The Phantom and the Dreamer: See You in My Dreams

“ Family is not an important thing. Its everything”. Hey girl nanuod ka ba ng balita kagabi imagine yung favorite kong artista si Mia Flores hiwalay na pala sila ni Robie Tan, how sad akala ko they will last forever. “Anong bago dun? Hindi lang naman sila ang pumasok sa isang relasyon at naghiwalay nung hindi na masaya or hindi na nagkakasundo kahit nga ordinaryong tao sa paligid natin nangyayari yung ganun iba lang ang dating kasi artista sila normal na lang yan sissy.” Sagot ni Arianne sa kaibigan. “Wow big word sissy I never thought na ganyan ka na ka-open minded sa mga ganyang issue.” Sagot ni Bevs. “Its a matter of acceptance sissy or else matatabunan ka ng emosyon if you stay there forever.....,uuwi na ko bukas na lang huwag mong kalimutan ung assignment natin kay Mr. Ulalan.... bye see you tomorrow.” Paalam nito ke Beverly na naiwang natutulala sa kanya. That’s the only way Arianne Joy can hide her feelings.... pretend that everythings okay kahit hindi okay. Habang nakasakay sa tricycle pauwi ng bahay muling bumalik sa alaala nya eight years ago. Anak kailangan ko nang umalis hindi ko na kayang tagalan ang pakikisama sa ama mo wala na kong nararamdamang pagmamahal sa kanya mas mabuti pang maghiwalay na lang kami, mga linyang binitawan ng kanyang ina habang umiiyak matapos siyang ipagpaalam sa kanyang guro na kakausapin panandalian sa labas ng silid-aralan. Litong lito man ang isip walang makapang isagot si Arianne sa kanyang ina.Lumaking siyang hindi kasama ng mga ito sapagkat siya ay nakatira sa kanyang mga lola ganun pa man magkalapit lamang din ang kanilang bahay at nalalaman din niya ang mga nangyayari sa mga ito. Maging ang araw araw na pag-aaway ay hindi nalingid sa kanya. “Aalis na ako nak bahala ka na sa mga kapatid mo.” Paalam ng ina ni Arianne sabay talikod dito. Naiwan nakatulala si Arianne at her age paano ang gagawin nya she is just 10 and worse mas higit na mas bata pa ang tatlong kapatid niya sa kanya how could her mother leave them knowing that they were just a kids. “Nandiyan ka na pala." Tinig na nagpabalik kay Arianne sa reyalidad ang kanyang Lola Remy. “May uwi akong meryenda kumain ka na at maya maya ay tulungan mong magluto ang tita mo ng hapunan pagkatapos ay maningil ka sa mga suki ko marami na silang balda sa hulog.” The same lines everyday na kabisado na ni Arianne na sasabihin nito sa tuwing darating siya mula sa eskwelahan. Bigla hinalikan at niyakap ni Arianne si Lola Remy bagay na ikinagulat nito dahil sadyang hindi showy si Arianne. “Anong nakain mo Arianne Joy ha siguro may kailangan ka o may gustong ipabili noh?”nagtatakang tanong ng lola niya. “Wala po granny gusto ko lang po malaman nyo na masaya ako at mahal ko kayo. Napakalaki po ng utang na loob ko sa inyo kung hindi po dahil sa inyo baka kung napano na kaming magkakapatid.”Sagot mi Arianne. “Hindi ko kayo pababayaan hanggat nabubuhay ako papag-aralin ko kayo hanggat kaya ko kaya mag-aral kayong mabuti." Tila naging emosyonal pang sagot ni Lola Remy. She’s always like that,masungit istrika pero alam ni Arianne na mahal na mahal sila nito. “Lola kain lang po ako,"sabay tungo sa kusina. Maya maya ay narinig ni Arianne na mayroong dumating sa kanila kaya’t sinilip niya kung sino ito. Nakita niya ang kapatid ng kanyang lola si Tata Mario pala ang masungit at feeling perfect palang kapatid ni lola,bulong ni Arianne. “Pssst,kambat nito ng matanaw na nakita siya ni Arianne. “Magtimpla ka ng kape bilisan mo." “Bakit ba sanse pinag-aaral mo pa yang batang yun ano ba aasahan mo hindi rin makakatapos yun gagayahin lang nun ung ina niya na nag-asawa ng maaga,nag anak at naghanap ng iba! Nagsasayang ka lang ng pera.”Wika ni Tata Mario. Mga litanyang dinig na dinig ni Arianne na sinabi ng lolo Mario niya sa kanyang lola. Pigil na pigil ang galit ni Arianne na sumagot at ipaalam na narinig niya lahat ng mga sinabi nito ayaw niyang magdagdag pa sa alalahanin ng kanyang lola kaya’t kinalma niya ang kanyang sarili at magalang pa ring iniabot ang kape dito. Pagpasok sa loob ng kusina winika niya sa sarili “ Pakatatag ka Arianne patunayan mo sa kanya at sa mga tao sa paligid mo na hindi mangyayari lahat ng sinasabi nila you can be better that what they think you can be habang tumutulo ang luha sa kanyang mata. Nawalan na ng ganang kumain si Arianne kaya’t hinanap na niya ang kanyang tiya upang itanong ano ang kailangan niyang igayak para sa hapunan. “Magluto ka na lang muna ng sinaing at hinihiwa ko pa ang mga sangkap." Sagot naman nito sa kanya. Matapos ang mga gawain niya ng hapong iyon at makapaghapunang kasabay ng kanyang mga lola ay nagpaalam na siyang magtutungo sa kanyang silid upang gumawa naman ng mga takdang aralin. The next day the school gate was usually a bit crowded, maraming estudyante ang nakikiusap sa guard to allow them to enter. Ang istriktong