Kakaiba si Eba: Krisha

"CHAPTER 1" Krisha's POV: Hi there. Krisha Zenneah Garcia here. Eighteen years old. A senior high student. 12th grade studying at Kimberlane High. I am mostly called Sha-Sha. But my family calls me BUNSO. Ang sweet no? Hihi... We're four siblings. All girls. My sisters are Ate Pie, Ate Mayumi and Ate Cleo. Since I've started schooling I'm always on the first section. And consecutively I am the toppest student of our class. Since elementary yon, pati high school. And hopefully pati sana ngayong senior high ko eh magtapos din ako ng with high honor. Very active kasi ako when it comes to my studies. I am joining lots of extra curricular activities in our school. Oh well dagdag grades kasi yon. As long as it doesn't affects my priority subjects, go lang ako. Push kung push. Like now magkakaroon ng dance competition ang aming school. So I, we, with my friends formed a group. Bale walo kaming lahat. Sina Allyssa, Samara, Diane, Shane, Nathallia, Monica, and of course the one and only prinsesito Phillip--- The beking-clown on our team. Hehe... Everyday kaming nagpapractice ng sayaw. Right after our class ay nagpo-proceed na kami sa gymnasium para mag-ensayo. But if that place is occupied by the other students, lumilipat kami ng ibang lugar. Like now may laro ng basketball sa gym kaya naisipan naming pumunta na lang sa isang park para doon mag-ensayo. .................... Hours later... Katatapos lang ng practice namin ng sayaw. Pauwi na kami ngayon galing sa isang sikat at dinadayong parke sa Quezon City. "Yuuuck! Kadiri naman yon. Eeuw! As in eeuw talaga! Oooorkh..." Sabi ni Allyssa. Halos hindi na maipinta ang mukha nya sa sobrang pandidiri sa ikinuwento ko. Umarte din sya na animo nasusuka. Hahaha... "Sssshh... Ally! Ano ka ba! Hinaan mo naman yang boses mo. Nakakahiya sa mga nakakarinig o." Pabulong na saway ko sa kanya habang pasimple kong tinitingnan ang mga kalapit naming pasahero sa jeep. "Pero kinikilabutan talaga ako sa kwento mo eh. Promise!" Sabi pa nya habang hinihimas ang braso nya. I can't blamed her. Maski naman ako ay kinikilabutan pa rin sa tuwing maaalala ko ang nangyari sa akin hours ago. Gan'to kasi yon... After practice ay nagkayayaan na rin kaming magsi-uwian na. Halos lahat ay gusto na rin kasing makapagpahinga. While we're on our way out ay may nadaanan kaming comfort room kaya naisipan kong magbawas muna. Medyo overloaded na rin kasi yung pantog ko sa dami ng nainom kong tubig. Actually kanina pa talaga ako naiihi eh. Pinipigilan ko lang kase nga wala akong time para magbanyo. First reason eh malayo ang cr sa pwesto namin. Second, isa ako sa leader na nag-iisip at nagtuturo ng steps para sa sayaw namin. So ayun, hindi talaga ako pwedeng mawala ng matagal. Sayang ang oras. At saka meron kaming time-table na sinusunod. Kapag sinabing three hours lang ang practice, three hours lang yon. Hindi pwedeng mag-overtime. At lalong hindi pwedeng mag-undertime. Bale ako lang mag-isa ang gustong magbanyo, ako lang naman kasi ang naiihi. Well okay lang naman sa'kin yon. No big deal. "Doon ka na lang namin hihintayin ha." Sabi pa sa akin ni Sam bago ako tuluyang pumasok sa isang public cr. Medyo may kalayuan din ang itinuro nyang pwesto, ilang metro na lang ay exit gate na. May concrete bench doon na nalili-liman ng isang mayabong na puno. Pwede silang maupo doon habang naghihintay sa akin. Tapos yun nga, nagbanyo ako. Wala namang pila so mabilis akong nakatapos. Then pakanta-kanta pa ako habang naglalakad, habang binabaybay ko ang daan papunta sa mga kasama ko. "Sorry pagpasensyahan mo na... Mali talaga ang iyong inaakala... Hindi kami naaakit sa iyo... ikiskis mo na sana ang muka mo sa semento oooohh..." Sinasabayan ko kase sa pagkanta ang paborito kong banda, ang Parokya ni Edgar. Medyo nilakasan ko pa ang volume ng cp ko para mas lalo kong ma-feel yung kinakanta ko. Then napangiti ako nung matanaw ko ang paghaharutan ng mga kaibigan ko. Yung iba ay halos umabot na sa kabilang side dahil sa paghahabulan nila. Napa-iling na lang ako sa kakulitan nila. Lalo na kay Phillip na mukhang pasimuno na naman sa lahat. Hala sila! Parang mga bata. Hahaha.. Parang hindi mga pagod ah. An'dami pa ring energy. Hehehe... Bulong ko. Then nagpatuloy ako sa paglalakad. Maya-maya ay nakita ko naman sa pheriperal vision ko ang isang red car na minamaneho ng isang lalake. Actually nakita ko na yon kanina paglabas ko ng cr eh. Hindi ko akalain na makakasabay ko pa rin sya papalabas ng park. Pansin kong mabagal lang pagpapatakbo nya. Parang sinasabayan nya lang ako sa paglalakad ko. Dededmahin ko lang sana sya kaya lang narinig ko ang pagtawag nya. "Miss! Miss sandaleee..." Sigaw ni Kuyang driver. I heard his call though the volume of my music was too loud. Oh well isang tenga ko lang naman kasi ang may pasak na headset eh, the other one ay wala. I decided to stop walking when he repeated his call. I pulled out my ipods and gave him my attention. "A-ako po ba?!" Tanong ko sa kanya habang naka-turo ang kamay ko sa sarili ko. Luminga-linga din ako sa paligid upang makasiguro na ako nga ang tinatawag nya. Hmm... Malamang ako nga. Wala namang ibang tao dito maliban sa akin eh. Usal ko sa isip ko. Hindi kasi family day ngayon because it is weekday. Pero may mangilan-ngilan din namang mga tao. Sila yung mga katulad din namin na nag-eensayo ng kung anu-ano. "Magtatanong lang sana ako miss." Narinig kong sabi ni kuya. Ah okay... Sabi ko sa isip ko then nagkibit-balikat ako. "Ano pu yon?" Magalang na tanong ko habang humahakbang ako palapit sa kotse nya. Actually hindi naman sya ganun katanda. Siguro mga thirty plus pa lang sya. "Alam mo ba ang lugar na 'to?" Tanong nya habang nakayuko. Napansin kong may hawak syang maliit na puting papel, parang sticky note sya. Marahil ay doon nakasulat ang address na hinahanap nya. "Ano ba yan! Hindi ko mabasa. Ang gulo kasi ng pagkakasulat eh." Inis na sambit nya. "Aki'na po ako na ang magbabasa." Offer ko naman. Pero instead na iabot nya iyon sa akin ay ibinaba nya muna ng todo ang salamin ng kotse nya. Pagkatapos non ay pinalapit nya ako. Lumapit naman si ako. Wala eh. Willing talaga akong mag-offer ng help. "Eto o, alam mo ba 'to?" Tanong nya sabay yuko sabay sipat sa papel na hawak nya. "Ano ba yan! Hindi ko talaga mabasa. Ano kaya 'to? Letter F ba? (Pause) Pero parang hindi eh. Letter T ata." Dugtong nya habang nakatingin pa rin sa papel. Pinipilit nya pa ring basahin ang nakasulat doon kahit hindi naman nya kaya. Ano ba 'to si Kuya? Try nya kayang ibigay sa akin ang papel para mabasa ko na ang nakasulat. Tss... Sa loob-loob ko ay napapasimangot na talaga ako sa kanya. Sayang! May itsura pa naman. Kaya lang mukhang engot. Nakakabobong kausap. Promise. Hahaha... Peace yow! Ops! Wag patulan. Mas matanda yan sa'yo... Saway ng konsensya ko. Kumilos na lang ako. Dumukwang ako sa bintana upang sipatin ang nakasulat sa papel. Pero biglang nanlaki ang mga mata ko sa nakita ko. "Oh my God!" Biglang sambit ko. Natutop ko ang bibig ko sa sobrang shocked. Napa-atras din ako ng ilang hakbang. "Ano miss nakita mo ba? (Pause) Nagustuhan mo ba? Hehehe..." Tanong nya. Ngumisi pa sya sa akin ng nakakaloko kaya nagmukha tuloy syang demonyo sa paningin ko. Biglang nag-iba yung mood ko. May umahong galit sa dibdib ko nung mga sandaling iyon. Parang nawala din ang paggalang ko sa kanya. Napalitan iyon ng inis, ng hindi maipaliwanag na galit. Kumulo talaga yung dugo ko sa kanya. At umabot iyon hanggang sa ulo ko. "Siraulo ka ah! Am'bastos mo!" Singhal ko sa kanya. Halos manlaki ang mata ko sa sobrang gigil ko. Agad akong tumalikod tapos naglakad ako palayo sa kanya, sa kotse nya. "Huwag kang matakot miss. Hindi naman kita sasaktan eh." Narinig kong sabi nya habang pina-aandar nya ng mabagal ang kanyang kotse. Pero hindi ko na sya pinansin. Nagtuluy-tuloy lang ako sa paglalakad ko. "Halika na miss. Dali hawakan mo 'to." Sabi nya. Nanlaki hindi lang ang mga mata ko kundi pati na rin ang dalawang butas ng ilong ko sa narinig ko. Biglang gumapang ang kilabot sa buong katawan ko dahil sa sinabi nyang iyon. Taena! Hayup 'to ah! Pgmumura ko sa isipan ko. "Sige na miss halika na. Sakay ka na dali. Saglit lang tayo promise. Sige na, bibigyan naman kita ng tip eh. Basta gagalingan mo lang." Sabi nya. Pero hindi ko pa rin sya pinansin. Ni hindi ko sya nilingon man lang. Binilisan ko ang lakad ko upang maiwasan ko sya. Nilakihan ko na rin ang hakbang ko upang tuluyang makalayo sa de-putang manyakis na demonyo. Pero ano namang laban ng dalawang paa ko sa apat na gulong ng kotse nya? Kahit siguro tumakbo ako ay maaabutan pa rin nya ako. Unless mag-iiba ako ng way. Kaya lang pag ginawa ko yon tiyak na mapapalayo akong lalo sa mga kasama ko. Kung tatahakin ko ang daan papuntang playground, sure akong hindi na nya ako masusundan gamit ang kotse. Pero baka iyon naman ang lalong ikapahamak ko. Wala pa namang katau-tao sa palaruan. Paano kung maisipan nung lalake na bumaba ng kotse? Paano kung sundan nya ako sa playground? Tapos bigla na lang nya akong hatakin. Tapos ihiga nya ako sa damuhan. Tapos... Tapos... Oh my God! Biglang gumapang ang kilabot sa buong katawan ko sa itinatakbo ng isip ko. Nag-uumpisa ng mag-panic ang sistema ko. Relax Sha-Sha. Relax. Kapag nataranta ka, lalo kang hindi makakapag-isip ng tama. Pagpapakalma ko sa sarili ko. Inhale... Exhale... Inhale... Exhale... At nagpaulit-ulit nga ang paghinga ko ng malalim. "Miss tara na bilis! Hawakan mo na 'to. Sige naaaa..." Sabi nya. Parang nanginginig-nginig ang boses nya non. Para na syang hinihingal na ewan. "Hahawakan ko rin yang sa'yo kung gusto mo." Dugtong nya. Putik! Ang bastos talaga ng bunganga ng gagong 'to! Huhuhuuu... Usal ko sa isip ko. Parang gusto ko ng maiyak sa sobrang inis. Nagpalinga-linga ako sa paligid, naghanap ako ng tao na maaari kong malapitan, mapagsumbungan or mahingian man lang ng tulong. Pero sa kasamaang-palad wala. As in wala talaga. Pati ang mga kasama ko ay medyo malayo pa sa kinapu-pwestuhan ko. "Huwag ka na kasing magpakipot. Promise magugustuhan mo ang gagawin ko sa'yo. Masasarapan ka. Hehehe..." Sabi nya sabay tawa. Naghahalo na ang kaba at gigil ko sa kanya. Kung bastos lang talaga ako, kanina ko pa sya pinagmumura. Kaso hindi eh. Sa isip ko lang ako nakakapagmura. At ang nakakainis pa don, masakit na ang paa ko kakasayaw. Tapos ngayon nadagdagan pa iyon. Kaya ayun lalo akong nanggagalaiti. "Halika na miss. Para makarating ka ng langit." Pangungulit pa rin nya. Yan na ang huling pambabastos mo sa aking gagu ka! Sambit ko. Pagkatapos kong masipa ang isang bato na medyo may kalakihan ay dinampot ko iyon. Then pasimple ko iyong itinago sa aking tagiliran. Sabay--- Inhale... Exhale... Inhale... Exhale... Maya-maya ay huminto na rin ako. Pagkatapos non ay humarap ako sa demonyong manyak na lalake. Bigla syang napangiti sa akin. Inihinto nya ang kotse nya tapos binuksan nya ang pintuan. Hah! Akala siguro ng gunggong na 'to ay pumapayag na ako sa gusto nya. Yun ang pagkakamali mo maniac! "Tara." Sabi nya sabay senyas ng ulo na lumapit na raw ako sa kanya. Tinitigan ko naman sya ng masama. Naniningkit ang mga mata ko at dahan-dahang tumikwas ang isang kilay ko. Taena! Trip mo talaga ako ah... Bulong ko sa isip ko habang eye-to-eye akong nakikipagtitigan sa kanya. Nang makaipon ako ng bwelo ay buong pwersa kong ibinato sa kanya ang batong hawak ko sabay sigaw ng--- "Siraulo kaaa! Maniaaaaac!!!" Then kumaripas na ako ng takbo. .................... Back to present time... Nagchichikahan pa rin kami ni Ally about sa demonyong manyak. "Ay nako! Talaga. Sinabi mo pa. Alam mo wala na akong pake kung na-injured pa sya. Am'bastos nya eh. Tama lang sa kanya yung ginawa ko. At sana nga tinamaan ko sya. Wish ko lang talaga. Para magtanda sya no! Manyak eh. Buset!" Sabi ko sa kanya. Hindi talaga ako makapag-move on. Sobrang naiinis pa rin ako hanggang ngayon. Imagine ha, ako na nga ang nagmagandang-loob na tumulong, ako pa ang nabastos? Kung alam ko lang talaga, sana dinedma ko na lang sya. Kung hindi ako lumapit sa kotse nya, sana hindi ko nakita yung ano nya. Iiiiiiih... Kadiri talaga! Eeeuw... Eeeuw... Eeeuw! Mabuti sana kung ipinakita lang nya yung ano nya eh. Kaso hinde. Minasahe nya pa iyon sa harapan ko as if I'm int'rested to that yucky thing. Shiiiit! s**t talaga! Aaarrrrgh! ********************