Black Eagle I: Always and Forever Hans Monteblanco

Parang may sariling pakpak ang mga paa ni Angela at nagmamadaling nagtungo sa elevator ng Martinez hotel. Nasa parking ang kasintahang si Hans. When did she last saw him? One week, three days, hours hours, eleven-twelve minutes and counting... Ganuon siya palagi. Counting days and hours that they are apart. At matatapos na iyun in two months time because they are finally getting married. At talang kukumbinsihin niya ang kasintahan na magpalipat na sa Camp Aguinaldo. It's high time for him to let go of Quezon. Wala na itong dahilan para manatili doon. He is no longer an OIC there. Nakuha na rin nito sa wakas ang paghihiganting matagal ng inaasam para sa kapatid. And he will be all hers. Kinikilig siya at the thought at napatingin sa screen ng elevator. She silently tapped her feet. Four-three, bakit ba napakatagal nitong umandar. At hihinto pa iyun sa ground floor upang magbaba ng mga kasabayang mga guest. Naglabas siya ng malalim na buntong-hininga. She can't wait to see him. Though palagi itong tumatawag sa kanya ay iba parin ang makasama niya ito. She can’t quite explain the feeling but one thing she was sure of. She was totally, crazily and deeply inlove with him. Minsan pa nga ay may pakiramdam siyang parang miss na miss niya ang kasintahan kahit nasa tabi niya lang si Hans. Pagbukas ng elevator sa parking ay agad siyang lumabas. Hinanap ng mata ang partikular na sasakyan. Hanggang tenga ang ngiti nang dumako ang mata sa kinaroronan ni Hans na agad pinutol ang pakikipag-usap sa cellphone. Bahagya nalang napansin ni Angela ang pagsasalubong ng kilay ng binata. Habang palapit ay hindi niya mapigilan ang suyurin ang kabuuan nito. She hated and loved him being ang soldier. At sa oras na ito ay gusto niya ang pagiging sundalo nito. He looked so damn hot in his uniform kahit naka-plain shirt lang ito sa pang-itaas, marahil ay nasa sasakyan ang jacket nito. And that infamous camouflage military trouser, Oh! it's to die for. A symbol of his dignity. At idagdag pa ang natural na matikas na tindig ng kasintahan at ang gandang lalaki nito.  Tinakbo niya ang kinaroroonan ni Hans at pagdating dito ay parang batang agad nangunyapit sa leeg. And without a word kissed him passionately. At hindi siya binigo ni Hans. Agad pumulupot ang mga kamay  nito sa bewang niya and responded to her hot kisses. Wala siyang literal naa pakialam kung nasaan sila. Angela have all the intentions to deepen the kiss. Hans tilted her head and kissed the top of the her lips, and the bottom, then graze his tongue between her lips and he slowly add a little tongue. Angela played and chased his for a couple of seconds and then suck it. And then she finally opened her lips to give him full access of her mouth. Isa ito sa mga edge ng sandaling pagiging malayo nila. They always hunger for each other. At sa tuwina ay ipinaparamdam ni Hans ang pananabik nito sa kanya. Patunay ang nararamdaman niyang matigas na bagay na tumutusok sa bandang tiyan. Like a hungry soldier na matagal nanatili sa kabundukan. At imbes na magalit ay ginigising nito ang apoy sa katawan niya. And they just don’t care at all kung may makakita man sa ginagawa nila. "I miss you like crazy, Hans." She whispered on his lips nang bahagyang maglayo. Ngumiti ang binata at nakayukong pinagmasdan ang mukha niya. Lovingly gazing and admiring her. "Hindi ka agad nagsabi na darating ka?" Nakalabing sabi niya habang hinahaplos ng mga dalairi ang pisngi nito.  "I want to surprise you." Tumaas ang sulok ng labi at pinasadahan nito ang suot niya. Angela is wearning a tailored brown trousers na tenernuhan ng ganuon ding kulay na long sleeves. Her usual attire kapag nasa hotel siya. Nag-improved na siya these past few months and started handling the entire hotel and so the restaurant and events. Ang dalaga na ang nagche-checks sa lahat ng department at nag-uumpisa nang humarap sa mga guest. "We have a big event at the grand ballroom. Kung hindi ikaw ang pumarito ay hindi ako aalis doon. It was a big client." "You are doing great, sweetheart," he complemented so suddenly. "I have to. Or else, you will not be proud of me. Baka bigla kang umatras sa kasal natin." May himig birong turan. "And that will never happen…" dinampian nito ng halik ang tuktok ng ilong ng dalaga. "What brought you here?" Pag-iiba niya. "Hindi ako nagko-complain huh. Pero hindi ba sa susunod na araw kapa dapat babalik mula sa Quezon?”  