Unordinary Love (Book 2)

"Band-aids don't fix bullet holes." - Taylor Swift. Her Love. *** Bellarose Martinelli. I was rejected for like four times? Minsan tinatanong ko sa sarili ko kung ano bang mali sa 'kin? Maganda naman ako, sabi rin nila mabait naman ako, attractive naman din daw ako pero bakit lahat ng minamahal ko, sa huli nawawala? Sa apat na heartbreak na naranasan ko. Itong pangapat ang pinaka masakit ang impact sa puso't isipan ko. Kay Mara.. My first heartbreak with Carly made me a heartless person. A b***h to be exact. Then with Hunter who happened to be my best friend now. Well, what I felt for Hunter is more than an attraction than love. Then Sierra came into my life. It was love at first sight. When her father introduces her to me, I felt the connection right away. Pero mali pala ako dahil ako lang pala ang naka-feel ng connection na 'yon. And last but not the least. Mara.. She came into my life with the most imperfect time for me. I was in hell when she came that I didn't see her importance. I was clouded in pain and sorrow when she started loving me secretly. But when she confess to me, I was really shock. Shock in a way na humanga ako sa pagiging straight forward niya. 'Yon ang pinaka gusto ko sa isang babae. 'Yung alam nila kung anong gusto nila. Kahit nuong una ay straight siya. 'Yon kasi ang pagkaka-alam ko kay Mara. She's straight. Kaya hindi ko pinapansin. Ayoko pa naman sa mga straight na babae. Ayaw in a way na ayoko silang ma-confuse. Dahil tulad ng sinabi ko, I'm attracted with someone na alam ang gusto niya. Ayoko kasing maging clueless.. 'Yung tipong nagustuhan na niya pala ako pero hindi ko pa rin alam. Ayokong makasakit pero hindi ko namamalayan, 'yon na pala ang nangyayari sa huli. Hindi kasi ako manghuhula no.. At higit sa lahat, ayokong mag-assume na baka gusto ako ng isang tao. Nakakamatay ang mag-assume. Pero ngayon ginagawa ko na ang mag-assume sa isang tao. Na baka mahal pa niya ako. Na baka may chance pa para samin. Na baka hinihintay niya lang pala ako.. Sana may chance pa para samin ni Mara. Kaya heto ako, nagpapakatanga at nagpapaka manhid para lang mapatawad niya ako at bigyan pa ng isang pagkakataon. Wala na akong pakialam kung ang ibang tao pinagtatawanan na ako. Because Mara is really worth the risk. She's worth fighting for.. Kahit lahat ng tao at isama mo na pati si tadhana, sinasabi na hindi na magiging kami ulit. Nandito parin ako sa tabi niya, hoping that one day she will see me again. Pero nauubusan na ako ng oras. Dahil ilang araw na lang ikakasal na siya, with the most perfect woman who really deserve Mara's love.. Ayokong panghinaan ng loob at higit sa lahat, ayokong sumuko dahil gusto ko alam ko sa sarili ko na ginawa ko ang lahat ng paraan bago ako sumuko. Ayoko ng magsisi ulit.. This day is her bachelorette party. Pero pinag-iisipan ko ang sinabi ni Hunter na daanin ko na sa santong paspasan si Mara. Call me desperate, a snake or whatever you want to call me. But you can't blame me. I love her with all my life.. Hindi ko lang 'yon nakita at na realize agad.. I was pacing back and forth here in my office, really thinking my move over and over again.. And with a final sigh, I fish out my phone and call my best friend. Medyo naiinis na ako nang ang tagal niyang sumagot. Ano kayang ginagawa ng gagong 'yon.. Napalundag ako nang narinig ko na ang boses niya sa kabilang linya. "Not really a good time, Belle. I was in the middle of my orgasm right now. You better have every reason for this or else, I will unknown you.." Bigla akong natawa dahil hindi ko na-imagine na magiging ganito ang dating matigas pa ata sa bato na si Hunter. Pero for some reason, hindi ko mapigilang makonsensya dahil na timing pa ang pagtawag ko sa love making ng dalawang adik sa s*x. "I need your help, Hunt. Please." Pleading Hunter is not my goddamn thing. Hindi ako 'yung taong magmamakaawa sa isang tao. I hate being weak. But Mara is my weakness, and I will do everything in my power to get her back. Kahit magpakababa na ako, I will do that without a second thought. Rinig kong natigilan si Hunter. Pero rinig na rinig ko ang pag-groan ni Violet. Then soon I heard Hunter's voice talking to the grumpy Violet. Napangiwi ako na natatawa na ewan. Paano kasi I can imagine Violet's frustration. "Baby, 911 emergency kay Bellarose.. Okay lang ba kung puntahan ko muna siya?" Rinig ko 'yung concern sa boses ni Hunter. "Yeah whatever. Go on, puntahan mo na siya. 