Widowed Rose

Marahan kong pinapakiramdaman ang mga lalaking kanina pa aaligid-aligid sa 7eleven store na pinag tatrabahuan ko. Di kalaunan, nakarinig ako ng tatlong malalakas na tunog ng mga boteng isa isang nagbabagsakan. "Sir how many times did I tell you to becareful?!" Hayst! Mabilis akong pumunta sa mga istante ng mga alak at hinila papalayo ang matanda.  "You freakin' need to pay for what you broke!" Kung minamalas malas naman talaga oo. I can't stand this job anymore. Kinuha ko ang walis sa staff's area para walisin ang mga bubog pero pag kalabas ko ay kutyilyong nakatutok sa muka ko ang bumungad sakin. "Y-you will give me all the money that you have or I will kill you." Balisa nitong sabi sakin. Mas lalong lumamlam ang mata ko dahil sa sitwasyon. Hindi ko pa nga nalilinis yung mga bubug e! Mabilis akong pumunta sa cash register at inilabas lahat ng kita ng shop. "Okay lets share this into half, I'll give twenty thousand dollars." Kumuha pa ako ng tatlong alak at limang stack ng chocolate at saka inabot sa kanya.  "You can have these too old man, hurry and leave before I change my mind." Binugaw ko siya at umupo sa pinakamalapit na bench sakin sa store pero, di pa ito nakuntento at inagaw pa sakin ang natitirang sampong libo na kita sa shop. He really looked like he needed that money kaya hinayaan ko nalang at sinenyasan siyang umalis na.  Hay buhay, I'm really getting tired of this job. Mas lalo pa akong napabuntong hininga ng may malakas na kalabog akong narinig sa tabi ko. It was the man who took the money. Basag ang muka at natanggalan na din ata ng mga ngipin. Di na siya kumagalaw at baka nalagutan na din ng hininga well, who cares? "This is bullshit!" Tumingin ako sa kanilang lahat at agad naman silang yumuko. "Boss!" sabay sabay nilang banggit. Sa sobrang lakas ng boses at dahil sa humigit kumulang isang daan na bilang nila sa loob ng store ay napunta samin lahat ng atensyon ng mga taong dumadaan sa shop. "Do you think I didn't know that you've been eyeing me for days? Huh?!" Malakas kong sinikmuraan si Jocob, ang kanang kamay ko sa organisasyon. "Paano ako makakapag hanap buhay ng sarili ko lamang kung araw araw niyo akong binabantayan? Sinabi ko naman sainyo you may all go home to your own families, I made it clear last time." Gusto ko lang naman mag retiro sa dati kong trabaho at sumubok ng ibang karanasan labas sa trabahong dati kong pinapasukan. I asked my men to prepare for an ordinary job that a teenage girl like me would usually do. And they f*****g prepared a franchise of 7eleven where I can be the cashier and at the same time the boss. Like what the f**k? Sino ba ang niloloko ko? "What other jobs on the list were suitable for me, Jacob?" I glared at him.  "Boss, di ka po pwede sa ibang trabaho dahil the least requirement is a four-year degree." Di ito makatingin sa mata ko. "Pero if you want I can falsify some IDs and few documents that you nee--" I hushed him at malamig na tumingin sakanya sa mata. "I made it clear last time Jacob that we are not doing those kinds of things anymore, didn't I?"  It's been 3 months since my last mission. I go by the name Widowed Rose, but my real name is Nicky Lucchese. I just turned 18 last month.  Pagod na ako sa mundong pinasok ko mag mula pa ng walong taong gulang ako. Sa loob ng sampong taon, kasabay ng mabilis na pag sikat ng pangalan ng organisasyon ko ay siya ring bilis ng pagdami ng bilang ng gustong kumitil sa buhay ko. I became the most wanted assassin with the highest bounty on my head over the past years. I've been constantly pursued along with my whole organization by many skilled assassins and even by different underground organizations.  