Her Name Is Hell

I'm walking in the street right now. Gabi na, madilim at ang tanging buwan lang ang nagsisilbing ilaw. May narinig akong isang kaluskus na nanggagaling sa likuran ko dahilan para mapalingon ako. f**k! Huta kinakabahan na talaga ako. Mahinang binatukan ko ang sarili ko. Kalalaking tao mo, Chad, pero takot ka sa dilim? I mentally cursed myself. Eh, sino ba'ng hindi matatakot kapag nasa sitwasyon ko? My thought. Madilim na at umaambon na ang kalangitan. May galit yata ito sa akin. Binilisan ko na lang ang paglalakad ko. Kagagaling ko lang ng paaralan. Hindi kasi ako nasundo ng driver ko kaya ayon hinarangan na naman ako ng grupo nila Chester. Kaya wala ng araw nang makaalis ako ng paaralan. Nasa may kanto na ako nang may maulinagan akong mga lasing sa gitna ng kalsada. Agad akong napamura at mas lalo pang humigpit ang pagkakahawak ko sa strap ng bag ko. Ang pinakaiiwasan ko ay 'yong mga taong mga lasinggero at mga g**g-g**g na yan. Kung makaasta kasi sila ay parang pagmamay- ari na nila ang mundo. I hate to mention it but, I hate their guts. Tumingala ako sa maitim na kalangitan nang may mapansin akong tubig na pumatak sa pisngi ko. s**t! Uulan pa yata. Patakbo akong lumiko sa isang eskinita pero naka-ilang hakbang palang ako ay may biglang humatak na sa akin. "Huy! Bata inom ka muna!" pasuray-suray na sabi ng isang lalaki habang hawak ang isang bote ng beer sa kanang kamay nito. Amputs ang baho ng hininga niya mga brad. "Thanks but no thanks, I need to go." Medyo nababahalang sagot ko sa mga ito at saka marahas na binawi ko ang kamay ko mula rito. "Aba! Englisero pala ang batang to mga tol, oh!" tawag nito sa mga kasamahan habang nakangising sa akin. Puta! Alam kong gwapo ako. Pero grabe 'di ko eni-expect na pati lalaki ay magdro-drool sa gandang lalaki ko. Lumapit naman sa amin ang mga kasama nito. Tae nadagdagan pa ng maraming baliw. And seriously, their eyes are creeping me out. Mamula-mula kasi ang mga mata ng mga ito. "I need to go, I don't want to waste my time talking to an assholes," sabi ko at nagsimula nang maglakad. Ngunit nabigla na lang ako nang hatakin ako nong mukhang unggoy na leader ng mga ito at sinuntok ako nang malakas. Napamura ako nang mapagtanto kong dumudugo na pala ang gilid ng aking mga labi. I can even taste my own blood. Shit! Ano na lang ang sasabihin ni mom nito? Pinilit kong kumapit sa puno para do'n kumuha ng suporta. But f**k! Nahihilo na ako. I wiped the blood in my mouth using the back of my hand. "Ano bata? Hindi mo pala kaya, eh," sabi no'ng isa na katabi ng leader ng mga ito na mukha namang orangutan. Ngumisi pa ito ng nakakaloko. And just a split of seconds ay pinagbubugbog nanaman ako ng mga ito, sipat suntok ang inabot ko sa mga ito. At kanina lamang ay may naramdaman pa akong saksak mula sa tagiliran ko. Gusto ko silang labanan, pero masakit na ang buong katawan ko. Nangunyapit ako sa sakit at napahadusay na lang sa lupa. Nanlalabo na rin ang paningin ko. Dahil sa mga dugong dumadaloy mula sa ulo ko. Nakahiga pa rin ako nang biglang bumuhos ang ulan. Nanghihina man ay nauulinagan ko pa rin ang nagkakagulong mga kalalakihan. Mas nilakihan ko pa ang pagkakabukas ng aking mga mata at doon ko nakita ang isang naka-cloak na tao. May hawak itong patalim sa magkabilang kamay nito. Nakaramdam pa ako ng panghihinayang nang hindi ko man lang makita ang mukha nito, nakatalikod kasi ito. Kaya hindi ko rin masabi kung lalaki ba ito o babae. Nakahandusay na ang mga lasing na bumugbog sa akin kanina. Nadoon pa rin ang taong naka-cloak. Nakatayo ito sa gitna ng kalsada habang nababasa na ng ulan. Ang astig nitong tingnan kanina habang nakikipaglaban. Pinag-singkit ko pa ang mga mata ko para makita nang maayos ang itsura nito. Sinubukan kong tumayo mula sa pagkakahandusay sa lupa nang makita ko ang leader ng g**g na pilit tumatayo at may hawak na kutsilyo. Napamura na lang ako nang akmang sasaksakin nito ang taong may suot na cloak. Pero nagulat na lang ako nang biglang matumba na lang 'yong lalaki, habang may nakatarak na katana sa noo nito at bumubulwak pa ang dugo sa noo nito. Ramdam ko ang pananayo ng mga balahibo ko sa katawan dahil sa nasaksihan. Ngayon lang ako nakakakita ng ganitong eksina bukod sa mga napanood kong pelikula. Ewan ko kung magpapasalamat ba ako o ano dahil nangingilabot pa rin ako sa mga ginawa nito. Pero isa lang ang gusto kung gawin sa mga oras na ito at iyon ay ang makita ang mukha nito. Ngunit nanlumo ako nang biglang tumalon ito sa sanga ng kahoy. Inipon ko ang lakas ko upang tawagin ito kahit nanginginig na ako sa ginaw. "Hey!" mahinang tawag ko rito. Bahagya pa itong yumuko at marahas na bumaling sa akin. Pero agad din akong nagsisi, na sana ay hindi ko na lang ito tinawag. Mas lalo pang nanlamig ang buo kong katawan. Siguro ay dahil sa ginaw o dahil sa takot. Alin man sa dalawa ay nasisigurado kong isa na sa mga dahilang 'yon ang taong malamig na nakatingin sa akin. Because the moment I called her and when she stared at me emotionlessly. I can finally say that "The Hell" really exists. Her cold stares that everyone will wish they didn't see it. Iyong parang titigan ka lang niya ay manglalambot ka na? Tagos hanggang kaluluwa. She has a pretty face that a man could drool on. She's a real angel. an Angel... Sent from HELL.