'Wag mong hahayaang magbikti ha?" Umikot ang mga mata ko sa narinig. Hunter laughed at her annoying but gorgeous wife. "Baby, she's just on the other line, listening.." "Hi, Violet. Kiss me na lang sa inaanak ko ha?" "Hi Bellarose, oo sige i-ki-kiss kita kay Best. Ay este kay Hero pala.." She said then I heard her and Hunter laughed on the other line. Naniningkit ang mga matang tinitigan ko 'yung phone ko. Walanghiyang mag-asawang 'yon. Pinagtulungan daw ba ako? Minutes later, Hunter and I both decided that she will come by to my office. And a little more minutes, Hunter barged into my office without even knocking. I mentally rolled my eyes. This b***h really.. She help herself by seating on my leather couch. She crossed her long and flawless legs. Her eyebrow was raised. She looks so annoyed.. Halatang nabitin.. "So? How can I help you?" I took a sighed before pulling myself besides my best buddy. I crossed my arms then exhale a long painful sigh again. Naisip ko lang kasi, kung si Mara nagawa akong maipaglaban kahit walang-wala na talaga.. Then I can do that too.. Kahit gaano pa kahirap at kasakit.. Hunter put her hand on my shoulder. Napangiti ako nang konti sa kanya then with a final sigh, I finally told my best buddy about my plan. After a while, Hunter and I finally came up with a better plan. Napangiti ako sa loob-loob ko nang dahil duon. I would say that, she have a better idea, a solution perhaps. Well, that's Hunter. She always have the better solution for everything. Nagpaalam na si Hunter na uuwi na at ipagpapatuloy daw nila Violet ang naudlot na you know.. I mentally rolled my eyes because of that. Nagpasya muna akong tapusin ang dapat kong tapusin na trabaho bago ako aalis at pupuntahan ang unang destinasyon ko. As much as I want to do my plan now, hindi naman maari dahil bukod sa love ay kailangan din ako ng kumpanya ko. I have a total of one hundred twenty thousand employees around the world. Their life was on my shoulder. Hawak ko ang kinabukasan nila pati na rin ang pamilya nila. Akala ng iba madali lang ang maging presidente ng isang malaking kumpanya. Hindi nila alam na napakahirap ng tungkulin namin. Our life is full of choices and decision.. Once na nagkamali ka, talo ka na agad. You have to be stronger, bolder and firm about everything. Walang exception.. Kahit sarili mo pang pamilya at higit sa lahat kahit sarili mo pang kaligayahan. Napatigil ako sa pagpirma ko ng kontrata. I close my eyes as I puff a painful sighed. One hundred twenty thousand people versus one person.. One hundred twenty thousand people versus one heart. One hundred twenty thousand people versus one happiness. Sino ang pipiliin mo? Because I? I chose to be selfless. I chose to hurt the only person that ever love me the way she did. I chose to leave Mara behind in order to save those one hundred twenty thousand employees and their family. And now, that leaves me with this pain and regret of losing her. With a long sighed, I finally shook that painful thought away before I continued with my work. Matapos ko sa lahat ng trabaho ko this morning, lunch time na ako naging free at finally nakalabas sa opisina ko. Dala ang signature handbag ko sa kamay, naglakad na ako papunta sa table ng aking executive assisstant na si Taylor Steele. She smiled at me at saka pa siya formal na tumayo to serve me. "Miss Martinelli.." Magalang na pagbati niya. She's always like this. Ganito siya kagalang pagdating sa boss niya. I also give her a small smile dahil iyon lang ang nakaya kong ibigay. "I want you to clear all my appointments this afternoon and just reschedule them next week. May importante lang akong gagawin." Kita ko ang pag-alala sa magandang mukha ni Taylor. "Yes Taylor? Do you have any objection with what I said?" "Ahm, Miss Martinelli, may importante po kasi kayong meeting with the perspective client this afternoon at sinabi po ng secretary ni Mr. Lim na hindi na po puwedeng i-reschedule and appointment nila." Napamura na lang ako sa loob-loob ko dahil nakalimutan ko palang ni-reschedule ko na pala ang appointment nila last week dahil sinamahan ko si Mara sa shooting niya sa Ilocos. Shit paano na nito? I can't missed that appointment again. "May alam ba si Arabella about sa pag-me-meetingan namin ni Mr. Albert Lim mamaya?" I asked her with a hopeful look. I really need to do this plan or else, mapupuno na naman ako ng pagsisisi kapag hindi pa ako gumawa ng hakbang. And just like what I said earlier, ayoko ng magsisi ulit. Napangiwi si Taylor sa 'kin dahilan para mapa-mura na naman ako. That only means one thing. "Well, why don't you teach my sister about the meeting later with the client? Total bukod sa 'kin, alam mo rin naman ang tungkol sa meeting na 'yon. I will give you a raise if you do this. I can't just abandon my plan this afternoon, this is really important to me, Taylor." Ngumiti siya nang bahagya at saka tumango-tango. "Cosa c'è di più importante della compagnia?" Pareho kami kapwa napatingin ni Taylor sa nagsalita. Only to find my mother with a serious look on her beautiful face. Kahit may katandaan na si Mama, halata parin sa itchura niya ang taglay niyang kagandahan. Pero sa likod ng kanyang mala diosang mukha, duon naman nakapaloob ang kanyang magaspang na pag-uugali. Kahit ina ko siya, alam ko sa sarili ko kung gaano kagaspang ang kanyang pag-uugali. Because she only cares about money, fame and power. She doesn't care about Arabella and I's happiness. That's why umalis ako agad sa puder nila ni Papa nuong nagkahiwalay kami ni Carly. Actually kababata ko si Carly at kabilang din ang pamilya ni Carly sa mga mayayamang angkan sa Italy. That's why my parents and Carly's parents decided to arranged marriage us kahit nasa highschool palang kami nuon. Carly.. Napatawa na lang ako ng mapakla sa pagkaka-alala sa ex-fiancee ko. Arabella told me everything as to why she did what she did to my engagement with Carly before. Nalaman pala niya na may kabit siyang lalaki habang tinutuhog kaming dalawang magkapatid. That's why gumawa ng paraan si Arabella to ruined my engagement with Carly. At ang pag-alis ko sa puder ng parents ko ang naging dahilan ko to finally have my freedom. Naalala ko pa nuon na pinagbantaan akong aalisan ng mana kapag umalis ako sa puder nila. And I didn't even give a single s**t about their money, I build my own empire with my own money and with my own sweat and hardship. "Sì mamma." Maikli at walang emosyon kong sagot saka formal na humalik ako sa pisngi niya. I mentally rolled my eyes at what she just said. Tinatanong lang naman niya kung mas importante ba ang lakad ko kaysa sa kumpanya ko. I already sacrifice my happiness before. And now that I'm back with my tracks, hinding-hindi ko na sasayangin ang natitirang pag-asang mahalin ulit ako ni Mara. They already ruined my life twice, hindi na ako papayag na gawin pa nila ulit 'yon. Because now I know. My eyes is finally open about my parents. That they're a bunch of hypocrite. "I'm going out now mamma." Sabi ko saka tinapunan ng tingin si Taylor. "Please call my sister and told her what I said. Thank you, Taylor." "Right away, Miss Martinelli." Taylor beamed and I walk towards my now opened private elevator. Hindi na ako nag-abalang tignan man lang