The Deadly Obsession

''Sino ka ba talaga?'' Awtomatiko itong napatigil sa paghaplos nito sa buhok ko nang maitanong ko ulit ang bagay na 'yon. ''Hindi ka ba mapapagod itanong sa'kin yan?" malalim ang boses na saad nito. Agad kong kinalas ang pagyakap ko sa matipuno nitong katawan. At bumangon ako na tila 'di alintana na nakahubo ako sa harapan nito. ''Hindi ako magsasawang tanungin iyan kasi wala akong nakukuhang sagot mula sa'yo!'' mariin na tugon ko sa kan'ya. Hindi ko mawari kung ano ang naging reaksyon ng mukha nito sapagkat natatakpan ito ng itim na maskara. Ngunit ramdam na ramdam ko ang inis nito sa paraan ng pagtitig niya gamit ang kulay pula nitong mga mata. Pero 'di ako nagpatinag. Sinalubong ko ang matalim nitong tingin. Hindi na ako magpapadaig sa takot na nararamdaman ko. Matagal na akong nakulong sa palad nito. At 'di na ako papayag na habang-buhay magpapaalipin ako sa tulad niyang matindi ang pagnanasa sa'kin. ''Ang tagal mo na akong sinusundan! Ang tagal mo ng 'di mo ako tinitigilan! Hanggang ngayon dala-dala ko pa rin ang trauma ko sa'yo!'' nangangatal na sigaw ko sa kan'ya. Pinipigilan kong hindi pumatak ang luha ko, ngunit 'di ko nagawa. Umiyak na naman ako sa harapan nito at nagpakita na naman ako ng kahinaan sa kan'ya. Mabilis akong lumayo sa kanya. At napalibot ang tingin ko sa buong kwarto. Ang magulong kama. Ang sinuot kong damit na tila gutay-gutay na at nagkalat pa ito sa sahig. At ang mga marka ko sa katawan. Napapikit ako nang mariin. At kusa akong napakuyom sa aking palad. Nagpadaig na naman ako sa kan'ya. Nagpatalo na naman ako sa init na hatid niya. Nagpalamon na naman ang katawan ko sa tukso. "Bakit? Hindi mo ba nagustuhan ang ginagawa ko sa'yo? Hindi ka ba naghahabol ng hininga sa tuwing pinapaligaya kita? Hindi ka ba nababaliw sa sarap kapag sinasamba ko ang p********e mo? Hindi ba----'' ''Tama na!'' malakas na singhal ko sa kan'ya. Tumawa naman ito nang parang wala ng bukas. Halos mabingi ako sa malakas na pagtawa nito. ''Inabuso mo ang kahinaan ko! Simula bata pa lang ako, hindi mo na ako tinantanan! Tinakot mo ako! Dinaan mo ako sa dahas!'' nanginginig na turan ko sa kan'ya. Umupo naman ito mula sa pagkakahiga na pawang 'di nito narinig ang mga salitang binigkas ko. Prenteng sumandal lang ito sa headboard ng kama. Pinunasan ko naman ang mga luha na patuloy na umaagos sa aking mata. At kahit nanghihina ang tuhod ko sa panginginig ay nagawa ko pa ring pulutin ang mga nawasak kong damit sa sahig at mabilis kong sinuot iyon. ''Aalis ka na?'' baritonong boses na tanong nito. Hindi ako kumibo sa tanong niyang iyon bagkos tinapunan ko ito ng malamig na tingin. Tuluyan na akong tumalikod sa kan'ya at hinakbang ko ang paa ko patungo sa pintuan. ''Sa tingin mo ba 'pag lumabas ka sa pintong yan? Makakatakas ka sa akin? Makakawala ka sa init na hinahanap din ng katawan mo?'' Nakakagat ko ang ibabang labi ko sa katotohanang sinambit nito. Sobrang poot ang naramdaman ko, hindi para sa kan'ya. Kundi para sa sarili ko. Dahil hindi ko maintindihan kung bakit kahit anong panggap ko, 'di ko maitatanggi na nagugustohan ng katawan ko ang ginagawa nito. Hinahanap-hanap ko ito. At pawang nawawalan ako ng lakas sa tuwing dumidikit ang mainit nitong halik sa balat ko. Hindi ko matanggap. Hindi ko mahanap ang sagot kung bakit nanghihina at nagpapaubaya ako sa kapusukan niya. ''Tigilan mo na ako parang-awa mo na! 