Party of Destiny: The Beauty Caught The Beast (Filipino)

JANUARY 1984 “DESTINY?” ulit ni Leandro sa salitang binanggit ng babaeng kayakap niya sa papag ng isang kubo na pag-aari niya. Siya mismo ang nagtayo ng kubong ito sa loob ng isang kagubatan sa Zambales ilang taon na ang nakalipas. Ilang kilometro ang layo nito sa lupain ng mga Lasquite na pag-aari ng ama ng nobya niyang si Maita Lasquite. Itinayo niya ang kubong ito noon dahil nais niyang magkaroon ng tahimik na lugar para sa sarili. Subalit iba na ngayon, ang lugar na ito na ang nagsisilbing tagpuan nila ni Maita. “Oo, destiny. Kapalaran,” sagot ni Maita at malambing na tumingala sa kanya. “Naniniwala ka ba doon, Leandro?” Tinitigan niya ang nobya. Napakaganda talaga nito. Kahit kailan ay hindi siya magsasawang pagmasdan ang mukha nito. Ang mga mata nitong itim na itim ay nakatitig sa kanya, nanghahalina. Bumaba ang tingin niya sa natural na mapulang mga labi nitong bahagyang nakaawang. Napalunok siya at kinintalan ng mabilis na halik ang mga labing iyon. “Hindi ko alam,” tugon niya sa tanong nito. “Ikaw? Naniniwala ka ba doon?” Malawak itong ngumiti at tumango. “Siyempre naman,” puno ng pagkasabik ang tinig nito. “Naniniwala ako na may destiny sa mundong ito, na may kanya-kanya tayong nakatakdang makakasama sa habang-buhay,” tinitigan siya nito, puno ng hindi maitatatwang pagmamahal ang mga mata nito. “At naniniwala ako na ikaw na ang lalaking nakatadhana para sa akin. Mahal na mahal kita, Leandro.” Sumibol ang hindi maipaliwanag na kaligayahan sa puso niya sa sinabi nito. Itinaas niya ang isang kamay at masuyong hinaplos ang maamo nitong mukha. “At mahal na mahal din kita, Maita. Mahal na mahal. Ikaw ang dahilan kung bakit nagkaroon muli ng pag-asa ang buhay ko. Ikaw lang ang nag-iisang kasiyahan ko sa mundong ito,” nangilid ang mga luha sa mga mata niya. Hindi niya na magawang pigilin ang umaapaw na emosyon sa dibdib niya. Pinakatitigan niya ang mukha ng nobya, hinding-hindi siya magsasawang titigan ang mukhang iyon, ang itatak sa puso at isipan ang itsura nito. Ito na ang nagsilbing liwanag sa buhay niya nitong nakalipas na mga taon. Simula nang masilayan niya ito sa hardin ng bahay ng mga ito na namimitas ng mga bulaklak ay hindi na ito nawala sa isipan niya. Kahit alam niyang imposible ay gumawa siya ng paraan para makilala ito at makausap. Hindi naman siya nabigo dahil agad niyang nakuha ang loob nito at pumasok nga sila sa isang relasyon. “Alam mo ba, may nais akong itayong isang resort kung sakaling magkaroon ako ng pagkakataon,” sabi pa nito. Malimit itong nagku-kuwento ng tungkol sa mga plano nito at isa iyon sa mga nagustuhan niya dito. “Mystic Landia ang nais kong ipangalan doon.” Tumango-tango siya. “Mystic Landia,” usal niya. “Napakagandang pangalan.” Ngumiti ito, puno ng pagkasabik ang mga mata. “Gusto kong magmukhang isang paraiso at isang misteryo ang lugar na iyon. Gusto kong maging lugar iyon kung saan makakatagpo ng bawat taong magpupunta roon ang mga nakatakda para sa kanila. Gustong-gusto kong maipakita sa lahat na totoo ang kapalaran at pag-ibig. Gusto kong maging masaya din silang katulad ko sa piling mo.” Napangiti rin siya sa pangarap nitong iyon. “Hayaan mo, kapag biniyayaan ako ng Diyos ng pagkakataon na makabili ng isang lupain ay ipagtatayo kita noon,” napailing siya. “Siguradong matatagalan pa iyon,” tinitigan niya ang mga mata nito. “Subalit ipinapangako ko na gagawin ko ang lahat ng aking makakaya para maibigay sa’yo ang bagay na iyon at para na rin magawa mo ang mga gusto mong gawin para sa ibang tao.” Tinitigan siya ni Maita ng mahabang sandali bago bahagyang lumapit sa kanya at hinalikan siya sa mga labi pagkatapos ay muli nitong sinalubong ang tingin niya. “Gusto kong maipakilala na kita kina Papa at Mama,” wala sa usapang wika nito. Hindi niya napaghandaan ang sinabi nito, hindi niya iyon inaasahan kaya puno ng pagkagulat ang mukha niya. Ipapakilala siya nito sa mga magulang nito? Ang pamilya nito ay isa sa mga pinaka-mayaman at pinaka-makapangyarihang angkan dito sa Zambales samantalang siya ay isa lamang hamak na magsasaka na nagta-trabaho sa mga ito. Natatakot siya na baka hindi siya magawang tanggapin ng pamilya nito kaya nanatiling lihim lamang ang relasyon nila. Ayaw niyang paghiwalayin sila ng mga ito, ayaw niyang mawala sa kanya ang babaeng pinakamamahal. Humugot siya ng malalim na hininga. “Si-Sigurado ka ba sa gusto mo, Maita? P-Paano kung hindi ako magawang tanggapin ng iyong Papa?” puno ng takot at pag-aalalang tanong niya. Lumamlam ang mga mata nito at ito naman ang humaplos sa nag-aalalang mukha niya. “Kahit na anong maging desisyon o reaksiyon ni Papa ay hindi noon mababago ang katotohanang ikaw ang minamahal ko, ang lalaking nais kong makasama habang-buhay. Gagawin ko ang lahat para maintindihan nila iyon,” may sumibol na mga luha sa mga mata nito. “Gusto kong makita ng mga tao na pag-aari mo na ako, Leandro. Gusto kong ipagsigawan sa buong mundo na nagmamahalan tayo.” Malawak siyang napangiti at tumango-tango. “Iyan din ang nais ko, Maita. Mahal na mahal kita,” pagkasabi niyon ay mariin niya nang hinalikan ang nag-aantay na mga labi nito.