si mama. Nang finally nagsara na ang double door ng elevator, duon ko na pinakawalan ang hiningang kanina ko pa pala hi-no-hold back. Napahilamos ako sa mukha ko sa sobrang inis ko. Naalala ko na naman kasi ang ginawa nila ni Papa para lang masunod ang gusto nila. Imagine, I was going to marry Mara before? Yes I already made plans for us. Pero nang umuwi ako sa Italy para ipaalam ng personal sa parents ko at para sana magka-ayos na kami pero pagdating ko duon, iba ang nangyari. They found out kasi na gold digger 'yung totoong parents ni Mara. Pinaimbestigahan na pala nila ang buong pagkatao ni Mara without my knowledge and they also find out that I still have a feelings for Sierra before. What they did actually lost my respect and love to them. Dahil binantaan lang naman nila ako na kung hindi ako magpapakasal kay Sierra, sisirain nila ang buhay ni Mara at ng pamilya niya. At dahil confident akong maipagtatanggol ko si Mara sa kamay ng mapanirang parents ko, I didn't know na gagawin nilang kalabanin ako sa negosyo. Maimpluwensya sila ni Papa. And they did everything para lang mapabagsak ang kumpanyang pinaghirapan kong itinayo ng ilang taon. They made me choose between Mara and my employees. You can fill the blanks after that.. Pagdating ko sa kotse ko ay sunod-sunod kong pinagsisipa ang gulong ng aking all new Rolls Royce Sweptail. Naiinis ako at at the same time nagagalit. Nice way to ruined my day.. "s**t!" I hissed as I hop in to my car. Kundi pa ako baliw kay Mara, perfume niya ang gamit ko sa bago kong classic car. Napailing na lang ako sa naisip kong 'yon. That made me smile too. Basta tungkol kay Mara, agad-agad sumasaya ang pagkatao ko. Nagsimula na akong gawin ang plano namin ni Hunter. And I did that with a smile on my face. Because after I finished doing my plan, Mara texted me. She asked me if I could pick her up today sa isang restaurant. Without a second thought, agad-agad pinuntahan ko siya. Lagi akong ganito mag mula nuong pumayag siyang ako ang magiging PA niya. Isang text lang niya, takbo agad ako para sunduin siya. Isang utos lang niya, agad-agad sinusunod ko with a smile on my face. What can I say? I love serving my princess.. Kahit sobrang sungit at higpit niya sa 'kin, okay lang, basta napaglingkuran ko siya. Mag mula nang ihatid sundo ko siya, ni hindi man niya pinapakita or pinaparamdam na may feelings pa siya sa 'kin dahilan para panghinaan ako ng loob. At kapag nakikita ko kung gaano siya kasaya kay Raven, triple ang impact no'n sa puso't pag-asa kong bakasakali mahal pa niya ako kahit onti lang. Kahit katiting lang, at least alam kong mahal niya parin ako. Pag-stop ng sasakyan ko sa harapan ng restaurant kung nasaan siya, agad ko siyang nakita sa may second floor ng restaurant sa may balcony. The way the air blows her hair, the way her smile can lit up the whole crowd and those dimples.. Damn.. Napangiti akong lumabas ng sasakyan. Dala-dala ko 'yung hoodie ko at isang payong. Baka kasi may makakita at makakilala sa kanya kapag lumabas kami ng resto. Pagkapasok ko sa restaurant at nang makarating ako sa second floor, agad naka salubong ang baklang handler ni Mara. Ngumiti ito sa 'kin ng matamis. "Wait lang ganda ha? Tawagin ko lang ang prinsesa mo." He winked at me before walking away from me. Naiiling na lang akong nangingiti. At least bukod kay Hunter at sa mga Lucky 6, may isa pang supporter ang love tandem namin ni Mara. Mas boto raw kasi sa 'kin ang handler ni Mara na sobra ko naman ikinasaya. Though hindi naman ako nakikipagkompitensya kay Raven dahil malaki ang respeto ko sa kanya. "Oh ganda heto na ang prinsesa mo.." Nangingiting tukso ni CeeCee sa prinsesa ko. Carlo talaga ang pangalan niya pero mas gusto raw niya ang CeeCee. Sinamaan naman ng tingin ni Mara si CeeCee pero itong si bakla malanding pinaikutan lang niya ito ng mata. May ngiti sa labing isusuot ko na sana ang hoodie sa katawan