เด็กข้างบ้าน (ลูกหนูขี้กลัว)

รามิน ลูกชายคนโตของริคคาร์โด้ (อดีตมาเฟียอิตาลี) มีอายุครบสิบสองปีในวันนี้ นิสัยเลือดร้อนเหมือนพ่อเริ่มแสดงออกมาให้ทุกคนได้ประจักษ์ "ปล่อยน้อง!" รามินยืนจังก้าขวางทางกลุ่มเด็กที่เกาะกลุ่มเล่นใกล้กับค่ายมวยไวยวิโรจน์ ซึ่งเป็นบ้านของขนมผิงลูกสาวคนเล็กของโดนัทกับเจค นาวาอากาศเอกรามิน จิโอซ่านเน่ (รามิน)  ทหารอากาศของกองทัพสหรัฐ ประจำการอยู่บนเรือรบในคาบสมุทรเกาหลี ขนมผิง ยัยเด็กตัวกระเปี๊ยกเหมือนลูกหนูขี้กลัว กำลังยืนตัวสั่นปล่อยให้เจ๊ใหญ่ในกลุ่มดึงผมเปีย พี่สาวคนโตของขนมผิงกับพี่ชายยังไม่กลับมาจากโรงเรียน ทำให้ขนมผิงถูกรังแกเป็นประจำเพราะรูปร่างเล็กกระทัดรัดที่สุดในกลุ่ม หนูน้อยมีหน้าตาเหมือนลูกหนูตัวเล็กที่หวาดกลัวขี้ตื่นตลอดเวลา ขนมผิงมักจะกอดตุ๊กตาเพนกวินเน่าๆเอาไว้ในอ้อมกอด ดวงตากลมโตทอแสงมีความสุขมองไปที่กลุ่มเด็กที่กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน หลายต่อหลายครั้งที่เด็กๆไม่อยากให้ขนมผิงเล่นด้วยอาจเป็นเพราะรูปร่างที่เล็กกระจิ๋วเหมือนเด็กขาดสารอาหาร หรืออาจจะเป็นเพราะขนมผิงไม่ค่อยพูดส่วนใหญ่จะยิ้มรับแล้วทำตามคำสั่งของแตงโม ไม่ว่าจะถูกแกล้งสักกี่ครั้ง ถูกตวาดสักกี่หน แต่ขนมผิงก็ไม่เคยจำ หนูน้อยจะมองด้วยสายตาเซื่องเหมือนลูกแมว ยิ้มอ่อนเยาว์ไร้เดียงสาปรากฏขึ้นทุกครั้งที่เห็นเด็กคนอื่นหัวเราะมีความสุข ต่างจากพี่สาวกับพี่ชายที่ได้นิสัยห้าวมาจากแม่โดนัท พี่ทั้งสองคนจะคอยคุ้มครองน้องสาวคนเล็กเสมอ เฉกเช่นเดียวกับรามิน "ยัยหมูอ้วนปล่อยผมเปียของขนมผิง" รามินเค้นเสียงแข็ง กำมือเป็นหมัดข้างตัว ถึงตัวจะเล็กกว่าเจ๊ขาใหญ่ในกลุ่มแต่ใช่ว่าจะกลัว รามินตามแม่ดรีมมาที่บ้านเพื่อมาเยี่ยมยายที่กำลังป่วย เสียงร้องไห้เหมือนลูกแมวของขนมผิงแม้รามินจะยู่ไกลหลายร้อยเมตรก็ยังได้ยิน แม่ดรีมกับโดนัทแม่ของขนมผิงเป็นเพื่อนรักกัน บ้านยายกับค่ายมวยของขนมผิงอยู่ติดกัน ความผูกพันและเรื่องราวความรักเกิดขึ้นในช่วงเวลาเดียวกันทำให้ทั้งสองครอบครัวสนิทสนมกันมาก "รามิน ไอ้ลูกคนรวย! อย่ามายุ่งเรื่องผู้หญิง ขนมผิงนั่งลงถ้าอยากจะเล่นด้วยกัน" แตงโมเป็นเจ้าแม่ของเล่น อายุสิบสองเท่ากับรามินแต่ตัวใหญ่อ้วนเกินวัย ของเล่นจำนวนมากแตงโมจะขนมาจากบ้าน แล้วนำมากองไว้ใต้ต้นมะม่วงทุกวันหยุดเสาร์อาทิตย์เพื่อเรียกเด็กๆในระแวกเดียวกันให้มาจับกลุ่มเล่น โดยมีแตงโมเป็นหัวโจก "ขนมผิงมาหาพี่ ไม่ต้องเล่นกับยัยหมูอ้วนขี้รังแก" รามินแค่นเสียงดูถูกขึ้นจมูกได้สมกับความเป็นลูกผู้ดี "ไอ้รามิน!" แตงโมหยิบปืนฉีดน้ำขึ้นมาแล้วฉีดเข้าใส่ขนมผิง รามินเป็นผู้ชายถ้าสู้อาจจะแพ้ แต่ถ้าแกล้งขนมผิงรามินจะดิ้นพล่านเหมือนถูกรังแกเสียเอง "อื้ออ.. อย่า เปียกเสื้อผ้า" หนูน้อยตัวกระเปี๊ยกมีหรือจะสู้เด็กทั้งกลุ่ม ทันทีที่ลูกพี่ฉีดน้ำใส่ ลูกน้องก็พลอยเห็นดีเห็นงามไปด้วย หยิบปืนฉีดน้ำระดมฉีดใส่ขนมผิงไม่ยั้ง "ยัยหมูอ้วน! หยุดรังแกขนมผิง" "ไม่หยุด แฮ่! .. ไอ้ลูกคนรวย" แตงโมแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ "ถ้าไม่หยุด จะโดนชกปาก" รามินเค้นเสียงท่าทางเหมือนพ่อที่เคยเป็นมาเฟียทุกกระเบียดนิ้ว "ไอ้รามิน ไอ้นักเลงหัวไม้! อย่าเข้ามา กรี๊ดดดดดด!" แตงโมแหกปากร้องกรี๊ดทิ้งปืนฉีดน้ำ วิ่งหนี ...