The Revenge Of My Nerd Husband

"You can come in now ma'am" magalang na sabi sakin ng sekretarya. Nandito ako ngayon sa Pendleton Bank dahil nagulat ako sa notice na natanggap ko. They will take my house. The only thing that's left na may alaala ng magulang ko. Teenager ako ng mamatay ang mama ko at last 5 years ago naman ay namayapa na din ang papa ko. Hindi kami ganoon kayaman pero napadala ako sa private school dahil teacher doon si papa. At hindi lang private school yun, school yun para sa mga tunay na mayayaman lang at gustong mag artista o mag modelo. Hindi ako nakapagtapos ng pag aaral, binalak ko sana na i pursue ang pagmomodel pero dahil nga namatay si papa nawalan ng magsusuporta sa career ko. I'm still modelling pero ang kumukuha na lang sakin ay yung mga di sikat na magazines or minsan extra sa commercial. Okay na din yun kesa wala. Nung mamatay si papa ay kinailangan ko ng malaking pera para pampalibing kaya lumapit ako sa isa sa mga matalik nyang kaibigan si Tito Dawson Pendleton, may ari ng PB (Pendleton Bank) nung una ay ayaw nya pa na tanggapin na sinasanla ko ang bahay para makapag loan, okay na daw kahit wala yun pero I insisted hindi naman ganun ka kapal ang mukha ko. 5 years na ang lumipas at ni kaunti ay hindi pa ko nakapaghulog doon kaya siguro lumaki ang interes pero laking gulat ko ng makatanggap ako ng notice na kukunin na ng PB ang pamanang bahay sakin nila papa. Mabilis akong pumunta dito sa main branch ng PB sa pilipinas. Marami kasi tong branch sa iba't ibang bansa. Nagbabakasali ako na baka nakalimutan ni Tito Dawson na ako ang may ari ng bahay at baka pag nagkita kami at nagkausap ay mapakiusapan ko sya. He's a very nice guy at ganun din si Tita Rose na asawa nya. Inayos ko yung damit ko. Bago ko tinulak ang pinto para pumasok. Pagpasok ko ay para akong binuhusan ng malamig na tubig. Napagkit ata ang suot kong heels sa carpeted na sahig kaya hindi ako nakagalaw. Lumipas man ang maraming taon at nagbago man ang ayos nya dahil napakagwapo nya na ngayon. Wala na din ang makapal na salamin nya. Iba na ang hairstyle pero sya pa din ito. "Kasper" I called him "Nice to see you again Mia and by the way it's Dylan" sabi nya. Nabakas ko ang galit sa boses nya. Pinagdiinan nya din na sa first name nya ko sya tatawagin. Hindi pa rin pala nya nakakalimutan ang ginawa ko. Sino bang makakalimot nun Mia? Sarcastic na sigaw ng isip ko. Nabaling ang tingin ko sa table at nakita ko ang nakasulat doon Dylan Kasper Pendleton CEO Natutop ko ang bibig ko sa nakita ko. Hindi na si Tito Dawson ang CEO kundi si Dylan na, ang nag iisang anak nito. Sht pano ko pa mababawi ang bahay pero hindi ko naman pwedeng i give up yun "I guess you're here because of your house" he said. Napatingin ako sa kanya. Ibang iba na sya sa lalaking nakilala at nakasama ko dati. "Y-you c-changed" nagulat ko ng masa boses ko ang iniisip ko. "Who wouldn't? Especially sa lahat ng naranasan ko sayo" there is a sound of bitterness in his voice. Galit sya. Galit na galit pa din sya. "Kas- Dylan wag mo naman akong gantihan sa ganitong paraan. I regretted what I did. Please wag mo namang kunin ang bahay. Yun na lang ang meron ako na mula sa magulang ko" I am in the verge of crying. He smirked. "Pathetic" he said. Hindi ako nakapagsalita. Ayoko ng makipagtalo ang gusto ko na lang ay wag ng kuhanin ang bahay. "Fine, you can have your house. Hindi ko na kukunin. Wala ka na ding babayarang utang" Napangiti ako sa sinabi nya. Hindi pa rin pala sya nagbago. Mabait pa din sya! "Salamat ta- "In one condition" natigil ako sa sinabi nya. Akala ko pa naman. "Ano yun?" I asked. "Be my wife, marry me" "A-ano?! Nagbibiro ka ba?" "Nope" mabilis nyang sagot. "Pero bakit?" wala sa sarili kong tanong. "I want to make you suffer, gusto kong pagbayaran mo lahat. Lahat lahat Selene" may diin nyang sabi. Nakaramdam naman ako ng pagkirot sa puso ko. "Patawarin mo na ko Dylan- "I don't need your apology. Is it a yes or no?" Tiningnan ko sya. "Yes" I am Amilia Selene Torres-Pendleton and this is my story with my nerd husband who seek revenge on me.