Woman with a Hundred Exes

Magmula no'ng imulat ni Sylvanna ang kaniyang mga mata sa mundo, karangyaan ang agad na bumungad sa kaniya. Sa bawat lingon ay salapi ang kaniyang nakikita. Maagang nahinog ang kaniyang kaisipan dala ng walang magulang ang gumagabay sa kaniya at puro negosyo ang naririnig niya mula sa kaniyang ina at ama. One day, an eight-year-old Sylvanna was left to her nanny. Ang mga magulang niya ay lumipad sa ibang bansa para sa negosyo at siya ay naiwan sa kamay ng kaniyang yaya. Kitang-kita ni Sylvanna kung paano siya pabayaan nito, lumalabas ito ng mansyon upang makipag-date sa driver ng kapitbahay nila kahit na hindi pa siya nakapaghanda ng pagkain para kay Sylvanna. Although there were bunch of foods that can be found inside the refrigerator, Sylvanna wants a freshly cooked meal. Hanggang sa hindi na siya nakapagtimpi. Lumabas siya ng mansyon at nagtungo sa mansyon ng kapitbahay nila. Sinipa't sinuntok niya ang gate upang siya ay pagbuksan. Agad naman itong binuksan ng mga gwardiya dahil si Sylvanna ay kilala bilang anak ng pinakamayaman sa lugar nila. "Vanna, bakit po?" tanong ng gwardiya. "Where is my flirty nanny?!" kunot noo niyang tinanong sa gwardiya. "Sinong nanny?" "My nanny!" At nagkataon naman na sa oras na iyon ay naroon sa loob ng mansyon ang lalakeng anak ng kapitbahay nila, siya ay si Brylle. Dahil sa ingay na gawa ni Sylvanna sa gate nila, si Brylle ay nagising at agad na nagtungo sa labas. "Anong nangyayari, guard?" tanong ng paslit sa gwardiya nila. Magkasing edad lamang sila ni Sylvanna. "Ah, sir. Hinahanap ni Ms. Vanna ang nanny niya. Hindi ko naman po kilala ang nanny niya." Napunta naman ang tingin ni Brylle kay Sylvanna na ngayon ay umaapoy sa galit at nakasimangot. "Nakita ko siya kanina na kasama si Manong Driver." sabi niya. "Alam ko! Ilabas niyo siya! Hindi pa siya nakakapagluto!" galit na galit. Talagang umaapoy si Sylvanna sa galit. Bigla namang natawa si Brylle sa mga salitang binitawan ni Sylvanna. Matured na Sylvanna ngunit hindi maipagkakailang mas matured sa kaniya si Brylle. Agad namang sumagi sa isip ni Brylle na imbitahin si Sylvanna na mag-lunch sa mansyon nila. Sinabi niyang masarap magluto ang yaya niya kaya naman naakit si Sylvanna do'n. They had their lunch together and that was the beginning of their friendship. They kicked Sylvanna's nanny and so Brylle's driver. Their parents found out about their friendship and they were delighted, dahil matagal na rin palang magkaibigan ang mga magulang nila at sabay pang nabuntis ang ina nila. Sadyang pareho lang silang hindi mahilig lumabas ng mansyon kaya hindi kaagad nila nakilala ang isa't-isa. Lumipas ang mga panahon, dalaga at binata na sila and their parents were still going out for business purposes. Ang mga magulang ni Brylle ay nagtatrabaho sa mga magulang ni Sylvanna, kaya kung nasaan ang mga magulang ni Sylvanna, ay naroon din ang mga magulang ni Brylle. "What do you want for your 16th birthday, Vanna?" tanong ng kaniyang ina sa kaniya. Si Sylvanna ay nag-isip isip muna kung ano nga ba ang gusto niya sa nalalapit niyang kaarawan, halos lahat ay nakuha niya na eh. Gusto niya ng bago. "I wanna live everywhere." sabi niya na siyang nagpatigil sa kaniyang mga magulang. Nagkatinginan ang ama at ina niya, "That's impossible, ija. Alam mo namang busy kami, we cannot just change our location, at hindi ka namin basta-basta pagbibigyan diyan sa imposible mong kagustuhan." wika ng ama. "Your