bc

Embrace Me Once Again

book_age16+
1.3K
FOLLOW
8.9K
READ
Writing Challenge
like
intro-logo
Blurb

"This is my First Story so please bare with the typos and wrong Grammars...

“Maybe...you'll fall in love with me all over again."

"Hell," I said, "I love you enough now. What do you want to do? Ruin me?"

"Yes. I want to ruin you."

"Good," I said. "That's what I want too.”

chap-preview
Free preview
Prologue
PROLOGUE   I was walking along the street when I saw two couple walking with their fingers interwined. The rain was heavy but doesn’t make them to separate.i smiled at the thought that I used to do that thing on him.i laughed.funny how I hate him before but looked at me right now! Crazy inlove with the man who can't love me back. I stop right infront of the swing on this park and let the rain poured over me.can't I just die?bakit ba lahat nalang ng gusto ko hindi ko nakukuha?pero lahat naman ng hindi ko gusto binibigay? Wala sa sarili na tumingala ako sa langit at hinayaan ang mga luha na tumulo mula sa mata ko. Umuulan naman eh,hindi yan halata! Tumayo ako at nagsimulang maglakad papunta sa isang slide at humiga do'n. I sighed when I finally lied my back at the cold metal of the slide. "ikaw na nga lang ang gusto ko hindi mo pa maibigay," bulong ko." why does people needs to fall inlove with the person who cant love them back? Hindi ba pwede na dooon na lamang sa tao na kaya na naman silang mahalin pabalik?" tanong ko sa sarili ko. This is the first time that I begged to someone and I start to hate the first times. "kasi alam mo yun?nakakatangina na eh! Lagi nalang!" "f**k it! f**k them! Yes! f**k love! f**k someone who tends to show intenstions! But in the end cant accept it! f**k love yes f**k it!"sigaw ko at niyakap ang sarili. I hugged myself tight under the heavy rain. I don’t care kung mukha akong kaawa awa sa lahat ng tao na nadadaan dito.at the end of the day sarili ko parin talaga ang maaasahan ko. Tinungo ko ang sarili ko sa tuhod ko at sinumulang alalahanin lahat ng nangyari hanggang sa paulit ulit nalang na rejections na natatanggap ko mula sa kanya. " Lucas….."I called his name te way he wanted me to call him.hindi siya humarap sa akin at nanatili lamang siya na nakatalikod.ang mga luha ko ay handa ng mahulog anytime.i hugged him tight at the back. Siniksik ko ang ulo ko sa kanya. "stop it Angela,stop it while its too early because im telling you.someone already owns me.im inlove with someone else"mariin na saad niya at tinanggal ang pagkakayakap ko sa kanya.ramdam na ramdam ko ang pagtitimpi niya sa'kin.gayong kahit alam ko na ang sagot ay tinanong ko parin siya. ' and who's that someone?' nagsimula na ng mabasag ang boses ko ' was it Zairen? The lucky girl? I wanted to asked him that but I chose to no. baka kasi mabasag pa lalo ang boses ko "you don’t have to know Angela"mariing saad nito at aamba na aalis. Hinila ko siya at pinaharap sa'kin.pinalis ko ang mga luha ko. Kitang kita ko sa kanya ang awa. What?! No! hindi dapat siya maawa sa'kin. He's the reason why am like this,. He need to see this so he will stay! Damn it! 'no! I need to know it! Was she? I know her am I right?! In know her! Is she my ex bestfriend?! Tell me Lucas! Tell me I need to know! Damn it!"sigaw ko rito. Umiwas to ng tingin at bumuntong hininga. "yes Angela,I'm inlove with her.your bestfriend.actually she's the reason why im here. I transferred here. I cant just endure the fact that we're far away to each other so I decided to transferred here so I that I always saw her." saad nito. "now you know how I f*****g deeply inlove with her,please bear with me.d..dont ever bother me again.stop that f*****g love of yours.you deserve someone better Angela and that someone wasn't me."saaad nito. Its like when he says how deeply inlove he is with Zairen slaps me one hudred times that I am a shameless b***h who don’t have any chance to him.tears wont stop