bc

เมียหมอ

book_age12+
943
FOLLOW
2.3K
READ
love-triangle
one-night stand
family
HE
heir/heiress
bxg
kicking
bold
brilliant
loser
detective
highschool
like
intro-logo
Blurb

"คุณหมอสวัสดีค่ะ"

"คุณหมอสวัสดีครับ"

เสียงทักทายของพยาบาลและบุรุษพยาบาลดังขึ้นมาตลอดทางที่ผมเดินผ่าน ทุกคนต่างพากันยกมือไหว้และทักทายผมด้วยรอยยิ้ม

ผมก้มศีรษะเล็กน้อย ให้กับทุกคนที่ทักทายอย่างมีมารยาท ก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องตรวจมา

ผมกฤษครับ ผมเป็นหมออยู่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ที่สำคัญโรงพยาบาลนี้เป็นของครอบครัวผมเอง

ผมเป็นพี่ชายคนโต มีน้องชายหนึ่งคนผมกับน้องเราอายุห่างกันห้าปี ผมสามสิบสอง น้องผมยี่สิบเจ็ด

ผมมีแฟนแล้วครับ แฟนผมเป็นนางแบบ ที่กำลังโด่งดังอยู่ใน ณ ขณะนี้ ผมกับเธอเรารักกันมาก เราสองคนวางแพลนจะแต่งงานกันในปีหน้า และมีลูกทันที

ผมหยิบกรอบรูปผมกับแฟนที่ตั้งโชว์ร่าอยู่บนโต๊ะทำงานมาดู ผมมีความสุขทุกครั้งเมื่อนึกถึงอนาคตของผมกับเธอที่วาดฝันกันไว้

ยิ่งคิดไปถึงตอนที่ผมกับเธอมีลูกตัวน้อยๆ วิ่งเล่นอยู่ในบ้าน ผมก็โคตรมีความสุข ผมรักแฟนมากใครๆ ก็รู้ผมเป็นพวกอวดแฟน เห่อแฟนจนใครๆ ต่างก็พากันหมั่นไส้

แฟนผมสวย ผมก็ต้องอวดเป็นธรรมดา ทำไมใครๆ ถึงไม่เข้าใจ ผมงงจริงๆ

"สวัสครับป้า เป็นไงบ้างครับวันนี้ยังไอเยอะอยู่ไหม" ผมถามป้าคนไข้ ที่ผมเป็นหมอเจ้าของไข้ ของป้าอยู่ ตอนนี้ผมกำลังขึ้นเวร เดินตรวจผู้ป่วยตามเตียง ตามห้องต่างๆ อยู่ครับ

"ยังไออยู่ลูก แต่ไม่เยอะเหมือนเมื่อวานแล้ว"

"ขอผมฟังเสียงปอดหน่อยนะครับ ว่าปกติดีรึยัง" ว่าจบผมก็ใช้สเต็ตโทสโคป หรือ เรียกอีกอย่างว่า เครื่องฟังตรวจ สอดไปทางด้านหลังของป้า ก่อนจะทาบกับแผ่นหลัง "ดีขึ้นมากแล้วนะครับป้า ป้ายังเหนื่อยอยู่ไหมครับ"

"นิดหน่อยลูก"

"อยู่พ่นยาอีกสักวันสองวันนะครับ ก็น่าจะกลับบ้านได้"

"สาธุเลยลูก" ป้าพูดพร้อมยกมือขึ้นเหนือหัว ผมมองท่าทางของป้าด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินไปตรวจเตียงต่อไปต่อ

กว่าจะตรวจคนไข้ที่ผมเป็นเจ้าของอยู่ครบก็เกือบบ่ายแล้วครับ คนไข้เยอะเป็นพิเศษ เนื่องจากอากาศประเทศเราเปลี่ยนแปลงบ่อย เลยทำให้คนป่วยง่าย คนไข้เลยเพิ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ ตามที่เห็น คนไหนที่ป่วยรุนแรงหน่อย แต่ไม่ถึงขั้นต้องนอนโรงพยาบาลก็ให้กลับบ้านไป เพราะพื้นที่โรงพยาบาลเต็มจริงๆ ครับ ถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรงจริงๆ เราก็จะไม่รับไว้ แต่ไม่ใช่ปล่อยปะละเลยนะครับ

ผมจดจ่อดูนาฬิกาว่าเมื่อไหร่จะถึงเวลาออกเวรของผมสักที

แกร่ก

ผมเงยหน้าออกจากเอกสาร มองหน้าคนมาใหม่ที่เปิดประตูเข้ามาโดยไม่ได้เคาะ

"อีกแล้วนะครับหมอมาย" ผมว่าพลางมองดุหมอมายที่เปิดประตูเข้ามาในห้องผมทีไร ก็ไม่เคยเคาะประตูทุกที

"มายขอโทษค่ะกฤษ คุณทำอะไรอยู่คะ" หมอมายเดินมานั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับผม

"เซ็นเอกสารครับ"

"ไปทานข้าวกันไหมคะ มายมีร้านมาแนะนำ"

"วันอื่นล่ะกันครับ วันนี้ผมมีธุระ"

"กฤษปฏิเสธมาย ตลอดเลยนะคะ" หมอมายว่าพลางตีหน้าเศร้า

"ผมไม่ว่างจริงๆครับ"

"คุณคงรีบไปหาแฟนคุณสินะคะ"

"หมอมายครับ"

"มายขอโทษค่ะ งั้นมายกลับก็ได้ค่ะ" ว่าจบหมอมายก็ลุกจากเก้าอี้ แล้วเดินออกจากห้องตรวจผมไป

"เฮ้อ" ผมถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายพลางมองตามแผ่นหลังหมอมายที่เดินออกไป

หมอมายมักจะมาหาผมแบบนี้ทุกวัน ชวนผมไปกินข้าว ไปนู่นไปนี่ แต่ผมไม่เคยไปกับเธอเลยสักครั้ง ผมปฏิเสธเธอตลอด ไม่ใช่ว่าผมมองไม่ออกว่าเธอคิดยังไง แต่ผมไม่อยากให้ความหวังใคร ทั้งๆ ที่ผมก็มีแฟนอยู่แล้ว

ผมไม่ใช่คนดีมากมาย ในอดีตผมก็เคยทำเลวกับแฟนของผมนับครั้งไม่ถ้วน กว่าจะผ่านมาได้ กว่าจะมีวันนี้ ผมไม่อยากเอาอารมณ์ชั่ววูบมาแลกกับรักดีๆ หรอกครับ

ติ้ง

เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นมา ทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ ก่อนจะคว้าโทรศัพท์มือถือเปิดดูข้อความแชตจากแอปพลิเคชั่นไลน์

"กฤษคะ คุณทำงานเลิกตอนไหน" ผมยิ้มร่าทันทีเมื่อข้อความที่ส่งมาเป็นของคนรักของผมเอง

"ดึกมั้งครับ ทำไมคิดถึงผมเหรอ"

"ฉันคิดถึงคุณตลอดเวลานั่นแหละค่ะ แล้วคุณล่ะคะคิดถึงฉันไหม"

"คิดถึงสิครับคิดถึงตลอด"

"ทำงานเหนื่อยไหมคะ อย่าหักโหมนะคะฉันเป็นห่วง" แฟนผมน่ารักแบบนี้ไงครับ ผมถึงไม่อยากทำเธอเสียใจ

"ครับที่รัก"

"ฉันรอคุณกลับบ้านนะคะ"

"ครับ"

ผมปิดโทรศัพท์มือถือก่อนจะอมยิ้ม เมื่อนึกถึงเซอร์ไพรส์ที่ผมจะทำให้เธอเย็นนี้ ผมว่าเธอต้องชอบมันมากแน่ ๆ ผมมั่นใจ

เมื่อถึงเวลาออกเวร ผมรีบเก็บสำภาระของตัวเองลงกระเป๋าให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินออกจากห้องตรวจมายังรถของผมที่จอดอยู่ที่โรงจอดรถของโรงพยาบาล

ตลอดทางเดินก็มีคนทักทายผมตลอดไม่ว่าจะหมอ พยาบาล คนไข้ ญาติคนไข้ บลาๆๆ

ผมกดปลดล็อกประตูรถ ก่อนจะเปิดประตูขึ้นรถ สตาร์ทรถและขับออกมายังห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในเมืองกรุง

"มารับแหวนที่สั่งไว้ครับ" ผมบอกกับพนักงานพลางยื่นบัตรเครดิตไปให้

"สักครู่นะคะ"

พนักงานร้านเดินหายไปประมาณห้านาที ก็เดินถือกล่องแหวนที่ผมสั่งไว้ออกมา

"ลองเช็กสินค้าดูก่อนนะคะ"

ผมหยิบกล่องแหวนมาเปิดดู ก่อนจะอมยิ้มเบาๆ แล้วส่งกลับคืนพนักงานไป

"โอเคครับ"

"ค่ะ ลูกค้ารอสักครู่นะคะ"

"ครับ"

เมื่อทำการซื้อแหวนเสร็จ ผมก็เดินมาขึ้นรถของผม ก่อนจะขับมายังอีกที่หนึ่ง

"มารับช่อดอกไม้ที่สั่งเอาไว้ครับ"

"นี่คะ คุณกฤษ กุหลาบขาวที่คุณกฤษสั่งเอาไว้"

"เท่าไหร่ครับ"

"หนึ่งพันห้าสิบบาทค่ะ"

"นี่ครับ"

ผมรับช่อดอกไม้มาจากพนักงาน ก่อนจะเดินมาขึ้นรถ แล้วขับไปยังบ้าน จุดมุ่งหมายสุดท้ายของผม

วันนี้เป็นวันครบรอบสิบปีที่ผมกับแฟนคบกัน ผมเลยจะเซอร์ไพรส์เธอขอแต่งงานในวันนี้ ในวันครบรอบของเรา

ผมเดินเข้าบ้านมาพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มอิ่มไปด้วยความสุข ผมเดินขึ้นบันไดมาบนห้องพร้อมกับจังหวะหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ

ผมยืนทำใจอยู่หน้าห้องของผม ที่มีแฟนสาวของผมอยู่ในนั้น ผมค่อยๆ แตะมือไปที่ลูกบิดประตูเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ บิดลูกบิดเปิดประตูช้าๆ พร้อมๆ กับร่างของผมที่มาหยุดยืนอยู่ในห้อง

"เซอร์ไพรส์" ผมก้มหน้าพูดคำนี้ ก่อนจะเงยขึ้นมามองหน้าคนรักของผมด้วยรอยยิ้ม แต่แล้วรอยยิ้มของผมก็ต้องหุบลง พร้อมๆ กับเสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ

ผมยืนตัวแข็งทื่อ มองภาพของชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่บนเตียงของผม ขนาดที่เสียงของผมที่เปล่งออกไปก่อนหน้า ยังทำให้เขาผละออกจากกันไม่ได้เลย

ตุ้บ

chap-preview
Free preview
EPISODE 1
"คุณหมอสวัสดีค่ะ" "คุณหมอสวัสดีครับ" เสียงทักทายของพยาบาลและบุรุษพยาบาลดังขึ้นมาตลอดทางที่ผมเดินผ่าน ทุกคนต่างพากันยกมือไหว้และทักทายผมด้วยรอยยิ้ม ผมก้มศีรษะเล็กน้อย ให้กับทุกคนที่ทักทายอย่างมีมารยาท ก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องตรวจมา ผมกฤษครับ ผมเป็นหมออยู่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ที่สำคัญโรงพยาบาลนี้เป็นของครอบครัวผมเอง ผมเป็นพี่ชายคนโต มีน้องชายหนึ่งคนผมกับน้องเราอายุห่างกันห้าปี ผมสามสิบสอง น้องผมยี่สิบเจ็ด ผมมีแฟนแล้วครับ แฟนผมเป็นนางแบบ ที่กำลังโด่งดังอยู่ใน ณ ขณะนี้ ผมกับเธอเรารักกันมาก เราสองคนวางแพลนจะแต่งงานกันในปีหน้า และมีลูกทันที ผมหยิบกรอบรูปผมกับแฟนที่ตั้งโชว์ร่าอยู่บนโต๊ะทำงานมาดู ผมมีความสุขทุกครั้งเมื่อนึกถึงอนาคตของผมกับเธอที่วาดฝันกันไว้ ยิ่งคิดไปถึงตอนที่ผมกับเธอมีลูกตัวน้อยๆ วิ่งเล่นอยู่ในบ้าน ผมก็โคตรมีความสุข ผมรักแฟนมากใครๆ ก็รู้ผมเป็นพวกอวดแฟน เห่อแฟนจนใครๆ ต่างก็พากันหมั่นไส้ แฟนผมสวย ผมก็ต้องอวดเป็นธรรมดา ทำไมใครๆ ถึงไม่เข้าใจ ผมงงจริงๆ "สวัสครับป้า เป็นไงบ้างครับวันนี้ยังไอเยอะอยู่ไหม" ผมถามป้าคนไข้ ที่ผมเป็นหมอเจ้าของไข้ ของป้าอยู่ ตอนนี้ผมกำลังขึ้นเวร เดินตรวจผู้ป่วยตามเตียง ตามห้องต่างๆ อยู่ครับ "ยังไออยู่ลูก แต่ไม่เยอะเหมือนเมื่อวานแล้ว" "ขอผมฟังเสียงปอดหน่อยนะครับ ว่าปกติดีรึยัง" ว่าจบผมก็ใช้สเต็ตโทสโคป หรือ เรียกอีกอย่างว่า เครื่องฟังตรวจ สอดไปทางด้านหลังของป้า ก่อนจะทาบกับแผ่นหลัง "ดีขึ้นมากแล้วนะครับป้า ป้ายังเหนื่อยอยู่ไหมครับ" "นิดหน่อยลูก" "อยู่พ่นยาอีกสักวันสองวันนะครับ ก็น่าจะกลับบ้านได้" "สาธุเลยลูก" ป้าพูดพร้อมยกมือขึ้นเหนือหัว ผมมองท่าทางของป้าด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินไปตรวจเตียงต่อไปต่อ กว่าจะตรวจคนไข้ที่ผมเป็นเจ้าของอยู่ครบก็เกือบบ่ายแล้วครับ คนไข้เยอะเป็นพิเศษ เนื่องจากอากาศประเทศเราเปลี่ยนแปลงบ่อย เลยทำให้คนป่วยง่าย คนไข้เลยเพิ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ ตามที่เห็น คนไหนที่ป่วยรุนแรงหน่อย แต่ไม่ถึงขั้นต้องนอนโรงพยาบาลก็ให้กลับบ้านไป เพราะพื้นที่โรงพยาบาลเต็มจริงๆ ครับ ถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรงจริงๆ เราก็จะไม่รับไว้ แต่ไม่ใช่ปล่อยปะละเลยนะครับ ผมจดจ่อดูนาฬิกาว่าเมื่อไหร่จะถึงเวลาออกเวรของผมสักที แกร่ก ผมเงยหน้าออกจากเอกสาร มองหน้าคนมาใหม่ที่เปิดประตูเข้ามาโดยไม่ได้เคาะ "อีกแล้วนะครับหมอมาย" ผมว่าพลางมองดุหมอมายที่เปิดประตูเข้ามาในห้องผมทีไร ก็ไม่เคยเคาะประตูทุกที "มายขอโทษค่ะกฤษ คุณทำอะไรอยู่คะ" หมอมายเดินมานั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับผม "เซ็นเอกสารครับ" "ไปทานข้าวกันไหมคะ มายมีร้านมาแนะนำ" "วันอื่นล่ะกันครับ วันนี้ผมมีธุระ" "กฤษปฏิเสธมาย ตลอดเลยนะคะ" หมอมายว่าพลางตีหน้าเศร้า "ผมไม่ว่างจริงๆครับ" "คุณคงรีบไปหาแฟนคุณสินะคะ" "หมอมายครับ" "มายขอโทษค่ะ งั้นมายกลับก็ได้ค่ะ" ว่าจบหมอมายก็ลุกจากเก้าอี้ แล้วเดินออกจากห้องตรวจผมไป "เฮ้อ" ผมถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายพลางมองตามแผ่นหลังหมอมายที่เดินออกไป หมอมายมักจะมาหาผมแบบนี้ทุกวัน ชวนผมไปกินข้าว ไปนู่นไปนี่ แต่ผมไม่เคยไปกับเธอเลยสักครั้ง ผมปฏิเสธเธอตลอด ไม่ใช่ว่าผมมองไม่ออกว่าเธอคิดยังไง แต่ผมไม่อยากให้ความหวังใคร ทั้งๆ ที่ผมก็มีแฟนอยู่แล้ว ผมไม่ใช่คนดีมากมาย ในอดีตผมก็เคยทำเลวกับแฟนของผมนับครั้งไม่ถ้วน กว่าจะผ่านมาได้ กว่าจะมีวันนี้ ผมไม่อยากเอาอารมณ์ชั่ววูบมาแลกกับรักดีๆ หรอกครับ ติ้ง เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นมา ทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ ก่อนจะคว้าโทรศัพท์มือถือเปิดดูข้อความแชตจากแอปพลิเคชั่นไลน์ "กฤษคะ คุณทำงานเลิกตอนไหน" ผมยิ้มร่าทันทีเมื่อข้อความที่ส่งมาเป็นของคนรักของผมเอง "ดึกมั้งครับ ทำไมคิดถึงผมเหรอ" "ฉันคิดถึงคุณตลอดเวลานั่นแหละค่ะ แล้วคุณล่ะคะคิดถึงฉันไหม" "คิดถึงสิครับคิดถึงตลอด" "ทำงานเหนื่อยไหมคะ อย่าหักโหมนะคะฉันเป็นห่วง" แฟนผมน่ารักแบบนี้ไงครับ ผมถึงไม่อยากทำเธอเสียใจ "ครับที่รัก" "ฉันรอคุณกลับบ้านนะคะ" "ครับ" ผมปิดโทรศัพท์มือถือก่อนจะอมยิ้ม เมื่อนึกถึงเซอร์ไพรส์ที่ผมจะทำให้เธอเย็นนี้ ผมว่าเธอต้องชอบมันมากแน่ ๆ ผมมั่นใจ

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

ชะตาต้องรัก

read
1.2K
bc

มัดใจ'รุ่นพี่วิศวะตัวร้าย

read
3.1K
bc

รักนอกพันธสัญญา

read
1.7K
bc

ใต้ปีกเจ้าพ่อ

read
1.3K
bc

บอสคนนี้เป็นของเธอนะ

read
1.1K
bc

หัวใจของยมฑูตอบอุ่นมากนะ : Grim Reaper and The Warm Heart

read
1K
bc

แค้นรักวายุภักษ์

read
1.0K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook