His Beautiful Obsession

Nagising si Arruba na sapo ang kaniyang ulo. Agad niyang inilibot ang paningin at napakunot ang noo. Nanatili siya saglit sa kama bago rumihestro sa kaniya ang lahat.  'f**k!' she cursed.  She tried to get up. Agad niyang napansin na hindi na niya suot ang kaniyang damit. She is now wearing nighties that boiled her anger. How dare them to touched her body!  Tinungo niya kaagad ang pinto ng kinaroroonan niyang silid. She tried to open the door but it was lock. Napa-ungol siya sa sobrang frustration. Hinampas niya rin ang matigas na pinto. Narra iyon kaya nasaktan pati ang kaniyang kamay sa ginawa.  Arruba sighed. She walked back to the bed. She sat on the edge and roamed around her sight. Nakita niya ang isang veranda karugtong ng silid.  She quickly got up. Mabilis siyang nagtungo roon. Nakahinga siya ng maluwag nang masigurong hindi naka-lock ang glass door nito. She opened it and the warm breeze from outside greeted her.  Masaya na sana ang pakiramdam niya ng masamyo ang hangin mula sa paligid ngunit agad napukaw ang kaniyang atensyon sa napakalawak na karagatan na kaniyang natatanaw. Napamura ulit siya sa isip. Saang empyerno ba siya dinala ni Leonard?  She went back to the room and scanned the area. She is hoping to find her clothes and her phone but she found nothing. The room is empty and quite as f**k.  "s**t!"  Hindi na mabilang ng dalaga kung ilang beses na siyang nagmura sa mga nangyayari sa kaniya. She felt at ease but the inevitable fear started to rise in her chest.  She went in front of the door, again. This time, she knocked it more and more that she doesn't care if her hands will get hurt. She has to know where she was and the only thing she could do is to get their attention. Sisiguraduhin niyang mananagot ang walanghiya niyang butler sa ginawa nito sa kaniya. "Leonard! Open the door! You asshole!" she exclaimed.  Paulit-ulit niyang tinawag ang butler at patuloy naman ang kaniyang mga kamay sa pagkalampag sa pinto ngunit naging bingi ang mga ito. Bagay na lalong nagpadagdag sa naghahalong inis at takot sa kaniyang puso.  Arruba felt her chest tightened. This is the only time where she felt a total mess. She can't do anything nor can think straight. Then, a realization hit her.  "Callen!" she screamed. She began shouting his name non-stop. Inilibot din niya ang paningin at naghanap ng camera dahil sa posibilidad na pinapanood siya nito ngunit wala siyang makita.  "f**k you! Callen!" she said restlessly. Itinigil niya ang ginagawa at nahiga na lamang pabalik sa kama.  Arruba wondered why Callen abducted her. Wala naman siyang kasalanan dito. Baliw na marahil si Callen para gawin ang bagay na ito sa kaniya. Napabuntonghininga na lamang siya at pinilit ang sarili na kumalma.  Binalak niyang matulog pero hindi niya magawa. Para bang sinasabi ng utak niya na nasa warzone siya at ang kalaban niya ay si Callen. Na hindi dapat siya magpapatalo dito. Galit siya at mas dito at mas dinagdagan pa nito ang atraso nito sa kaniya dahil sa ginawa. "Schatzi?" Naputol ang anumang iniisip ng dalaga nang marinig niya ang mahinang pagbukas ng pinto at ang pagtawag ni Callen. Kilala na niya kaagad ito dahil sa pabangong gamit nito.  Ikinuyom niya ang kamao at huminga ng malalim. Gusto niyang saktan ang binata ngunit ramdam niya sa sarili ang pagod. Hindi lang sa pisikal kundi maging sa mental. Sa mga nangyayari at sa mga nangyari sa kaniya. "I thought you were calling me," wika nito.  Arruba didn't budge and stayed still, instead. She ignored Callen's presence and closed her eyes. Naisip niya kung may katuturan pa ba ang pakikipagtalo niya dito. Maybe, ignoring him would be better.  Naramdaman niyang lumundo ang kama na kinahihigaan. She instantly opened her eyes when she felt his arms wrapped around her waist. Dejavu! It's the same thing that happened to them that one night from ten years ago. The last night they shared, then Callen left.  "I'm sorry," bulong nito sa kaniyang likuran.  "Why are you hurting me?" mahinang tanong niya dito. "Because, I am here schatzi. Not that imbecile Monterio. I want you to see that," sagot naman nito.  Umiling siya, "Why are you doing this?"  "You are my Queen, schatzi. I wanted to protect you," he whispered.  Napangiti ang dalaga ng mapait. All the unwanted memories came back. From the time Callen left until her pregnancy. And it hurts her until now because she can't accept it.  "You're ten years late, Callen."  @sheinAlthea