วิวาห์ร้ายทายาทมาเฟีย

วิวาห์ร้ายทายาทมาเฟีย ประพันธ์โดย Chineserose Prologue แก้มปลั่งขาวนวลเนียนระคนสีชมพูอ่อนๆกับหน้าผากกว้างเล็กน้อย ไล่จากไรผมระลงมาจรดรับกับคิ้วกึ่งหนาสีดำแทบสนิทที่โค้งเรียวงดงามได้รูปดั่งคันศร ดวงตาคู่งามเปล่งประกายสดใสทว่าแฝงเร้นด้วยพลังดึงดูดน่าค้นหาถูกซ่อนไว้ภายใต้แว่นกันแดดสีดำสนิทแบรนด์เนม รับกับจมูกโด่งพองามที่ปลายเชิดรั้นลักษณะบ่งบอกถึงความเอาแต่ใจ ริมฝีปากบางระเรื่อสีชมพูอ่อนอวบอิ่ม ยิ่งจะงดงามพริ้มเพรากว่านี้มาก ถ้าเผยยิ้มแม้สักเล็กน้อย แต่ปากสวยกลับถูกขบเม้มเป็นเส้นตรง เพราะเจ้าตัวเกร็งไปกับความเร็วบนท้องถนน วันนี้ท้องฟ้าโปร่ง อากาศในเมืองหลวงสดใสไร้เมฆหมอก พลอยไหมมุ่งหน้าไปทำงานเป็นคอลัมนิสต์ประจำนิตยสารแฟชั่นชื่อดังฉบับหนึ่ง โครม!!! เสียงดังสนั่นหวั่นไหวราวกับยานอวกาศที่ใหญ่มหึมาสองเครื่องปะทะโลกทั้งโลก! รถมินิคูเปอร์สีเหลืองสดใสเสียหลัก หัวใจของเธอเต้นตึก เลือดในกายพุ่งปราดด้วยความตกใจอย่างถึงขีดสุด นาทีชีวิตเพียงเสี้ยว รอดและตายห่างกันแค่คืบ หญิงสาวเรียกสติคืนมา พร้อมสูดลมหายใจเข้าลึกเต็มปอดและพบว่าร่างกายตนไม่สึกหรอใดๆ รถช้าน! หญิงสาวต้องกังวลอยู่แล้วเพราะรถมินิฯยังต้องผ่อน ใครจะรู้ฐานะที่แท้จริงของไฮโซถังแตกอย่างเธอ พลอยไหมเปิดประตูออกอย่างรวดเร็วก่อนที่จะพุ่งตัวเข้าไปยังรถของคู่กรณีที่เกยเท้งเต้งอยู่บนกระโปรงรถมินิคูเปอร์สุดรักที่ความสูงต่ำกว่ารถกระบะบรรทุกของอย่างไม่มีเงื่อนไข ข้าวของกระจัดกระจาย พื้นที่เปรอะไปด้วยน้ำที่กระเซ็นออกมาด้วยความแรงของการปะทะ ด้านท้ายรถปกคลุมไปด้วยควันดำจากท่อไอเสียของรถกระบะโกโรโกโส “นี่คุณ! ลงมาเดี๋ยวนี้นะ!” หญิงสาวสั่งเสียงดุ ดวงตาหวานพริ้มที่เปลี่ยนเป็นดุอย่างเกรี้ยวกราดถูกซ่อนอยู่ภายใต้กรอบแว่นตาสีดำในแบบล้ำแฟชั่น แต่ความโมโหที่ระบายอยู่ในใจกลั่นออกมาสู่ดวงตาตอนนี้ร้อนได้ที่แทบจะเป็นเพลิงผลาญคู่กรณีทะลุแว่นตากันแดดที่เธอสวมใส่แล้วเสียให้ได้! ระหว่างที่ซากรถยังเกยกันอยู่นั้น ภาพที่รถสัญจรผ่านไปผ่านมาต่างก็ชะลอรถและจับจ้องมองสลับกับการบังคับพวงมาลัยด้วยความสงสัยใคร่รู้ก็หนึ่ง ด้วยความต้องตาพึงใจในหญิงสาวผิวขาวเนียนที่โดดเด่นยิ่งยามสะท้อนท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนแรงในเวลาก่อนเที่ยงแบบนี้ ก็จะไม่ให้สนใจชะลอดูได้อย่างไร ในเมื่อมันน่ามองขนาดนั้น สาวสวยๆ ขาวๆ แถมนุ่งกระโปรงรัดรูปสั้นจู๋ลายเสือดาวหิมะ ส่งให้เธอดูมีเสน่ห์เร่าร้อนอย่างร้ายกาจน่าค้นหาจนบรรดาผู้ชายที่ขับรถผ่านไปมาอยู่บนท้องถนนอดจ้องมองไม่ได้ ปังๆๆๆๆๆ !!!!!!! หญิงสาวทุบข้างประตูระรัวด้วยแรงโมโหผนวกกับอากาศภายนอกที่ร้อนระอุเสียยิ่งกว่าทะเลทรายซาฮาร่า ‘นี่มันเมืองไทยหรือกรุงแบกแดดกันเนี่ย ร้อนจะตาย ผิวฉันไหม้หมดแล้ว!’ ‘นี่คุณ ลงมาเร็วๆ สิ ฉันร้อนนะ’ หญิงสาวหน้าสวยโมโหในใจ “นี่คุณ ลงมาเร็วๆๆๆสิ คุณบ้าหรือไงทำไมขับรถแบบนี้?” ประตูรถโกโรโกโสถูกเปิดออกค่อยๆ มันแง้มออกมาอย่างช้าๆ ราวกับว่าถ้าเปิดออกมาแรงกว่านี้บานประตูมันจะหลุดแยกออกจากตัวรถเป็นคนละชิ้นส่วนกันอย่างนั้นเสียให้ได้ “ชินจัง... ลูก!” คือเสียงแรกที่ได้ยิน ชายหนุ่มเจ้าของร่างสูงโปร่ง หนวดเครารุงรัง ใส่เสื้อยืดสีขาวหม่นที่ยานย้วยราวกับว่าชาติหนึ่งมันเคยเป็นเสื้อยืดมียี่ห้อและอยู่ในสภาพดีที่ขาวสะอาดหมดจด แต่ทว่าสภาพมันถูกเปลี่ยนไปด้วยการเวลาและการสวมใส่ที่ใช้งานอย่างไม่บันยะบันยัง ราวกับว่าเป็นเสื้อยืดสีขาวที่ถูกใส่ทุกวันในหนึ่งปีโดยที่ไม่เคยผ่านการซักเลยแม้สักครั้งเดียว ส่วนท่อนล่างเป็นกางเกงสั้นขาสามส่วนหยุดความยาวจากท่อนเอวลงมาไว้ที่ข้อเข่า สีน้ำตาลทะเลทรายแต่ก็คงความเก่ามากไม่แพ้กันกับเสื้อ แต่ที่แน่ยิ่งกว่านั้น ชุดทั้งชุดสกปรกมอมแมมไปด้วยคราบดินและเปียกชุ่มไปด้วยน้ำเป็นหย่อมๆ โดยเฉพาะกางเกง! อย่าบอกนะว่าผู้ชายคนนี้ถึงกับฉี่ราดน่ะ!!!!!!! ชินจัง? ใครอ่ะชินจัง เขาร้องเรียกหาใคร กรี๊ดดดดด... ไม่นะ คงไม่มีเด็กมาในรถแล้วตายคาที่หรอกนะ! ใช่ไหม?