His Beautiful Nightmare

Hinihingal sa pagtakbo si Nathalia, palinga-linga siya sa madilim na pasilyo. She wanted to shift but she can't, hindi na niya kaya dahil sa itinurok nilang silverunt, it's a drug that can prevent a werewolf to shift and make you weak. Pero hindi pa rin nawalan ng pag-asa si Nathalia. No f*****g way na babalik pa siya sa impyernong lugar na iyon. Malapit na siyang makalabas sa building na iyon, she already saw a light coming from the street. Mas lalo pa niyang binilisan ang pagtakbo, not minding if she's bleeding to death. Hawak-hawak ang tagiliran na mabilis na tumalon sa barindelya ng fire exit, nasa second floor na siya ng building, naririnig pa niya ang mga nagkakagulong hunter sa loob ng laboratory room na iniwanan niyang nasusunog, yeah, she just set a fire for hell she cares. They f*cking deserve it. Napaigik siya sa pagbagsak niya sa lupa. "F*ck!!!" She cursed pero bumangon pa rin siya at pinilit ang sarili na tumakbo. "Hayun! Mga gago! Hulihin ninyo ang hayop na iyon kung ayaw ninyong kayo ang patayin ko!" She heard that voice that she f*cking hate. Nilingon niya ito at sumalubong sa kanya ang matalim na titig nito. Sa loob ng isang taon, ang mukhang iyan ang nagpahirap sa mura niyang katawan. She's just eighteen when they kidnapped her from her pack. Isang taon siyang nagdusa sa kamay nito, she wanted to turn back and f*cking killed that man. But she know she can't, she's weak at hindi niya hahayaang mahuli siyang muli. So she run fast away from that monster, mahina man siya pero hindi pa rin matatawaran ang bilis niya kumpara sa normal na tao. Luminga siya sa paligid. Iba't ibang klaseng building na ang nakikita niya. Gustuhin man niyang humingi ng tulong ay hindi niya magawa, she's afraid that everyone on this f*cking city is a hunter. Kaya pumasok siya sa madilim na eskinita. Napasandig siya sa pader at napaubo ng dugo. She clutch her chest as she calm her breathing. Hindi siya maaaring magtagal dito kaya naglakad siya ng naglakad hanggang matahak niya ang dulo ng madilim na eskinita. Bigla siyang nasilaw sa liwanag. She closed her eyes and slowly open it. Tumambad sa kanya ang mataong lugar, it's a midnight market. Nabuhayan siya ng loob dahil may naaamoy na siyang mga werewolf sa paligid. She walk slowly. Hindi siya maaaring lumabas dahil baka makakuha siya ng atensyon. Sumilip siya sa labas, paroot-parito ang mga tao. Wala man lang nakapansin sa kanya, then something hit her, sa nanlalabo niyang pakiramdam ay naramdaman pa rin niya ang lakas ng bondmate. A very intoxicating and manly scent lingered on her nose. She growl silently at mabilis na hinanap ang pinagmulan ng amoy, she doesn't care if someone might notice her. Dinala siya ng kanyang mga paa sa isang bar and there she saw him, sa labas ng bar. She thought that maybe he will recognized her just like she did. Hope rushed on her veins. She's ready to run after him when a beautiful woman hug him from behind. Mabilis na lumingon ang lalaki and smiled lovingly to that woman. She froze and immediately her heart broke into pieces. She's tire and the pain is killing her. What's going on? He's supposed to be waiting for her. She's supposed to be his woman, his mate. A lot question rushed on her head. Nakatulala lamang siya at parang walang buhay na nakatingin sa lalaking dapat ay para sa kanya. Her wolf is not reacting because she knew that she's on a brink of death and supposedly the only one who can save them is her mate. But look at him now, holding another woman on his arm. Napasuka siya ng dugo as she clutch her aching heart and she died when she saw his mark on that woman's pretty little neck. That very instant she collapsed but someone catch her. She died that night on the arms of a stranger. She's not caring anymore, she give up her right to live that night. Akala niya ay wala ng mas sasakit sa dinanas niyang physical abuse sa kamay ng mga hunter but she's f*cking wrong, mas masakit pala ang makitang may ibang pinaglalaanan ng pagmamahal ang taong siyang dapat na nagbibigay ng proteksyon sayo.