bc

DEEP IN CRUEL รักดำดิ่ง

book_age18+
269
FOLLOW
1.0K
READ
sex
age gap
forced
twisted
sweet
ambitious
illness
secrets
tricky
affair
like
intro-logo
Blurb

จะเป็นอย่างไรเมื่อผมต้องมาอยู่กินกับเพื่อนพี่ชาย...

คนที่เป็นอดีตมาเฟียโหดแต่ตอนนี้กลับทำตัวแสนดีกับผม ปรนนิบัติผมดุจเจ้าชาย หึ แต่ผมยังไม่วางใจเขาหรอก ไม่มีทางเชื่อว่าเสือตัวนี้จะจำศีล!!

'คุณเสือ'มีปมแค้นในใจทำให้กลายเป็นคนสองบุคลิก

ด้านหนึ่งโหดร้ายรุนแรง ทว่าอีกด้านกลับอ่อนโยน ใจดี อบอุ่นจนน่าใจหาย

ไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กใจแตกอย่าง 'สายธาร'

จะเข้ามาเปลี่ยนหัวใจที่ปิดตายให้กลับมางดงามได้แบบที่เขาไม่เคยจินตนาการว่าจะเกิดขึ้นจริง

chap-preview
Free preview
INTRO
INTRO “บทนี้เหมือนสร้างมาเพื่อเราเลยแฮะ เฮ้ออ ถึงเปลืองตัวหน่อยแต่ถือว่าคุ้ม” เสียงใสพูดกับตัวเองท่ามกลางความเงียบสงบของบ้าน บ้าน..ที่เขาต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัว เก็บหอมรอมริบอยู่นานกว่าจะซื้อมาได้ กว่าจะถีบตัวเองมาถึงจุดนี้เขาผ่านเรื่องราวมากมายในการทำงาน ทั้งไต่เต้า และใช้เต้าไต่ จากเน็ตไอดอลธรรมดาคนหนึ่งถึงกลายเป็นตัวละครหลักในซีรีส์ชายรักชาย มีงานถ่ายแบบล้นมือ ‘สายธาร’ หนุ่มร่างบาง หน้าตาหวานพริ้ม คิ้วบางเรียวยาวได้รูป จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อ ใบหน้างามงด หมดจด ดูสะอาดสะอ้าน เสน่ห์ที่ใครหลายคนยกย่องอีกอย่างคือดวงตาของเขา นัยน์ตาสีน้ำตาลประกายระยับแบบเป็นธรรมชาติ จ้องมองใครแต่ละครั้งมักทำให้คนประสานสายตาต้องหลบก่อนทุกที หัวใจพานเต้นโครมครามเพราะดวงตาคู่นี้ดึงดูดความเป็นตัวเองของคู่ตรงข้ามไปเสียหมด มันคืออาวุธที่ใครต่อใครต้องยอมสยบให้เขา และเพราะเสน่ห์ของใบหน้า แววตา และรูปร่างที่อยู่บนตัวสายธารเหมือนเทพเจ้ารังสรรค์ความงามลงมาให้เขาทุกส่วนสัดนั้น ทำให้เขาได้อะไรมานักต่อนัก เพียงแค่ส่งสายตาออดอ้อน ดัดน้ำเสียงให้เล็กน่าทะนุถนอม เพียงเท่านี้เขาก็ได้มาซึ่งทุกอย่าง เงิน งาน และเซ็กส์ วันนี้เป็นวันหยุดยาวหนึ่งสัปดาห์เต็ม เพื่อให้เขาได้เตรียมตัวอ่านบทละคร เป็นโปรเจกต์ซีรีส์ชายรักชายเรื่องหนึ่งที่ทางค่ายเพิ่งเริ่มทำ การแคสติ้งนักแสดงถูก ล็อกบท ‘นายเอก’ ไว้ให้เขาโดยไม่ต้องสงสัย จากผลโหวตค้นหา ‘เคะต้นแบบ’ ในอุดมคติของสาวๆ สายธารได้คะแนนโหวตมาที่หนึ่ง สอดคล้องกับการที่ค่ายล็อกบทนี้เพื่อเขาแล้วกลับไปในทิศทางเดียวกันจนเขารู้สึกปลื้มใจ หากกระแสสวนกันขึ้นมาเขาคงต้องปวดหัวกับดราม่าที่จะตามมาแน่ ถ้าคะแนนโหวตต่ำเตี้ยเรี่ยดินแต่ได้บทนี้ไป แฟนคลับนักแสดงคนอื่นคงได้มาแหกอก Rrrrrr เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นทำให้เจ้าตัวสะดุ้งเฮือก ตาสวยละจากกระดาษปึกหนึ่งที่เป็นบทการแสดงของเขา ร่างสูงถอนหายใจอย่างรู้สึกหงุดหงิดเพราะเขากำลังตั้งใจอ่านบทเป็นอย่างมาก จู่ๆ กลับมีใครสักคนโทรมาขัดจังหวะ นี่ถ้าไม่มีธุระสำคัญจะด่าให้เปิงเลยคอยดู สายธารลุกขึ้นเดินตามเสียงเรียกเข้าอย่างอ้อยอิ่ง