niya nang agad niya itong kinuha at sinabing siya na lang daw ang maglalagay. Deep inside medyo nasaktan ako ng konti pero okay lang naman, sanay na ako sa pagsusungit niya sa 'kin. At least hindi siya plastic. "Bachelorette party mo na mamaya." Sabi ko nang nasa labas na kami. Binuksan ko 'yung payong at saka ko siya ni-lead sa sasakyan ko. Bubuksan ko na sana ito para sa kanya nang siya na mismo ang nagbukas nito. Nabigla man sa inakto niya, may ngiti parin akong pumasok sa driver side. Pagkalagay ko palang ng seat belt ko ay mabilis pa ata sa alas kwatrong naglagay siya ng headphone sa tenga niya at saka niya pa ito nilakasan ng volume. Halatang iniiwasan niyang kausapin ako. Ganyan naman siya lagi. Kinakausap ko siya pero hindi naman niya ako sinasagot. Magsasalita lang 'yan kapag may iuutos or sasabihin niya ang schedule niya. Kunot ang noo kong tinanggal ang headphone sa tenga niya. Inis naman siyang tumingin sa 'kin. Nginitian ko lang siya ng tipid. "Baka mabingi ka sa lakas ng music mo. Buksan ko na lang ang stereo ko." Sabi ko saka binuksan nga ang stereo. Napangiwi ako nang marinig ang tumutugtog sa stereo. Paano naman kasi The One That Got Away by Katy Pery ang tumutugtog ngayon. Tahimik lang akong nag-riverse na paalis sa resto. "Saan pala kita ihahatid?" Tanong ko nang may kalakasan dahil malakas 'yung volume ng stereo ko. Panaka-naka ko siyang tinitignan pero nakamasid lamang ito sa labas ng bintana. "Sa condo ni Raven." walang gana niyang sagot. Tumango ako bilang sagot. Hindi ko naman maiwasang magselos sa narinig ko sa kanya. Tss calm down Bellarose.. Pagdating namin sa garage ng condo ni Raven, mabilis pa sa alas kwatrong lumabas ako sa sasakyan at umikot sa passenger seat para pagbuksan ng pinto ang prinsesa ko. May matagumpay na ngiti ang rumehistro sa mukha ko nang nakakunot siyang tumingin sa 'kin at binigay 'yung hoodie ko. I shook my head as I wave my hands. "No, no keep it." Tsaka ko inusog palapit sa kanya 'yung hoodie na nasa kamay pa niya. "Marami naman ganyan si Raven.." Ouch. Ngumiti lang ako sa kanya. "I insist." I said at lalapit sana ako sa kanya para bumeso pero agad siyang lumayo sa 'kin. Sus dati naman gustong-gusto nito nagpapahalik sa 'kin.. Dati 'yon! Sigaw ng subconcious ko. Na we-weirduhan itong tumingin lang sa 'kin at ilang sandali lang, binuksan niya 'yong designer handbag niya saka may inabot saking invitation. "If you want to come to my bachelorette party tonight, then you can come. Nga pala, mamayang 6 pm paki sundo ako rito, sa ibang bansa kasi gaganapin ang bachelorette party ni Raven." Ngumiti ako sa kanya. "Sure. 6 pm sharp." I said saka na siya hinintay na makapasok ng elevator. Nang makapasok ito ay duon ko na pinakawalan ang mahabang buntong hininga na may hatid na hapdi sa puso ko. Hanggang dito na lang ba talaga tayo, Mara? Ayokong tanggapin na wala na talaga akong pag-asa sa kanya. Ayoko pa.. Umuwi na ako sa condo ko kung saan kaharapan ko ng condo si Mara. Namiss ko tuloy siya. Kung nandito lang siya ngayon at least alam kong malapit lang ako sa kanya. Napabuntong hininga na naman ako. Pumasok ako sa condo ko at inihanda na ang lahat ng kailangan ko. This is it Bellarose.. May ilang oras pa bago mag six pm. At sa natitirang oras na 'yon ay ginugol ko lahat sa pag-inom ng alak sa bar ko dito sa condo. Kailangan ko ng pampalakas ng loob para hindi dadagain ang dibdib ko sa gagawin ko mamaya. I'm sure Mara would be very angry sa plano ko. Well right now, I don't have a choice but to do it. I'm running out of time. Bahala na mamaya.. ****** Her Love. *** Mara Santos. Nakatingin lang ako sa labas ng floor-to-ceiling window ng condo ni Raven habang may hawak na wine glass sa kaliwang kamay ko. Nakatulala lang akong umiinom sa wine glass ko habang ang isip ko naman ay lumilipad sa kung saan-saan. Pagdating ko ng condo kanina ay uminom agad ako ng wine. Ewan ko, may gumugulo lang