bc

A Royal Affair

book_age0+
2.1K
FOLLOW
17.7K
READ
FBI
opposites attract
arrogant
princess
warrior
royalty/noble
drama
sweet
bxg
like
intro-logo
Blurb

She's destined to marry the love of her life and was perfectly living an extravagant life, a princess should have until a tragedy came. She was forced to leave the palace and be with that obscenely handsome stranger she hated with all of her heart.

chap-preview
Free preview
Prologue
"Saymetri." Aram worried face welcomed me as soon as I open my eyes. Unti-unti kong naalala ang nangyaring plane crash. Napabalikwas ako ng bangon at pilit na inalam kung nasaan ako.   "How are the Queen and King?" Maagap kong tinanong sa kanya. Nanatili s'yang walang imik na animo'y alam n'yang hindi ko magugustuhan ang mga kasunod n'yang sasabihin. Pilit akong bumangon at hinayan na lamang s'ya na alalayan ako.   Mula sa gilid n'ya ay sinipat ko ng tingin si Zeid. As if he know that I wanted to talk to him. He walk towards me in a graceful manner. Saglit n'yang iniyuko ang kanyang ulo saka s'ya muling umayos sa pagkakatayo.   "Ang mga kamahalan? Kumusta na sila?" I asked with so much hope that like me they are okay too.   Marahan s'yang umiling na ikinatigil ng mundo ko. He looks sincere, he wasn't kidding. P-patay b-ba s-sila?   "Her highness Queen Charlotte, Prince Frederrick, your father Prince George and Duchess Zara...namatay silang lahat sa aksidente. Tanging ikaw lang ang nakaligtas. I'm sorry to deliver this news to you, your highness." Unti-unting nagsipatakan ang mga luha sa 'king mata habang inaalala ko ang mga nangyari sa eroplano bago ito biglang bumulusok na lamang pababa ng ere.   Mom is excited and so do the Queen for my wedding with Aram before this year end. They were even imagining things beyond the wedding like looking forward to see a child running on the palace again.   When the words of my agony for their death didn't come tears did. My mourning was supposed to be something dignified and stoic in my family but I cried like a child, noisily, with running snot and choking sobs and I was not ashamed.   It's unethical for Zeid to touch me in anyway so Aram was the one who came after me. Kaming tatlo lang ang nasa kwarto marahil ay nasa burol ng mga kamahalan ang magulang nilang dalawa. Hindi naman kaya ay inaalam na nila ang tunay na sanhi ng plane crush.   "Everything will be fine, Cara, we'll get through this, together." Aram said in an endearing tone. Usually I would stop myself from sobbing as I heard him murmured but I couldn't just do it today. Kalahati ng pamilya ko ang namatay dahil sa aksidente. Tumango lamang ako kahit na anong totoo ay hindi ko naman alam kung magiging maayos ba talaga ang lahat.   "Sa huling pagkakataon, gusto ko silang makita." Marahan kong sinabi saka inalis ang comforter na bumabalot sa 'kin.   "Sabihin mo sa lahat, na parating na ko sa burol ng mga kamahalan - We burried them already. Today is the 40th days of their death. Commatose ka sa loob ng mahigit isang buwan. I'm sorry, Saymetri." Receiving the news of their deaths destroyed my little world and the thought that I wasn't even able to see them for the last time crashed it even more into tiny pieces as if I wouldn't be able to fix it again.   "Pupuntahan ko sila ngayon - pero hindi ka pa maayos." I flashed a weak at Aram and Zeid. "Pupuntahan ko sila ngayon, pakisabihan si Prima na kailangan ko ang tulong n'ya ngayon. Iwan n'yo muna ako." Wala sa sariling utos ko saka sila tinalikurang dalawa at dinungaw ang bintana ng aking kwarto kung saan matatanaw ko ang malawak na hardin.   I have never seen the palace as lifeless as it is now, at ang kaisipang ako na lamang ang nag-iisang nakatira rito'y mas lalong nagpalungkot sa 'kin.   Usually Prima would start a conversation with me whenever she's helping me to get ready for my daily schedules before, ngunit katulad ko'y napakalungkot rin n'ya. Hindi ko mahagilap ang kislap sa 'king mata.   Mula sa repleksyon ng salamin ay nakita kong ipinatong n'ya na sa ulo ko ang kulay itim at pabilog na sumbrero. I closed my eyes and try to cheer up myself as my longing for them ate me. Kailangan kong maging matatag lalo na't sa akin na umaasa ang mga mamamayan ng Turin.   "Handa na po kayo." Aniya saka tumabi sa gilid. Ngumiti ako sa kanya ng bahagya at dire-diretso ng lumabas mula sa 'king silid.   Aram, like a gentleman that he is, offer his hand for me as I step down of the castle's grand staircase. Sumilay ang konting ngiti sa 'king labi habang inaalala ko na ang engrandeng hagdan na ito. The magnificent bronze staircase has always been my favorite part of the palace. It's impressive doubled balustrade features an intricate patter of acanthus, oak and laurel leaves and represents some of the world's finest bronze casting works and is lit by an etched dome in the ceiling.   Kapag dumadaan ako sa hagdan ko'y lagi kong nararamdaman na isa nga talaga akong prinsesa.   "Maayos na ang lahat sa labas para sa pagbisita ng kamahalan." Sambit ni Edward, ang head of security ng palasyo kay Zeid.   Sumulyap ako saglit kay Aram saka tuluyan ng naglakad palabas ng palasyo.   "Maiwan na lang kayo rito, g-gusto kong pumunta ro'n ng mag-isa." Bagaman nababahala sa gusto kong mangyari. Pumayag na rin si Zeid at Aram sa gusto kong mangyari marahik ay naisip nilang kailangan ko rin ng space para makapagluksa ng maayos para sa mga kaanak na namatay. Nope, they aren't just my family they are my world.   Before I rose to my feet. I saw Edward alarmed his men for amid tight security. Hindi ko na ikinabahala pa 'yon. Madilim ang kalangitan at mukhang bubuhos pa ang ulan.   Just as I thought it would be, bago pa man ako tuluyang makarating sa puntod nila'y bumuhos na ang ulan. Kaagad kong nilingon sina Aram at Zeid na manatili lang sa kinatatayuan nila at hayaan ako.   It was more than crying, it was the kids desolate of sobbing that comes from a person drained of all hope. I sank to my knees at the four grave in front, not caring for the damp mud dirted that dirtied my dress. My tears mingled with the rain and my gasping wails echoed around the gravestones.   I couldn't find a words to utter for I know tears that slipping through my eyes is enough for me to express how devastated and broke, I am.   Sakto sa 'king pagpikit ay ang pagdagungdong naman ng paligid dahil sa pagsabog na ikinadapa ko. Halos katulad 'yon ng pagsabog na narinig ko ng sumadsad na sa lupa ang eroplanong sinasakyan namin at na nagkalasog-lasog noon.   A familiar feel of fear consumed me as I open my eyes and saw few of the bodyguards laying on the cementery's green grass. Maging sina Aram at Zeid ay nakatumba rin sa damuhan dahil sa naganap na pagsabog. Lumingon ako sa paligid at tanging mga nagkakagulang security guard lang ang nakikita ko.   Isang pagsabog pa ulit malapit ang naganap malapit sa 'kin na s'yang tuluya ng nagpaluha sa 'kin dahil sa takot. Nanatili akong nakadapa sa damuhan at nanginginig na tinatakpan ang aking tenga.   Someone's iron-clad like hand scope me from the ground and carry me in bridal style. Nasa limang taong nakasuot ng itim na damit at may vest ang nasa paligid na nang iminulat ko ang aking mata.   "Secured the vicinity, subukan n'yong ikutin ang paligid baka narito pa ang nagtanim ng mga bomba." Anas n'ya sa isang lalaki.   Wearing his white v-neck shirt and black leather jacket he looks like one of those man who'll deliver me to danger. His eyes is as dark like of those storm's impending rage.   "S-sino ka? B-bitawan m-mo ko." Tumigil s'ya sa paglalakad at may parehong ekspresyon pa rin sa kanyang mata akong tiningnan.   "Senior Special Agent, Barrette Thadeo Montefiore, your highness." He muttered before he continued to walk.  

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

My Secret Agent's Mate

read
113.8K
bc

My Wife is a Secret Agent (COMPLETED)

read
325.6K
bc

Just Another Bitch in Love

read
26.8K
bc

The Tears of Faith (Tagalog/Filipino)

read
186.5K
bc

Escaping from the Greek Tycoon (TAGALOG)

read
175.2K
bc

Dangerously Mine (Tagalog/Filipino)

read
1.1M
bc

His Precious Property

read
612.9K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook