THE CURSE EYED ( Season 1)

REZXCA'S POV:   "What a waste of time. " Bulalas ko sa aking sarili nang may makita akong mga kalalakihan na palapit sa akin.   Mga mukha pa lang nila kilala ko na. Hanggang dito sa Pilipinas nagawa nila akong puntahan.   'I remember, they are filipino. They have rights to comeback in Philippines wherever they want.'    "Hey! After a long long years of finding you. Dito ka lamang pala namin makikita. Kumusta ang pagpapakasarap sa buhay? " May ngising bungad nito sa akin nang makalapit sa direksyon ko.   Malamig ko naman siyang tiningnan at maging ang iba pa niya na kasama. Pero wala man lamang silang takot sa tingin ko na ito. Tuloy-tuloy lang sila sa paglapit sa akin habang hindi nawawala ang ngisi.   "Get off. " Handa na sana niya akong hawakan sa aking balikat nang may nilabas akong baril na nakalagay lamang sa aking beywang at saka itinutok sa kanilang leader.   Napalabas na rin sila ng kanilang mga dalang baril at itinutok sa akin.   '5 vs 1 huh?'   "We're not the same before. Kaya ka na naming patumbahin pa. " Malademonyo nitong sambit at pinaglilingon pa ang kaniyang kasamahan.   "Really? Are you sure? " Mapang-uyam na sagot ko sa sinabi niya at nilibot ang aking tingin sa kanilang lima.   I'm wearing my dangerous smile. They can't see it because I have a full mask in my face.    Tanging mata lamang ang kanilang makikita. Mata na pinatungan ng contact lense para hindi makita ang tunay na ganda.    Ganda ng Kamatayan.   "Aba't ginagago mo ba kami? " Sabat naman ng isa pa na kasamahan niya.   As what I've know, he is Mike, the  Sorcerer on their group. Hindi lang masasabi kung isa nga ba siya na sorcerer dahil sa kaniyang mukha at maging sa kilos na lampa.   "Hindi ba halata? " I asked him and gave him my sweetest devilish smile. "What do you want? "    "Hanggang ngayon mayabang ka pa rin. Kung ako sa iyo, sumuko ka na lang para wala na tayong problema. " Napatawa naman ako nang sarkastiko sa sinabi niya.   "Do you really think, I will do that stupid thing? Mamatay na lang ako sa sarili kong kamay kaysa ang sumuko sa katulad ninyo na hanggang salita lamang naman ang kaya. "   "Anong sabi mo!?" Makikita sa mukha nila ang pagkadisgusto sa aking sinabi.   Pero iyon ang katunayan. Hanggang makademonyong salita na lamang ang kaya nilang gawin. Pero hindi naman nila kayang patunayan sa akin.Ang daming dada wala namang mga binatbat.   "Tsk." Dahan-dahan kong binaba ang aking baril.   Sa puntong ito alam ko na kung ano ba ang gagawin ko kapag may mali silang galaw na ikakasaya ng kalamnan ko.   Napansin ko na kung paano nila tingnan iyon. Marahan, sobrang tagal ng aking ginawa. Pinagmamasdan ko ang mga kilos nila, mga galaw na isang rason para masira ang konsentrasyon nila.   'My turn.'     Napangisi na lang ako sa sarili ko sa naiisip at mabilis na kumilos para maglaho sa harapan nila.   "Huh! Nasan na siya? Sh*t hanapin ninyo siya! " Rinig ko ang mga boses nila sa may harapan ko.   "Nakatakas siya! "   "Hindi siya makakalayo, nan—"   "Ako ba ang hinanahap ninyo? " Patanong na saad ko.   Napalingon naman ang lahat sa akin at mabilis na tinutok sa akin ang kanilang mga baril.    Ginalaw-galaw ko naman ang ulo ko habang hawak ang mga needle na nasa kaliwang kamay ko.   "Hindi mo na kami maloloko. Tapos ka na! " Pinindot ng leader nila  ang gatilyo ng baril pero nagtataka siya kung bakit hindi gumagana. " A-ano...anong nangyari? "   "Heto ba? " Itinaas ko naman ang kanang kamay ko na may plastik at nandoon ang mga bala at maging lalagyan nito.    " Hanggang ngayon mga mahihina pa rin kayo. Hindi man lamang ninyo ako nagalaw kahit isang guhit man lang sa katawan ko. Kaya ako naman ang aatake. Hindi ninyo gusto ang makukuha ninyo. I am Rezxca Cale, no surname but have unique nickname. And that's your Greatest Nightmare. " Matapos kong sabihin iyon bumulagta bigla sila sa sahig.   Namimilipit sa sakit habang hawak-hawak ang kanilang leeg. Sa parte ng katawan nila kung saan ko palihim na itinurok nang mabilis ang karayom na may lason.   Hindi lamang simpleng lason iyon, may dinagdag ako na asido para mas lalong maganda ang kahaharapin nila sa kabilang mundo.   Magiliw na pinagmamasdan ko ang katawan na nagsisimulang malusaw. Nagsisimula na palang kumalat ang asido sa buong litid nila.   "Ahhh!"   "Ow! Aw!"   "H-hell!"   "H-help..."   " Y-you're...d-demon."    Mga naririnig kong salita na galing sa kanila na patuloy na humihiyaw sa sakit. Kung isang ordinaryong tao lamang ako, baka maghisterikal ako kakasigaw habang nakatingin sa katawan nila na patuloy na nalulusaw.   Kaso hindi, hindi ako pinanganak na ordinaryong tao.    Tama ang sinabi nila. Isa akong demonyo, isang nilalang na nagtatago sa inosenteng pagmumukha ko. Isang halimaw na may tinatagong baho sa mismong mata ko.   Kaya mas mabuti na lamang na ilihim sa iba ang mukha na ito. Gamit ang full mask, at black cloak para wala ng madamay at masabihan na demonyo.   "I told you. I'm your greatest nightmare. " Seryoso kong sabi sa katawan nila na isa ng bangkay ng tao.  Tinago ko na rin ang mga karayom sa mini pocket ko na nakalagay sa beywang ko. Kasama ang baril na nakalagay din dito.   Nag'sign of the cross pa ako nang lumingon sa kanila. "May your soul rest in peace." Huling sambit ko at tumalikod na sa kanilang bangkay.   Kapag nakita ito ng mga pulis o ng ibang mamamayan. Magtataka sila at mag-iimbestiga.   At handa na ako sa mga bagay na iyon. Sa una pa lang alam ko na ang gagawin ko.    Tinaas ko ang kamay ko na may gloves.    Napangisi ako nang may maramdaman akong kanina pa nakatingin sa akin mula sa likod ko.   "Nothing change huh. " May halong sarkastiko ang pagkakasambit niya.   May naaamoy rin ako na kakaiba galing sa aking likuran.   Hinihintay ko kung ano ba ang amoy na iyon palapit sa akin. At nang mas lalo ko itong nalanghap ay mabilis akong lumuhod at umikot pakaliwa para makaiwas sa samurai na malapit ng lumapat sa aking leeg.   Napaharap agad ako sa direksyon ng kaniyang katawan at saka iginalaw ang aking kamao.    "AH!" Malakas na sigaw ko kasabay ng paglapat ng aking kaliwang kamay sa kaniyang tiyan.   "Ackk!" Napatilapon siya paitaas at nahulog sa sahig kasama ang samurai niya na muntik na akong mapatay.   Madali akong lumapit sa kaniyang katawan na nasa lupa at malakas na dinag-anan iyon gamit ang aking paa.   Napatayo pa ang ulo't balikat niya dahil sa ginawa ko. Nagpalabas na rin ang kaniyang bibig ng maraming dugo.   "Inalam mo muna sana kung sino ako. " Malamig kong sabi rito.   Mas lalo kong diniinan ang paa ko sa may dibdib niya at iginalaw ito.   "W-wait...Ackk! I-I'm begging, p-please spare my life. " Nagmamakaawa nitong turan sa akin.   Napaisip naman ako saglit sa sinabi niya. " Do you think I'm that fool. Tsk."   "I-I'm just testing you... Y-your... Your father...He's the one who told me to spy and tested you if you are not change. "    Napatigil naman ako sa ginagawa ko sa kaniya. Matalim ko na tiningnan ang nakamaskarang lalake na ito.   Nakita ko kung paano siya manginig sa aking ginawa.   Mas lalo ko siyang sinamaan ng tingin. Napapikit naman ako saglit at saka marahas na pinatamaan ang kaniyang pinagkakaingatan.   "AW! SH*T! IT HURTS! AW! " Nagpagulong-gulong siya sa sahig.   Nakahawak sa pribadong parte ng katawan niya habang nagsisigaw.   "He's not my Dad. Stop what you doing. Kung ayaw mo na mapatay kita. " Nagbabanta ko na sabi.   Tumalikod na ako sa kaniya at maging sa mga bangkay na iyon.   Bago pa man ako tuluyan na makaalis. Sumilay sa aking labi ang kakaibang ngiti, isang bagay na minsan ko lamang pinapakita.   Ngiti ng isang demonyo.   Napalingon ako sa braso ko na may dugo. Ngayon ko lang napansin na natalsikan pala ako ng dugo ng lalaking iyon.   Tumigil ako saglit sa aking paglalakad.   Inamoy-amoy ko ang dugo at saka gamit ang kaliwang kamay. Pinahid ko iyon at nilagay sa aking bibig.   Nilasahan ko ito at ganon na lang ang tuwa ko sa dugo.   "Your blood is sweet. Don't do something wrong, baka makatay kita ng wala sa oras. " Seryoso kong sambit pagkaharap sa lalake na nakatayo na habang hawak pa rin ang kaniyang pribado.   "N-no...you're k-kidding right? " Halata sa mukha nito ang takot nang marinig ang kataga na iyon mula sa aking bibig.   "Hmm..." Nag-isip naman ako saglit. "No."   Huling sambit ko at tuluyan na talagang nilisan ang parke na kinaroroonan namin.   Gabi na rito, saktong alas onse na.   At bigla kong naalala na may pasok pa ako sa magiging paaralan ko.   'Suck Life.'