ไร่ร้อน เรือนโยก

..อู๊ด อู๊ด.. ..อู๊ด อู๊ด.. "พ่อเห็นแตงกวามั๊ย?” ขุนก้าวเข้ามาหาผู้เป็นพ่อที่กำลังฉีดน้ำล้างคอกหมูอยู่ในบริเวณสวนด้านหลังของตัวบ้าน.. บ้านสองชั้นครึ่งปูนครึ่งไม้ ใต้ถุนสูง ปลูกอยู่ภายในอาณาเขตของไร่เหมราชย์.. ชายหนุ่มผิวสีเข้ม กล้ามเป็นมัดขยับเสื้อยืดสีเทาที่กำลังเหนียวหนึบชุ่มไปด้วยเหงื่อออกจากแผ่นหลังกำยำ แล้วเอ่ยปากถามหาแตงกวา ลูกพี่ลูกน้อง.. "แตงกวา! ก็เห็นวิ่งไล่จับลูกหมูอยู่เมื่อกี้.. นั่นงัย! ไอ้ลูกหมูตัวเล็กมันหายไป..” พ่อหันซ้ายหันขวา เมื่อกี้เห็นหลังไวๆอยู่แถวนี้ หายไปไหนซะแล้ว.. ก่อนจะถึงบางอ้อ เมื่อมองไปที่คอกแม่หมูที่เพิ่งออกลูกได้ไม่นาน.. "ไล่จับลูกหมู! เมื่อไหร่จะโตซักที!” ขุนบ่นพึมพำ หงุดหงิดกับอากาศร้อนอบอ้าว และเด็กสาวที่ชอบหายไปเที่ยวซน.. วันๆหาตัวแทบไม่เจอ วันนี้ตั้งใจจะพาเข้าไปในไร่ด้วย.. "ยัยแตงกวาโตแล้ว แต่ชอบทำตัวเป็นเด็ก นมตั้งเต้าซะขนาดนั้น.. มันยังจะวิ่งโทงๆ.. ยกทรงก็ไม่ใส่!” แม่ของขุน เดินเข้ามาใต้หลังคาสังกะสี พร้อมกับผักสดเหลือๆ ที่ไปขอซื้อมาจากแม่ค้าในตลาด.. ปากก็ค่อนขอดบ่นไปด้วย "แม่ละก็.. ผมไปก่อนนะครับ ต้องเข้าไปคุมคนงานตัดไม้สักทอง..วันนี้พ่อเลี้ยงมีแขก” ขุนส่ายหัวระอาให้กับความไม่รู้ประสาของเด็กสาว.. ก่อนจะเดินไปที่รถโฟวิลสี่ประตูสำหรับขับเข้าไปทำงานในไร่.. "แขกสาวๆอีกละซิ แม่เห็นเปลี่ยนทุกวัน” พูดไปอมยิ้มไป.. ถ้าวันไหนที่พ่อเลี้ยงพาแขกสาวๆมาที่บ้าน วันนั้นเป็นได้สบายเกือบทั้งวัน.. อาหารไม่ต้องเตรียม พ่อเลี้ยงจะขลุกอยู่ในห้องนอนยันเย็น หรือไม่ก็ยันสว่าง.. "ขุนตอนเย็นอย่าลืม! ไปซื้อเสื้อตัวใหม่ให้ไอ้แตงกวามันด้วยนะ.. ตัวเก่าทั้งซีด ทั้งคับ" พ่อพูดขึ้นบ้าง ก่อนจะหันกลับไปฉีดน้ำใส่หมูตัวอ้วนๆ ในคอกต่อ.. แตงกวาเป็นเหมือนลูกในไส้ รักและเลี้ยงดูกันมาตั้งแต่เด็ก.. "ครับพ่อ ถ้าผมไม่ลืม" ขุนตะโกนออกมาจากรถ ก่อนจะขับออกไป.. ------------------------------------##-◇-##----------------------------------- "เจ้าตัวกลม มานี่เดี่ยวนี้! แตงกวาบอกให้มานี่!" เสียงหวานๆใสๆดังขึ้นหลังแนวต้นโมกสีขาวที่ปลูกไว้เป็นรั้วรอบเรือนใหญ่ของพ่อเลี้ยงเหมราชย์ (แตงกวา น้องสาวสุดหวงของขุน_ สาวน้อยมีใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตากลมโต ผิวขาวผ่อง รูปร่างเล็กอวบอิ่มถูกซุกซ่อนเอาไว้ภายใต้เสื้อผ้าหลวมโพรก สกปรกมอมแมม) .. อู๊ด.. อู๊ด .. กระดิกหางขดๆ .. หันหัวไปมา ใช้จมูกดุนโคนต้นโมกเสียงดังฟืดฟาด "บังตอ!.. มาให้จับซะดีๆ แตงกวาจะคล้องด้วยเชือกแล้วพาไปไหนต่อไหนด้วย" หน้าตามอมแมม โผล่ออกมาจากกอต้นเข็มด้านข้าง.. ผมดกยาวยุ่งๆ ถูกรวบเป็นหางม้าสูง.. ดวงตากลมโตสุกสกาวรับกับริมฝีปากบนบางๆ แต่ริมฝีปากล่างกลับอวบอิ่ม เต็มตึง.. เสื้อยืดตัวโคร่งสีขาวไหล่ย้วยห้อยตกลงมาอย่างน่าหวาดเสียว กางเกงยีนส์สีเข้มขาสั้นจุ๊ดจู๋ สกปรกเขรอะไปด้วยฝุ่นและดิน.. .. อู๊ด อู๊ด .. "บังตอ! อย่าหนี!" สาวน้อยค่อยๆย่องออกจากพุ่มไม้ ในมือถือเชือกขดเล็กๆ ที่ทำเป็นบ่วงเงื่อนพิรอด ตามที่เรียนเนตรนารีมา.. วิชากำลังร้อน อยากลองของมานาน ตั้งใจจะใช้บ่วงคล้องคอเจ้าลูกหมูตัวอ้วนที่สาวน้อยแอบหลบพ่อ แล้วปล่อยให้เจ้าตัวกลมออกมาเพ่นพ่านนอกคอกตั้งแต่เมื่อเช้า.. .. อู๊ด อู๊ด .. ...บรื๊นนนน... "บัง! ..ตะ.. โอะ.. นั่นมัน.. รถพ่อเลี้ยง!" ตาโตเท่าไข่ห่าน รีบพุ่งตัวเข้าไปหมอบหลังกอต้นเข็ม .. อู๊ด อู๊ด .. หูกระดิก หน้าเชิด.. เดินยักย้ายส่ายตูดขาวๆ ไปตามแนวคันดิน "จุ๊.. จุ๊.. บังตอ อย่าเสียงดัง!.. เดี๋ยวแตงกวาจะถูกพ่อเลี้ยงตี" สาวน้อยยกมือขึ้นจุ๊ปากเบาๆ.. แต่ตาแป๋ว จ้องเขม็งไปที่ร่างสูงใหญ่ที่กำลังก้าวลงจากรถแลนด์โรเวอร์สีดำเงาวับ.. ไม่เคยถูกพ่อเลี้ยงตี แต่เคยได้ยินคนงานพูดเกี่ยวกับความดุและความโหดของพ่อเลี้ยง.. ยิ่งเป็นเด็กสาวๆด้วยแล้ว ถูกพ่อเลี้ยงจับกินตับทุกราย.. "บังตอ! หลบ!.. พ่อเลี้ยงมาทางนี้แล้ว" มุดหน้าลงกับต้นหญ้า เหลือแค่ลูกตาวาวๆแอบส่อง.. ทำยังกับเป็นสายลับต่างดาว คุยกับลูกหมูรู้เรื่อง .. อู๊ด อู๊ด.. "เฮ้ยย!.. อย่า!" แตงกวากระซิบกระซาบ ขยับขาดิ้นหนีจมูกหมูเย็นๆ ที่กำลังถูไถอยู่ที่ข้อเท้า ... แผ๊ละ ... "ยี้!..เหม็น!" สาวน้อยหน้าเบ้ ยกมือขึ้นปิดจมูกปิดปาก.. ขี้ก้อนกลมๆ เปียกๆ แฉะๆ ถูกลูกหมูปล่อยออกมา ตกห่างจากลำขาเรียวไปไม่ถึงสิบเซ็นต์.. "เสียงอะไรวะ!? ใครอยู่ตรงนั้น?" เสียงห้วนจัดดังขึ้น พร้อมกับขายาวๆหยุดกึก..ชะงักอยู่หน้าบันไดทางขึ้น.. พ่อเลี้ยงเหมราชย์กราดสายตาดุๆ เข้มๆ มองออกไปรอบบริเวณ.. (พ่อเลี้ยงเหม_­­เจ้าของไร่เหมราชย์และเป็นผู้ทรงอิทธิพลที่สุดทางภาคเหนือ ใบหน้าคล้ามเข้มไรเคราเขียวครึ้ม รูปร่างสูงใหญ่ ผิวสีแทนกล้ามเป็นลอน) "ไอ้แห้ว! ไอ้แห้ว!” พ่อเลี้ยงเหมหันกลับไปตะโกนเรียกหาลูกน้องจอมกระล่อนที่มีหน้าที่เฝ้าบ้าน แต่ตอนนี้ไม่รู้ไปมุดหัวอยู่ที่ไหน.. "คร้าบบ.. พ่อเลี้ยง” แห้วหน้าตื่น วิ่งฝุ่นตลบมาหา "มึงไปดูซิว่าใครอยู่ตรงนั้น? แล้วอย่าให้ใครขึ้นไปรบกวนข้างบน ฉันจะคุยเรื่องสัมปทานไม้สักทองกับคุณทอปัดในห้อง.." คิ้วเข้มๆยังขมวดมุ่น สายตายังมองหาสิ่งผิดปกติไปรอบๆบริเวณ.. "คุยในห้อง!.. ครับ ในห้อง.. แฮะๆ .." แห้วหันไปมองหญิงสาวที่กำลังยืนเอานมใหญ่ๆพาดอยู่กับต้นแขนกำยำของพ่อเลี้ยงแล้วต้องหน้าแดงซ่านด้วยความอายซะเอง.. ใบหน้าสวยๆกับหุ่นเซ็กซี่ อวบอึ๋มไม่ใช่สิ่งแปลกใหม่สำหรับที่นี่.. แต่ที่อายและต้องหน้าแดงทุกครั้ง ก็เพราะกิจกรรมของสาวๆ ที่มีระหว่างการพูดคุยกับพ่อเลี้ยง มันจะกินเวลายืดยาวล่วงเข้าเย็นย่ำ หรือไม่ก็ตกดึก.. ยันเช้าวันใหม่ก็มีแยะ. ร่างสูงใหญ่ กับสาวสวยหุ่นบอบบาง รูปร่างอรชร แต่นมโคตรใหญ่... เดินคลอเคลีย นัวเนียกันหายขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านทรงไทย ที่ชั้นบนทำจากไม้สักทอง และชั้นล่างทำจากหินอ่อนเนื้อดี.. แห้วเดินไปหยุดอยู่ตรงตำแหน่งที่พ่อเลี้ยงเหม เคยหยุดก่อนหน้า.. แล้วสอดส่ายสายตามองไปที่แนวต้นโมก กับกอดอกเข็มข้างๆ.. "ใครมันจะโง่! กล้าเข้ามาในบ้านของพ่อเลี้ยงวะ? ไม่เห็นจะมี.. หมาสักตัวก็ไม่มี!.. สงสัยพ่อเลี้ยงจะหูแว่วตาฝาด.. ไปเล่นเกมส์ต่อดีกว่า.." แห้วบ่น ก่อนจะยกสมาร์ทโฟนมือสองขึ้นแล้วผุดยิ้มน้อยๆ.. หน้าจอยังค้างเกมส์ปลูกผักเอาไว้.. เพียงเสี้ยววินาที ลับหลังแห้ว..ลูกหมูตัวอ้วนก็เดินดุนหญ้า หางกระดิก พ่น]ล่มเสียงดัง ..ฟืด..ฟาด ออกมาจากกอต้นเข็ม.. ... ตุ๊บบ ... "โอ๊ยยย!! เจ็บ!" แตงกวาร้องคราง คลำก้นที่ตกจ้ำเบ้ากระแทกลงพื้นเต็มๆ.. ด้วยความกลัวปนตกใจ ทำให้อดรีนาลีนของแตงกวาสูบฉีด.. สาวน้อยกระโดดขึ้นต้นไม้ต้นใหญ่ แล้วปีนป่ายเหมือนลิง ก่อนจะหล่นตุ๊บลงไปบนระเบียงชั้นสองของบ้านทรงไทย.. แตงกวาค่อยๆลุกขึ้นยืน แล้วเลื่อนบานกระจก ก้าวผ่านประตูระเบียงเข้าไปในห้อง.. ความอยากรู้อยากเห็นฉายชัดออกมาทางดวงตากลมโต.. "ห้องของใคร? สวยจัง!" เรือนไทยของพ่อเลี้ยงไม่เคยมีโอกาสได้เฉียดใกล้.. แตงกวาถูกพ่อกับแม่ และขุนสั่งห้ามเด็ดขาด ไม่ให้เข้ามาป้วนเปี้ยน หรือเข้ามาสร้างความวุ่นวาย ก่อเรื่องที่นี่.. แต่วันนี้เป็นเพราะเจ้าลูกหมูตัวกลม นามว่า บังตอ.. ที่ทำให้เผลอไผล เดินตามเข้ามา จนถึงตัวบ้านของพ่อเลี้ยงเหม แบบไม่ได้ตั้งใจ.. ​ -----------------------------------##-◇-##------------------------------------