Nang Gabing Mamulat si Eva (SPG-18)

"BILISAN mo Eva, baka mahuli nila tayo." "Pero, senyorito, 'wag po ninyong suwayin ang mga magulang mo baka magalit sila. Bumalik na po tayo sa mansyon, dahil sobrang lakas po ng ulan baka mapano tayo." "Ako ang bahala, Eva. Bilisan mo ang pagtakbo." Magkahawak-kamay ang isang binatilyo at dalagita habang tumatakbo sa kagubatan. Sa isip ng binatilyo ay kailangan nilang mailigaw ang mga tauhan ng kanyang ama. Dahil pipilitin naman siya nitong sumama papuntang America at doon ipagpatuloy ang pag-aaral. Subalit ayaw niyang iwanan ang dalagitang una niyang minahal. Sa murang edad ay alam niyang may pagtingin siya sa anak ng labandera nila. "Halika roon, senyorito. Magtago tayo sa liblib na iyon." Hinigpitan ng binatilyo ang pagkakahawak sa kamay ng dalagita at pumasok sila sa likod nang malaking bato. "Hubarin mo ang damit mo, Eva. Magkakasakit tayo sa lamig." Naghubad ang dalagita habang pinapanood siya ng binatilyo. "Eva, magyakapan tayo para magkaroon ng init at maibsan ang lamig sa mga katawan natin." "Nakita niyo ba si senyorito?" Tinig ng isa sa mga tauhan ng ama ng binatilyo. "Senyorito Andrie—" "Shhh. 'Wag kang maingay at baka marinig nila tayo," bulong ni Andrie kay Eva. "Tara! Hanapin natin doon sa kabilang gubat at baka roon sila nagpunta." "Tara! Maghiwa-hiwalay tayo para madali natin silang mahanap." Nang marinig ni Andrie ang papaalis na mga tauhan ay bigla niyang tinititigan ang dalagitang kayakap. "Napakaganda mo, Eva. Balang araw pakakasalan kita. Gusto kitang halikan, Eva." "Senyori—" Dahan-dahang hinalikan ng binatilyo ang dalagita. Kahit hindi marunong ay pilit niyang hinahalikan ang dalagita. Hanggang sa unti-unting uminit ang katawan niya at hiniga niya si Eva sa damuhan. Walang kaalam-alam ang dalagita kung ano ang ginagawa ng binatilyo sa kanya. Pero dahil sa 'crush' niya ang anak ng amo nila ay hinayaan niya lang ito. Katulad nang madalas na makita ng binatilyo sa mga site na pinapanood nila ng mga kaibigan niya ay ginagaya niya ang mga galawan ng lalaking character. Dini-dede at nilalamas niya ang maliit na hinaharap at cute na cute na u***g ng dalagita. Unti-unting tumayo at tumigas ang kanyang ari. Dinilaan niya rin ang hinaharap ng dalagita. Nang magsawa ay tinutok niya ang di-kalakihan niyang ari at unti-unting pinasok. "Masakit, senyorito..." daing ng dalagita. Subalit tila walang narinig si Andrie dahil ang sarap ng kanyang nararamdaman. Naglabas-pasok ang kanyang ari sa maliit na hinaharap ng dalagita. Nang may naramdaman siyang kakaiba na para bagang isang paraiso na kung hindi siya makakarating ay mababaliw siya. Kaya mas pinag-igihan pa niya ang pagbayo sa dalagita hanggang sa napapikit at napatingala kasabay ng isang malakas na ungol. "Ahh, Eva! Sobrang sarap!" Hingal na hingal silang dalawa pagkatapos madiskubre ang kakaibang sarap na hindi nila akalain na sa murang edad ay makakamtam nila. "Senyorito Andrie, 'wag kang aalis please… ‘wag mo akong iiwan. Wala na akong kalaro. Wala ng magtatanggol sa akin sa mga nambu-bully sa akin sa school." "Hinding-hindi 'yan mangyayari, Eva. Hindi kita iiwan," tugon naman ni Andrie. Ipinagdikit pa nila ang kanilang palasingsingan bilang pangako sa isa't-isa na walang iwanan. Subalit, paggising ni Eva ay wala na sa kanyang tabi ang binatilyo. Isinuot niya ang bestida at tumakbo siya pabalik ng mansyon. Hinanap niya kaagad si Andrie. "Senyorito Andrei! Senyorito Andrei!" sigaw niya sa bawat sulok ng mansyon. "Eva? bakit mo hinahanap si Senyorito Andrei? umalis na sila, ah?" "Po?" Kumunot ang noo ni Eva at tumingala siya nang marinig niya ang boses sa kaniyang harapan. "Kaninang madaling araw pa at saan ka ba nagpunta? hinahanap ka ng nanay mo kagabi pa." Hindi niya alintana ang pag-aalala ng ina dahil mas nasasaktan siya sa sinabi ng kusinera at katrabaho ng nanay niya. Umalis na raw si Andrei at matatagalan pa ito bago bumalik. Sa murang edad ay nasaktan siya ng sobra-sobra. Dahil nangako sila sa isa't isa na walang iwanan pero ito siya ngayon at iniwang mag-isa. "Sinungaling ka, Andrei! Sabi mo hindi mo ako iiwan! Sinungaling ka! Iniwan mo pa rin ako, napakasinungaling mo!" Humihikbi siya habang yakap ang mga tuhod.