Roses are Red (TAGALOG)

"Luna, where are you?" Bagot na tanong ko sa kaibigan na nasa kabilang linya ng tawag. Nandito na ako ngayon sa harap ng restaurant na meeting place namin. Naglakad ako para pumasok dahil nasasaktan na ako sa init ng araw. "Ang aga mo naman. Nagbibihis pa ako eh." "Anong ang aga?!" Sumulyap ako sa suot na relo at umikot ang mata. "It's almost 12, Luna!" "Oo na! Paalis na!" Nakarinig akong ng mga kalabog at sigaw ni Luna sa kabilang linya. Siguradong nagpapaalam ito sa ina at sa sobrang pagmamadali ay may mga nasasagi itong bagay. Nilibot ko ang paningin sa loob ng restaurant at humanap ng pang apat na pwesto. Kumportableng umopo ako sa pwestong malayo sa ibang mesa at nasa sulok. "Anyways, I'm wearing a white blazer." "Really Victoria? It's like super hot outside!" "Shut up. Kailan ka pa naging conyo?" I waved my hand at the waiter who approach me. Sumenyas ako na may hinihintay at itinuro ang teleponong nasa tenga ko. "Since 1998, bitch." Hindi ko na napansin ang sinabi niya ng matanaw ko ang isang babaeng papasok ng restaurant. Palinga linga pa ito. Tinaas ko ang kamay ko para madali lang niya akong makita. "Well you better hurry up 'cause the ladies are here." Sabi ko kay Luna at binaba ang tawag. "What's up officer." Nakangising salubong ko sa babaeng naka all blue uniform na umopo sa tabi ko. "Cut it out, Victoria. Where's the others?" Masungit na saad niya. "As usual, late." Kibit balikat ko. Sinuri ko siya mula ulo hangang paa habang nakangisi. Ginawa din niya sa akin ang ginawa ko. "Too formal, are we?" Hindi ako sumagot sa kanyang komento. "Let's wait for the turtles." Ilang minuto ang lumipas, halos sabay dumating ang dalawang babaeng mukhang nasa runway kung makarampa. Sabay namin silang tinawanan ng kasama ko. "You bitches are late." Irap ko sa kanila. "Traffic." Depensa ni Luna kahit alam ko naman ang dahilan. Liar. Tsk, tsk. "Galing pa ako sa bakery ko." Saad naman ng kasama niya. "Mabuti nalang at out ko na ngayon. Dumiretso nalang ako dito."  "No wonder your still in your uniform, Officer Madelyn."  "What a surprise! Ashley? Didn't recognise you there." Sumandal ako sa upuan at nakangiting pinagmasdan ang mga kaibigan kong nagsimula ng mag asaran.  After all of these years, none of us thought that we would still be friends until now. What a beautiful sight. I suddenly miss our highschool days where we would laugh at Ashley's jokes and cheat on the exams together. Good old days. Pinagsaklop ko ang dalawang kamay at pinatong ang siko sa mesa. "Before we proceed to our bickering let's order some foods, shall we?" Tugon ko sa kanila dahil nagugutom na din ako. Hindi ako kumain sa apartment bago pumunta dito dahil hindi pa ako nakabili ng grocery. Nagmamadali din ako dahil medyo malayo ang restaurant na ito sa tinitirhan ko. "I did suggest na sa restaurant ko nalang tayo magkita." Nakairap na sabi ni Ashley. "You wish. Para kumita ang restaurant mo? Libre dapat kami doon no!" Buraot na si Madelyn. "Business is business. Baka malugi ako sa sobrang lakas niyong kumain." Nagkatinginan kaming tatlo. "Coming from you ha." Halos sabay naming sabi sa kanya. Pagkatapos naming umorder ay nagkwentohan lang kami habang naghihintay.  "So, kumusta naman ang Miss Philautia ng Hierloom Publishing House?" Nakangising tanong ni Luna habang tumataas baba ang kilay. Nakatitig na silang tatlo sa akin ngayon. Napaisip naman ako sa tanong na iyon.  "Life goes on." Kibit balikat na sagot ko sa kanila.  