falling as I stood up straight to him.i smiled sweetly at him. "you're right,i..i should'nt fall inlove with you. You..you're that annoying man who sees the real me. t..tell me Lucas?h..how should I stop this feeling?k..kasi kung ako ang tatanungin?gusto ko nadin matapos 'to.ayoko kasi ng ganitong feeling eh Lucas"tanong ko rito habang pinapalis ang mga luha ko. "you are my voice on this chaotic voiceless world but I guess hindi ikaw ang lagi kong magiging boses sa mundong ito,siguro nga panahon na para patayin ko tong nararamdaman kong to sa iyo."saad ko rito at pinalis ang mga luha "Angela…."tawag pa nito sa pangalan ko.i smiled at him. "go away..Lucas and please? If you saw me once again. Please act like we don’t know each other.act like we never exist to each other's world"saad ko rito at nauna nang lumabas sa room namin. That's it. That's how we ended up. I act like I don’t know him and he also acts like he don’t know me too.our classmates always look at us suspicious why we ended up that way but I just shrugged. Maybe nasanay sila na magkasama kami laging dalawa. Sila na ni Zairen ang magkasama lagi and nalaman narin ng mga kaklase namin na sila palang dalawa ay ' childhood sweetheart' who promise each other na pag nagkita ulit silang dalawa ay sila na talaga. When I heard about that thing I always ended up crying at night. Waking up with swollen eyes but you know what's funny? My mom never asked if im okay. Damn my life! Walang kwenta na ang buhay ko! The man who made me feel how real life feels left me behind.my mom who always busy with her errands f**k up my life. Now tell me what's the purpose on living?tell me. Two days before the graduation, I cut my hair. My mom scolded me because of that.she loves my hair so much.she loves seeing me long hair but that doesn’t stop me.i onl look at her with no emotion will read on my eyes. Im tired. Im really tired. I just want to rest. My classmates were look shocked when they saw me enters the class stadium but no one dares togo after me.no one even bothered to ask me why I cut my hair.i saw my friends with him looking at me with shocked written on their eyes. Dire diretso ang lakad ko papunta sa sarili kong upuam sa harap at wala ni isa ang tinapunan ng tingin gaya ng dati.gaya ng dati kong gawi na hindi pa siya duma dating sa buhay ko.people tries to talk but not in normal way.i never had a eye contact to anyone. If they talk to me I only nod or shrugged.or the worst I walk away. The practice went done.that day I was about to go outside the stadium when Lucas approach me. I felt my heart beats fast and my knees starts trembling. And yes,he still has this affect on me. But no! I kept my poise with me and walk passed by at him. Hindi na ako marupok sa kanya,medyo nalang. But I was shocked when he called my name and pulled me into a hug.i was stunned. I pushed him away.i was scared.natatakot ako.natatakot ako na baka dahil lamang sa isang yakap na yun ay masira ulit ako. And no! I wont let that happened. Ayoko! Ayoko na ulit masira ako! Mahirap yung sitwasyon na sirang sira kana,yung halos mabaliw kana dahil hindi mo alam kung paano ka ulit magsisimula. "Angela…why did you cut your hair?how are you?'tanong nito sa'kin. I look away and sighed before I answered him with my most lied 'im okay or im fine' "fine perfectly fine" saad ko sa kanya. "why did you cut you hair? You said that your mom really loves you having along hair right? And you respect her that's why you don’t like cutting your hair and you also love your hair long.why? Is this because of me?" tanong nito. Nanginig ang mga kalamnan ko dahil sa sinabi niya. How dare him? To point out that its because of him? "shut up! Hindi sa lahat ng oras dahil sayo at para sayo lahat ng ginagawa ko! And shut the f**k up! Hindi lahat alam mo tungkol sakin! And will you please kung wala ka nang sasabihin? Aalis na ako" saad ko rito at hindi na siya