Impressions

"Clarisse, please cancel my appointment with Mr. Florendo", a soft voice from her boss over the intercom. She grabbed her planner. Move her eyes over the list of schedules for today and found the meeting schedule with Mr. Florendo at Shangrila at 4PM. Crossed it out and answered back. Put down the intercom and hurriedly picked up the other line. From this point, kabisado na ni Clarisse ang gagawin on a Monday. It is a daily routine to follow. Kahit nakapikit kumbaga eh, alam na niya kung ano ang gagawin. In 4 years time, since her graduation, her first job dito sa MontillanoVentures, ito lang ang alam niyang gawin - ang maging secretary ng CEO. It wasn't a smooth start pero anlaki ng tulong sa kanya ng boss niya. She owe everything to him. Napaisip siya, sabagay until now it is not smooth pa rin. Mahirap eexplain. Basta ang alam lang niya, malaki na ang tulong na nabibigay sa kanya ng boss niya. Mula sa pagiging college provider nito at pati na rin dito sa trabaho niya ngayon. Nagulat nga ang lahat ng ipakilala siyang bagong secretary nung bago pa lang siya dismissing a long time secretary - si Mr. Soriano. Yes, lalaki ang secretary na pinalitan niya. Kasi yun naman talaga ang preferred ni Mr. Montillano. Kasi daw mas efficient. Hindi daw complex. Walang monthly attendance issue. At straightforward. Kaya naman taas ang kilay ng lahat ng bigla siyang pumasok sa eksena. Well, she didn't ask for it. Binigay iyon sa kanya ng kusa. She even refused it at first. Sabi niya hindi siya competent maging secretary especially at newly graduate siya. But, Mr. Montillano insisted. Even asked Mr. Soriano to stay for another month kahit masama ang loob para lang maturuan siya. Sa loob ng isang buwan, hindi siya masyadong kinakausap ni Mr. Soriano. He only provided the basics. And then, siya na lahat ang tumuklas ng mga gagawin. Madaming mali. Madaming palpak. Me mga namissed na mga VIP meetings. Miscommunications. Pero sabi nga nila, matututo ka lang sa mga mistakes na nagawa mo na. And she all proved them wrong in the long run. She keeps learning and asking questions kahit na madalas hindi siya nakakakuha ng sagot. But she's determined.  Wala ng hihigit pa sa kagustuhang maging proud ang tumulong sa kanya nung walang wala siya. Ang maibalik ang pinamalas na kabutihan sa kanya.  She couldn't be where she is kung hindi dahil ke Mr. Montillano. And she vows to herself to give back the trust. So what could wrong? Meron pa rin. Sa buhay nga ng isang tao, meron at merong dumarating na hadlang sa kahit na anong plano. O yun bang makikigulo lang sa mga hanngarin mo. Parte na yun. Kasi nakikisalamuha ka sa iba. Merong inggit. Merong okay sa pakikitungo sa yo pero pagtalikod iba naman pala. Merong totoong mabuti sa yo. Pero lahat naman ng tao merong kanya kanyang pinagdadaanan na hindi naman alam ng lahat. Kaya nga madalas sinasabi natin na wear my shoes and you can't step further. Kasi nga, unique ang bawat isa. Kay Clarisse, kahit na anong kabutihan pinapakita niya sa dalawang anak ni Mr. Montillano - sina Royce and Rej. Ang tingin pa rin sa kanya - user. Manggagamit. Gold digger. Pumatol sa matanda. Other woman. Ang saklap lang! Pero ganun talaga ang buhay. Kaya naman natuto rin siyang lumaban. Hindi naman siya yung basta basta na lang patatalo. Tao rin lang naman siya. Maybe she looks so frail outside with only 5 feet flat height. Hindi mukhang strong ang personality, but over time, she now knows how defend herself and depend on her own skills. Choose the battle you fight, sabi nga nila. And she applies it to her own. Kung ayaw sa kanya, eh di ayaw. Basta siya, gagawin niya ang kaya niya. At dahil cancelled ang meeting at 4 PM, she relaxed herself sa upuan. 1 hour to go before lunch break. Excited siyang buksan ang website ng Fashion Pulis. Kapapasok lang ni Royce, ang panganay,  sa office ng daddy niya. As usual,without even acknowledging her. Dumiretso lang. 'Ano kayang blind item kagabi?' she thought. Yes, she's a typical tsismosa rin. Lalo na at showbiz. She is a local entertainment big fan lalo na ng Jadine. She just enjoys reading comments. Hahaha. From politics to entertainment naman ang laman ng site kaya pamparelax lang. After all, solo rin naman siyang nagbrebreak. Ang dami kasing internet trolls. Ang dami kasing nagmamarunong sa buhay ng may buhay. At maraming grammar nazis. The life of the Philippine artists are of public consumption and a small news about anything is a feast to internet readers. Just as she is about to go to the pantry para kumain ng baon niya, she heard a scream. She was puzzled for a moment. Nakatayo lang. Medyo mabagal ang register ng nangyayari sa isip niya. Some office workers rush to Mr. Montillano's office, bypassing her. Before she could enter the office, inilalabas na si Mr. Montillano ng dalawang officemate nila. "Call an ambulance... No!... Take him to the hospital" sigaw ni Royce. Nataranta na siya. But before pa siya makadial sa emergency hotline, nasa elevator na sila Mr. Montillano staring at her. Mabilis na siyang kumilos. Kinuha ang bag niya at planner sa table. Tumakbo papunta sa elevator but eventually abandoned the idea. Lunch break. Punuan ang elevator. Kaya minabuti niyang mag stairs na lang. Pagbaba niya from 18th floor, ang nadatnan na lang niya sa baba yung isang officemate niya na babae. "Nakaalis na sila?" humihingal na tanong niya. "Kanina pa, ambagal mo kasi", nakaismid na sabi ng babae sabay talikod. Napaisip siya. Ang pinakamalapit na hospital ay Asian Hospital kaya kinuha niya ang kotse niya sa parking lot ng building. It is a new Honda City.