Unsent Feelings

Science said that Love is the greatest or the most powerful force in the universe and if you love you'll be the happiest; the feeling of being loved is the feeling that nothing can replace. Oh to be loved by a person who cares about you, a person who is not afraid to risk everything they have just to please you, a person who can make you feel all sort of feelings at this one specific thing that they say or do.  Well sometimes you may encounter some problems that cannot be fixed by a lambing, but you guys will end up cuddling and hugging each other tomorrow morning. These things that I just mentioned, I sort of like the thought of it, But everything change when my thoughts became reality, every little thing change when I met him.     Flag ceremony namin yon and it was Monday, late na ako kaya pagka baba ko ng jeep tumakbo na ko sa loob ng campus para mag tap ng I.D "s**t" mahinang sabi ko ng mag lumabas sa screen ang oras ng pag pasok ko 7:45, late na 'ko at ako lang ang grade 10 dito karamihan ay lower grade. Napalingon ako ng marinig ko na may tumatakbo papunta dito sa line naming mga late comers, nasa gate kami ngayon dahil bawal na pumunta sa activity area para sumali sa flag cem nila. We waited until matapos yung ibang students mag flag cem medyo matagal kase nanunumpa pa sila sa watawat ng Pilipinas kaya umupo ako sa upuan at niyuko ang ulo ko sa lamesa.     "Hala huy sandali kase" naririnig ko ang grupo ng mga babae sa gilid ko "Ate dani?" tawag sakin nung isa kaya tiningala ko sila "uy Ria, bat?" tanong ko sakanya at tsaka lumingon sa ako sa mga kaibigan nya at nginitian ko sila "ay ate tawag na tayo dun haha, late ka den pala" sabi nya sakin at nag paalam na uuna na sila, tiningnan ko kung may iba pang students na natira at meron pa nga, naka headphones sya kaya sigurado hindi nya narinig na pinapatawag na kami, tapos tutok na tutok pa sya sa ipad nya habang nag lalaro Nag lakad ako palapit sa kanya pero mukang di nya ko pinansin "psst kuya" tawag ko sakanya habang nag lalakad "hoy, tara na daw dun oh" mukang hindi ako naririnig kaya tumayo ako sa harap nya at tiningala nya ako "ayun, tawag na daw dun oh" turo ko pa sa activity area kami nalang ang nandito at mag sisimula na ulit, kaya ng tumayo sya ay nag lakad na ako  "Cohen, Mcdaniel ano binabagalan talaga?" pag puna ni Sir Yan saamin kaya sa grass na ako dumaan at tumakbo habang nakasakbit sa isang balikat ang bag ko.   Since that day palagi ko syang nakikitang late, hindi sa lagi akong late, basta pag late ako late den sya grade 8 ata sya hindi ako sure pero ayun nga madalas ko na din syang napapasin pag gumagala kaming mag kakaibigan, si Meian lang at Yel ang mahilig sa kwek kwek saaming mag kakaibigan kase kikiam ang favorite ko, napapansin ko din sila doon ng mga kaibigan nya at simula noon hindi na sya naalis sa utak ko, until today. We somehow became friends and then more than that and the whole time that I was with him I felt like I was the luckiest, everyday feels like the first time that I saw him, I never realized how much I'm falling for him, I just know that I have him and he will always have me. Loving him was not the easiest, for sure haha and yet it was the happiest but as the days pass and this cruel world keeps on revolving you'll realize that LOVE is not enough to keep a person together.