'Wag mo na akong guguluhin. Pakiusap! Pabayaan mo na ako,'' pagsusumamo na saad ko sa kan'ya at halos mapiyok ako. Kusang kumabog ang dibdib ko nang malakas nang madinig ko ang yapak ng mga paa nito papalapit sa'kin. Pilit kong inaalis ang takot na nararamdaman ko. Ngunit halos mawalan ng lakas ang tuhod ko dahil sa labis na pangangatog. Kaya't mabilis kong hinawakan ang door knob at inikot 'yon. Ngunit awtomatikong lumaki ang mata ko nang hindi ko ito mabuksan. Naka-locked! Ilang beses ko pa itong inikot-ikot at umaasang mabuksan ngunit nabigo ako. ''Kahit anong gawin mo riyan, hindi 'yan mabubuksan kung hindi ko kagustuhan!'' natatawang ani nito. Namamawis na ang kamay ko sa kaba at 'di ko na malaman ang gagawin ko nang maramdaman ko ang presensya nito sa likuran ko. ''Sa madaling salita, kahit anong gawin mong takas o paglayo. Babalik at babalik ka sa'kin! Sa kama ko pa rin ikaw babagsak! Wala kang ibang mapupuntahan kundi sa madilim na kwartong ito! At patuloy mong iaalay ang sarili mo sa'kin!'' bulyaw nito. At kumislot ang puso ko nang hawakan ng mainit nitong kamay ang beywang ko. Nanindig ang balahibo ko sa buong katawan at matindi ang galit ko sa'king sarili sapagkat napakatraydor ng katawan ko. Kusa na naman itong nanghina at naghihintay na lamang sa susunod nitong gagawin. Pawang nanigas ang kamay ko at tila hindi na ito gumalaw kahit na nasa isip kong itulak siya palayo ay hindi ko nagawa. ''Parang-awa mo na. Tigilan mo na ako! Nahihirapan na ako! Pakiusap, kung sino ka man! Maawa ka sa'kin,'' nahihirapang saad ko sa kanya. Pawang naging bingi na naman ito sa pagmamakaawa ko. At nagsimula pa rin ito sa kababuyang ginagawa niya sa akin noon pa man. Ang palad nito ay sinakop ng tuluyan ang dibdib ko. Piniga niya ito nang madiin, at ang malikot niyang dila ay walang pinalagpas sa kahit anong parte ng katawan ko. Halos mapaliyad ako sa hatid nitong kakaibang sensasyon. Hindi ko kayang magkunwari, dahil mismong katawan ko ang nagpapadaig sa'kin. Kinagat ko nang matindi ang ibabang labi ko upang 'di lumabas sa bibig ko ang ungol na kanina ko pa pinipigilan. Hindi ko hahayaan na makita niya ulit na naaapektuhan ako. Hindi. Hindi na maaari. Ngunit sa inaasahan ko, talo na naman ako. ''Oh!'' Awtomatikong lumabas sa bibig ko ang malakas na ungol nang ginawa na naman nito ang nakasanayan niyang gawin sa'kin. Ang sambahin ang p********e ko. ''Iba ang nasasambit ng bibig mo, sa kung anong pinapahiwatig sa akin ng katawan mo,'' makahulugang saad niya sa akin. At walang pakundangan nitong inangkin na naman ako sa araw na iyon. Hindi ko magawang kaawaan ang sarili ko sa sitwasyon na mayroon ako ngayon. Dahil wala namang ibang puwedeng sisihin kundi ako mismo. Hinayaan ko lang siya sa ginagawa nito. Pawang dinaig ko pa ang robot, sapagkat hindi man lang ako tumanggi o lumaban sa bawat pang-aabuso niya sa kahinaan ko. Lumipas ang mga oras at heto ako ulit. Sa kama niya. Walang ni-isang saplot sa katawan. At damang-dama ang matinding pagod dahil sa paulit-ulit nitong paggamit sa akin. Kusang tumulo ang luha sa mata ko at marahas ko itong pinunasan. ''Anong iniiyak-iyak mo riyan tanga ka! Ikaw itong nagpakahina na naman at nagpadaig sa kapusukan! Kasalanan mo ito! Kaya 'wag kang iiyak-iyak! Napakamang-mang mo talaga Luna!'' Walang tigil kong bulong sa sarili ko. Habang walang hinto ang luha ko sa pagpatak at 'di rin ako tumitigil sa pagpunas nito. Napadako naman ang tingin ko sa kan'ya. ''Bakit 'di ko magawang makawala sa'yo? Sino ka ba talaga?'' Ang tanong na namang iyon ang lumabas sa bibig ko. Ilang taon na itong nagmamanman sa'kin. Araw-araw ako nitong sinusundan kahit saan man ako pumunta, mayroon ito. Sa bawat galaw na gagawin ko, andiyan ang anino niya. Nakamasid ito sa akin palagi. At