Kanatların Dansı

Geleceği görme yetisi olan Kahin, Kahinler Meclisini doğacak olan kız çocuğu için uyarmıştı. Öngörü Kahin’i Kırmızı Topraklar’ı ele geçirecek ve tüm evrene diz çöktürecek derecede güçlü olan bir ejdercadı görmüştü kızın doğumunda. Onun zulmünden ejderha halkını ve diğer diyarları korumaları gerekiyorlardı. İşte bu yüzden kızın yeteneklerini azaltmaya karar verdiler. Ona olması gerekenden farklı bir hayat sunarak geleceği değiştirmeliydiler. Ama çok emin olmadıkları bu müdahale sadece kızın değil tüm evrenin hatta Öngörü Kahini’nin bile kaderini etkilemiş, herkesi bambaşka bilinmezliklerin beklediği bir hayata sürüklemişti. İşte…Daha doğmadan önce Kahinler Meclisi tarafından değiştirilmişti onun kaderi. Zorluklarla dolu bir hayat sürecekti bir başına. Sadece bir savaş onu ailesiyle birleştirmeye yetecekti… Julia yedinci çocuğuna hamileydi. Doğuma iki ay varken bebek gelişimini tamamlamış ve anne rahmine baskı uygulamaya başlamıştı. Erkenden doğan çocuk herkesi şaşırtmış, ejderhalar arasında büyük yankı uyandırmıştı. Julia hiçbir güce sahip olmayan, doğal formu olan ejderhaya dönüşemeyen, çirkin ve insani bir kız doğurmuştu. Ama hiç kimsenin bilmediği çok önemli bir şey vardı! Kızın ruhu eskiden başka bedenlerde hayat bulmuş, yüzyıllar boyunca yaşamıştı. Daha üç yaşındayken etrafında olan biten her şeyi algılıyordu. Beş yaşındayken büyü güçlerine kavuşmuş olmasına rağmen onu her daim tiksinti ile inceleyen İhtiyar Meclisi’nin davranışlarından korkarak güçlerinden kimseye bahsetmemişti. Büyü gücü vakit geçtikçe gelişirken ejderhaya dönüşemiyor oluşu onu hala diğerlerinden farklı kılıyordu. Doğumunun ardından yedi yıl geçtiğinde de durum değişmeyince kralın ve İhtiyar Heyeti’nin emri ile kızı insanların arasına onlara sadık bir insan ailesine yolladılar. Kraliyetin üyelerinden olan ailesi bu duruma ne kadar karşı çıksa da ellerinden bir şey gelmemişti. Yeni ailesiyle tanışıncaya kadar fark etmediği bir şey vardı. Onun bir adı yoktu! Sürekli saçma testlere maruz kalırken veya hapishane olarak gördüğü odasında yaşarken kimsenin ona seslenmesi gerekmemişti. İhtiyarların arada kendisi için iğrenç mahluk, defolu ya da adeta bir küfür gibi insan dediklerini duyuyordu mutlaka. Ama babası ve annesi onu kızım diye çağırırken abileri farklı benzetmeler kullanıyordu. İnsan ailesi ona adını sorduklarında bir an bile duraksamadan ejderhalara yakışır bir gurur ile büyük büyük büyükannesinin adı olan Rosalin’i kendince değiştirerek söyledi. “Rosalinda!” Ardından en büyük abisi Jackson’ın her gece onun için çaldığı, sesine mest olduğu enstrümanın adını ekledi. “Violin. Adım Rosalinda Violin!” Aradan uzun yıllar geçti. Artık o insan yaşıyla 22 yaşında. Ejderha olarak ise 100 yaşına gelmek üzere. Eski yaşantısını çoktan geride bıraktı. Kırmızı Topraklar’ın ejderhaya dönüşemediği için dışladığı o insansı, önemsiz kız şimdi insanlar tarafından inanılmaz bir saygı gören, muhteşem güzellikte bir iş kadını. Ayrıca tüm evrendeki ülkelerin en büyük bağımsız ordusuna sahip bir komutan. Şimdi doğduğu ülkenin ve ailesinin ona ihtiyacı var. Ve onlara yardım etmek Rosalinda’nın elinde. Bir yanda kurduğu düzen ve özgürlüğü diğer yanda ona ait olan bir unvan, bir aile, bir taht… Ve onu bekleyen kaçınılmaz kaderi… Ailesinin Kraliyet üyesi olduğu Kırmızı Topraklar’a döndüğünde Rosalinda’yı bekleyen savaş herkesin kaderini değiştirecekti. Özellikle Rosalinda’nın. Çünkü onu bekleyen tek tehlike savaş değil. Kırmızı Topraklar’ın ihtiraslı kralı ona karşı duygular beslemekte ve bu Rosalinda’yı korkutuyor. Çünkü o çok iyi biliyor ki “Ejderhalar bir şeyi isterse onu kesinlikle alır!”