hinintay pa na sumagot sa'kin. Naiiinis na pinalis ko ang mga luha ko dahil sa inis! I saw my friends lookiing at me with mercy on their eyes. I didn’t bother looking at them. Basta lamang ako umiyak habang tumatakbo.inanlalabo ang paningin huminto ako sa pagtakbo at naglakad na lamang. Masasabi ko na lamang nga talaga na nakikisama ang panahon sa paghihinagpis ko ng bigla na lamang umulan ng malakas.ewan ko ba kung nakikisama siya or nang aasar dahil sa mga couple na nakikita ko sa daan papunta dito sa swing na ito. Pinanatili ko na nakapikit ang mga mata ko kahit na tumigil na ang ulan. I just stayed here like this. Not thinking about myself.paano ba mamatay ng walang pakiramdam?hindi nasasaktan? Minulat ko ang mga mata ko at wala sa sariling tumayo at naglakad. Nanghihina ang katawan ko at parang walang pakiramdam. Wala sa sarili na natawa ako dahil sa pakiramdam na'to. Gantong pakiramdam yung gusto noon! Bakit ngayon kolang 'to naramdam? Late naman oh! Tuloy tuloy ang lakad ko kahit na ramdam ko na ang pagikot ng paningin ko at ang panlalabo nito. Pinikit pikit ko ang mga mata ko at pinakiramdaman ito.minulat ko ang mata ko at sa pagmulat ko ay ramdam ko ang pagikot ng paningin ko. Naramdaman ko na lamang ang pandidilim nito pero rinig na rinig ko ang mga busina sa paligid ko. As I lost my conciousness I smiled at the thought that all my problems will end here. I'll die peacefully. "ilang linggo naba ate yung pasyente na nakahiga doon sa dulo?" "aynako hijo,hindi lang linggo kamo.sa pagkakaalam ko hijo months na 'yan nakastay dito sa hospital na'to" "talaga?anong sakit niya?" "hindi ko rin alam hijo,ang pagkakaalam ko may nakakita sa kanya na nawalan ng malay sa gitna ng daan,sa mismong daan basang basa" "babae ba ang naghatid sa kanya?ano kayang sakit niya bakit hindi pa siya gumigising?" "lalaki ang naghatid sa kanya,katunayan nga ay kaygwapo nito." "gano'n ba? Kayswerte naman pala nito" Doon natapos ang ingay na narinig ko.letse! Nasan ba ako?! Dahan dahan ko minulat ang mga mata ko at nakita na puro puti na ang nakikita ko.wala sa sarili na na napabalikwas ako ng upo. "am I dead?really?? Am i?"tanong ko sa sarili ko.dahan dahan luminaw ang paningin ko at halos madissapoint ng malamam ko na nasa hospital lamang ako.nilibot ko ang paningin ko at nakitang nakatingin lahat sakin ang mga pasyente na nandito. What's wrong with them? "hala te gising na siya oh,tignan mo" saad nong lalaki na I bet yung maingay na daldal ng daldal kanina.kumunot ang noo ko dito.duh,ofcourse gigising ako.im not dead stupid! "hala oo nga! Dali hijo tumawag ka ng doctor o di kaya nurse" ani naman no'ng matanda.tsk! Ang ooa naman nila.tatayo na dapat ako ng mapadako ang tingin ko sa salamin na malapit sa akin. m..my hair! Mahaba na uli ito! The last time I checked ginupit ko ito hanggang balikat. Binalewala ko ito at agad na tumayo.papalabas pa lamang ako ng ward ng makita ko ang doctor at nurse na kasama yung maingay na lalaki.tsk!bumalik ako sa kama ko at nag crossed arms.agad na pumasok ang nurse at doctor at nilapitan ako.ngumiti ang doctor sa'kin pero simangot lang ang ibinigay ko rito. "its good that you finally awake Ms. Perez" saad nito na kinataas ng kilay ko.gaano ba ako katagal na tulog at ganto sila maka react?tsk! "why?gaano ba ako katagal na tulog ha?"tanong ko rito.tumawa ito na kinaasar ko.anong nakakatawa?baliw ba siya? "you're almost 7months na tulog.your heart stop beating and we don’t know why is that.and then suddenly we found out that you have leaukemia" saad nito.nabigla ako sa sinabi nito.leaukemia? "mapapatay ba ako niyan?"tanong ko rito.ang nurse naman na kasama niya ay nililinis ang mga kalat sa tabi ko at check ng check ng kuno ano.meron panga itong tinurok sa'kin eh.tumaas ang kilay nito sa'kin ng sinamaan ko ito ng tingin. "unfortunately yes ms.perez pero pwede pa naman maagapan ang sakit mo since hindi pa naman kumakalat ang whiteblood cells mo"saad nito.humiga ako rito at tumagilid. "you may go now,I need to sleep"saad ko.narinig ko ang pag buntong hininga nito.pinikit ko ang mata ko at umarteng matutulog na pero sa toytoo lang nabuburo na ako sa hospital na'to. "alright Ms.Perez I'll call your mom and we're going to prepare your private room since your mom requested it." saad nito bago umalis.tsk! I don’t need my private room! Mas mabuburo lang ako do'n. Ang pag arte ko na tulog ay naging totoo nga.nagising lamang ako ng may nurse na naman na nag check sa'min.may tinurok na naman ito sa'kin.hindi na siya yung nurse na nakasimangot.yung ngayon ay mukhang approachable. Pagpatak ng alas 7 ay pinalabas na lahat ang mga bisista tapos na ang visiting hours ni wala manlang ang nagpunta sa'kin maski ang aking nanay.ang lahat ay maaga nagsipagtulog samantalang ako ay gising na gising pa. Tumingin ako sa mga katabi ko na pasyente at kita ko na halos sila ay tulog na pati narin ang mga naatasan na magbantay.isa isa kong tinanggal ang mga nakakabit sa'kin at dahan dahan na lumabas ng ward tumakbo ako papunta sa exit at nagtago sa isang hospital bed na nakita ko ng may dumaan sa harap ko na isang nurse. Nang makalagpas ay agad akong tumakbo papunta sa glass door sa exit.dahan dahan ang paglakad ko at patingin tingin sa likod dahil baka may nurse or doctor akong makasalubong. Nang masiguro na clear ang daan ay mabilis na lumabas ako ng exit and hiyah! Wala na im free! "Now what next Angela?"tanong ko sa sarili ko ng makalabas ako ng hospital.nagtago ako sa isang kotse ng may dumaan na dalawang nurse na kakatapos lang ata mag dinner.nang makalagpas ay tumakbo ako papalayo sa hospital.tumakbo ako ng tumakbo hanggang sa makalayo ako. I stop running when I saw a familiar car passing by.that was our family car! Sure ako na nanay ko ang lulan ng kotseng 'yon! The f**k kailangan ko na talagang makalayo dito!.pag nalaman no'n na wala na ako sa hospital bed ko im sure na ipapahanap ako no'n. I stop on the convenient store na malapit.umupo ako sa upuan na nasa labas na nandon at tumungo.damn! Im hungry and yet my cards was not with me arghh!.damnnit! Paano ako mabubuhay nuito?! "so,anong ginagawa ng isang takas na pasyente sa lugar na gaya nito?"narinig kong saad ng isang pamilyar na boses.nanigas ako sa kinauupuan ko ng marinig ang 'takas na pasyente' word. Tuimayo ako at handa na sanang tumakbo ng mahawakan ako nito sa braso ko. "hmm,bakit ka tumakas sa hospital?diba sleeping time niyo na?"tanong nito at hinila ako paupo.umiwas ako dito ng tingin.narinig ko na tumawa ito dahilan para pamulahan ako. Damn! Nakahospital attire parin pala ako.letse! "hey you man,do you have a car?i mean spare money?"tanong ko rito.letse! Magkakautang pa ata ako.bahala na! pagnakatakas na ako at nakalayo layo tsaka na ako magbabayad dito.tumaas ang kilay nito at ngumisi. "meron akong motor at meron pa naman akong pera kahit papaano"sagot nito.never pa akong nakasakay sa motor s**t! Paano na'to?paano na ang buhay ko! "where's your motor?lets go! Ibili mo ako ng damit.madali akong makikilala kapaga ganito ang suot ko" saad ko rito at hinila siya.agad naman niya akong ginaya sa motor niya na malapit lang.namula ako ng makita kung gaano kataas ang motor niya. "i..is that safe?"tanong ko rito.tumawa ito at ginulo ang buhok ko. "buhay na buhay pa ako kaya yes safe ho yan madame" saad nito."tsaka bakit kaba tumakas sa hospital ha madame?may pinaplano ka noh?"tanong nito.umirap lamang ako at sumakay ng akin sa motor niya.muntikan pa itong matumba buti nalang nakaalalay tong lalaki na to. "tsk careful madame."saad nito at ngumisi sa'kin.umusog naman ako para makasakay siya.dali dali akong humawak sa balikat nito para hindi ako mahulog.hinampas ko ito sa balikat dahil tumawa na naman siya. Tsk may saltik ata to. "sa bewang ang hawak para di mahulog,mahigpit sana"dagdag pa nito.aawayin ko na sana siya ng may narinig akong