Seven of my trusted subordinates died from our last mission. That's when I decided to quit. Hinding hindi na ako babalik, ang mga tauhan ko sa organization ang nag silbing pamilya ko. At ayaw kong may mapahamak sakanila ni isa. Binuwag ko na ang organisasyon namin pero ang titigas ng mga ulo nila dahil walang kumalas ni isa sakanila. Still, that made me happy. Lahat sila ay seryoso sa pag sisilbi sakin. Nasa tamang edad na silang lahat para mag asawa at bumuo ng pamilya pero mas pinili parin nilang maglingkod sakin. Mag mula ng magtrabaho ako dito sa convenient store, alam kong araw araw silang nakabantay saakin. They always come to the rescue every time na nagkakaroon ng gulo. Sa dami ng bilang nila at base sa weirdong pananamit nila, madalas tuloy kaming pagkamalang mga gangster ng mga tao. Eto ang isa sa mga dahilan kung bakit kaunti lang ang bumibisita sa 7eleven ko. That's it; I need to shake these fools off. "Boss, you left a lot of works sa mga kumpanya natin sa LA, Boston at Beijing. We need to go back." Lumapit sakin si Oscar, ang tagapamahala sa financial issues at logistics ng lahat ng ari-arian ko. "Leave those to Ruby; I instructed her about those things, Oscar; you f*****g know that." Malamig kong tinignan si Oscar. Si Ruby ang double ko sa lahat. I never showed in public, and I always leave those works to Ruby. I assigned her to do all the professional works and public appearances while I did the shady ones. Hindi naman sa hindi ako marunong magpatakbo ng mga ari-arian namin sa organisasyon, hindi ko lang gusto ang umupo maghapon kasama ng mga ahas sa board. Also, I can't show my face in public or else it will jeopardize my line of work. "Shut this franchise down Jacob, di na ako babalik dito bukas." Tumayo na ako sa kinaroroonan ko at lumabas. I glared at everyone ng akmang susundan ako ng mga ito before riding a cub.  "Drop me at the airport."  Pagkababa ko ay ihingis ko sa driver ang isang bundle ng pera na siyang kinita ko sa shop. I think it was 25-30 thousand dollars. I winked at him at sinenyasang wag maingay. Nag patango tango lang ito at agad na pinaharurot ang sasakyan. I need to leave and start my own life. Lumapit ako sa mapang nakita ko sa bungad ng paliparan. Hmm where should I go?  "Hey kiddo want a free ride?" Tinawag ko ang batang kanina pa nakatingin sakin, sa tingin ko he is around 4-5 years old. Sinenyasan ko itong lumapit sakin na agad naman niyang ginawa. "Point any country in this map and I will give your whole family a ride wherever you are going." Bumulong ako sakanya na siyang nakapag pangiti sa bata. "Payment first!" Kinindatan ako ng bata at ibinukas ang palad niya sa harap ko. Hmm I like this kid. Binunot ko ang cellphone ko sa bulsa and texted someone. Pagkababa ko ng cellphone ko ay may ginang na nagpalundag lundag di kalayuan samin.  "Honey look our seat got an upgrade into a first-class seat!"  Napanganga naman ang bata sa harapan ko at tinignan ako ng nagtataka. "How did you do that? And how did you know that is my Mom?" Pabulong niyang tanong sakin. "Magic... now, point a country." Binuhat ko siya para makita niya ang kabuoan ng mapa sa harapan namin. "I chose, here!" Itinuro niya ang nag iisang bansa sa bandang pasipiko kung saan napapalibutan ito ng tubig. Hmm this kid is horrible at picking choices.  Kung pupunta ako dito paniguradong hindi aasahan nila Jacob na dito ako magpupunta. Ibinaba ko na siya at sinenyasang bumalik na sa mga magulang nito. Naglakad na ako ngunit di ako pumunta sa sakayan kundi sa lugar ng mga piloto. Bagamat di nila kita ang muka ko dahil sa suot kong facemask, pagpasok ko ay walang sumita sakin bagkus, lahat ay isa isang yumuko at nagbigay ng kanilang pagbati. This is an airport I bought without anyone knowing. I immediately changed my clothes at dumiretyo sa isang eroplano papalipad na. Isinuot ko na ang headset at binuksan ang radio ng eroplano. "Good Morning Ladies and gentlemen; this is Captain Rose speaking; I would like to welcome you to Rosegate Airlines. This is flight number 2021 heading to the Philippines; we will be in the air for a total time of 17 hours and 45 minutes. Please be sure you are seated, and your seatbelt is fastened... Get ready for takeoff."