Love in the red full moon

Disclaimer: This is a work of fiction. Names, Characters, Businesses, Events, and incidents are either the products of the author's imagination or uses in a fictitous manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental. Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works from or exploit the contents of this story in any way. Please obtain permission. --------jamaika Prologue Ang pinaka kinatatakutan ko sa lahat ay ang panahon na magmamahal ako ng isang tao (Hayop kasi dati kong minahal Charot labyu-sassa gurl) Ewan pero bawal daw yun Thats sound so strange but i was just stating the fact My life is boring, sometimes i just asking my self is my life have a worth? Yeah maybe because im the heiress of this palace but i think my life doesn't have any worth Hanngang nandito ako sa palasyo hindi ko mararamdaman ang halaga ko Can i scape here? No. The answer is a big fat no. -------- "Hey mom" "Hey my princess, i said call queen " "Yeah yeah queen" "Hmm nagtatampo ka ba? " "No. Ofcourse not " "Hey i know it, what is it? " "Mom. I want to get out of this palace" My mom suddenly stop eating and slowly look at me "We already discussed it right, and i already told you that, thats not gonna happen" "I dont want to be marry mom, ayokong masakal" "Hey watch your words" "But my words are true " Sinabi ko yun at saka tumayo Nawalan ako ng gana. "Maupo ka rito hindi pa tayo tapos kumain" "Tss i lost my appetite ,excuse me" Sa palasyo lahat ay bawal. Pati ang pagtatagalog ay limitado, wala namang kaso yun pero kasi yun ang ginagawa nilang paraan para hindi kami maintindihan ng mga mas mababang uri samin. At ayaw ko nun. Gusto kong mamuhay ng normal . Makapaglaro manlang. Makabonding ang mga magulang ko. Maging masaya. Parang pagkamulat palang ng mata ko ay inihanda na ako sa laban. Naiinggit ako sa mga kaedad ko dahil naranasan nilang maging bata. Naranasan ko rin naman pero nakatanaw sa bintana, pinapanood sila Pag kagising dapat kang maging alerto. Dahil may biglang kutsilyong hahagis sayo. Parang kakabahan ka nalang araw araw dahil kamatayan mo na pala. Im 15 pero sa tingin ko sa sarili ko ay 50.Tingin ko ay handa na akong mamatay dahil parang naranasan ko na ang lahat. Naglakakad ako sa pasilyo ng biglang magsisigaw ang mga kawal "Napasok tayo ng mga tulisan, ingatan ang maharlikang pamilya!! " Tulisan lang pala eh tss Para namang ikamamatay namin yan Sumandal ako sa pader at nayayamot silang panoorin na palibutan ako Tinitignan ko silang lumaban pero nababagot ako Parang normal nalang ang lahat Tumitingin ako sa kuko ko ng biglang natumba ang mga nakapalibot sakin Mahihina Tinignan ko ang nakalaban nila. Pinanliitan ko ito ng mata at tinabingi ko pa ang ulo ko para insultuhin sya Idagdag mo pa ang nayayamot na tingin ko sa kanya "Prinsesa, hindi ka ba natatakot sa tingin mo ay parang iniinsulto mo ang aking buong pagkatao" "Yeah im not afraid, why are you frightened? " Tinignan nya ako nang may pagtataka Atsaka ako sinugod ng espada nya Agad ko naman iyong iniwasan ng walang kahiraphirap Naintindihan nya ba? " nakakagulat ka ginoo, ganyan mo ba binabati ang mga binibini" "Hindi, pero espesyal ka, kaya talim ng espada ko ang babati sayo" Agad nya akong pinaulanan ng mga hampas ng espada na tila ba may pinanggagalingan ang galit nya "Mapapagod ka lang-_" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng bigla akong mahilo "Magyabang ka lang prinsesa, hanggang sa huling hininga mo" Yun na lamang ang narinig ko at tyaka ako nawalan ng malay.....