Project Jinncy

 ‘Seatmate’   JIN “Ma’am Jin, you have a phone call from Mr. Jaime.” I took a glance at myself in the mirror before looking at one of our housemaids. Lumapit ako sa kanya habang pinupunasan ang leeg ko at kinuha ko ang earpiece tsaka nilagay sa tenga ko at sinagot ang tawag.   “Yes, Dad?” I stretched my arms and once again, glance at the mirror in front of me.   “Honey! How are you? I haven’t seen you in weeks.”    Of course, he hasn’t seen me in weeks. Ever since I got here, he never showed up. You see, my Dad is a workaholic. He never took glance on how his little princess is doing. Pero wala na akong oras para mag-alala sa kanya. Palagi nalang siyang nasa office niya. Nabibilang ko nga lang ‘yung mga beses personal kaming nag-uusap ni Dad. It’s been two weeks since I came here in the Philippines. Yes, galing ako sa US. But when my Aunt died, umuwi na ako dito kay Dad. And for my Mom? She died when I was still young. I never knew the reason. No one bothered to tell me.   “Doing fine, Dad. What do you want?”   “I just want to remind you that tomorrow is your first day of school here. I hope you should know the policies of Philippine universities. Hindi ito kagaya ng sa States, honey.”    I rolled my eyes at tumingin ulit sa sarili ko sa salamin. Checking my posture dahil nagyoyoga ako.   “I know Dad. And Hani will be there, right?” Hani is my friend from the US. Half-Korean, half-Filipino ‘yung babaeng ‘yun. Ewan ko nga kung bakit ko naging kaibigan ‘yun. Hindi ko kasi maintindihan ugali nun. Masyadong weird. But I think it’s my kind of weird that’s why we’re friends.   “Oh, yeah. I called her already. Gotta go honey. Bye.”   “Bye, Dad.” Tinanggal ko na ang earpiece ko at bumalik sa pagyoyoga.   Looking at myself in the mirror I am starting to doubt who I am. I mean, I know I’m Jin Dela Cruz, daughter of Mr. Jaime Dela Cruz, the CEO of Coen Company. All my life, I have been chasing for his approval as his daughter. He’s distant when it comes to me even though he calls me princess or honey. My goal is to get approved by him. I don’t even know why that’s my goal. It’s a curse, I think. ✥✥ Napasapo ako sa mukha ko hearing the beep of my alarm-clock. Why do I have to wake up so early? Tinapon ko ang alarm clock ko sa pader. Kaya ayun, wasak. I don’t know why I have a terrible mood this morning. Siguro dahil ito sa paggising ko ng maaga. I’m not really used to waking up early when I was in the US. Sabi ni Yaya Precy nasa cabinet ko na raw ang damit at gamit ko. Kahit na ayokong bumangon, pinilit kong tumayo at pumunta ako sa banyo ko. I stepped into the shower at nung naramdaman ko na ang tubig sa balat ko ay napasigaw nalang ako.   “s**t! Freakin’ cold! Ahh!” I mentally cursed myself for even forgetting about turning on the hot shower first. ✥✥ After taking a bath and doing the rest of my morning routine, nagbihis na ako at kinuha ko na ang gamit ko at bumaba na. “Good Morning, Ma’am Jin.” Ngumiti ako at lumapit sa isang maid namin. I’m a very polite person myself. Sinasabi lang nila na hindi obvious. I always question why.   “Good Morning. Tsaka, Jin nalang po.” Ngumiti siya sa akin kaya umupo na ako sa napakahabang lamesa dito sa dining room namin. Wala na naman akong kasama. As always. Just get used to it, Jin. It’s not your fault you were born alone. It’s not your fault you were cast away. It’s not your fault you’re being left alone, always.   Masyado yata akong nagsente at hindi ko namalayang kanina pa pala ako nakatungaga dito sa mesa. Hindi naman ako nagugutom. Tiningnan ko lang ‘yung buong bahay namin. Ang laki-laki tapos ako lang ang nandito.  Pamamahayan na ng multo ‘to.   “Uhh. Ma’am Jin?” Tawag sa akin ni Manong Dee kaya lumingon kaagad ako sa kanya. “Bakit po?” Tanong ko at lumapit siya sa akin tsaka kinamot pa ang batok niya.   “8:00 AM na po,” aniya. Wait, dali-dali kong kinuha ang schedule ko sa bag ko. 8:30 pala ‘yung first class ko. Why do class schedules here start so early? ‘Yung TuTh ko 7 AM. Ugh! Sumunod na ako kay Manong at pumasok na sa kotse. While Manong was driving, I somehow sulked myself with depressing music dahil feel ko lang. Nakakadepress pa tingnan ang paligid. It may be hot in the US but here, sobrang init. I went out of my sulking zone nung nakita ko na ang name ng school.   ‘Lei Ara Academy’   Sorry, am I supposed to laugh? Bakit ganito ang pangalan ng academy dito? Nanahimik nalang ako at nung nakita kong ipapark sana ni Manong ang kotse sa harap ng gate, pinigilan ko na siya. “Manong! Baba na ako!” Sabi ko kay Manong Dee nung nakarating kami medyo malapit na sa gate ng school.   “Pero Ma’am, nandoon pa po ‘yung gate.” Ngumiti lang ako kay Manong at kinuha na ang bag ko.   “Yeah. Pero dito nalang po ako bababa,” sagot ko at kinuha ko na ‘yung bag ko at bumaba na pero bumalik ako kaagad. I forgot something. “Bakit po, Ma’am?” Tanong ni Manong at tumingin-tingin pa sa likuran ng kotse.   “Manong, ‘yung skate board ko po?” Tanong ko at binuksan ‘yung pinto ng backseat.   “Pero Ma’am, nasa school po kayo.” Nakikita ko sa mukha ni Manong na kapag hindi niya ako pinigilan, mananagot siya kay Dad. Sorry, Manong but I just feel like using this skateboard today. Hindi na ako nakinig kay Manong Dee at pumunta ako sa likod ng kotse at kinuha ang skate board ko. Specifically, long board.   “Goodbye, Manong!” Paalam ko at nagskate board na ako papunta sa gate. This is gonna be fun. Lahat ng nadadaanan ko, nakatingin sa akin. But I don’t mind. It’s not new in the states. But I don’t know about this place. Baka totoo nga ‘yung sinabi ni manang sa akin kahapon. People here really looks at you if you act indifferent. As expected.   “Jin! Oh my gosh!” Napairap nalang ako nung sumalubong sa akin ni Hani sa gate habang nakatakip sa bibig niya. Here she goes again. “Bakit?” Walang gana kong tanong nung lumapit siya sa akin at tiningnan ang long board ko. Uh-oh. Not again.   “Akin na nga ‘yang board mo! You look like a tomboy!” s*******n niyang kinuha ang board ko at binigay sa guard na nasa guard house. Napanguso nalang ako at tumingin sa kanya.   “Kuya, pakitago muna~” Nakangiting sabi ni Hani dun sa guard. Bumalik siya sa akin pero inirapan ko nalang siya. Palagi nalang ganito. Palagi niya nalang ginagawa ‘to. Nilagay ko nalang ang bag ko sa balikat ko.   “Don’t give me that look! C’mon.” Habang kinakaladkad ako ni Hani papasok ay tiningnan ko ang damit niya. Isang white jacket, black skirt tsaka boots. Sasayaw ba ‘to? “Hani, ba’t ‘yan suot mo? Kpop?” Tanong ko kaya lumingon siya sa akin. Oh? Anong klaseng tingin ‘to?   “Duh~ Jin. Isn’t it obvious? I’m a Korean girl! I have to dress like one!” Mahinang akong natawa dahil sa sinabi niya. Where did she even get that logic? Ang init-init tapos nakajacket siya. Naglakad nalang kami ulit. Itong babaeng ‘to, ang kulit. Kinurot ko nalang ang pisngi niya. Ang cute niya kasi.   “Waah~ gusto ko same tayo sa lahat ng subjects!” Hani continued to whine about it habang nakatingin lang ako sa kanya. “What course did you get?” Tanong ko sa kanya.   “F-A-S-H-I-O-N. Fashion.” Agad niyang sagot at umikot pa. I’m surprised they have that here.   “At tsaka hindi na ako magtatanong kung anong kinuha mo. I’m pretty sure business something na naman ‘yan,” aniya at humarap sa akin. Mahina akong natawa. “Hindi, fine arts pinili ko,” sagot ko kaya agad siyang humagalpak ng tawa dahilan para pagtinginan siya.   “Grabe ka. Nag-aral ka ng comedy ‘no? Galing mo mag-joke. Nakatatlong tawa ako. Ha-ha-ha.” Pinitik ko nalang ang noo niya dahil dito. Well, she’s right about the course I picked. Business. Somehow, I want to follow Dad’s footsteps even though I’m not that close to him. Him, being proud of me what was I was aiming for, ever since I was a kid. I guess it’s a curse for those who had successful parents, they always want to make their parents proud of their success too.   At dahil sinabi ni Hani na mabagal akong maglakad at hinila na niya ako papunta sa shared subject namin. It’s a general education subject which is algebra kaya magkaklase kami. Pagdating namin sa harap ng pinto ay alam kong may professor na sa loob. Nakakahiyang pumasok kaagad dahil alam kong bubungangaan kami ng prof dahil ‘yun ang paalala sa akin ni Manang. Unlike in the US, we could just ignore the professors even though we’re late.   Manang said na mostly sa mga professors dito ay ipapahiya ka kapag nalate ka o ano. Tiningnan ko naman si Hani na nag-aayos ng buhok niya bago niya tuluyang binuksan ang pinto. Pagbukas niya ay agad na lumingon sa amin ang mga estudyanteng nasa loob na. Napayuko nalang ako. What a great way to start my day here.   Agad na tumingin sa amin ‘yung professor at tinaasan pa kami ng kilay. “Yes?” Asked the professor. By his tone, his lip gloss, and his on-fleek eyebrows, I know he’s gay.   “Sorry we are late, Sir. It’s our first day here. We came from Watsons University from the US. We were transferred here by Mr. Jaime Dela Cruz of the Coen Company.” Dire-diretsong sagot ni Hani. And I think Hani knows too much about the company dahil palagi naman ‘tong tambay dun sa lobby dun sa company dahil crush niya ‘yung nasa counter.   “Oh really? Sino sa inyo si Jin Dela Cruz?” Tanong niya kaya itinaas ko ang kamay ko kaya tiningnan niya ako from head to toe.   “Make sense. I see the Dela Cruz. Oh, such dears. Please come in~” Saglit pang tumaas ang kilay ko. So, he’s not gonna yell at us? Sinuko nalang ako ni Hani para pumasok na kami at tsaka naghanap ng mauupuan. We have to catch up with the subjects kasi naman huli na kaming pumasok. Kahit third-year college na ako, I still have loads of minor subjects. My subjects from the US weren’t credited so I have to take those minor subjects again.   Habang naghahanap ako ng mauupuan ay nakita kong panay ang tingin sa akin ng mga kaklase ko at naririnig ko rin ang mga sinasabi nila.   “Dela Cruz? Like Mr. Jaime?” “Wow. Ang ganda!” “Kamag-anak ba siya ng may-ari ng school?”   Hindi ko nalang sila pinansin at naghanap nalang ng mauupuan. Si Hani kasi, may katabi na. Isang lalaking nagsusulat. Tiningnan ko sa bandang dulo at nakita kong may extra chair katabi ng lalaking natutulog. Lumapit ako dun at nilapag ang bag ko.   “Trust me, you don’t wanna sit there,” sabi sa akin nung isang babae. Tinaasan ko naman siya ng kilay at tiningnan ang lalaking natutulog sa katabi ng uupuan ko sana. “Why?” I asked.   “Shawn is a pervert.”