ปึ๊ก... รามินเตะกระบอกปืนฉีดน้ำลอยละลิ่วตามหลังแตงโมด้วยความสะใจ "กรี๊ดดดดดด!" ลูกน้องแตกกระเจิง วิ่งตามลูกพี่ขาใหญ่ป่าราบ --------------☆°•°•☆°•°•☆-------------- ? ณ บ้านของยายรามิน "ขมมผิงมานั่งตรงนี้ซิจ๊ะ" ดรีมส่งยิ้มอ่อนโยนให้หนูน้อยที่กำลังยืนหลบอยู่หลังเก้าอี้หลังจากดรีมค้นหาเสื้อผ้าตัวเล็กที่สุดของรามินมาให้สวมแทนเสื้อผ้าเปียกชุ่ม "...." ขนมผิงหันซ้ายหันขวามองหารามิน ก่อนจะวิ่งจู๊ดเข้ามานั่งบนตักของดรีม ละอองดาว ลุยซ์ลอนโซ่ (ขนมผิง) _นักกายภาพบำบัด "น้าจะแกะผมเปียออกแล้วเป่าให้แห้ง วันนี้แม่โดนัทกับพ่อเจคไปไหนจ๊ะ?" "แม่ไม่ค่อยสบาย พ่อเจคไปค่ายมวยที่อยุธยา" หนูน้อยบอกเสียงเบา นั่งนิ่งปล่อยให้ดรีมแกะผมเปียเปียกชื้น "แม่โดนัทเป็นอะไร?" ดรีมขมวดคิ้ว โดนัทแข็งแรงเกินหญิงไม่เคยป่วยไม่เคยเจ็บ "แม่ท้องเสีย แม่กินปูหลนที่พ่อทำ" "อือออ.. คงกินเยอะละซิ" ดรีมพูดยิ้มๆ รู้ดีว่าโดนัทหลงเสน่ห์ฝีมือการทำอาหารของเจคชนิดที่เอาสเต๊กมาแลกก็ไม่ยอม มีเท่าไหร่โดนัทกินเรียบไม่มีเหลือ "จ๊ะ" ขนมผิงบอก ก่อนจะหลุบตาลงต่ำ ซุกตัวเข้าหาดรีมเมื่อเห็นรามินก้าวเข้ามาในห้องรับแขก "มาแล้วเหรอพ่อนักเลงหัวไม้" ดรีมแกล้งเอ็ดลูกชาย รู้ว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่เด็กๆจะเล่นแล้วทะเลาะกัน แต่รามินเป็นผู้ชาย ไม่ควรเข้าไปยุ่งกับเด็กผู้หญิง ลูกชายของดรีมตั้งใจเอาตัวเข้าไปหาเรื่องเพราะทนไม่ได้ที่เห็นขนมผิงถูกรังแก จริงๆแล้วพี่สาวกับพี่ชายของขนมผิงจะคอยจัดการกับแตงโมถ้าเห็นน้องสาวถูกแกล้ง แต่ถ้าวันไหนสองพี่น้องไปโรงเรียน ขนมผิงจะแอบโดนัทออกมายืนดูเด็กๆเล่นเป็นประจำทั้งๆที่รู้ตัวว่าจะต้องโดนรังแก.. "...." รามินหันหน้าหนี เห็นยัยตัวกระเปี๊ยกแล้วโมโห "พ่อไปเคลีย์รอบที่สองแล้วรู้มั๊ย?" ดรีมบอกลูกชาย พ่อริคต้องไปพบผู้ปกครองของแตงโมเป็นครั้งที่สอง ครั้งแรกรามินช่วยขนมผิงด้วยการเตะของเล่นของแตงโมแตกกระจาย แตงโมร้องไห้จ้าวิ่งกลับบ้านไปฟ้องพ่อแม่ ซึ่งพ่อริคต้องตามไปขอโทษพร้อมกับจ่ายค่าทำขวัญไปหลายหมื่น "ผมไม่ชอบที่ยัยหมูอ้วนรังแกยัยลูกหนู" "ดูเรียกน้องซิ ไม่น่ารักเลย ขนมผิงไม่โกรธพี่รามินใช่มั๊ย?" "...." หลบตา ไม่ตอบ "น่ารักจัง ตัวเล็กนิดเดียว ผิวขาวจั๊วะเลย" ดรีมยิ้มเอ็นดู ลูกสาวคนเล็กของโดนัทคนนี้ป่วยกระเสาะกระแสะตั้งแต่แรกเกิด ทำให้ร่างเล็กบอบบางน่าทะนุถนอน ขนมผิงเป็นเด็กพูดน้อยเรียบร้อย ไม่เหมือนลูกสาวของดรีมที่เอาแต่ใจ ดื้อรั้นพอๆกับรามินและรามันต์ "น้ามีขนมเยอะเลย ขนมผิงนั่งรอตรงนี้กับพี่รามินนะจ๊ะ เดี๋ยวน้าไปเอามาให้" "...." ก้มหน้า ดึงเสื้อของดรีมเอาไว้ ไม่ยอมให้ไป "กลัวอะไรจ๊ะ พี่รามินไม่กัดหรอก" ดรีมหันมาส่งสายตาปรามๆ ให้ลูกชาย รู้ดีว่ารามินชอบทำเสียงแข็งใส่ขนมผิง.. --------------☆°•°•☆°•°•☆--------------