ang madilim niyang presensya ang lagi kong nararamdaman sa mga tagpo na nangyare sa'kin. Hindi ito kailanman nawala sa paningin ko. At matinding trauma at takot ang binigay niya sa buong buhay ko. Walang kurap kong pinagmasdan ang suot nitong itim na maskara. Ito ang nagsilbi niyang mukha sa loob ng maraming taon na pagsunod-sunod niya sa akin. Huminga ako nang malalim at napalunok pa ako ng ilang beses nang tuluyan kong hinawakan ang maskara nito. Gusto ko nang malaman kung sino ang taong ito. Ang taong walang ibang ginawa kundi ang guluhin ang nananahimik kong mundo. Ang taong sumira at nagwasak ng pinakaiingatan ko. At ang taong 'di ko magawang iwasan dahil sa init na dulot nito. Nanginginig ang mga kamay ko nang unti-unti kong inangat ang maskarang suot niya. ''Sa wakas! Makikita ko na kung sino ang pinaka- kinamumuhian kong tao sa buhay ko.'' At bigla na lamang tumigil ang mundo ko nang bumungad sa'kin ang mukha nito. Agad na kumirot ang pagtibok ng puso ko nang makilala ko ito. Kusa akong napatulala at hindi ko mawari kung anong salita ang sasambitin ko. ''I-ikaw,'' nangangatal ang boses na saad ko na nagpagising sa kanya. Gulat na gulat naman ito pagkamulat ng kanyang mata. Tumuon agad ang tingin nito sa maskara niya na hawak ko at at mabilis naman nitong inagaw sa'kin at nag-atubili siyang sinuot 'yon. Ngunit huli na. Huli na dahil na nakilala ko na ang totoo nitong pagkatao. ''Bakit nagawa mo sa'kin ito? Pinagkatiwalaan kita! Tinuring kitang---'' ''Sa tingin mo ba papayag ako na hanggang doon lang ang tingin mo sa akin?'' Matinding poot ang naramdaman ko. Hindi ako makapaniwalang magagawa niya sa'kin ito. Siya ang lalaking tumulong sa'kin. Siya ang akala kong mapagkakatiwalaan ko ngunit hindi pala ito totoo. ''So lahat ng pinakita mo sa akin pagpapanggap lang?'' namamaos kong sabi at halos 'di ko magawang salubungin ng tingin ang nanlilisik niyang mata. ''Luna, matagal na akong sabik na sabik sa’yo. Kaya't lahat ginawa ko para mapalapit sa mundo mo,'' malalim ang boses nitong saad. 'Di ko alam ngunit hindi ko mabuka ang bibig ko. Biglang nanindig ang buo kong katawan sa baritono at malalim na boses nito. Wala na akong ibang maisip na gagawin kundi ang umalis sa lugar na ito. Ngunit bago pa ako makabangon ay agad na itong pumaibabaw sa akin at pinukulan ako nito ng tingin na tumatagos sa kaibaturan ko. ''Please tigilan mo na ako---'' ''Oh god Luna! Hinahanap ko ang amoy mo. Laging nasa isip ko ang katawan mo. Binabaliw mo ako!'' Kusang tumulo ang luha ko sa mata nang nagsimula nitong idampi ang makasalanan niyang dila sa pisngi ko. ''Hindi nawawala sa isip ko ang kaselanan mo! I'm so obsessed with you Luna. Damn! Kaya't 'di ako papayag na may ibang magmamay-ari sa'yo bukod sa'kin! Dahil akin ka lang! Minarkahan ko na bawat parte ng katawan mo! Hindi ka na makakatakas sa'kin!'' bulyaw nito na nagpadagundong sa buong kwarto. ''Hindi! Hindi mo ako pagmamay-ari! Demonyo ka! Tigilan mo na ako!'' singhal ko pabalik sa kanya. Nilabanan ko ang matindi kong takot sa mga gagawin nito. Kahit alam kong hindi ako makakalaban, pilit akong pumapalag. Ngunit sa huli wala akong nagawa. Hinawakan nito ang mga kamay ko ng marahas, at dahil sa lakas nito, nanghina ako at hindi na nakamaang nang daganan ako nito at magsimula na namang babuyin ang katawan ko. Pinili ko na namang magpaubaya. Hinayaan ko na naman siyang dumihan ang p********e ko. Hindi ako maaaring matawag na biktima nito. Dahil hindi. Ang kanyang obsesyon sa'kin ay hinahanap-hanap din ng katawan ko. Ako si Luna. And I was locked by his deadly obsession.