ทว่าเมื่อเห็นเบอร์คนโทรเข้าอารมณ์ก็เปลี่ยนไปทันที รอยยิ้มดีใจผุดขึ้นบนใบหน้าอย่างปิดไม่มิด รีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย “ฮัลโหลพี่เหนือ หายไปไหนตั้งหลายวันเนี่ย รีบกลับบ้านเร็วเดี๋ยวผมทำของอร่อยให้กิน” ‘น้ำเหนือ’พี่ชายหัวแก้วหัวแหวนของสายธาร ที่ทั้งชีวิตนี้เหลือกันอยู่แค่สองคน [น้ำ ตอนนี้อยู่ไหน] “อยู่บ้านสิพี่ ผมได้หยุดยาว” น้ำเหนือจะเรียกน้องชายตัวเองว่าน้ำ เป็นคำเฉพาะที่เรียกกันแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก เพราะสายธารก็แปลว่าสายน้ำ เลยเรียกสั้นๆ ว่าน้ำ ง่ายต่อการเรียกดีอีกแบบ หน้าหวานแอบขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเสียงปลายสายดูร้อนรนประหลาด [เก็บของด่วน! เราต้องหนีแล้ว อีกไม่เกินสิบนาทีพี่จะไปรับ ด่วนมากนะน้ำ อย่าโอ้เอ้!!] “เดี๋ยวก่อนพี่เหนือ หนีอะไร หนีไปไหน แล้วเกิดอะไรขึ้น?” [อย่าถามมาก ทำตามที่พี่บอกเร็วเข้า!!] สายถูกตัดไปพร้อมความตกใจของสายธาร แน่นอนว่าเขาต้องสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จากน้ำเสียงที่ดูเหนื่อยหอบของน้ำเหนือคล้ายกำลังวิ่งหรือเร่งรีบทำอะไรอยู่สักอย่าง เขายังคงยืนถือโทรศัพท์ค้างไว้อยู่ท่าเดิม ก่อนคำถามที่สองจะตามมา ว่าทำไมเขาต้องหนีออกจากบ้านตัวเองที่เพิ่งเป็นเจ้าของได้สองเดือน ราคาบ้านหลักสิบล้านกว่าจะได้หลังนี้มาครองย่อมใช้เวลาหลายปี ไม่ๆ ยังไงเขาจะไม่ยอมไปไหนหากน้ำเหนือให้เหตุผลที่ดีกว่านี้ต่อเขาไม่ได้... สายธารวางมือถือที่กำลังชาร์จอยู่ไว้บนโต๊ะที่เดิม เขายกแขนขึ้นบิดขี้เกียจซ้ายทีขวาทีจนชายเสื้อยืดสีขาวลอยขึ้นสูงจนเห็นหน้าท้องบาง ก่อนเดินกลับมานั่งที่โซฟา มือเรียวคว้าบทการแสดงที่อ่านค้างไว้ขึ้นมาบนตัก กวาดสายตาอ่านต่อจากเมื่อครู่อย่างใจเย็น ไม่ได้สนใจสิ่งที่พี่ชายกำชับแม้แต่น้อย ไม่กี่นาทีต่อมา ตึก ตึก ตึก “ไอ้น้ำ! พี่บอกให้เก็บของไม่ใช่เหรอ ทำไมมานั่งไขว่ห้างสบายใจวะ เราจะตายห่ากันยังไม่รู้อีก” เสียงดังโวยวายของน้ำเหนือดังขึ้นอยู่กลางบ้าน เจ้าตัวชี้หน้าน้องชายอย่างคาดโทษที่มีท่าทีไม่ทุกข์ร้อนอะไรต่อภัยบางอย่างที่กำลังคุกคามเขา สายธารโยนบทลงบนโต๊ะอย่างหงุดหงิดที่น้ำเหนือขัดสมาธิเขาเป็นครั้งที่สอง ทว่าเมื่อเงยหน้าขึ้นมองพี่ชายเขากลับต้องผงะกับสภาพที่เห็น เสื้อผ้าของน้ำเหนือดูสกปรกเลอะเทอะ รวมถึงใบหน้าที่มีบาดแผลเขียวบ้างม่วงบ้างปะปนกันเป็นจ้ำๆ แถมดวงตายังดูอิดโรยคล้ายคนอดหลับอดนอน “ไปฟัดกับหมาที่ไหนมาเนี่ยพี่เหนือ” “ไม่ต้องถามมากแล้ว เราต้องหนี! พวกนั้นเจอเราสองคนได้ฆ่าทิ้งแน่” “ฆ่า?” คำขู่ที่ดูร้ายแรงที่สุดจนสายธารหัวใจหล่นวูบ ไม่ได้ ชื่อเสียงของเขากำลังไปได้ดี จะมาตายเพราะเรื่องอะไรที่เขาไม่เข้าใจแบบนี้มันไม่ถูกต้อง แต่ไม่ทันที่สายธารจะได้อ้าปากถามเรื่องราวที่คาใจ น้ำเหนือก็ตรงเข้ามากระชากร่างบางของเขาทันที ออกแรงกึ่งลากกึ่งจูงน้องชายไปทางประตูบ้าน สายธารขืนแรงยื้อไว้อย่างดื้อด้านเพราะเขาต้องการรู้เรื่องราวก่อน ยิ่งเห็นสภาพพี่ชายเป็นแบบนี้แล้วเขาควรรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ “อย่าดื้อ ฟังกันบ้าง ครั้งนี้จริงจังนะเว้ย” “แล้วจะหนีไปไหนพี่เหนือ นี่บ้านเรานะ ที่ไหนจะปลอดภัยเท่าบ้านเราวะ” “บ้านไอ้เสือ ที่นั่นปลอดภัยที่สุดแล้ว” เสือ? เสือไหน? น้ำเหนือใช้โอกาสที่น้องชายงุนงงฉุดกระชากให้ออกมาจากบ้าน ท่าทางตื่นกลัวมองซ้ายทีขวาทีก่อนล็อกประตูบ้านของน้ำเหนือ อยู่ในสายตาของสายธารตลอดเวลา ทั้งรีบร้อน ทั้งลุกลี้ลุกลน ไม่มีจังหวะไหนดูสงบให้เขาได้ถามไถ่ไล่เลียงต่อเลยสักนิดเดียว นั่นพาให้สายธารหวาดกลัวไปด้วย เริ่มเกรงกลัวต่ออะไรบางอย่างที่พี่ชายต้องการหนี เยื้องประตูบ้านมีแท็กซี่คันหนึ่งจอดรออยู่แล้ว น้ำเหนือนั่งรถคันนี้เพื่อกลับมารับน้องไปอยู่บ้านเพื่อนด้วยกัน คาดหวังว่าสายธารจะรีบเก็บข้าวของตามที่เขาบอก พอมาถึงจะได้โยนกระเป๋าขึ้นหลังรถแล้วไปต่อได้เลย ที่ไหนได้กลับมาตัวเปล่าทั้งคู่เพราะความดื้อรั้นของน้องชาย เสียงเข้มบอกตำแหน่งที่ต้องการไปกับคนขับแท็กซี่อย่างชำนาญ คล้ายกับคุ้นเคยสถานที่นั้นเป็นอย่างดี แต่สร้างความข้องใจให้สายธารไม่น้อย เขาครุ่นคิดว่าเคยไปยังที่นั่นหรือไม่ บ้านของคนชื่อเสือน่ะ เขารู้จักและเคยไปหรือเปล่า “พี่เหนือ บอกผมมาว่ามีปัญหาอะไร ทำไมสภาพพี่เป็นแบบนี้ แล้วหายไปไหนมาตั้งหลายวัน ทำไมเราต้องหนีด้วยล่ะ พี่ไปทำอะไรไว้เนี่ย” แน่นอนว่าคำถามมากมายพรั่งพรูออกมาทันทีที่รถเคลื่อนตัวออกห่างบ้านแสนรักของสายธารออกไปเรื่อยๆ แม้การลากดึงน้องชายให้ออกมาจากบ้านได้สำเร็จ แต่น้ำเหนือไม่มีท่าทีจะสงบลงเลย เขากำชายเสื้อสายธารไว้ตลอดพลางสอดส่องสายตาไปนอกรถ มองไปข้างหลังบ่อยครั้งเหมือนกลัวใครจะตามมา สร้างความหวาดหวั่นให้ทั้งน้องชายทั้งคนขับแท็กซี่ “ปัญหาน่ะมี ใหญ่มากด้วย” “เรื่องอะไรล่ะ งานที่พี่ทำเหรอ?” “ใช่ พี่ดันไปล้วงความลับงูเห่าตัวพ่อเข้า พี่หนีมันมาได้แต่คงไม่ตลอด กว่าจะกลับมากรุงเทพแล้วมารับมึงได้ก็หลายวัน ครั้งนี้แม่งร้ายแรงมากจริงๆ แต่...ไอ้เสือรู้เรื่องแล้ว มันไม่ปล่อยไว้หรอก เราคงต้องกบดานบ้านมันพักหนึ่งนะ” “ผมบอกแล้วให้ออกจากงานองค์กรสายลับบ้าบออะไรที่พี่ทำอยู่แล้วมาเป็นผู้จัดการผมซะ ไม่ต้องเสี่ยงอันตรายแบบนี้ด้วย เฮ้อ แล้วผมไปเกี่ยวอะไรกับปัญหาของพี่ด้วยเนี่ย” “ปลอดภัยไว้ก่อนน่ะ ถ้ามันจับมึงไปกูจะทำยังไง” น้ำเหนือเลือกบอกทางคนขับแท็กซี่ให้เข้าซอยที่ใกล้จะถึงเพราะเป็นทางลัด ไม่ต้องทนกับการจราจรบนท้องถนนนานๆ เพียงแต่เส้นทางนี้จะเปลี่ยวหน่อย ก่อนจะไปโผล่ถนนอีกเส้นที่เป็นทางสายหลักเหมือนกัน และไปทางด้านหลังหมู่บ้านของ ‘เสือ’ ปัง ปัง! เข้าซอยมาได้ไม่ถึงไหน ด้านหลังก็มีรถกระบะสองคันขับตามมาอย่างอุกอาจ กระสุนสองนัดพุ่งทะลุกระจกหลังรถและเฉียดหัวของน้ำเหนือไปเพียงไม่กี่เซน-ติเมตร เขากดตัวน้องชายให้หมอบต่ำลงเพื่อปกป้อง สายธารหวีดร้องลั่นด้วยความตกใจ ยกสองมือขึ้นปิดหู “อย่าหยุดนะพี่ ถ้าไม่อยากตายก็เหยียบหนีมันให้มิดเลย!” น้ำเหนือเงยหน้าสั่งคนขับแท็กซี่ซึ่งก็ทำตามอย่างว่าง่าย เพราะถ้ายอมหยุดตรงนี้ ได้ตายกันหมดอย่างน้ำเหนือว่าไม่มีผิด “พี่เหนือ พี่พกปืนด้วยเหรอ?” ถามไปก็ไร้ซึ่งคำตอบในเมื่อเห็นอยู่กับตา ปัง ปัง! สายธารตกใจที่เหลือบเห็นพี่ชายกำชับปืนสีดำขลับขนาดเหมาะมือ เอี้ยวตัวยิงตอบโต้รถกระบะคันหลังสองนัดเช่นกัน นัดหนึ่งเฉียดคนขับไปนิดเดียว อีกนัดยิงเข้าล้อหน้าด้านซ้ายเต็มๆ สร้างความเสียหลักให้ช้าลงพอที่จะยื้อเวลาพาตัวเองหนีได้อีกหน่อยหากคนขับแท็กซี่ยังเหยียบมิดได้แบบนี้ “น้ำ ฟังพี่ดีๆ นะ” น้ำเหนือยัดอะไรบางอย่างที่มีขนาดเล็กใส่มือเขา น้ำเสียงและแววตาดุดัน จริงจัง “อะ อะไร?” สิ่งที่อยู่ในมือก็แค่ชิปข้อมูลเล็กๆ ที่ดูเหมือนของไร้ค่าทั่วไป “เก็บไว้ให้ดี เอาไปให้ไอ้เสือให้ได้ รักษาเท่าชีวิตเลย มันสำคัญจริงๆ” “มันคืออะไรล่ะพี่ ช่วยอธิบายอะไรให้ผมเข้าใจมากกว่านี้หน่อยเถอะ ไอ้เวรที่ตามมานี่ใคร ใช่งูเห่าที่พี่หนีหรือเปล่า?” “ใช่ ลูกน้องพวกมันน่ะ ไว้อธิบายทีหลัง ถ้ารอดไปได้นะ” พูดยังไม่ทันขาดคำรถกระบะคันใหญ่ก็ขับแซงขึ้นมาดักหน้าจนรถแท็กซี่เสียหลักเบรกกะทันหัน รถสะบัดหมุนสองสามทีก่อนตกลงข้างทาง ปะทะเข้ากับต้นไม้เข้าเต็มๆ น้ำเหนือกอดน้องชายแน่น แน่นพอๆ กับมืออีกข้างที่บีบมือสายธารให้กำชิปข้อมูลนั้นไว้ไม่ให้หลุดมือเช่นกัน ร่างเล็กตัวสั่นเทิ้ม สติแตกซ่านเพราะความตกใจ ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วจนเขาไม่รู้ว่าควรตกใจกับเรื่องไหนก่อนดี ตกใจทั้งสภาพพี่ชายที่กลับมามอมแมมได้รับบาดเจ็บ ทั้งเรื่องต้องหนีใครก็ไม่รู้ ทั้งมีคนตามมุ่งร้าย ตอนนี้รถที่นั่งดันเกิดอุบัติเหตุอีก ความมึนงงและเจ็บท้ายทอยทำให้เขาเหมือนสติหลุด รถตกลงไปกลางดงหญ้าข้างทาง ด้านหน้าหยุดชะงักที่ต้นไม้ต้นหนึ่ง สภาพรถด้านหน้าพังยับและย่นเข้ามาถึงตำแหน่งคนขับ สายธารเห็นเลือดสีแดงอาบลงมายังต้นแขนของคนขับรถแท็กซี่แต่เขาไม่สามารถจะเค้นเสียงออกมาจากลำคอที่แห้งผากเพื่อไถ่ถามใครได้เลย ก่อนได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ ของคนหลายคนกำลังก้าวเข้ามาใกล้ๆ หน้าหวานเหม่อลอยคล้ายกำลังจะหมดสติเต็มที มองภาพตรงหน้าดูช้าลงไปมาก เพียะ! มือหนักตบลงที่แก้มเขาหลายที น้ำเหนือประคองหน้าน้องชาย สายตาพี่น้องประสานกัน “น้ำ! กลืน กลืนลงท้องไป!” กลืน? ให้กลืนไอ้ชิปเนี่ยนะ?! ไม่ว่าเปล่า น้ำเหนือจัดการแกะชิปสีดำขนาดเล็กออกจากมือน้องชาย นำมันยัดเข้าปาก สัมผัสขมปร่าโดนเรียวลิ้นทำให้สายธารถึงกับนิ่วหน้า ทำท่าจะคายทิ้งทันทีแต่น้ำเหนือใช้สองมือประกบปากไว้ บังคับให้เขากลืนลงไป สายตาของพี่ชายส่อแววรู้สึกผิด มีคำว่าขอโทษออกมาจากนัยน์ตานั้นอย่างที่ไม่ต้องพูดออกมาสายธารก็สัมผัสได้ ชิปเจ้าปัญหาถูกกลืนลงคอด้วยความยากลำบาก มันฝืดและบาดลำคอ เคลื่อนตัวลงไปถึงไหนสายธารย่อมรู้สึกถึงมันได้ ร่างกายเขาไม่มีน้ำหล่อเลี้ยงตั้งแต่คอถึงกระเพาะเลยก็ว่าได้ ความแห้งผากกระตุ้นการเคลื่อนไหวของชิปนั้นได้ดี กระทั่งความฝืนทนจบสิ้นเมื่อมันเคลื่อนต่ำลงท้องเขาไปแล้ว เขาจ้องตาพี่ชาย สายตาลอบสำรวจร่างกายของน้ำเหนือและพบว่าพี่ชายของเขาก็มีเลือดไหลออกมาจากศีรษะเช่นกัน มันเป็นแผลสดที่คงจะเกิดจากอุบัติเหตุเมื่อครู่ “พี่เหนือ เราจะรอดไหม” ช่างเป็นคำถามที่แผ่วเบาทว่าสะท้อนความรู้สึกกลัวในใจได้ชัดเจน สายธารเคยใช้ชีวิตโลดโผนกับการที่จะต้องหนีการไล่ล่าจากบรรดาเมียหลวงคนอื่นอยู่บ่อยครั้ง ทั้งขับรถตาม ทั้งส่งของมาข่มขู่ และแน่นอนว่าคนอย่างเขาเอาตัวรอดได้เสมอ เพียงแค่ออดอ้อนฝ่ายชายเพียงเล็กน้อยให้กลับไปจัดการเมียตัวเองที่บ้าน ทำตัวน่าสงสารเข้าไว้ทุกอย่างก็จบลง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ เขากำลังเอาชีวิตเข้ามาเสี่ยงจริงๆ เดิมพันด้วยไอ้ชิปข้อมูลที่เขาเพิ่งกลืนลงไปอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่ต้องถามอะไรมากก็พอจะเข้าใจได้ว่าคนพวกนี้ต้องการของที่อยู่ในท้องของสายธารนี่แหละ “น้ำ เอาชิปไปให้ไอ้เสือให้ได้นะ” สิ้นประโยคนี้เพียงชั่วอึดใจ ประตูรถทั้งซ้ายขวาก็ถูกคนหมู่มากพากันมางัดและเปิดออก ตัวสายธารและน้ำเหนือถูกลากออกมาจากรถคนละฝั่ง คนเหล่านั้นเข้ามากระชากร่างกายของเขาด้วยความรุนแรง ทั้งกระชาก ทั้งทุบตีให้คุกเข่าลงท่ามกลางพงหญ้าก็รู้ได้เลยว่าคนพวกนี้ไม่มีใครเป็นมิตร และจะไม่มีการเจรจากันด้วยดีอย่างแน่นอน สายธารหันไปมองพี่ชายตลอดเวลา เขาทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร ต้องหนีตอนไหน เขาประเมินความรุนแรงของสถานการณ์ตอนนี้ไม่ถูกเลย ไม่รู้ว่า น้ำเหนือมีแผนอะไรในใจที่จะทำให้สองคนพี่น้องหลุดพ้นจากเหตุการณ์นี้ไปได้หรือไม่ สองเข่ายวบลงกับพื้น พร้อมกับฝ่ามือหยาบข้างหนึ่งที่เอื้อมมาขยำผมด้าน หน้าของทั้งคู่ก่อนดึงทึ้งรุนแรงจนต้องเงยหน้าสบกับคนเหล่านั้นโดยตรง ก่อนคำถามเดียวกันจะเอ่ยขึ้น “ชิปข้อมูลนั่นอยู่ไหน?” ทั้งคนที่จับสายธาร และคนที่จับน้ำเหนือพูดออกมาพร้อมกัน บ่งบอกความต้องการด้วยประโยคแรก “กูไม่มี”แน่นอนว่าน้ำเหนือย่อมไม่ยอมบอกโดยง่าย “มึงขโมยมา จะไม่มีได้ยังไง!” หมัดหนักถูกปล่อยเข้าเต็มหน้าของน้ำเหนือ เลือดจากปากจำนวนหนึ่งกระเซ็นออกมาจนสายธารผวาร่างเข้าไปหาพี่ชายด้วยความเป็นห่วง แต่ก็โดนฝ่ามือหนึ่งกระชากผมเขาไว้แน่นไม่ให้ขยับไปไหน “อย่าทำพี่กู!!” ความเดือดดาลของคนเป็นน้องโลดแล่นทันทีที่คนเหล่านั้นไม่หยุดทำร้ายพี่ชายเขาเลย หมัดแรกปล่อยเข้าหน้า หมัดสองเสยเข้าที่คาง ตามมาด้วยฝ่าเท้าที่ยันโครมจนน้ำเหนือหงายหลังรับการจู่โจมอีกหลายฝ่าเท้าที่กรูกันเข้ามากระทืบดุจคนที่มีเงาแค้นต่อกันมานาน “หรือชิปอยู่ที่มึง? ไอ้หน้าอ่อน เฮ้ย ค้นตัวแม่งให้หมด!” คนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าสั่งการออกไป เพียงชั่วอึดใจทั้งสองคนก็โดนค้นตัวอย่างหยาบโลน มือหลายคู่พากันจับต้องร่างกายไปทุกส่วน น้ำเหนือยังมีแรงฮึดจะสู้เลยโดนต่อยเข้าอีกหลายหมัด คนพวกนั้นจัดการแก้ผ้าทั้งสองคนจนเปล่าเปลือย ในการค้นตัวหาชิปยังแฝงมาด้วยความโกรธแค้น อยากทำให้สองคนนี้อับอายโดยการเปลื้องผ้าต่อหน้าคนหมู่มาก และแน่นอนว่าคนที่ไม่เคยต้องมือชายอย่าง น้ำเหนือย่อมห่อตัวบดบังร่างกายตัวเอง กระเสือกกระสนไปตามผืนหญ้าเพื่อจะคลานไปหาน้อง แต่สายธารน่ะหรือ...