxi driver. Para akong tangang nagtatanong pa kahit alam ko naman na ang sagot. "May banggaan po kasi, Ma'am," kamot ulo niyang sagot. Kaya ang ginawa ko ay naglakad na lamang. Hindi ko inalintana ang tirik na tirik na araw. Wala rin akong pakialam sa mga taong nakamasid sa akin dahil sa pag-iyak. Ngunit huli na ang lahat nang makarating ng airport. 'Davis International Airport now boarding' ang sabi sa screen sa bungad ng terminal 6. Wala na akong nagawa kundi ang mapahagulhol na lang dahil sa sakit na nararamdaman. Wala na si Avery at tuluyan na niya akong iniwan.