guwardiya pala ang naka-duty the so-called “Taguro” ng unibersidad na sobrang higpit sa paghahanap ng i.d. pero at some point mainam na rin para madisiplina ang mga estudyante to follow school rules pero sa pagkakataong ganito na late na si Arianne hindi niya maapppreciate ang purpose nito. Thanks God wala pa ang teacher para sa first period kaya ligtas ang beauty, ko sa loob loob ni Arianne sabay ngiti sa kaibigan niyang si Beverly na nagreserba na ng upuan nila para sa first subject. Then dumating na ang guro na halos kasunod lang ni Arianne and then the class immediately start. “The family is the basic unit of society. It serves as strong foundation of the country. Kung mayroong matatag at maayos na pamilya isa itong malaking factor para magkaroon ng matatag na bansa. ” Mga linya ng guro ni Arianne na tinitimbang niya. “Meaning hindi contributor ng strong foundation ang pamilyang meron ako yun kaya ang point ni Ma’am siyempre hindi ko naman ako maglalakas ng loob na tanungin kung yung mga broken home ba ay asset or liabilities ng bansa,in time sasagutin ko yan na inspite of their situation they can be a contributor of progress ng economy with a smile na para akong sumasagot sa tanong na pang beauty queen”. “Anong nginingiti ngiti mo jan Ms. Cruz nakita mo na ba sa iyong wild imagination ang iyong prince charming?”,tanong ni Beverly habang nakatingin sa muka kong tila pa may nakikitang magandang senaryo. “Ano ka ba Bevs wala sa bokabularyo ko yang mga prince charming prince charming na yan,sakit lang ng ulo ang pag pasok sa isang relasyon na pag di na kaya tutuwaran kung sana sila lang ang apektado mas kawawa ung mga tao sa paligid nila na mas higit na sumasalo ng mga desisyong pinaggagawa nila” Mahabang litanya ni Arianne. “Wow sissy ang layo ng narating natin ah...umabot talaga dun...duooon sa nagka anak na at nag hiwalay na haler prince charming pa lang ako anubeh.”Sagot ni Beverly na iiling iling sa kaibigan. Napahaba nga ata ang katwiran ko kay friend buti hindi naoffend sabagay sanay naman na siya sa akin kung bakit naman kasi naisingit pa niya talaga ang salitang prince charming alam naman niya na allergy ako sa salitang yon,. "Naku halika na friend oras na ng meryenda tayo ng bumili ng paborito mong hopya at s**o samahan pa natin ng mani at binusa para masaya." Masayang aya na ni Arianne sa kaibigan. Matapos makabili ng meryenda ay agad na silang bumalik para sa susunod na klase. Natapos na naman ang isang buong nakakapagod na maghapon. Maaga pa naman pinili ni Arianne na maupo sa isa sa mga bench sa parke ng paaralan habang masayang tinatanaw ang ilang mga nagdadaan may isang masayang pamilya na tila naghaharutan habang bumibili ng fishball at palamig sa tapat ng school. Kung sana ganito lang kasimple ang buhay kagaya ng mga taong nasa harap niya puno ng saya at halakhak parang walang problema sa buhay. Siguro kung naging matatag lang ang mga magulang niya kahit na mahirap ang buhay niya masaya sila na magkakasama. Tandang tanda niya yung araw na nagpunta ang nanay niya sa school para kausapin siya at sabihin na aalis na ito at bahala na siya sa mga kapatid niya. Its a painful goodbye,sabi ko huwag niya kaming iwan hindi ko kayang alagaan ang mga kapatid ko. I want her to be with my siblings kahit hindi nila ko kasama sa bahay seeing them na magkakasama kahit paano masasabi ko na mayroon akong pamilya but she refused to stay and it breaks my heart a hundred times. “Goodbye Mrs. Javate,thank you for teaching us today." Paalam ng mga Grade 5 pupils. “ Arianne Joy maiwan ka anak we need to talk," wika ng guro ni Arianne. “Yes, ma’am," she answered nervously bakit kaya ako pinaiwan ni ma’am may nagawa kaya akong kasalanan parang wala naman akong maalala o matandaan bakit kaya?,she murmured. “ Huwag kang kabahan pinaiwan kita kasi gusto kitang kausapin alam ko at nakita ko kayo ng mother mo yesterday and base sa mga nadinig ko ay iniwan na kayo ng mother mo." Diretsahang wika ni ma’am habang nakatingin sa reaksiyon ni Arianne. Hinawakan nito ang kanyang kamay sabay sabi, “magpakatatag ka anak ikaw ang pinakamatanda sa inyong mag-kakapatid you need to be strong, sa iyo huhugot ng lakas ang mga kapatid mo,anuman ang madinig mo maganda o pangit paraanin mo sa tenga mo or kung hindi mo yon magawa gawin mong inspirasyon pangit man ang madinig mo mag silbi itong inspirasyon na mas magpapatatag sayo para piliing maging mabuti at maayos kaysa sa inaakala ng mga tao sa paligid mo." Buong sinseridad na payo ng guro. Hindi ko napigil ang pag tulo ng mga luha sa mga mata ni Arianne, tila ba nakahanap ito ng kanlungan at kakampi na maaring paghugutan ng lakas at inspirasyon. Tama si Ma’am ang tayo ang gumagawa ng libro ng buhay natin kung paano magiging maganda ang bawat nakatala roon ay kung paano natin sinikap na maging makulay,malungkot ang bawat pahina nito, kumbinsi ni Arianne sa sarili.