ไม่มีความอายให้เห็น ผิวกายสะอาดหมดจดตั้งแต่หัวจรดเท้าเผยต่อหน้าเหล่าชายฉกรรจ์ มันทั้งน่ามอง น่าสัมผัส ร่างบางสวยของนายแบบชื่อดังที่คงจะดูแลตัวเองเป็นอย่างดีนอนเหยียดตรงรองรับฝ่ามือหยาบโลนปัดป่ายค้นหาชิปข้อมูลไปเรื่อย กระทั่งให้อ้าปาก ค้นหาเผื่อจะซ่อนเอาไว้ในปาก เขาก็ยอมเผยอกลีบปากบางสีสวยให้ดูโดยง่าย หรือแม้แต่ช่องทางด้านหลัง เขาก็โดนนิ้วใครสักคนคว้านเป็นวงกลมเพื่อหาสิ่งแปลกปลอม ไม่มีการร้องขอหรืออ้อนวอนให้เห็นจากสายธาร เขานิ่งเสียจนดูเหมือนไม่รู้สึกอะไรกับร่างกายตัวเองอีกแล้ว “เชี่ยเอ๊ย ไม่มี มึงเอาไว้ไหนวะ! ถ้าไม่บอกก็ตายห่ากันที่นี่ให้หมด!” ‘ของมันอยู่ในท้อง ไปควานหาที่ก้นก็คงจะไม่เจอ’ สายธารคิดในใจพลางกลั้นหัวเราะ แม้ภาพเบื้องหน้าจะดูช้าและโลกเริ่มหมุนแต่เขายังรับรู้อยู่ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง สถานการณ์ตรงหน้าเป็นแบบไหน “มึงฆ่ากูได้ แต่อย่าทำอะไรน้องกู!” เสียงแหบพร่าดังขึ้นอย่างอ่อนแรง น้ำเหนือเหนื่อยล้าเต็มทีจากการหลบหนีการไล่ล่ามาหลายวัน อดหลับอดนอนเพื่อจะกลับมาพาน้องชายหนีไปยังที่ปลอดภัย ขอแค่เพียงสายธารและเขาอดทนกับสถานการณ์นี้อีกเพียงนิดเดียว ถ่วงเวลาให้ใครบางคนตามมาช่วยเหลือเพียงเท่านั้นเอง น้ำเหนือรู้ว่าเพื่อนเขาต้องมา คนอย่างเสือเป็นที่พึ่งสุดท้ายได้เสมอ “งั้นแสดงว่าน้องมึงก็รู้สิว่าชิปอยู่ไหน?”เกิดความเงียบอีกครั้ง แต่เพียงไม่กี่วินาทีน้ำเหนือก็หาคำตอบได้ “น้องกูไม่รู้เรื่อง กูส่งชิปมึงให้ไอ้เสือแล้ว อยากเอาคืนก็ไปเอากับมันโน่น ถ้าพวกมึงโค่นพี่สิงห์ได้น่ะนะ คิดจะเอาของจากน้องชายพี่สิงห์ไปน่ะมึงต้องเก่งกว่านี้เยอะ แค่นี้กระจอกไป” เสียงกัดฟันกรอดของคนที่เหมือนจะเป็นหัวหน้าเหล่าชายฉกรรจ์ดังชัดพอๆ กับความสงสัยของสายธารกับชื่อคนสองคน สิงห์กับเสือ เขาคือใคร? ฟังดูเหมือน จะเป็นพี่น้องกัน แต่คนที่น้ำเหนือกำลังจะไปหาชื่อเสือ คงจะเป็นคนน้องสิท่า ปัง!! กระสุนนัดหนึ่งยิงเข้าที่ลำตัวของน้ำเหนืออย่างแม่นยำ ร่างหนาล้มตึงไปกับพื้น พาความตกใจให้น้องชายจนสายธารหวีดร้องสุดเสียง เลือดจำนวนมากไหลทะลักออกมาจากช่องท้องบริเวณที่ลูกกระสุนฝังอยู่ เขารีบกระโจนเข้าไปพี่ชายทว่าก็โดนมือหนึ่งกระชากกลับมาที่เดิม “คนกระจอกน่ะคือมึง ไอ้เหนือ! เลือกนายผิดก็แบบนี้ ไอ้เสือก็แค่หมาขี้กลัวตัวหนึ่งไม่เห็นจะน่ากลัวอะไร ทุกวันนี้ถ้าไม่มีพี่มันคอยคุ้มกะลาหัวก็คงตายห่าไปนานแล้ว” “อย่างน้อยมันก็ไม่เคยหักหลังใคร! มันช่วยเหลือพวกมึงมามากแค่ไหน มึง...อึก ลืมเหรอ ถ้าเป็นเมื่อก่อน...พวกมึงมีหรือจะกล้าพูดถึง อึก ... มันแบบนี้” ต้นประโยคยังพอมีแรงตะโกนเดือดดาล แต่เพราะมีฝ่าเท้าหนึ่งย่ำลงมากดแผลที่เพิ่งโดนยิงเอาไว้ ความเจ็บแล่นพล่านให้เขาต้องแผ่วเสียงลง เขาหันมองน้อง ชายที่กำลังนั่งตัวสั่น สายธารจ้องมองพี่ชายตลอดเวลา เขากลัว กลัวพี่ชายจะเป็นอะไร น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาเงียบๆ แต่นั่นก็พารอยยิ้มมาให้น้ำเหนือได้ น้องชายเขาคนนี้ไม่เคยอ้อนวอนขอร้องใคร