mga boses.dali dali akong yumakap sa bewang nito. "maghanap kayo! Damn the heiress is missing damn it! Nagaalala na si madame claret!" "for sure hindi pa nakakalayo si Ms.Angela" "kung bakit hindi ba naman kasi mahigpit ang security ng hospital" "tsk Go! Damn it drive faster!"singhal niya sa lalaki na hanggang ngayon ay nangaasar pain.mas humigpit ang yakap sa bewang niya ng marinig ang boses na palapit ng palapit sa pwesto nila.saktong umandar ang motor ay ang paglapit ng bodyguards ni mommy. Lumuwag ang yakap ko sa lalaki ng makalayo layo na kami.napahinga ako ng maluwag dahil malayo na kami sa kalbaryo ko.ang hospital. "hey man! Buy me some clothes! I promise babayaran kita.this hospital clothes is irritating my skin" saad ko rito.tumawa lamang ito sa'kin at mas binilisan ang takbo na animoy nasa karera.napalo ko ito sa braso dahil sa kaba ng huminto kami sa isang animoy tsangge ng mga damit. Hmmm,not bad. "sensya na di naman ako rich kid eh haha! Gaya mo.sige na pumili ka na diyan"saad nito sa'kin at tinulak ako.sinamaan ko ito ng tingin pero tnawanan lamang ako nito. May lumapit sa'kin na isang babae at ginaya ako nito sa fitting room ng makakita ako ng isang crop at highwaist jeans. Pagkalabas ko ng fitting room ay nanghiram ako rito ng gunting.pinahiram ako nito dali dali akong pumasok muli ng fitting room at humarap sa salamin.nagsimula muli akong gupitin ang buhok ko hanggang sa balikat. Gaya ng dati,bagay naman siya sa'kin. Napangiwi ako ng makita ang hospital attire at ang buhok ko na nagkalat.lumabas ako sa fitting room at nakangiwi na hinarap ang babae na naggaya sa'kin. "uhmm sorry we're on hurry just please bear with me.hindi ko na malilinis ang kalat ko."saad ko rito tumango lamang ito sa'kin at ngumiti. "ayos lang maam,puntahan mona ang jowa mo.naghihintay na ho sa labas tsaka bayad na ho ang suot ninyo ngayon" tumango ako rito at dali daling lumabas. I saw him leaning on his motorbike with his hands on his pocket. "hey,lets go?"tanong ko rito.saglit na hinagod ako ng tingin at napailing iling makita ang nangyari sa buhok ko. "sa'n tayo?"tanong nito sa'kin ng iabot sa'kin ang helmet.sinabi ko rito kung saan kami kaya mabilis na pinaandar nito ang motor niya hanggang sa makarating kami sa tapat ng bahay namin. "ipark mo ang motor mo sa malayo para hindi mahalata ang pagpuslit ko rito ayos ba?" tanong ko rito.tumango ito at mabilis na umalis sa harapan ko.ako naman ay dali daling umakyat sa may puno na nasa tapat namin at thank god malapit lang ito sa bintana ng kwarto ko. Nang makapasok sa kwarto ay dali dali kong kinuha lahat ng expenses ko na nakatago.pati ang spare phone ko at wallet na naglalaman ng mga sarili kong cards.i have my own bank account which doesn’t have a connection on my mom. Umakyat muli ako sa puno at dali daling lumabas ng bahay.tumakbo ako kung saan nakapark ang motorbike ng lalaki at sumakay dito.tinapik ko ang balikat nito at sinabi na sa starbucks kami mag stop. "ano?! What?! You're the daughter od Claret Perez?"saad nito!i hid my face as they look at our way.i hushed him and buti naman ay kumalma na siya. "f**k this is k********g"saad niya.inirapan ko ito dahil sa sinabi niya. "thiis isn't ako ang nag offer sayo na itakas ako tsk! And anyways just like what I told you.i have a proposal"saad ko rito at nagcrossed arms sa kanya. "ano na naman yan?"tanong nito sa'kin at nakakunot ang noo.ngumiti ako dito at ngumisi ng makita ang pagkunot ng noo nito. "be my boyfriend.runaway with me"

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

My Husband's Mistress

read
297.0K
bc

MISTAKE (Tagalog)

read
3.0M
bc

OWNED BY THE BILLIONAIRE'S BODYGUARD: MATTHEW MONDRAGON

read
40.5K
bc

A night with Mr. CEO

read
174.8K
bc

DARK MONTEMAYOR The Quadruplets ( Tagalog )

read
607.8K
bc

His Cheating Heart

read
39.4K
bc

My Godfather My husband

read
268.8K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook