An Apple a day can keep your doctor forever

Shayphan and Gareth's second baby story- Apple ♥️ Grapes' will be posted right after I completed this story. Please bear with the author :) Enjoy, guys!  Pleaseeeeeee don't forget to comment and vote, thank you so much! Prologue MAINIT at maalinsangan ang kapaligiran ngunit hindi iyon alintana ng anim na taong-gulang na si Apple. She just continued to play the sand in the middle of the park. Walang katao-tao ng oras na iyon dahil katirikan ng araw pero sige lang siya sa pagbungkal at pagtatayo ng sand castle. "Apple! Where are you?" biglang naging alerto ang pandama niya ng marinig ang boses ng ate Grapes niya na ahead lang sa kanya ng dalawang taon. Malamang na pauuwiin na naman siya nito m. Kung kailan naman siya nag lalaro ay saka ito dumating para sirain ang oras niya. Napa simangot siya at saka sinamaan ng tinging nag kapatid na hindi naman siya nakikita at panay ang lingon sa paligid ng park. Dagli siyang tumakbo at nagkubli sa likod ng isang malaking puno na nasa bandang kaliwa ng pinag lalaruan niya kani-kanina lang. Alam niyang papauwiin lang siya ng ate niya para mag aral kaya hinahanap siya nito. Ayaw nga niya. She's still enjoying playing alone in the sand, so, bakit siya uuwi? "Apple! I know you're just hiding from me! Magagalit si mommy kapag siya pa ang sumundo sa iyo dito." Hindi pa rin siya natitinag. I can kiss my mom's anger and she will forgive me instantly. Mali ng ipinangtatakot ang kapatid sa kaniya. Patuloy lang siya sa pagtatago. Hanggang sa tila ang ate na din niya ang sumuko sa paghahanap sa kanya at patakbo nitong binalikan ang violet na bike nito na nakaparada sa gate ng park. "Hmmpf! Akala mo huh?" She said while smirking. Pinag patuloy na niya ang ginagawa at saka tinapos na ang huling detalye ng kastilyo niya. Nang matapos ay dinukot niya sa bulsa ng shorts niya ang apat na flag at itinusok iyon sa top ng castle. "Ayan! Finish na." Natutuwang pinagmasdan muna niya ang creation at saka kuntentong tumayo na para umuwi. Pinagpag niya pa ang mga kamay sa suot na shorts para mawala ang mga buhangin na nakadikit duon. Kanina pa tagaktak ang pawis niya dahil sa init ng araw. Ngunit wala ng mas nakaka ligaya sa tuwing makikita niya ang napaka ganda niyang castle. Tila kumikinang at lumiliwanag pa iyo para sa kaniyang paningin. I decided to go home so she can eat some cookies. Ilang ulit muna niyang sinigurado na ayos oang yung sand castle niya bago siya humakbang. Pero hindi pa siya nakakalayo ng may batong nag landing sa kastilyo niya na naging dahilan para gumuho iyon at bumalik ulit sa original form nito. Nanlalaki ang mga mata na hinayon niya ang pinag mulan niyon at saka pinanalisikan ng mata ng makita ang isang batang lalaki na nakaupo sa ilalim ng tree habang nagbabasa. Pero maya-maya ay nawala sa libro ang mga mata nito at napunta sa sinirang castle ko. Gustong sumabog ng batang puso ko sa galit ng makitang nguniti pa ang lalaki na tila nakakatuwa ang paninira nito. Gusto niyang magwala at umiyak ngunit wala ang ate niya para mag tanggol sa kaniya. Pero disidido ang galit sa puso niya para makumpronta ang batang lalaki. Hindi siya matatahimik hangga't hindi nagagantihan ito. Patakbo niya itong nilapitan at saka hinugot mula sa kamay nito ang makapal na libro na binabasa saka itinapon iyon sa kung saan. Nang makita niya ang pagkagulat ng lalaki ay saka niya ito pinanlakihan ng mga mata na tila ba matatakot ito sa isang kagaya lang niya. "W-why have you done?" Maang nitong usal na sinundan pa ng hayon ng tingin ang libro nito na ngayon ay naka higa na sa lupa. "Quits na tayo! At dahil iyan sa pagsira mo sa pinaghirapan kong castle. Akala mo hindi ko nakita na ikaw yung bumato sa ginagawa kong kastilyo? May pa smile-smile ka pa diyan!" Biglang nag-angat ng mukha ang batang lalaki na ikinahinto niya bigla because of his unusual look. Wala pa siyang nakikitang kaedaran niya na may ganito kagandang mukha. Hindi niya tuloy alam kung babae ito o lalaki dahil may kahabaan ang buhok nito na umabot na ata sa balikat. Tila napansin naman nito ang pagkatanga niya at napa-iling na lang at saka tumayo upang kuhaning muli ang lumipad na libro. Ng makabalik na ito sa orihinal na puwesto ay napatanga siyang muli sa lalaki. "A-are you an angel?" Wala sa loob na bulalas niya na ikinamula ng mukha niya bigla dahil sa biglaang pag ngiti nito ng makahulugan sa kanya. Pero sinamaan na naman niya ng tingin ito. "You look like an angel without a wings on your back. Siguro bad ka kaya wala kang wings?" "Crush mo na ba ako kaagad kaya ganyan ang reaksiyon mo sa akin?" Tila aliw na aliw nitong tanong sa akin. "Well, you should not. And by the way, sorry for ruining your castle." Iyon lang ang sinabi nito at saka tila tinatamad na umalis na para siguro umuwi. Pero hanggang sa mawala na ito ay patuloy lang siya sa pagtanaw sa batang lalaki na iyon. Nang makuntento ay patakbo na siyang unuwi sa kanila. Nang mamataan siya ng guard sa gate ay napapalatak na lang ito sa akin. "Naku, maam Apple lagot kayo sa ate mo. Kanina ka pa hinahanap." "Eh, kuya Gardo nasa park lang naman ako." Pag dadahilan ko para pag takpan ang kaba sa dibdib. "Punasok na kayo bago pa kayo maabutan dito ng mommy niyo din. Ang hilig mo talaga mag bilad." Hindi ko na pinansin pa si kuya Gardo dahil sanay na ako dito. Mahilig talaga manita ito. Iyon kasi ang trabaho niya yata. Pag pasok sa loob ng bahay ay tahimik iyon. Pero alam ko kung nasaan ang mga ito kaya dahan-dahan at tahimik akong nag lakad para lagpasan ang kitchen. Ngunit tila kaybilis ng mata ng mga tao duon at nabistuhan agad ako ng ate ko. "Apple!" Grapes is wearing her violet apron and toque. Si mommy naman ay naka kunot noo sa akin habang naka apron din. i can see that they are baking cake. I pout my lips, tumungo at saka kinutkot ang daliri at kuko. "W-why, po?" "Apple, hinanap ka ng ate sa park pero wala ka. Ang paalam mo dun ka lang kanina, hindi ba?" Mommy said in a calm tone. But I know her, she will give me a long lecture once she visit me on my room. "Yes, po. Nasa park po ako, duon sa likod ng malaking tree." "You intentionally hide from me, aren't you?" Kuwestiyonableng tanong ni Grapes. "Mommy, sorry..." Patakbo kong nilapitan ang ina at niyakap ang bewan nito. Agad naman ako nitong sinuklayan sa buhok ganit ang mga daliri nito. "Napaka dungis mo. Maligo ka na sa kuwarto mo. Pero bago ang lahat, say sorry to ate too. Napagod siya kakahanap sa iyo. Iyun pala pinag taguan mo lang siya." Hinarap ko ang kapatid at saka ito niyakap din. "Ate, sorry. I won't do that again. I love you!" "Thank you." Matapos ng paghingi ko ng tawad ay pinilit na akong paakyatin ng ina dahil amoy araw nga ako at didikit daw sa pagkain ang amoy ko. Habang paakyat ay pumasok na naman sa isip ko ang batang nanira ng castle ko. "Angel kaya talaga siya? Mukha siyang angel na hinukog sa earth kasi salbahe siya..."