I won't spill the bean when these two are here. Sa kanilang tatlo, si Luna lang ang pinagsasabihan ko ng mga problema at mga sekreto ko sa buhay. Bagsak ang balikat na inasar nila ako. Tinatawanan ko lang kung anong pinagsasabi nila at pilit nilalayo ang topic. "Mapunta naman tayo sa Engineer natin." Nakangising saad ko. Tinignan ko si Luna ng nakakaloko. It's payback time. "Kumusta ang buhay pag ibig, hmm?" Pakikisakay ni Mady sa trip ko. Umakto siyang shock at nagpaypay sa sarili gamit ang kamay. "My god! Mas atat pa kayo sa akin na magkaroon ako ng boyfriend eh. Chillax lang kayo. Dadating din ako jan." "Mali ata kami ng pandinig. Should that be, 'galing na ako jan'?" Ashley said playfully. Nagkatawanan kami habang inaalaska ang nakabusangot na si Luna. Habang nag eenjoy kami sa kulitan at kumustahan ay nakarinig kami ng boses hindi malayo sa amin. "Luna?"  Natahimik kaming lahat at lumingon sa boses na tumawag sa kaibigan namin. Few steps away from our table, there stood a man wearing a simple jeans and blue T-shirt.  Tinitigan ko ang mukha niya ng mariin. Pilit inaalala kung sino ba siya. Sinuyod ko mula sa buhok niyang maayos ang pagkakasuklay, sa noong puno ng pimple marks, sa matang tila kay saya, mga ilong na hindi masyadong matangos, at mga labing nakangiti at kita ang medyo hindi pantay na ngipin. Binalik ko ang tingin sa mukha niya. Habang tumatagal ang pagtitig ko sa kanya ay may imahe namang unti unting nabubuo sa isip ko. Kung hindi ako nagkakamali... "Shean Harold Deo." Bangit ko sa pangalan niya. Lahat sila lumingon sa akin, tapos lumingon na naman kay Shean. They must have recognized the pimple marks on his face based on how their lips formed an 'o'. "Huh? Sino ka? Paano mo ako nakilala?" Takang tanong niya sa akin at lumapit na sa table namin. "Ikaw pala yan, Shean! Come sit with us!" Anyaya ni Luna. Bumaling ang kanyang pansin kay Luna at marahang ngumiti. "Oh no. Kakatapos ko lang kumain at napahinto lang ako dahil nakita kita dito. Wow. It's been a long time, Luna!" Tinignan niya kami nina Ashley at Madelyn. "I see you're still friends with Mady and Ash but who's this pretty girl here? She's the first one who recognized me huh. Ganyan na ba ako ka sikat sa mga babae? HAHAHA!" Nalukot ang mukha ko sa kayabangan niya habang pinipigilan naman ng tatlo ang mga tawa nila. "Ehem." Luna faked a cough para mapigilang matawa. "The pretty girl your pointing is our friend, Victoria Del Rosario." Laglag ang panga na lumingon siya sa akin. Nanlalaki pa ang mga mata. Hindi halatang gulat na gulat siya ano? Hinawi ko ang aking hangang bewang na buhok at tinaasan siya ng isang kilay. "The one and only." I cannot blame him, thou. Sobrang nagbago na ang hitsura ko ngayon kesa noong nasa highschool pa kami.  I let my shoulder length hair grow and dyed it ash grey. Nagpabrace din ako noon at last year lang tinangal. Mas pumuti ang kutis ko at mas kuminis ang mukha ko. Unlike sa fashion taste ko noon na pang manang, ngayon ay patok na sa masa. But not liberated enough. Yung sakto lang. "Woah. Hindi ko ito ineexpect." Gulat parin na komento niya. "No one expect that we'll see you here, either." Pangbabara ko sa kanya. Tinawanan niya lang ako sa sinabi ko at ngumisi ng nakakaloko.  "Still hasn't changed a bit, Victoria. Let's see kung hangang saan ka dadalhin ng bibig mo kapag makita mo kung sinong kasama ko." Kumonot ang noo ko pero inirapan ko parin siya. Whoever is that person na kasama niya ay wala akong pake. But I changed my mind when all four of them turned to one direction and the faces of my friends shouts horror. "What took you so long, Harold?" Nanigas ako sa bagong boses na buong buo at sobrang lalim. Nasinghot ko mula sa aking inuupuan ang mabangong aroma ng bagong dating. "There you are Dominic! Look who I found." Ang nakakalokong saad ni Shean.