Sandaling hindi nakasagot si Hans na nanatiling nakatitig sa kanya. Hindi alam ni Angela kung bakit bigla siyang kinabahan sa ganuong akto nito. "What is it?" Alanganing tanong niya.  Rumihistro ang hesitation sa mukha ng binata. "Hans..." hindi natapos ni Angela ang sasabihin nang muling bumaba ang labi nito sa kanya at siilin siya ng marubdob na halik.Passionate and savage. At syempre agad niya iyung tinugunan. She even slid her hands inside his shirt. Dinama ng palad ang mainit-init na katawan ng kasintahan. She miss his body. Hindi sila nagkakaroon ng pagkakataong mapagsolo ni Hans nitong mga nakaraan at lagi niyang pinanabikan ang muling pang-aangkin nito sa kanya.  Hans kissed her deeply. Naramdaman niya ang marubdob na damdamin nito. And if they were not in the parking lot ay hindi niya alam ang susunod na mangyayari. And she wanted him so bad. Lalo nang maramdaman ang banayad na paghimas ng kamay nito sa likuran. Nag-iinit ang buong katawan niya as he gently sucked her tongue. Maya-maya'y iniwan nito ang bibig at dumako sa pisngi. Still kissing her. And then to her ears giving it a gently bite. "Oh! Hans..." hindi napigilang bulong. Kung hindi niya lang iniisip ang sinabi ng ina na iwasan muna ang ganoong eksena hanggang hindi pa sila naikakasal ay aayain niya ang kasintahan sa isa sa kwarto sa taas.  But she have to wait. May nangyari na sa kanila pero gusto niya ang pakiramdam na muling pinanabikan ang first night nila nito bilang mag-asawa "Hans..." tawag niya sa atensyon nito. "Hmmm." He whispered in between kisses. Hindi napigilan ni Angela ang mapahagikgik. Huminto ito sa ginagawa at may pagtataka sa mukhang tumingin sa kanya. Itinuro niya ang isang cctv camera na nakatutok sa kanila. Ipinag-kibit balikat nito iyun. "Dumaan ako sa inyo, si tita Aurora lang ang nadatnan ko. Ipinagpaalam kita. Sa bahay ka matutulog mamaya." Kaswal na pagbabalita nito.  Napakurap siya at sandaling napamaang rito. He never invited her for sleepover. At ang unang reaksyon niya ay ma-excite. Kahit gaano ka-late ay pilit siya nitong inuuwi. Maybe out of respect lalo at matalik nitong kaibigan ang kuya niya. "D-Did she say yes?" napigil niya ang paghinga. "She had asked me a lot of questions of course. Alam mo naman ang pamilya mo when it comes to you." "Oh, they trust you Hans. It's your job that they don't. At ayokong mag-umpisa ng argument tungkol diyan." Tinanggal niya ang kamay sa pagkakayakap riot at saka humalukipkip. "What is it again this time? And please, don't try to hide something from me." She eyed him and waited patiently. Napalitan ng pagkabahala ang mukha nito. A mixture of worriedness and uncertainty. "We are heading to Pangasinan the day after tomorrow." "North?" Nagsalubong ang kilay niya dahil sa probinsyang nabanggit.  Tumango ito. "We are going on a mission." "Mission? Sa Norte?" She had never heard any war happening there. "Is everyone going?" Nabanggit na ni Hans ang tungkol sa grupo nito. At hindi alam ni Angela kung ikatutuwa iyun. It's an elite scout ranger. Their last mission was years ago. At kadalasan ay sa parteng Mindanao iyun isinasagawa. Pero sa Pangasinan? Strange! The province is not a suitable battlefield. Knowing the members of Black Eagles, nagkamali ng piniling location ang masasamang tao. "Except the siblings," tukoy nito sa triplets nasa Mindanao. And then he explained briefly  the information. It was a kidnap for ransom. "At kailan pa kayo na-involve sa ganitong mga kaso?" hindi niya napigilang taasan ng kilay.  "Panlilio is involved." Dumilim ang mukha ng binata sa pagkakabanggit ng pangalan ng lalaki. Panlilio. Natigilan si Angela at halos mag-isang linya na ang kilay. Parang may biglang bumundol sa dibdib niya as she recognized the name. Pero hindi ba at naka-kulong na ito? Sinabi nito ang pagkakatakas ng lalaki few days back. Napalunok siya as memories flashed back. "H-How sure are you..." "We are not. But we are still going there as per the assignment..." "Don't go!" matigas niyang sabi hindi hinintay na matapos ang sasabihin ng kasintahan. Nagkalambong ang mata at mahigpit na humawak sa braso nito.  "Angela..." "Hans we are getting married!" Pinagdiinan niya ang salita. "We are getting married, in two months." Pang-uulit niya. Wala siyang pakialam kung sinong pontio pilato pa ang kailangan hanapin ng mga ito. His team can do the work. Hindi nito kailangang umalis. Hinawakan siya nito sa magkbilang-balikat. "We will talk about this tonight.." "No!!"Mariing tanggi niya. Hans decided for himself at naiinis siya. Kailan nito iko-consider ang damdamin niya? Naniniwala siyang palaging may option. Is it because Panlilio is involved? It must be it! Gosh, he is so obsessed with the man. Hinila siya nito palapit at niyakap ng mahigpit. "I hope you understand." I hope you understand? Ulit ng sariling isipan.  Oh she do! Pero hindi parin niya gustong ituloy nito ang plano. Nangilid ang luha sa mga mata dahil sa pinipigilang galit. Alam niyang at the end ay gagawin nito ang nais. Pero tulad ng sinabi niya ay ikakasal na sila soon. At hindi niya gusto ang kakaharapin nito. "Hans, hindi ko alam kung anong pag-iintindi ang gusto mong gawin ko..." Naputol ang dapat na sasabihin niya ng biglang tumunog ang cellphone nito. Binitiwan siya at sinagot iyun. Sandaling nakipag-usap bago siya balingan. "I have to go." "Hans!"  Iginawi siya nito papuntang elevator."We will talk tonight. Kailangan ko lang sumaglit sa Camp Aguinaldo." "No..." Hinawakan niya ito sa kamay at pinigilan. Rumihistro ang panic sa magandang mukha ni Angela. Lumambot ang ekspresyon ng binata. Ito ang part na ayaw ni Hans sa kasintahan. She used to get what she wants, pero sa maraming pagkakataon ay napapahinuhod niya ito. But when she starts to act like this ay nahihirapan siya. At labis-labi ang pagpipigil niya sa sarili, or mapipilitan siyang sundin ang nais nito. She looked like she's about to cry. At hindi niya nais makita ito in that condition. Pero mas hindi niya maaring ipagsawalang-bahala ang mga pangyayari. Alam niyang babalikan siya ni Panlilio. Ang hayop na iyun at nagawang makalabas ng kulungan. And again, he feared for her own safety. He needed to protect her with his life. Hindi siya papayag na maulit ang nangyari sa dalaga. It was his worst nightmare. And thingking na makakalapit ang lalaki ulit kay Angela ay nanggagalit ang kalooban niya. Pinilit ni Hans na paaliwalasin ang mukha. "Sige na Angela. I'll come pick and you up after later. At dadaan tayo sa inyo pagkasundo ko sayo." Umiling si Angela at hindi bumitaw sa pagkakahawak rito.  Napabuntong-hininga ang lalaki at sumeryoso ang bukas ng mukha. "You can't be like this Angela! I told you, I am a soldier and I have..." Hindi natapos ni Hans ang sasabihin at kusang bumitaw ang kasintahan at tumalikod. Alam ni Angela ang magiging kasunod niyun. Dumiretso siyang mag-isa sa elevator at agad pinindot ang button. Hindi niya nilingon ang kasintahan or else ay makikita nito ang pag-amba ng luha sa mga mata niya. And it hurts dahil alam niyang hindi siya susundan ni Hans sa kabila ng alam nitong iiyak siya. Minsan ay mas gugustuhin nalang niyang babae ang kaagaw dito. Ito nalang kasi ang laging pinag-aawayan nilang dalawa. At sa tuwina ay wala siyang kakampi sa nararamdaman. Everybody always agreed on him, kahit ang sariling pamilya. Trabaho ni Hans ang pagiging sundalo. Minahal niya ito sa kabila ng alam niya ang tungkol doon. Pero nakakainis na nagiging kaagaw niya sa oras at atensyon ng kasintahan ang naturang propeshon. And she hated him going on a mission. Naroon ang takot na baka hindi niya na makikita pa itong muli. Tumingala siya at pinilit niyang pigilin  ang naka-ambang luha. Babalik siya sa ballroom at haharap sa mga bisita kaya hindi siya pwedeng umiyak. Tonight, she promised herself to try again her luck!