sa isipan ko. Gusto kong makatulog agad dahil mamaya na ang bachelorette party ko. Huminga ako nang malalim as I put down the wine glass in the table near by. I don't know what to do really. Dahil sa haba na ng napagdaanan ko, ngayon na lang ulit ako dinadalaw ng mga paniginip ko. I shook my head as I close my eyes tightly. Damn you Bellarose. Bakit ka pa kasi bumalik sa buhay ko.. Nang makaramdam ng antok, bumalik na ako sa kwarto ni Raven and as my body touch her bed, automatic na napapikit ang mga mata ko. I felt the comfort to her bed and her pillows. Naiwan kasi ang mabangong amoy ni Raven dito. I love her scent, napapanatag ang kalooban ko kapag naamoy ko ang comforting feeling na hatid ni Raven sa 'kin. I felt safe in any way possible.. And most importantly, I felt loved. After a while, nakatulog na rin ako. And here I am again.. In the past.. "Sandie! Oh gosh! May nabangga ako.. What now? What to do? What to do? s**t!" I said freaking the f**k out. Iniisip ko na kasi ang gastos na haharapin ko dahil nga nakabangga ako ng sasakyan. At hindi lang basta-bastang sasakyan dahil mukhang classic car pa ang nabangga ko. Jusko naman! Kita ko kay Sandie ang pagkaputla ng mukha niya kahit madilim sa paligid at sa loob ng sasakyan. She looks so shock na parang nakakita siya ng multo or what. Napapikit na lang ako nang madiin at napapalo sa manibela. "Tara bumaba na tayo at tignan natin 'yung driver ng nabangga ko. Huwag kang mag-alala Sandie, cover ko lahat ng damage." Malamig ang pawis kong sabay na kaming lumabas ng sasakyan ni Sandie. Mabuti na lang at madaling araw ngayon at walang masyadong sasakyan ang dumadaan sa highway, kundi naku madami ang maabala namin. Shit naman kasi na malagkit! Bakit pa ako nakabangga. Ang tanga-tanga ko talaga! Nang makita ng driver na lumapit kami sa sasakyan niya ay lumabas na rin ito ng kotse niya at napatulala agad ako sa angking ganda ng babaeng bumaba sa langit.. ay este bumaba pala ng sasakyan. Napalunok ako nang mapagtantong nakasalubong ang kilay niyang tinignan niya ako. Her wavy long blonde hair sways seductively when she walk like she was walking in the cat walk. Nakanganga pa ata ako, kundi lang boluntaryong sinara ni Sandie ang nakaawang kong bibig ay hindi ko pa malalaman. I glanced at her for a second then shifted my gaze towards the blonde angel. Wow kulang na lang talaga pakpak eh. Mukha talaga siyang anghel grabe.. "Who's the owner of this car that ruined my classic car?" Mataray na tanong nito samin. Nagpalipat-lipat ang tingin nito saming dalawa ni Sandie. Bigla naman akong natakot sa asta niya. She looks really intimidating despite having a sweet gorgeous face. Well, naiintindihan ko naman ang galit niya. Kung ako din siguro magagalit dahil nasira ang sasakyan ko. Pasimple ko siyang pinasadahan ng tingin sa buong katawan niya. At isa lang ang napagtanto ko, it really looks like na mataas ang katungkulan sa bansa ang nakabanggaan ko. Isang malaking s**t! Patay nako nito.. ****** A few more weeks, ang alam ko na lang ay naging PA na ako ng anak araw na billionare na 'yon. Tss. Kawawa naman ang beauty ko. Pero para sa pamilya ko at para na rin sa gastusin sa sasakyan ni Sandie, titiisin ko na lang ang pag-aalipusta sa 'kin ng anak araw na babaeng amo ko na 'yun! Pero kahit gano'n carry parin ito. 'Di bale, i-ngingiti ko na lang ito. At isa pa may kakaiba akong na fe-feel sa babaeng boss ko. Kahit sinusungitan ako no'n lagi, feeling ko naman may malaking dahilan kung bakit siya gano'n. Dahil sa likod ng masungit at mataray niyang persona, nakita ko na may kabutihan pa rin sa puso niya. I witnessed that nuong isang araw. Magkasama kasi kami sa sasakyan no'n dahil may business meeting siya sa El Nido, Palawan at sobrang kinabigla ko nang may kumatok sa bintana ng sasakyan niya, dahil traffic malaya ang mga taong palaboy na mamalimos sa mga sasakyang nakaparada sa daan. Akala ko nuong una, dededmahin lang niya 'yung kumakatok sa bintana ng sasakyan. Pero what shocks me is, she opened her door at saka pinapasok 'yung batang gusgusin at kita ko talaga sa mukha niya ang saya habang nag kwe-kwentuhan sila ng bata. Pinakain niya ito sa isang mamahaling restaurant at binilhan pa ng mga damit and most importantly, ipinasok niya pa sa children charity 'yung bata dahil inabandona na raw kasi 'yung bata ng kanyang pamilya. And every now and then, ako ang inuutusan nito para bisitahin 'yung bata sa charity na siya pala ang may-ari. Duon na ako simulang humanga sa kanya. Then after the incident of seeing her crying isang gabing dumalaw ako sa condo niya dahil naalala ko, maglilinis pala ako. Sobrang nahabag ang puso ko sa nakikita ko sa kanya nuon, because I can feel her pain. I don't know why.. Then I found myself taking care of her all night long, that I even forgot my mother's birthday the following day. Few months after that, we were f**k buddies and I found myself slowly falling in love with her.. Then I didn't realize that I'm loving someone that loves someone else. Nagising ako na habol-habol ang aking hininga habang napahawak naman ako sa dibdib ko as if calming my heart from beating so fast. Pinagpawisan ako kahit centralize naman ang condo ni Raven. Gosh isang buwan ko nang napapanaginipan ang mga pangyayari in the past. Ang mga pangyayaring pinilit kong binaon sa pinaka ilalim ng puso't isipan ko. Bumaba ako sa kama at nagtungo ng kusina para uminom ng tubig at para kalmahin ang puso ko. "No it can't be, Mara.. Hindi ka na magpapauto ulit sa kanya." I gritted my teeth. "Hindi na ulit.." Punong-puno ng pagkadeterminado kong sabi habang nakatingin ako sa kawalan. Ilang minuto pa ay nagsimula na akong mag-prepare para sa bachelorette party ko ngayong gabi. Saktong 6 pm tumawag ang attendant sa lobby at sinabing nasa baba na si Bellarose. Sinabi ko lang sa attendant na sabihin kay Bellarose na naka-alis na ako ng condo. Ayoko na muna siyang makasama sa iisang lugar ngayon. It made me feel so uneasy. I gather my purse and my phone before walking towards the elevator. Pinunch ko ang button sa garage at ilang sandali lang ay bumukas na ito at naglakad na ako papunta sa kotse ni Raven. Papasok pa lang sana ako nang may isang kamay ang pumigil sa 'kin para tuluyan akong makapasok sa kotse. Agad akong nag-panic at sasampalin na sana ang humawak sa 'kin nang hinuli niya ang kamay ko. Then I saw those electrifying pairs of blue eyes.. Nakahinga agad ako nang malalim nang makilala siya. "What are you doing here?" Kumunot ang noo niya. "So I was right. You're going to ditch me again." pagbibigay diin sa sinabi niya. I just play it cool. "No I wasn't. Nakalimutan kong sabihin na hindi na ako nagpapasundo sa 'yo. And since you're here now, sasabihin ko na rin ito sa 'yo. Mag mula ngayon tinatanggal na kita bilang Personal Assisstant ko. I don't even need a PA anymore because I'm going to file my indefinite leave first thing tomorrow." May nabasa akong pag-alala sa kulay asul niyang mga mata. "Did I do something wrong?" There was a hurt written on her expressive blue eyes. I felt something in my heart but I choose to ignore it. I choose to ignore it everytime.. "No. Plano na namin talaga 'yon ni Raven. So if you excuse me, I need to be somewhere else--" "Wala na ba talaga ako sa 'yo?" Natigilan ako at higit sa lahat parang humapdi ang puso ko sa narinig sa boses niya. "Wala na. Matagal ng wala, Bellarose." I said in my cold tone. I saw her close her eyes for a second and when she opened her eyes again, I saw a different kind of blue eyes. The electrifying blue eyes of hers is now clouded with tears. Pero agad din siyang naglihis ng tingin at kita ko iyong mabilis niyang pagpunas sa mga mata niya bago ito seryosong sinalubong uli ang aking tingin. "Let me take you to where you're going. Hindi ako mapapanatag kapag hindi nakita ng mismong mga mata ko na safe kang nakarating sa party mo." Hindi pa ako nakakapag-react nang siya na mismo ang humila sa kamay ko at iginaya ako nito sa nakaparada niyang sasakyan. Pinagbuksan niya ako ng pinto. Tahimik lang naman akong pumasok sa loob then sinara na niya ang pinto saka siya nagmamadaling umikot sa driver's seat. "Put your seat belt on please." She asked not minding to look at me. Palihim naman akong napakagat labi habang nilalagay ang seat belt ko. Ni-reverse na niya ang kotse at napuno ng katahimikan ang loob habang hindi ko mapigilang mapatingin sa gawi ni Bellarose. Her gaze is on the road, her blonde hair bounce side to side when she was looking at the side mirror and her feminine muscles tighten when she works on the steering wheel. "I can feel your eyes on me. Stop staring at me. I can't concentrate." Lumundag ang puso ko at agad akong napatingin sa labas ng bintana. Napasimangot ako nang maramdaman ang pag-iinit ng mukha ko. "I'm just checking if totoo ka." I heard her chuckled. "I understand. Mahirap talagang paniwalaan ang akin kong kagandahan." Hindi makapaniwalang tumingin ako sa kanya. Pinaningkitan ko ito ng mata habang siya ay nagkibit balikat lang na parang hindi big deal ang sinabi niya. Well hindi naman talaga big deal. But her kayabangan is all over the place. "Mas maganda fiancee ko sa 'yo.." I blurted out of frustration. But I wish I didn't just say that because it made the atmosphere so thick and awkward. Tumahimik nal ang ako at nag aktong pinikit ang mga mata. Gosh. Why so stupid, Mara? Anyway, why do I even care? "We're here." Rinig kong anunsyo niya. Kunwaring inaantok pa akong nagbukas ng mga mata. Lalabas na sana ako nang ma-gather ko na lahat ng gamit ko pero nang magsalita siya ay labis ko itong ikinakaba. "Masaya ka ba sa kanya?" I tilted my head. "Yes I do. Mahal ko siya at papakasalan ko na siya next week. So please, kung ano mang balak mo, just please turn it down." I looked at her and I can clearly saw the shock on her beautiful face. Akala ba niya hindi ko alam ang tungkol sa plano niyang pag-kidnap sa 'kin mamaya? That's bullshit. Because I still know her. Aalis na sana ulit ako nang kamay na niya ang pumigil sa braso ko. Napapikit ako nang makaramdam ako ng kakaiba. Damn it, Mara. 'Wag kang madadala! "Could you please just give me a few more days with you? Please?" I absentmindedly look up to her beautiful face. I don't know if I heard her right. Did she just say the word 'PLEASE'? Did she? Because I know her. She doesn't used that word because she hates pleading someone. I felt goosebumbs forming on my skin. Gosh s**t! Umiwas agad ako ng tingin at bumalik ang galit at sakit na naramdaman ko dati. "My answer is NO." Mabilis ang galaw kong lumabas na ako ng kotse niya. Kita kong lumabas din siya sa kotse niya. I was panicking when she walk towards me kaya mas binilisan ko pa ang paglalakad. Pero sadyang napabagal ng heels na suot ko ang paglalakad ko dahil agad akong nahila ni Bellarose sa kamay at sunod na ginawa niya ay sobrang nagpasinghap sa 'kin at higit sa lahat bumilis ang t***k ng puso ko - na akala ko matagal ng walang feelings sa taong nanakit at nang-iwan sa 'kin dati. Hinapit pa niya ako sa bewang at diniinan ang yakap sa 'kin. Hindi ako makahinga. But I find this very comforting. Ramdam na ramdam ko ang paghigit ng paghinga niya at ang t***k ng puso niya. She rest her head to my shoulder dahilan para maramdaman ko rin ang pagdampi ng mainit niyang hininga sa leeg ko that sent shivers down my spine. "Just think about it. I'll be waiting for you in our favorite place. Kung hindi ka dumating paglipas ng gabi, hindi na ulit kita guguluhin pa. Just please think about it." Nanigas ako nang dumapo ang malalambot niyang labi sa noo ko. "I love you, Mara." She whispered before storming out. I absentmindedly touch my chest where my heart is located. Damn not again.. ******