papa is right. Yes, we have the power and money to live wherever you want, but our mansion is a big mansion. Ano pa ba ang hanap mo sa isang tahanan? Lahat na nandito." sabi naman ng ina. "This is a boring mansion. Do you want me to rot in here? Where my walk is limited? Where my movements are always being watched? Where Brylle is the only person I can talk to? Where I cannot feel the presence of parents? Mama naman, papa naman, I'm a grown up person. Habang nabubuhay pa ako, let me be happy. Let me decide for my own. Please." And that was the moment when Sylvanna thought that it was the right time for her to speak for the right things she sees. Naisip niyang nasa tamang edad na siya upang magdesisyon para sa sarili niya, hindi 'yung desisyon na lang ng mga magulang niya ang nasusunod. Alam niya sa sarili niya na nasasakal na siya rules ng mansion, sa mga limitasyon at sa lahat. She wanted to be free, she wanted to follow her own rules, she wanted to be happy, she wanted to live a normal life and she wanted to be loved. At sa huli ay wala nang nagawa ang mga magulang niya. Pinayagan nilang manirahan si Sylvanna sa kahit saan niya gustuhin, sa isang kondisyon, dapat ay kasama niya si Brylle. Pumayag naman si Sylvanna at pumayag din si Brylle. Since then, they have lived everywhere they wanted. Shared a single condominium or a hotel room, explored the world, took tons of adventures, spent their moneys and they became happy. Hanggang sa naging normal na sa kanilang dalawa ang palipat-lipat ng matitirhan, ng matutulugan. They even dared to stay outside of the country and that was horrible, yet remarkable. They have lived to the fullest, they have lived a life they would remember. Along the way, Sylvanna started falling in love. Hinayaan niyang mahulog siya at masaktan nang paulit, ulit, ulit, ulit, hanggang sa umabot na sa isang daan ang mga naging kasintahan niya. Hindi niya pa rin mahanap-hanap 'yung lalakeng kayang mag-stay nang matagal sa kaniya. Pakiramdam niya ay may galit sa kaniya ang tadhana. Brylle, on the other hand, is still single since birth (even now). Si Sylvanna ay nakaisang daang ex na, ngunit si Brylle ni yakap man lang ng babae ay hindi niya naranasan. "Are you okay?" tanong ni Brylle kay Sylvanna. Umupo siya sa tabi ng dalagita. Sila ay nasa rooftop, pinagmamasdan ang malamig na buwan at mga naglalarong bituin sa kalangitan. "Yup, as always." Sagot ni Sylvanna. "That's good. Life is too short to be sad." "Hiniwalayan na naman ako ng bago kong boyfriend." "Again? Hindi niya ba alam na pinakawalan niya ang isang dyamante?" "You silly, ayos lang. Sabi mo nga, life is too short to be sad. Kaya hindi ako malungkot ngayon, nasanay na kasing maiwan. Natatawa na nga lang ako eh." "Hmm, I can sense sadness." "Baliw naman 'to oh, ipatugtog mo na nga lang 'yung paborito nating kanta. That song makes me happy." Napangiti si Brylle at ginulo muna ang buhok ni Sylvanna bago kinuha ang speaker sa loob ng hotel room. Sa malamig na simoy ng hangin ay nagkantahan ang dalawang magkakaibigan. - He said: "One day you'll leave this world behind So live a life you will remember" My father told me when I was just a child "These are the nights that never die" My father told meWhen thunder clouds start pouring down Light a fire they can't put out Carve your name into those shining stars He said: "Go venture far beyond the shores Don't forsake this life of yours I'll guide you home, no matter where you are"