เข้มแข็งมากพอที่จะเผชิญหน้ากับเรื่องราวหลัง จากนี้ได้แน่ อีกนิดเดียว เขายื้อเวลาอีกนิดเดียวเท่านั้นเสือก็คงมา “เลวจริงๆ พวกมึงมันเลว!” สายธารทนเห็นภาพพี่ชายเปลือยเปล่าและร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลและเลือดต่อไปไม่ไหวแล้ว ตัวเขายังขาวสะอาดอยู่ มีแผลจากการกระแทกตอนรถเสียหลักบ้างแต่ร่องรอยน้อยกว่าน้ำเหนือมาก ฉะนั้นมาเถอะ มาทำเขา เขายังเหลือพื้นที่บนตัวถมถืดให้ทุบตี อย่าทำอะไรพี่ชายเขาอีกเลย คนเป็นน้องทนดูไม่ไหวจริงๆ “ขี้ขโมยอย่างพี่มึงสิเลวกว่า มึงไม่รู้แน่เหรอว่าชิปอยู่ไหน? ถ้าไม่บอกดีๆ พวกกูคงไม่ปล่อยมึงไว้ นายแบบอย่างมึงมาตายศพไม่สวยแบบนี้มันน่าอนาถใจจริงๆ” “งั้นอย่ายิงผมเลยครับ ผมกลัวศพไม่สวย สู้พวกพี่สุดหล่อทั้งหลายเรียงคิวกันมารุมโทรมผมจะดียิ่งกว่า ก่อนตายก็ขอให้ได้แตะขอบสวรรค์สักสิบรอบยี่สิบรอบก่อนเถอะ มาสิครับ เข้ามาๆ” นิสัยกวนประสาทแบบนี้ของสายธารช่างเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเขาไปแล้ว เขาสามารถยั่วโมโหคนด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแบบนี้ได้เป็นอย่างดี ครั้งนี้เสนอคำเชิญชวนสุดสยิวมอบให้อีกฝ่าย ก่อนเอี้ยวกายหันบั้นท้ายเป็นการเตรียมพร้อมอีกต่างหาก ท่าทางยั่วยวนเสียจนมือที่เคยขยำผมเขาอ่อนแรงและผละออกไป “เอาไงดีลูกพี่ กวนตีนแบบนี้น่าจะสนองให้สักหน่อย” “มัวเล่นสนุกอะไรกันอยู่พวกมึง ถ้าวันนี้ไม่ได้ชิปกลับไปเจ้านายคงไม่เอาเราไว้แน่” คนที่เป็นหัวหน้าควบคุมคน คงไม่อ่อนไหวกับคำพูดยั่วยุของเด็กอายุยี่สิบกว่าแบบนี้แน่ เขายืนมองสถานการณ์อย่างใช้ความคิด พยายามไล่เลียงเหตุการณ์ว่าน้ำเหนือติดต่อใครบ้าง พอจะมีใครที่เป็นตัวกลางนำชิปไปให้เสืออีก คิดไปคิดมาก็ไม่มี เขาไล่ล่าน้ำเหนืออย่างรัดกุม มั่นใจเหลือเกินว่าชิปยังไม่ถึงมือเสืออย่างที่ น้ำเหนือกล่าวอ้าง ทว่าขณะกำลังใช้สมาธิคิดอยู่นั้น เสียงเล็กก็ดังขึ้นอีกระลอก “เร็วเข้าสิพี่ๆ มามะ อย่าให้เสียเวลาเลย” คำพูดไร้สาระของสายธารที่ดูเหมือนพูดแบบไม่ใส่ใจ ตั้งใจกวนประสาทอีกฝ่าย แต่มันกลับได้ผลตามแบบที่สายธารคิด คนเหล่านี้ไม่มีใครลงมือกับพี่ชายเขาต่ออีกสักคน น้ำเหนือนอนนิ่งมองสถานการณ์พลางอมยิ้มตลอดเวลา หากตัวเองไม่เจ็บปางตาย ป่านนี้คงนั่งหัวเราะกับท่าทางของสายธารจนตัวงอ เด็กอะไรกวนประสาทเก่งจริง ดูสิ ไอ้พวกเวรนี่พากันมองก้นกลมๆ ขาวๆ นั่นไม่วางตาเลยสักคน ปัง! ปัง! เสียงกระสุนสองนัดดังผ่านอากาศมาแว่วๆ พาให้ทุกคนหมอบลงและมองไปทั่วทิศหาต้นตอของเสียง ก่อนรถหลายคันจะแล่นมาจอดล้อมเอาไว้หมด คนกลุ่มใหญ่กว่าเข้ามาจู่โจมทันที สายธารและน้ำเหนือถูกคนกลุ่มเดิมคว้าเอาไว้เป็นตัวประกัน กระชากลากถูกไปกับพื้นหญ้า ดินและหินบาดแข้งขาจนเลือดไหล สายธารหูอื้อจนไม่ได้ยินเสียง เขาฝืนแรงหันมองน้ำเหนือ พี่ชายเขาดูจะหมดสติไปแล้ว เขาถูกลากไกลออกมาเรื่อยๆ น้ำเหนือถูกลากไปอีกทาง มีคนหลายคนแบกขึ้นรถและขับออกไป “พี่เหนือ!!!!” เขาตะโกนชื่อพี่ชายสุดเสียงแม้หูอื้อจนไม่ได้ยินเสียงตัวเองด้วยซ้ำ ใครจะเอาพี่เขาไปไหน เขาไม่ยอม! สายธารฝืนแรงสะบัดกายเปลือยเปล่าออกจากชายสองคนที่หิ้วแขนเขาอยู่ สองเท้าออกแรงวิ่งตามรถคันนั้นไป ทว่าไม่กี่ก้าวก็โดนรวบตัวกลับมา รู้สึกว่าเขาจะโดนทุบจากด้านหลังรุนแรงจากอะไรสักอย่าง สายธารเงยหน้ามองคนแปลกหน้าที่เมื่อครู่ยืนล้อมทำร้ายพี่ชายเขา จำได้ดีว่าหนึ่งในสองคนนี้คือคนที่กระทืบน้ำเหนือ เขาสบถด่าคำหยาบไปหลายคำ ร่างกายโดนลากไปกับพื้นถนนร้อนฉ่า ดูเหมือนว่าเขากำลังจะโดนพาขึ้นรถอีกเช่นกัน แต่เป็นรถคันที่ขับตามมาจากบ้านจนเกิดเหตุ ไม่ใช่รถตู้หรูหราหลายคันที่ตามมาสมทบทีหลังที่นำพี่ชายเขาไป ซึ่งสายธารไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ใครพวกดีพวกร้าย รู้แค่ว่าทุกคนคือคนแปลกหน้าสำหรับเขา และเขาไม่ยอมไปไหนกับใครทั้งนั้น อั่ก อั่ก! เพราะความดื้อดึงของเขาที่ไม่หยุดยื้อขืนร่างกายไม่ยอมขึ้นรถ สะบัดตัวและวิ่งหนีออกมาหลายครั้ง แต่ไปไหนไม่กี่ก้าวก็โดนลากกลับมาตบ ตี ทุบ จนรู้สึกเจ็บอ่วมไปทั่ว หูที่อื้อก็ฟังไม่รู้เรื่องว่าคนพวกนี้ด่าว่าอะไรเขาบ้าง เดาจากสีหน้าก็คงจะเป็นคำหยาบไม่ต่างจากที่สายธารเองก็ด่าออกไป เขากวาดตามองคนกลุ่มใหญ่กว่าได้รับชัยชนะอยู่ไกลๆ หลายคนที่ทำร้ายเขาอยู่ในสภาพดูไม่จืด ถูกนำขึ้นรถไปอีกเช่นกัน จู่ๆ สายตาพลันเห็นใครบางคนปรากฏขึ้นจากทางด้านข้าง ท่าทางตรงดิ่งมาหาสายธารพร้อมกับลูกน้องเดินตามหลังมาอีกห้าคน ทันทีที่คนกลุ่มนี้เดินเข้ามา คนสองคนที่เกาะกุมเขาก็ตัวสั่นพากันผลักเขาทิ้งทว่าร่างของเขากลับไม่ร่วงลงสู่พื้นแต่ล้มลงอยู่ในอ้อมแขนของคนที่เพิ่งปรากฏตัว สายธารสะท้านเฮือก กลัวตัวเองถูกคนอีกกลุ่มจับไป ซึ่งอาจเป็นคนไม่ดีก็ได้ แต่เมื่อเขาพยายามขัดขืนให้หลุดออกจากอ้อมกอดเท่าไหร่ ดูเหมือนคนตัวใหญ่จะยิ่งกอดเขาแน่นมากเท่านั้น สติกำลังจะดับวูบลง ภาพทุกอย่างดูช้ากว่าเดิม หูที่ดับได้ยินเพียงเสียงอื้ออึงเสมอต้นเสมอปลาย จับใจความเสียงอะไรไม่ได้เลย เขาเห็นคนสองคนที่ทำร้ายและพยายามพาเขาขึ้นรถถูกยิงเข้าที่หน้าอกข้างซ้ายทั้งสองคน ก่อนร่างจะล้มลงกับพื้นพร้อมลมหายใจสุดท้าย สายธารเงยหน้ามองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาของใครบางคนที่เริ่มเลือนรางลงทุกขณะอย่างชั่งใจ คนกลุ่มนี้คือใครกัน เข้ามากำจัดคนเลวพวกนั้นได้หมดทุกคนเพียงแค่เวลาไม่กี่นาที หากไม่ใช่ฝ่ายคนดี ก็คงเป็นฝ่ายที่เลวกว่า สายตาร่างสูงกดมองมายังเขา แววตาทั้งอ่อนโยน จริงใจ แต่แฝงความดุดันเอาไว้ นี่คงเป็นสายตาคู่สุดท้ายที่สายธารจะได้เห็นก่อนสติที่เหลือน้อยนิดจะมืดดับลงจริงๆ

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

The Night with the Beast ราตรีอสูร

read
1K
bc

マイBLノーベル เขียนนิยายให้กลายเป็นรัก

read
1K
bc

ทาสเรือนพระยา

read
1K
bc

Change you!!! เปลี่ยนจากนายให้กลายเป็นสาว

read
1.8K
bc

Spicy Short Story Set 3 รวมเรื่องสั้นเผ็ดซี้ด ชุดที่ 3

read
1K
bc

เริ่มแรกจากงานวิวาห์

read
2.7K
bc

My Doctor อกเคยหักเพราะรักหมอ

read
1K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook